Generatie 5 - deel 1
We volgen Gabriel Kobayne, die inmiddels het ouderlijk huis verlaten heeft en een klein kasteeltje betrekt aan de rand van het dorp, met dank aan de goedgevulde portemonnee van pa en ma.
Met enige regelmaat komt Gabriel's vroegere schoolvriendin Jane Marigold op bezoek en langzamerhand maken vriendschappelijke gevoelens plaats voor iets mooiers. Gabriel begint steeds vaker onbeholpen te stotteren en te blozen als hij haar ziet en zodra hij het heeft uitgemaakt met Sophie, trekt hij de stoute schoenen aan en vraagt Jane zijn vriendin te worden. Ze zegt ja!
Het kasteeltje is dan misschien niet heel groot, alleen is maar alleen en dan kan het flink stil zijn in al die lege gangen en kamers. Gabriel vraagt dus meerdere van zijn familieleden en vrienden om bij hem in te komen wonen, wanneer ze zelf zo snel geen geschikte woonruimte kunnen vinden. Zo is halfbroer Ingmar Gonzalez een tijdje huisgenoot (en krijgt een relatie met Gabriels vroegere vlam Sophie King, met wie hij uiteindelijk trouwt en een dochtertje krijgt).
Verder woont Ad Berlijn - Gabriel's andere halfbroer - een tijdje in het kasteel, zus Courtney en ook nog tante Candy.
Intussen is er iets vreemds aan de gang in het voorheen zo zonnige SunCity: van de ene op de andere uitbreiding, eh..., dag, doen vampiers hun intrede. Gabriel houdt totaal niet van vampiers (met hun bleke huid, enge ogen, nare scherpe tandjes en hun onhebbelijke gewoonte zich met bloed te voeden in plaats van met een eerlijk verrassingsstoofpotje).
Als zijn nicht Molly en neef Dennis in vampiers blijken te zijn veranderd grijpt hij dus onmiddellijk in, nodigt hen uit en haalt hen over zo'n peperduur flesje leeg te drinken, waarvan hij er een paar heeft ingeslagen bij het laboratorium.
Vanaf dat moment staat er standaard zo'n flesje op het tafeltje in de gang, om vampiers met berouw en zonder budget te hulp te kunnen schieten. De relatie met Jane blijkt standvastig en op een mooie zomerdag besluiten de twee tortelduifjes in het huwelijksbootje te stappen. Alle vrienden en familieleden die ertoe doen zijn aanwezig op het grote tuinfeest, en menig traantje wordt weggepinkt op het moment dat het ja-woord wordt gegeven en de ringen uitgewisseld. Tot dusver heeft Gabriel op de zak van zijn ouders geteerd, maar na al die inwonende gasten begint de bodem van de schatkist in rap tempo zichtbaar te worden. Zaak dus om brood op de plank te krijgen. Aanvankelijk treedt Gabriel in de voetsporen van zijn vader en begint boeken te schrijven, maar hoewel zijn oeuvre goed valt bij het publiek, ziet hij in het schrijverschap toch geen carrière die hem geheel past. Zo eenzaampjes achter je bureau van 9 tot 5. Omdat het gen voor muzikaliteit dat door de gehele familie Kobayne waart ook hem niet heeft overgeslagen, is Gabriel als vanaf zijn vroegste puberteit een begenadigd gitarist. Als hij bovendien een vleugel aanschaft en ook hiervoor talent blijkt te hebben, waagt hij de grote sprong: hij begint een band. Hij vraagt Jane als bassiste (ze begint meteen ijverig te oefenen), vader Kurd als gitarist en broer Ad Berlijn als drummer. Ze noemen zich Walhalla en beginnen enthousiast te repeteren in de kelder. Zodra ze een beetje zelfvertrouwen hebben ontwikkeld en op elkaar raken ingespeeld, beginnen ze meer in het openbaar op te treden. Maar hoewel de reacties heel positief zijn en ze menig fooitje krijgen toegestopt, wil het niet vlotten met optredens. Kennelijk wil niemand Walhalla contracteren. Een bittere pil voor de bevlogen musici.
