Generatie 17 - deel 20, Silas
Het vertrek van Lucca heeft een enorme impact op Silas.Hij is een weerbarstig kind dat niet makkelijk vriendjes maakt en om redenen die hij zelf niet snapt altijd de grenzen op lijkt te moeten zoeken. Geregeld levert dat flinke aanvaringen op met zowel zijn ouders als leerkrachten en is het Lucca - met zijn lieve, zachtaardige karakter - die zijn broertje weer uit zijn schulp kan trekken. Eigenlijk alleen door hem even vast te pakken en dan iets gezelligs met hem te gaan doen, zodat zijn woede wegsijpelt naar een plekje waar het geen kwaad kan. Van Lucca accepteert Silas alles.Éowyn en Demyan doen hun uiterste best hun jongste kind een beetje op te vangen en de leemte op te vullen, maar dat mislukt. Silas is het liefst alleen en trekt zich terug in een eigen wereldje, waarin hij niemand toelaat. Na school gaat hij nooit naar huis maar zwerft rond, kennelijk om elders zijn vertier te zoeken. En blijkbaar ook zijn huiswerk te maken, want zijn schoolresultaten lijden er verder niet onder.
Thuis zoekt hij keer op keer de confrontatie op, wat het er niet gezelliger op maakt.Het enige leeftijdsgenootje met wie hij soms optrekt is zijn nichtje Dusty.Lindens dochter heeft het niet makkelijk op school door haar vreemde uiterlijk en wat eigenaardige karakter - de andere kinderen vinden haar eng - en samen met Silas vormt ze een eilandje. Wat vooral goed lijkt te werken omdat ze van elkaar accepteren dat de ander graag zijn eigen gangetje wil gaan.Vier jaar gaat voorbij en dan keert Lucca terug naar huis. Met zijn bul op zak en niet alleen. De twijfels rond zijn geaardheid zijn als sneeuw voor de zon verdwenen op het moment dat hij Arnon Jenkins leerde kennen, een opgewekte student Lichamelijke Opvoeding. Arnon heeft het op zijn beurt nog wel moeilijk uit de kast te komen, met name omdat hij het thuis niet durft te vertellen."Mijn ouders zijn niet zo...", legt hij Éowyn en Demyan uit. "Ze weten dat ik ga samenwonen, maar ze denken dat Lucca en ik gewoon studievrienden zijn." "Ik zou het niet te lang uitstellen als ik jou was", adviseert Demyan hem. "Het is nergens voor nodig in een leugen te leven en ze zullen het moeten accepteren." En dan met een knipoog: "Helemaal niks mis met je smaak trouwens."
"Ik zei je wel dat het hier thuis geen issue is", lacht Lucca later. "Met mijn twee opa's."Éowyn, die inmiddels haar carrière als journaliste aan de wilgen heeft gehangen en tegenwoordig op het gemeentehuis werkt, regelt een leuk huisje voor hen net buiten het dorpscentrum en daar trekken de tortelduifjes onmiddellijk in.Silas is dolblij dat zijn broer terug is, maar baalt verschrikkelijk dat hij niet meer thuis komt wonen. Aanvankelijk gedraagt hij zich onaardig en jaloers tegenover Arnon, maar die reageert daar zo ontspannen op dat hij dat niet heel lang volhoudt.
