Generatie 11 - deel 10, Kleintjes worden groot
Eindelijk was dan de dag aangebroken van het grote schoolfeest. Ruim op tijd kwam Justine aandraven in een snoezig roze jurkje, dat goed paste bij haar lieve poppengezichtje.
"Oh, ik heb zo'n zin!", kweelde ze tegen Evelyn, die haar galant bewonderde.Het gezelschap werd in stijl opgehaald door een witte limousine en onderweg naar school stond Justine's mond geen moment stil. Ze prees zowel Evelyn als Gérard om hun nette pak, vroeg wel honderd keer waarom Edouard in hemelsnaam zijn sportkleren had aangetrokken (die ging daar nors niet op in) en vervolgens waarom de twee anderen eigenlijk geen date hadden.Gérard mompelde iets onverstaanbaars - het ging haar niets aan dan zijn vriendin te oud was voor schoolbals - en Edouard deed voor het eerst zijn mond open voor de korte mededeling dat hij meisjes onuitstaanbaar vond. Dat loog hij, maar hij kon moeilijk toegeven dat degene op wie hij geaast had - Sija - al een date bleek te hebben.
"Je hebt net te lang gewacht", had ze een tikkeltje uit de hoogte geglimlacht. Edouard kon er volstrekt niet tegen om afgewezen te worden, dus eigenlijk had hij helemaal geen zin meer.Justine wel. Blij handenklappend liep ze het schoolplein op en maande de rest om vooral toch door te lopen. "Ze werkt op mijn zenuwen", gromde Edouard in de garderobe tegen Gérard, die het zowaar een keer met hem eens was.Het feest was een wisselend succes.Om positief te beginnen: Evelyn had de avond van zijn leven. Justine week geen moment van zijn zijde en schuifelde bijna de hele avond met hem over de dansvloer. Net zolang tot Evelyn met hete konen de moed opbracht om haar een eerste kus te ontfutselen, ergens afgezonderd tussen de kluisjes, en daarna verkering aan haar te vragen. Als klap op de vuurpijl werd hij daarna ook nog eens uitgeroepen tot de heerser van het feest!
Gérard echter liep voortdurend te sikkeneuren, zag constant mensen in precies dezelfde smoking als hijzelf - of bijna hetzelfde - en op een gegeven moment raakte hij ook nog in een gevecht verzeild en liep een paar klappen op.
En Edouard tenslotte moest met lede ogen aanzien hoe Sija over de dansvloer wervelde met een ander, iets wat hem zo witheet maakte dat hij, om stoom af te blazen, op de vuist ging met een zesdeklasser. Terwijl hij zijn bloedneus stond te stelpen zag hij nog net hoe Sija voortijdig het feest verliet.De volgende ochtend verschenen ze allemaal met donkere wallen onder hun ogen aan het ontbijt en waren geen van drieën aanspreekbaar. Evelyn omdat hij met zijn hoofd in de wolken liep en de anderen omdat ze alles het liefst zo snel mogelijk wilden vergeten.
"Die stomme foto's laten we daar dus niet staan", chagrijnde Edouard tegen zijn moeder, die ze juist zo mooi had uitgestald.Iedereen was dan ook hoogst verbaasd toen hij diezelfde middag met niemand minder dan Sija naar huis kwam. Vrolijk kwetterend draafde ze een half pasje achter hem, terwijl hij met een vreemde sluimering in zijn ogen over het tuinpad wandelde. "Leuk hoor, dat je me uitnodigde. Die Lars met wie ik gisterenavond was heeft me nu al laten zitten. Wat gaan we doen?"In de hal trok hij haar bruusk tegen zich aan, zoende haar zo krachtig op haar mond dat ze even geen adem kon halen en zei toen: "Allereerst wil ik verkering met je."
"O.. okay...", stamelde ze gelukzalig.
"En daarna ga ik huiswerk maken en jij moet maar zien wat je doet." En hij liep de keuken in, waar hij een glas limonade inschonk en meteen aan de slag ging.Sija hobbelde achter hem aan en werd opgevangen door Diane, die de vreemde manieren van haar neefje wel gewend was. "Vind je het leuk als ik je een makeover geef?", vroeg ze vriendelijk, wetend dat de meeste meisjes daar wel van houden. Zo ook Sija en toen het klaar was, kon Edouard niet ontkennen dat hij best tevreden was met het resultaat."Hou je nou eigenlijk wel van haar?", vroegen Evelyn en Gérard hem later.