(moeder Emma gooit iets substantieels in het jampotje)
(Ad Berlijn op drums)
(de ouwe Kurd op de elektrische gitaar)
(en Jane op de contrabas) Het gebrek aan optredens begint aan Gabriel te vreten. Als Jane haar contrabas aan de wilgen hangt en een carrière als actrice start, trekt Gabriel zich steeds vaker terug in zijn torenkamertje. Verder speelt hij veelvuldig in het park en voor het theater, om op die manier geld te verdienen. Ad en Kurd zien ze nauwelijks meer. Op papier bestaat Walhalla nog, maar meer ook niet. Op een avond, als hij weer eens half laveloos aan de tap in vampierbar Het Knoflookteentje hangt en Jane binnen ziet komen, realiseert hij zich dat hij zijn relatie aan het verspelen is. Jane en hij zijn langzamerhand begonnen uit elkaar te groeien. Door hun drukke leven en alle tegenslagen hebben ze nauwelijks meer oog voor elkaar. Gabriel besluit op dat moment het roer om te gooien en doet Jane een voorstel. En Jane gaat er graag op in: rond kerst verwachten ze hun eerste kindje.
Als zijn nicht Molly en neef Dennis in vampiers blijken te zijn veranderd grijpt hij dus onmiddellijk in, nodigt hen uit en haalt hen over zo'n peperduur flesje leeg te drinken, waarvan hij er een paar heeft ingeslagen bij het laboratorium.
Vanaf dat moment staat er standaard zo'n flesje op het tafeltje in de gang, om vampiers met berouw en zonder budget te hulp te kunnen schieten. De relatie met Jane blijkt standvastig en op een mooie zomerdag besluiten de twee tortelduifjes in het huwelijksbootje te stappen. Alle vrienden en familieleden die ertoe doen zijn aanwezig op het grote tuinfeest, en menig traantje wordt weggepinkt op het moment dat het ja-woord wordt gegeven en de ringen uitgewisseld. Tot dusver heeft Gabriel op de zak van zijn ouders geteerd, maar na al die inwonende gasten begint de bodem van de schatkist in rap tempo zichtbaar te worden. Zaak dus om brood op de plank te krijgen. Aanvankelijk treedt Gabriel in de voetsporen van zijn vader en begint boeken te schrijven, maar hoewel zijn oeuvre goed valt bij het publiek, ziet hij in het schrijverschap toch geen carrière die hem geheel past. Zo eenzaampjes achter je bureau van 9 tot 5. Omdat het gen voor muzikaliteit dat door de gehele familie Kobayne waart ook hem niet heeft overgeslagen, is Gabriel als vanaf zijn vroegste puberteit een begenadigd gitarist. Als hij bovendien een vleugel aanschaft en ook hiervoor talent blijkt te hebben, waagt hij de grote sprong: hij begint een band. Hij vraagt Jane als bassiste (ze begint meteen ijverig te oefenen), vader Kurd als gitarist en broer Ad Berlijn als drummer. Ze noemen zich Walhalla en beginnen enthousiast te repeteren in de kelder. Zodra ze een beetje zelfvertrouwen hebben ontwikkeld en op elkaar raken ingespeeld, beginnen ze meer in het openbaar op te treden. Maar hoewel de reacties heel positief zijn en ze menig fooitje krijgen toegestopt, wil het niet vlotten met optredens. Kennelijk wil niemand Walhalla contracteren. Een bittere pil voor de bevlogen musici.
(moeder Emma gooit iets substantieels in het jampotje)
(Ad Berlijn op drums)
(de ouwe Kurd op de elektrische gitaar)
(en Jane op de contrabas) Het gebrek aan optredens begint aan Gabriel te vreten. Als Jane haar contrabas aan de wilgen hangt en een carrière als actrice start, trekt Gabriel zich steeds vaker terug in zijn torenkamertje. Verder speelt hij veelvuldig in het park en voor het theater, om op die manier geld te verdienen. Ad en Kurd zien ze nauwelijks meer. Op papier bestaat Walhalla nog, maar meer ook niet. Op een avond, als hij weer eens half laveloos aan de tap in vampierbar Het Knoflookteentje hangt en Jane binnen ziet komen, realiseert hij zich dat hij zijn relatie aan het verspelen is. Jane en hij zijn langzamerhand begonnen uit elkaar te groeien. Door hun drukke leven en alle tegenslagen hebben ze nauwelijks meer oog voor elkaar. Gabriel besluit op dat moment het roer om te gooien en doet Jane een voorstel. En Jane gaat er graag op in: rond kerst verwachten ze hun eerste kindje.