"Je kunt beter vrienden met hem worden, Silas", glimlacht Lucca, "dat is niet moeilijk en dan lopen de zaken stukken soepeler."Vanaf dat moment is het huisje van zijn broer een nieuw toevluchtsoord, waar hij graag schuilt als het regent, of bijvoorbeeld als Dusty hem heeft gestrikt met haar Trick or Treat te spelen. Daar zijn we te oud voor beschouwt ze namelijk niet als een geldig argument en hij vindt het moeilijk haar recht in haar gezicht teleur te stellen."Voor een angry young man ben je eigenlijk maar een eitje", grijnst Arnon, als Silas in zijn koeplantpak op hun bank zit, angstvallig weggedoken om niet betrapt te worden door zijn nicht en mee op sleeptouw te worden genomen.Inmiddels brengt hij wat meer uren thuis door, maar dan vooral omdat hij een nieuwe passie heeft sinds zijn ouders hem een schildersezel cadeau deden. Iedereen beaamt dat hij over veel talent beschikt en zijn docent Beeldende Vorming spreekt herhaaldelijk zijn verbazing uit over het tempo waarmee hij vorderingen maakt. Niet wetende dat Silas af en toe stiekem in de elixerkast van zijn vader duikt voor een flinke slok Krachtige Vaardigheidsstimulans als dingen hem weer eens niet snel genoeg gaan.Ook op liefdesgebied zit Silas niet stil, maar tot dusver gooit zijn onstuimige karakter telkens roet in het eten en eindigen zijn dates vaker met een klinkende draai om zijn oren dan met romantiek.Op een koude winterdag verneemt Éowyn dat ze niet meer op haar werk hoeft te verschijnen.
Naar het schijnt heeft men er lucht van gekregen dat ze ooit aan een demonstratie heeft deelgenomen en aangezien men binnen de politiek niet op mensen zit te wachten die zich tegen het gezag keren, mag ze per direct vertrekken.Éowyn neemt het vrij luchtig op en verzekert Demyan dat ze er toch al over dacht ook deze carrière te beëindigen.
"En hoeveel mensen kunnen het mij nazeggen, dat ze maar liefst vier uiteenlopende loopbanen hebben gehad en het binnen die loopbanen nog redelijk ver geschopt hebben ook", zegt ze tevreden.Demyan lacht. "Wispelturig, heel lang geleden heb ik het al voorspeld. Je bent een wispelturig type."
"Niet in de liefde", lacht ze lief. "In de liefde is er maar één, wat me brengt op het volgende. Jaren geleden, nog voor ik zwanger raakte van Lucca, heb je me iets gevraagd en dat nooit ingewilligd."
"Oh?", zegt Demyan ondeugend. "Wat heb ik je gevraagd dan?"Éowyn buigt zich naar voren en fluistert het in zijn oor.Precies in deze tijd gaat het definitief mis met Silas. De aanleiding is nogal een vreemde.Éowyns nichtje Dana - dochter van haar broer Finn, inmiddels volwassen en nieuwsgierig naar de wereld buiten Moonlight Falls - heeft een aantal weken bij hen gelogeerd en Silas blijkt nogal onder de indruk van de beeldschone elf.
Dana, als alle elfen niet wars van een plagerijtje, heeft dat snel in de gaten en in plaats van zijn gevoelens te temperen wakkert ze die juist aan, wat de verliefde tiener alleen maar verwarder maakt.Het eind van het liedje is dat Demyan en Éowyn haar vriendelijk doch beslist de deur wijzen, hetgeen de ontvlamde jongeling hen niet in dank afneemt en hem verder van hen verwijdert dan ooit. Na zich een tijdje voor iedereen te hebben afgesloten door zich op zijn muziek en zijn kunst te storten, maakt hij het op een dag echt te bont wanneer hij de school binnendringt en wordt betrapt terwijl hij bezig is een examentoets te kopiëren. Duidelijk met de bedoeling die te verspreiden onder zijn klasgenoten.Silas wordt opgepakt en brengt een nacht door in de cel, waarna Demyan en Éowyn hemel en aarde moeten bewegen om te zorgen dat hij niet van school wordt getrapt.En het wordt allemaal nog veel erger als hij een week daarna het door zijn ouders opgelegde huisarrest aan zijn laars lapt en zonder toestemming naar het schoolbal gaat. Het schoolbal waar hij in eerste instantie helemaal geen zin in had, maar natuurlijk nu juist wel.Als het feest is afgelopen negeert hij de voor rijdende taxi en wandelt de regen in. Urenlang dwaalt hij door Monte Castiglione, tot hij zo koud en doorweekt is dat hij uiteindelijk bij Lucca en Arnon aanbelt met de vraag of hij bij hen mag schuilen.