"Tuurlijk", antwoordde hij ongeïnteresseerd. "En kunnen jullie je nu misschien even concentreren? Ik wil wel een beetje tegenstand."Hoewel het gezin betrekkelijk harmonieus was, bleef Edouard voor de nodige onrust zorgen. Iedere tiener haalt wel eens streken uit, maar hij was bijna iedere dag wel ergens aan het klieren en het regende dan ook klachten bij Camille en Sacha. Die konden er echter niet veel aan doen."We kunnen hem moeilijk vastbinden", verzuchtten ze ten einde raad, waarop de klagers een gezicht trokken waaruit bleek dat dat naar hun mening uitstekend kon en zelfs wenselijk was. Edouard bleef onverbeterlijk. Zijn streken waren eerder gemeen dan grappig en zonder uitzondering koos hij er slachtoffers voor uit die zich moeilijk konden verweren: ouderen of juist kleine kinderen.Zoals dat vaak gaat in gezinnen met een moeilijk kind, probeerden de anderen het wangedrag te compenseren door geen overlast te bezorgen. Niet om in een goed blaadje te komen, maar simpelweg omdat ze instinctief wisten dat dat de sfeer voorgoed zou bederven.Met name Sacha voelde dat wel aan en bood Evelyn op een zaterdagochtend spontaan aan om hem te leren autorijden. "En als je slaagt mag je Kurds auto hebben", beloofde hij. "Ik krijg je moeder toch niet zo gek om erin te rijden." Evelyn was er blij mee en ging daarna met de auto naar school.Toch waren Sacha en Camille niet echt ontevreden over Edouard, als het erover ging."Hij is lastig en ik begrijp vaak niets van hem en maak me zorgen om zijn gebrek aan inlevingsvermogen", zei Sacha, "maar in ieder geval hoort hij er wel bij. Op zijn manier houdt hij van ons en wij op de onze van hem." "Dat geldt zelfs voor Myriam en mij", antwoordde Camille. "Een familieband is toch een krachtig en mysterieus iets."En dan was er nog die andere complicatie in het gezin: Gérard en Diane. Die hielden hun zielenroerselen voor zichzelf en vielen er geen anderen mee lastig, maar worstelen deden ze.Achteraf bezien was hun tijdelijke gedwongen scheiding op liefdesgebied een goede test om de stevigheid ervan te testen. Want nu het niet meer mogelijk was elkaar op onbewaakte momenten op te zoeken om wat te vrijen, kwam duidelijk naar voren dat ze werkelijk van elkaar hielden.Dus hielp Diane Gérard met zijn huiswerk, gaf hem autorijles en af en toe durfden ze het zelfs aan om samen uit te gaan. Een eerste poging om het dorp te laten wennen aan het feit dat ze een koppel waren. Dat was ook wel nodig, want Diane was een mooi meisje en er waren genoeg kapers op de kust.Gérard had dan ook geregeld last van jaloezie en onzekerheid. Zo betrapte hij haar op een avond in De Vier Noten, toen ze een romantisch liefdesdrankje bestelde. Hij zei niets, maar keek haar met paniekogen aan, die haar natuurlijk direct opvielen en waar ze stiekem om moest lachen."Dit is dé hit op cocktailgebied momenteel", knipoogde ze naar hem. "Weet ik wel", herstelde hij zich en bestelde vervolgens zelf een mix, die hij met tranende ogen en samengeklemde kaken opdronk. Heel eerlijk gezegd had hij liever een glas Cola.Daarna dansten ze rond en op de bar, waarbij ze gesignaleerd werden door tante Myriam, die dat de volgende dag bezorgd bij Camille en de rest van Riverview meldde."We weten het", knikte Camille. "En het is goed."