"Je ouders zijn gek van bezorgdheid, Silas", zucht Arnon, die de deur voor hem opent. "Iedereen is naar je op zoek, ook Lucca."Onmiddellijk belt hij Demyan om te vertellen dat het verloren schaap terecht is en als Silas vervolgens de kuierlatten wil trekken, houdt Arnon hem tegen met de woorden dat hij aardig wat spieren heeft ontwikkeld inmiddels en niet te beroerd zal zijn die in te zetten als dat moet.Het werpt allemaal nogal een schaduw over wat een feestelijke aangelegenheid had moeten zijn: het huwelijk van Éowyn en Demyan."Hoe moet ik genieten van deze dag als mijn eigen kind niet aanwezig wil zijn?", zegt Demyan verdrietig.
Éowyn moet het antwoord schuldig blijven en daarna proberen ze er toch iets moois van te maken.
En niemand zal ontkennen dat ze een prachtig bruidspaar zijn.Terwijl de zorgen over hun jongste zoon Éowyns en Demyans leven inmiddels flink bederven, verrast Silas hen door een maand voor de examens de bibliotheek binnen te wandelen met een onverwachte mededeling."Kan ik je helpen?", vraagt Demyan koel.
Ongemakkelijk schraapt Silas zijn keel. "Ik wil gaan studeren", zegt hij dan zacht. "Net als Lucca."
Verbaasd kijkt Demyan op uit zijn boek. "Studeren? En wat wil je dan studeren, je leven is een grote puinhoop volgens mij."Silas haalt diep adem. "Dat weet ik wel en ik weet ook dat ik jullie verdriet doe, maar ik heb een test gedaan en ik scoorde eigenlijk heel goed. En ik ga ook gewoon slagen hoor."Demyan staat op en kijkt Silas een tijdje zwijgend aan. "Meen je het serieus?", vraagt hij dan.
Silas knikt. "Beeldende Kunst, net als Lucca", zegt hij. "Ik kan best leuk schilderen zeggen ze en gitaar spelen en... nou ja, ik wil het dus gewoon proberen want hier word ik ook niet gelukkig van.""Dus dat snap je zelf ook", stelt Demyan vast. "Jij loopt over van talent, als je daarmee werkelijk iets wilt gaan doen, dan juich ik dat alleen maar toe."
Silas knikt.
"Als je je maar wel gedraagt daar, want mama en ik hebben geen zin eindeloos de kastanjes voor je uit het vuur te blijven halen."
Silas schudt zijn hoofd.Een maand later haalt Silas zijn diploma."En alles lijkt toch nog op zijn pootjes terecht te komen met jou", lacht Lucca. De blijdschap die uit zijn woorden en houding spreekt geven Silas even een diep schuldgevoel."Ik kan het niet helpen dat ik zo ben, Lucca", zegt hij, terwijl hij zenuwachtig aan zijn broek plukt. "Ik doe het niet om iemand te pesten of zo."
"Dat weet ik wel", zegt Lucca. "En het ergste is dat je in de eerste plaats jezelf ermee tekort doet. Maar ik zie een grote toekomst voor jou op het artistieke vlak, je bent veel getalenteerder dan ik. Doe er wat mee."Nu hij een doel voor ogen heeft verandert er iets voor Silas.
Bepaalde kantjes van het studentenleven trekken hem nog niet bijzonder moet hij bekennen. De mascotte en de vlaggetjes die hij krijgt toegestuurd, samen met een enthousiast verhaal over de bruisende studentenvereniging met een eigen clubyell en dat soort zaken kunnen hem niet bepaald bekoren.Maar in de studie heeft hij steeds meer zin.De ochtend van vertrek klampt Éowyn zich aan hem vast.
"Je weet dat we van je houden hè?", snikt ze. "Dat mag je nooit vergeten."
Silas weet niet zo goed raad met zijn houding. Hij heeft nooit een moment aan hun liefde getwijfeld en op zijn beurt houdt hij ook oprecht van hen. Zijn gedrag staat daar totaal los van.Even later neemt zijn vader hem apart om een zonnespreuk op hem af te vuren die hem bijna van zijn sokken blaast.
"Ik kan me niet herinneren dat dat bij Lucca met zo'n knal ging", hijgt Silas.
"Jij kan wel een extra portie gebruiken", antwoordt Demyan droog.Silas knikt en lacht vaag. Dan pakt hij zijn koffer en loopt naar buiten in afwachting van de campusbus.En zo verlaat hij Monte Castiglione.
Met een brok in zijn keel, maar vooral toch heel nieuwsgierig naar wat de toekomst hem zal brengen.
Blij dat hij nu eindelijk echt vrij is.
Thuis zoekt hij keer op keer de confrontatie op, wat het er niet gezelliger op maakt.Het enige leeftijdsgenootje met wie hij soms optrekt is zijn nichtje Dusty.Lindens dochter heeft het niet makkelijk op school door haar vreemde uiterlijk en wat eigenaardige karakter - de andere kinderen vinden haar eng - en samen met Silas vormt ze een eilandje. Wat vooral goed lijkt te werken omdat ze van elkaar accepteren dat de ander graag zijn eigen gangetje wil gaan.Vier jaar gaat voorbij en dan keert Lucca terug naar huis. Met zijn bul op zak en niet alleen. De twijfels rond zijn geaardheid zijn als sneeuw voor de zon verdwenen op het moment dat hij Arnon Jenkins leerde kennen, een opgewekte student Lichamelijke Opvoeding. Arnon heeft het op zijn beurt nog wel moeilijk uit de kast te komen, met name omdat hij het thuis niet durft te vertellen."Mijn ouders zijn niet zo...", legt hij Éowyn en Demyan uit. "Ze weten dat ik ga samenwonen, maar ze denken dat Lucca en ik gewoon studievrienden zijn." "Ik zou het niet te lang uitstellen als ik jou was", adviseert Demyan hem. "Het is nergens voor nodig in een leugen te leven en ze zullen het moeten accepteren." En dan met een knipoog: "Helemaal niks mis met je smaak trouwens."
"Ik zei je wel dat het hier thuis geen issue is", lacht Lucca later. "Met mijn twee opa's."Éowyn, die inmiddels haar carrière als journaliste aan de wilgen heeft gehangen en tegenwoordig op het gemeentehuis werkt, regelt een leuk huisje voor hen net buiten het dorpscentrum en daar trekken de tortelduifjes onmiddellijk in.Silas is dolblij dat zijn broer terug is, maar baalt verschrikkelijk dat hij niet meer thuis komt wonen. Aanvankelijk gedraagt hij zich onaardig en jaloers tegenover Arnon, maar die reageert daar zo ontspannen op dat hij dat niet heel lang volhoudt.
"Je kunt beter vrienden met hem worden, Silas", glimlacht Lucca, "dat is niet moeilijk en dan lopen de zaken stukken soepeler."Vanaf dat moment is het huisje van zijn broer een nieuw toevluchtsoord, waar hij graag schuilt als het regent, of bijvoorbeeld als Dusty hem heeft gestrikt met haar Trick or Treat te spelen. Daar zijn we te oud voor beschouwt ze namelijk niet als een geldig argument en hij vindt het moeilijk haar recht in haar gezicht teleur te stellen."Voor een angry young man ben je eigenlijk maar een eitje", grijnst Arnon, als Silas in zijn koeplantpak op hun bank zit, angstvallig weggedoken om niet betrapt te worden door zijn nicht en mee op sleeptouw te worden genomen.Inmiddels brengt hij wat meer uren thuis door, maar dan vooral omdat hij een nieuwe passie heeft sinds zijn ouders hem een schildersezel cadeau deden. Iedereen beaamt dat hij over veel talent beschikt en zijn docent Beeldende Vorming spreekt herhaaldelijk zijn verbazing uit over het tempo waarmee hij vorderingen maakt. Niet wetende dat Silas af en toe stiekem in de elixerkast van zijn vader duikt voor een flinke slok Krachtige Vaardigheidsstimulans als dingen hem weer eens niet snel genoeg gaan.Ook op liefdesgebied zit Silas niet stil, maar tot dusver gooit zijn onstuimige karakter telkens roet in het eten en eindigen zijn dates vaker met een klinkende draai om zijn oren dan met romantiek.Op een koude winterdag verneemt Éowyn dat ze niet meer op haar werk hoeft te verschijnen.