"Ik vind het een schandaal", bitste Myriam, maar toen niemand daar op inging liet ze het onderwerp al snel varen.Drie jaren vlogen om en toen brak dan eindelijk Gérards verjaardag aan. Een gelukkiger feestvarken bestond er niet.Hij besloot zijn dag meteen nuttig te besteden. Al jaren was hij een fanatiek sporter en toen hij in het stadion ging solliciteren wilden ze hem gelukkig graag hebben.Zodra Diane uit haar werk kwam liep ze als vanzelf in zijn armen en dolblij kusten ze elkaar. "Kom", zei ze zacht en trok hem mee naar de badkamer, "dan krijg je mijn verjaardagscadeautje." Dat was natuurlijk best heftig voor die arme jongen, maar echt protesteren deed hij niet.Niet heel veel later kondigden ze aan dat ze graag wilden gaan samenwonen. Diane had inmiddels een aardig spaarpotje opgebouwd en daarvan konden ze een klein huisje kopen. Voor Sacha en Camille kwam dit niet onverwacht, maar het was best even slikken dat er ineens twee kinderen tegelijk het huis verlieten.Daar stond tegenover dat ze er sinds enige tijd een extra 'kind' bij hadden in de vorm van Dylan, de zoon van Sacha's en Diane's zus Juliette. Die was een jaar jonger dan Diane en dus ook volwassen, maar daar wilde hij zich nog niet echt naar gedragen. Camille, die al vanaf haar jeugd bevriend was met Juliette, hoorde de klaagverhalen van zijn ouders al een tijdje aan: hij was met de hakken over de sloot geslaagd voor zijn examen, hij wilde geen fatsoenlijke baan zoeken en hij wapperde van het ene naar het andere vriendinnetje."Hij is precies zijn opa, die heeft ook twee levens lang niks nuttigs uitgevoerd", brieste Juliette.
"En toch een rijk leven gehad, met meerdere mensen die veel van hem hielden en de hele wereld gezien", wierp Sacha een beetje gepikeerd tegen als Camille er weer eens over begon.Alsof Dylan aanvoelde dat hij bij Sacha wel werd gewaardeerd - en waarschijnlijk ook omdat hij bevriend was met Diane - kwam hij steeds vaker over de vloer. "Natuurlijk ben je hier welkom!", zei Diane dan iedere keer.Dus troffen ze steeds vaker 's morgens vroeg een tentje aan in de tuin, want Dylan wilde verder niemand tot last zijn. Maar hij maakte natuurlijk wel graag gebruik van de douche en de koelkast. "We zijn geen camping, hoor jongen", zei Sacha na verloop van tijd voorzichtig.
"Het is maar tijdelijk", verzekerde Dylan hem en keek hem met zijn hondenogen zo zachtaardig aan, dat Sacha verder maar niet protesteerde.Het begon hem alleen toch een beetje dwars te zitten dat hij de jongen geregeld onderdak bood, terwijl zijn eigen ouders vaak niet wisten waar hij uithing. Eerlijk gezegd maakte hij zich bovendien ook zorgen om zijn neef. Wat moest ervan worden? En tenslotte, ook niet onbelangrijk: hij voelde dat Juliette hem verwijten begon te maken en zijn oudste zus kon aardig streng zijn als ze het ergens niet mee eens was.
"Oh, ik heb zo'n zin!", kweelde ze tegen Evelyn, die haar galant bewonderde.Het gezelschap werd in stijl opgehaald door een witte limousine en onderweg naar school stond Justine's mond geen moment stil. Ze prees zowel Evelyn als Gérard om hun nette pak, vroeg wel honderd keer waarom Edouard in hemelsnaam zijn sportkleren had aangetrokken (die ging daar nors niet op in) en vervolgens waarom de twee anderen eigenlijk geen date hadden.Gérard mompelde iets onverstaanbaars - het ging haar niets aan dan zijn vriendin te oud was voor schoolbals - en Edouard deed voor het eerst zijn mond open voor de korte mededeling dat hij meisjes onuitstaanbaar vond. Dat loog hij, maar hij kon moeilijk toegeven dat degene op wie hij geaast had - Sija - al een date bleek te hebben.
"Je hebt net te lang gewacht", had ze een tikkeltje uit de hoogte geglimlacht. Edouard kon er volstrekt niet tegen om afgewezen te worden, dus eigenlijk had hij helemaal geen zin meer.Justine wel. Blij handenklappend liep ze het schoolplein op en maande de rest om vooral toch door te lopen. "Ze werkt op mijn zenuwen", gromde Edouard in de garderobe tegen Gérard, die het zowaar een keer met hem eens was.Het feest was een wisselend succes.Om positief te beginnen: Evelyn had de avond van zijn leven. Justine week geen moment van zijn zijde en schuifelde bijna de hele avond met hem over de dansvloer. Net zolang tot Evelyn met hete konen de moed opbracht om haar een eerste kus te ontfutselen, ergens afgezonderd tussen de kluisjes, en daarna verkering aan haar te vragen. Als klap op de vuurpijl werd hij daarna ook nog eens uitgeroepen tot de heerser van het feest!
Gérard echter liep voortdurend te sikkeneuren, zag constant mensen in precies dezelfde smoking als hijzelf - of bijna hetzelfde - en op een gegeven moment raakte hij ook nog in een gevecht verzeild en liep een paar klappen op.