Naar het schijnt heeft men er lucht van gekregen dat ze ooit aan een demonstratie heeft deelgenomen en aangezien men binnen de politiek niet op mensen zit te wachten die zich tegen het gezag keren, mag ze per direct vertrekken.Éowyn neemt het vrij luchtig op en verzekert Demyan dat ze er toch al over dacht ook deze carrière te beëindigen.
"En hoeveel mensen kunnen het mij nazeggen, dat ze maar liefst vier uiteenlopende loopbanen hebben gehad en het binnen die loopbanen nog redelijk ver geschopt hebben ook", zegt ze tevreden.Demyan lacht. "Wispelturig, heel lang geleden heb ik het al voorspeld. Je bent een wispelturig type."
"Niet in de liefde", lacht ze lief. "In de liefde is er maar één, wat me brengt op het volgende. Jaren geleden, nog voor ik zwanger raakte van Lucca, heb je me iets gevraagd en dat nooit ingewilligd."
"Oh?", zegt Demyan ondeugend. "Wat heb ik je gevraagd dan?"Éowyn buigt zich naar voren en fluistert het in zijn oor.Precies in deze tijd gaat het definitief mis met Silas. De aanleiding is nogal een vreemde.Éowyns nichtje Dana - dochter van haar broer Finn, inmiddels volwassen en nieuwsgierig naar de wereld buiten Moonlight Falls - heeft een aantal weken bij hen gelogeerd en Silas blijkt nogal onder de indruk van de beeldschone elf.
Dana, als alle elfen niet wars van een plagerijtje, heeft dat snel in de gaten en in plaats van zijn gevoelens te temperen wakkert ze die juist aan, wat de verliefde tiener alleen maar verwarder maakt.Het eind van het liedje is dat Demyan en Éowyn haar vriendelijk doch beslist de deur wijzen, hetgeen de ontvlamde jongeling hen niet in dank afneemt en hem verder van hen verwijdert dan ooit. Na zich een tijdje voor iedereen te hebben afgesloten door zich op zijn muziek en zijn kunst te storten, maakt hij het op een dag echt te bont wanneer hij de school binnendringt en wordt betrapt terwijl hij bezig is een examentoets te kopiëren. Duidelijk met de bedoeling die te verspreiden onder zijn klasgenoten.Silas wordt opgepakt en brengt een nacht door in de cel, waarna Demyan en Éowyn hemel en aarde moeten bewegen om te zorgen dat hij niet van school wordt getrapt.En het wordt allemaal nog veel erger als hij een week daarna het door zijn ouders opgelegde huisarrest aan zijn laars lapt en zonder toestemming naar het schoolbal gaat. Het schoolbal waar hij in eerste instantie helemaal geen zin in had, maar natuurlijk nu juist wel.Als het feest is afgelopen negeert hij de voor rijdende taxi en wandelt de regen in. Urenlang dwaalt hij door Monte Castiglione, tot hij zo koud en doorweekt is dat hij uiteindelijk bij Lucca en Arnon aanbelt met de vraag of hij bij hen mag schuilen.
"Je ouders zijn gek van bezorgdheid, Silas", zucht Arnon, die de deur voor hem opent. "Iedereen is naar je op zoek, ook Lucca."Onmiddellijk belt hij Demyan om te vertellen dat het verloren schaap terecht is en als Silas vervolgens de kuierlatten wil trekken, houdt Arnon hem tegen met de woorden dat hij aardig wat spieren heeft ontwikkeld inmiddels en niet te beroerd zal zijn die in te zetten als dat moet.Het werpt allemaal nogal een schaduw over wat een feestelijke aangelegenheid had moeten zijn: het huwelijk van Éowyn en Demyan."Hoe moet ik genieten van deze dag als mijn eigen kind niet aanwezig wil zijn?", zegt Demyan verdrietig.