En Edouard tenslotte moest met lede ogen aanzien hoe Sija over de dansvloer wervelde met een ander, iets wat hem zo witheet maakte dat hij, om stoom af te blazen, op de vuist ging met een zesdeklasser. Terwijl hij zijn bloedneus stond te stelpen zag hij nog net hoe Sija voortijdig het feest verliet.De volgende ochtend verschenen ze allemaal met donkere wallen onder hun ogen aan het ontbijt en waren geen van drieën aanspreekbaar. Evelyn omdat hij met zijn hoofd in de wolken liep en de anderen omdat ze alles het liefst zo snel mogelijk wilden vergeten.
"Die stomme foto's laten we daar dus niet staan", chagrijnde Edouard tegen zijn moeder, die ze juist zo mooi had uitgestald.Iedereen was dan ook hoogst verbaasd toen hij diezelfde middag met niemand minder dan Sija naar huis kwam. Vrolijk kwetterend draafde ze een half pasje achter hem, terwijl hij met een vreemde sluimering in zijn ogen over het tuinpad wandelde. "Leuk hoor, dat je me uitnodigde. Die Lars met wie ik gisterenavond was heeft me nu al laten zitten. Wat gaan we doen?"In de hal trok hij haar bruusk tegen zich aan, zoende haar zo krachtig op haar mond dat ze even geen adem kon halen en zei toen: "Allereerst wil ik verkering met je."
"O.. okay...", stamelde ze gelukzalig.
"En daarna ga ik huiswerk maken en jij moet maar zien wat je doet." En hij liep de keuken in, waar hij een glas limonade inschonk en meteen aan de slag ging.Sija hobbelde achter hem aan en werd opgevangen door Diane, die de vreemde manieren van haar neefje wel gewend was. "Vind je het leuk als ik je een makeover geef?", vroeg ze vriendelijk, wetend dat de meeste meisjes daar wel van houden. Zo ook Sija en toen het klaar was, kon Edouard niet ontkennen dat hij best tevreden was met het resultaat."Hou je nou eigenlijk wel van haar?", vroegen Evelyn en Gérard hem later.
"Tuurlijk", antwoordde hij ongeïnteresseerd. "En kunnen jullie je nu misschien even concentreren? Ik wil wel een beetje tegenstand."Hoewel het gezin betrekkelijk harmonieus was, bleef Edouard voor de nodige onrust zorgen. Iedere tiener haalt wel eens streken uit, maar hij was bijna iedere dag wel ergens aan het klieren en het regende dan ook klachten bij Camille en Sacha. Die konden er echter niet veel aan doen."We kunnen hem moeilijk vastbinden", verzuchtten ze ten einde raad, waarop de klagers een gezicht trokken waaruit bleek dat dat naar hun mening uitstekend kon en zelfs wenselijk was. Edouard bleef onverbeterlijk. Zijn streken waren eerder gemeen dan grappig en zonder uitzondering koos hij er slachtoffers voor uit die zich moeilijk konden verweren: ouderen of juist kleine kinderen.Zoals dat vaak gaat in gezinnen met een moeilijk kind, probeerden de anderen het wangedrag te compenseren door geen overlast te bezorgen. Niet om in een goed blaadje te komen, maar simpelweg omdat ze instinctief wisten dat dat de sfeer voorgoed zou bederven.Met name Sacha voelde dat wel aan en bood Evelyn op een zaterdagochtend spontaan aan om hem te leren autorijden. "En als je slaagt mag je Kurds auto hebben", beloofde hij. "Ik krijg je moeder toch niet zo gek om erin te rijden." Evelyn was er blij mee en ging daarna met de auto naar school.Toch waren Sacha en Camille niet echt ontevreden over Edouard, als het erover ging."Hij is lastig en ik begrijp vaak niets van hem en maak me zorgen om zijn gebrek aan inlevingsvermogen", zei Sacha, "maar in ieder geval hoort hij er wel bij. Op zijn manier houdt hij van ons en wij op de onze van hem." "Dat geldt zelfs voor Myriam en mij", antwoordde Camille. "Een familieband is toch een krachtig en mysterieus iets."En dan was er nog die andere complicatie in het gezin: Gérard en Diane. Die hielden hun zielenroerselen voor zichzelf en vielen er geen anderen mee lastig, maar worstelen deden ze.Achteraf bezien was hun tijdelijke gedwongen scheiding op liefdesgebied een goede test om de stevigheid ervan te testen. Want nu het niet meer mogelijk was elkaar op onbewaakte momenten op te zoeken om wat te vrijen, kwam duidelijk naar voren dat ze werkelijk van elkaar hielden.Dus hielp Diane Gérard met zijn huiswerk, gaf hem autorijles en af en toe durfden ze het zelfs aan om samen uit te gaan. Een eerste poging om het dorp te laten wennen aan het feit dat ze een koppel waren. Dat was ook wel nodig, want Diane was een mooi meisje en er waren genoeg kapers op de kust.Gérard had dan ook geregeld last van jaloezie en onzekerheid. Zo betrapte hij haar op een avond in De Vier Noten, toen ze een romantisch liefdesdrankje bestelde. Hij zei niets, maar keek haar met paniekogen aan, die haar natuurlijk direct opvielen en waar ze stiekem om moest lachen."Dit is dé hit op cocktailgebied momenteel", knipoogde ze naar hem. "Weet ik wel", herstelde hij zich en bestelde vervolgens zelf een mix, die hij met tranende ogen en samengeklemde kaken opdronk. Heel eerlijk gezegd had hij liever een glas Cola.Daarna dansten ze rond en op de bar, waarbij ze gesignaleerd werden door tante Myriam, die dat de volgende dag bezorgd bij Camille en de rest van Riverview meldde."We weten het", knikte Camille. "En het is goed."
"Ik vind het een schandaal", bitste Myriam, maar toen niemand daar op inging liet ze het onderwerp al snel varen.Drie jaren vlogen om en toen brak dan eindelijk Gérards verjaardag aan. Een gelukkiger feestvarken bestond er niet.Hij besloot zijn dag meteen nuttig te besteden. Al jaren was hij een fanatiek sporter en toen hij in het stadion ging solliciteren wilden ze hem gelukkig graag hebben.Zodra Diane uit haar werk kwam liep ze als vanzelf in zijn armen en dolblij kusten ze elkaar. "Kom", zei ze zacht en trok hem mee naar de badkamer, "dan krijg je mijn verjaardagscadeautje." Dat was natuurlijk best heftig voor die arme jongen, maar echt protesteren deed hij niet.Niet heel veel later kondigden ze aan dat ze graag wilden gaan samenwonen. Diane had inmiddels een aardig spaarpotje opgebouwd en daarvan konden ze een klein huisje kopen. Voor Sacha en Camille kwam dit niet onverwacht, maar het was best even slikken dat er ineens twee kinderen tegelijk het huis verlieten.Daar stond tegenover dat ze er sinds enige tijd een extra 'kind' bij hadden in de vorm van Dylan, de zoon van Sacha's en Diane's zus Juliette. Die was een jaar jonger dan Diane en dus ook volwassen, maar daar wilde hij zich nog niet echt naar gedragen. Camille, die al vanaf haar jeugd bevriend was met Juliette, hoorde de klaagverhalen van zijn ouders al een tijdje aan: hij was met de hakken over de sloot geslaagd voor zijn examen, hij wilde geen fatsoenlijke baan zoeken en hij wapperde van het ene naar het andere vriendinnetje."Hij is precies zijn opa, die heeft ook twee levens lang niks nuttigs uitgevoerd", brieste Juliette.
"En toch een rijk leven gehad, met meerdere mensen die veel van hem hielden en de hele wereld gezien", wierp Sacha een beetje gepikeerd tegen als Camille er weer eens over begon.Alsof Dylan aanvoelde dat hij bij Sacha wel werd gewaardeerd - en waarschijnlijk ook omdat hij bevriend was met Diane - kwam hij steeds vaker over de vloer. "Natuurlijk ben je hier welkom!", zei Diane dan iedere keer.Dus troffen ze steeds vaker 's morgens vroeg een tentje aan in de tuin, want Dylan wilde verder niemand tot last zijn. Maar hij maakte natuurlijk wel graag gebruik van de douche en de koelkast. "We zijn geen camping, hoor jongen", zei Sacha na verloop van tijd voorzichtig.
"Het is maar tijdelijk", verzekerde Dylan hem en keek hem met zijn hondenogen zo zachtaardig aan, dat Sacha verder maar niet protesteerde.Het begon hem alleen toch een beetje dwars te zitten dat hij de jongen geregeld onderdak bood, terwijl zijn eigen ouders vaak niet wisten waar hij uithing. Eerlijk gezegd maakte hij zich bovendien ook zorgen om zijn neef. Wat moest ervan worden? En tenslotte, ook niet onbelangrijk: hij voelde dat Juliette hem verwijten begon te maken en zijn oudste zus kon aardig streng zijn als ze het ergens niet mee eens was.