Éowyn moet het antwoord schuldig blijven en daarna proberen ze er toch iets moois van te maken.
En niemand zal ontkennen dat ze een prachtig bruidspaar zijn.Terwijl de zorgen over hun jongste zoon Éowyns en Demyans leven inmiddels flink bederven, verrast Silas hen door een maand voor de examens de bibliotheek binnen te wandelen met een onverwachte mededeling."Kan ik je helpen?", vraagt Demyan koel.
Ongemakkelijk schraapt Silas zijn keel. "Ik wil gaan studeren", zegt hij dan zacht. "Net als Lucca."
Verbaasd kijkt Demyan op uit zijn boek. "Studeren? En wat wil je dan studeren, je leven is een grote puinhoop volgens mij."Silas haalt diep adem. "Dat weet ik wel en ik weet ook dat ik jullie verdriet doe, maar ik heb een test gedaan en ik scoorde eigenlijk heel goed. En ik ga ook gewoon slagen hoor."Demyan staat op en kijkt Silas een tijdje zwijgend aan. "Meen je het serieus?", vraagt hij dan.
Silas knikt. "Beeldende Kunst, net als Lucca", zegt hij. "Ik kan best leuk schilderen zeggen ze en gitaar spelen en... nou ja, ik wil het dus gewoon proberen want hier word ik ook niet gelukkig van.""Dus dat snap je zelf ook", stelt Demyan vast. "Jij loopt over van talent, als je daarmee werkelijk iets wilt gaan doen, dan juich ik dat alleen maar toe."
Silas knikt.
"Als je je maar wel gedraagt daar, want mama en ik hebben geen zin eindeloos de kastanjes voor je uit het vuur te blijven halen."
Silas schudt zijn hoofd.Een maand later haalt Silas zijn diploma."En alles lijkt toch nog op zijn pootjes terecht te komen met jou", lacht Lucca. De blijdschap die uit zijn woorden en houding spreekt geven Silas even een diep schuldgevoel."Ik kan het niet helpen dat ik zo ben, Lucca", zegt hij, terwijl hij zenuwachtig aan zijn broek plukt. "Ik doe het niet om iemand te pesten of zo."
"Dat weet ik wel", zegt Lucca. "En het ergste is dat je in de eerste plaats jezelf ermee tekort doet. Maar ik zie een grote toekomst voor jou op het artistieke vlak, je bent veel getalenteerder dan ik. Doe er wat mee."Nu hij een doel voor ogen heeft verandert er iets voor Silas.
Bepaalde kantjes van het studentenleven trekken hem nog niet bijzonder moet hij bekennen. De mascotte en de vlaggetjes die hij krijgt toegestuurd, samen met een enthousiast verhaal over de bruisende studentenvereniging met een eigen clubyell en dat soort zaken kunnen hem niet bepaald bekoren.Maar in de studie heeft hij steeds meer zin.De ochtend van vertrek klampt Éowyn zich aan hem vast.
"Je weet dat we van je houden hè?", snikt ze. "Dat mag je nooit vergeten."
Silas weet niet zo goed raad met zijn houding. Hij heeft nooit een moment aan hun liefde getwijfeld en op zijn beurt houdt hij ook oprecht van hen. Zijn gedrag staat daar totaal los van.Even later neemt zijn vader hem apart om een zonnespreuk op hem af te vuren die hem bijna van zijn sokken blaast.
"Ik kan me niet herinneren dat dat bij Lucca met zo'n knal ging", hijgt Silas.
"Jij kan wel een extra portie gebruiken", antwoordt Demyan droog.Silas knikt en lacht vaag. Dan pakt hij zijn koffer en loopt naar buiten in afwachting van de campusbus.En zo verlaat hij Monte Castiglione.
Met een brok in zijn keel, maar vooral toch heel nieuwsgierig naar wat de toekomst hem zal brengen.
Blij dat hij nu eindelijk echt vrij is.