Generatie 18, fotodagboek - deel 10, Chinese Love
Het eerste wat ik deed zodra ik thuiskwam was het elfenhuisje naar de kringloopwinkel brengen.
En het onafgemaakte schilderij met Dana's ogen in de vuilnisbak gooien. Ik wilde met een schone lei beginnen en stortte me op mijn werk. Hele dagen kwam ik mijn huis niet uit en het was dat Lucca geregeld langskwam en ik wekelijks bij mijn ouders op bezoek ging, anders had ik verder nauwelijks een mens gezien buiten de verkoopster in de kringloopwinkel om. Het beviel me prima voor een tijdje.Natuurlijk viste mijn moeder geregeld naar mijn amoureuze betrekkingen, want ze begon ook een jaartje ouder te worden moest ik begrijpen en het werd hoog tijd voor kleinkinderen. Dat soort gezeur. "Vraag of Lucca en Arnon een kind willen adopteren", antwoordde ik uiteindelijk kribbig, waarop ze uitriep dat ze het niet vervelend bedoelde maar dat dat meisje Denise een schatje was en of ik die eigenlijk nog wel eens zag."Jullie hebben toch geen ruzie gehad? Jullie waren zo'n leuk stel."Toevallig kwam Denise inderdaad weer een keer langs en dat was op zich best gezellig, maar we moesten allebei concluderen dat het niet meer werkte tussen ons. Wat het ook was dat gewerkt had. Ik merkte dat ook zij elke keer over kinderen begon en me met vragen lastigviel hoe ik onze relatie nou precies zag en eerlijk gezegd zag ik onze relatie vooral als vrijblijvend en niet verplichtend dus dat zei ik.Tijdens een kostuumfeestje bij mijn neef Finley barstte de bom en in plaats van terug mee naar huis te gaan belde ze een taxi en vertrok. Haar spullen moest ik maar nazenden, enfin, dat deed ik ook.Daarna had ik nog een dingetje met Paloma uit ons dorp maar toen die naar huisjes begon te wijzen waar we een gezinnetje zouden kunnen stichten maakte ik ook daar snel een eind aan. Tot zover mijn liefdesleven, het hielp me vooral Dana en Shun achter me te laten.Verder kreeg ik onverwacht bezoek van mijn neef August - de broer dus van Finley en Dana - die binnenviel met de woorden dat hij mij nou wel eens met eigen ogen wilde zien waarop hij een tijdje ging staan grinniken. Nogal raar vond ik maar verder was hij best aardig. Hij deed de groeten van Dana die in Ierland schijnt te wonen en ik zei 'doe de groeten maar terug'.Drie jaar na China begon de behoefte om te reizen weer op te spelen en ik besloot terug te gaan. Misschien wel voor langere tijd dit keer dus in plaats van een bed te reserveren in de herberg huurde ik een huisje binnen de muren van de Verboden Stad. Klein maar gemeubileerd en helemaal geschikt voor mij.Naast schilderen en wandelen ging ik natuurlijk ook weer opdrachtgevers af om schatten voor hen te zoeken in de vele tombes die dit land telt. Er bleek er zelfs eentje vlakbij mijn huis te zitten, pal onder de markt.Ik heb een heleboel foto's genomen maar weet er verder niet zoveel bij te vertellen. Geen naargeestige gemummificeerde koningen hier die me naar het leven stonden in ieder geval. Wel een heleboel vuur- en elektriciteitsvallen maar daar liet ik me niet meer door verrassen.Ik weet echt niet meer wat ik precies moest zoeken onder de markt, doet er ook niet toe, het is allemaal best lang geleden inmiddels. Ik weet nog wel dat ik het heerlijk vond om daarna te kunnen terugkeren naar mijn eigen stekkie. Er lag flink wat post. Vooral van thuis maar ook wat vage liefdesverklaringen die ik weggooide omdat ik de dames in kwestie nauwelijks kende en hier bovendien vooral voor mijn rust was.Ik had eigenlijk geen vast plan hoe lang ik wilde blijven, maar voor ik het wist was er een jaar verstreken. Een jaar waarin ik veel wandelde, las, schilderde, viste, door tombes struinde en natuurlijk ook vaak in de Academie en de Verlichtingstuin te vinden was.Op een middag stond ik me op een ruimtesteen te concentreren toen er een bekende naast me kwam staan, me vriendelijk groette en toen een van de vechtpoppen te lijf ging. "Je bent hier al een tijdje", hijgde Sima na een paar minuten, "je schijnt hier zelfs te wonen. Jammer dat je het niet nodig vindt je oude vrienden te bezoeken."Ik schaamde me.
"Het ligt een beetje gecompliceerd", mompelde ik. "Maar ik had inderdaad wel een keer met je kunnen afspreken ergens. Ik kan het nu ook, je trucje met de bal."
Een tijdje bleef het stil op het houten gekleun van haar trappen na. Toen zei ze: "Shun is er ook. Ze zit binnen te schaken. Misschien is het aardig als je haar even gedag gaat zeggen. Ze verwacht verder echt niks van je."Even keek Shun verbaasd op toen ik tegenover haar ging zitten. Daarna herschikte ze zwijgend de stukken en begonnen we te spelen.
Ik was geen partij voor haar.Toen ze me twee keer had ingemaakt stond ze op en wilde vertrekken.
"Heb je zin om met me mee naar huis te gaan?", vroeg ik voordat ik er goed over had kunnen nadenken. Ik wilde niet dat ze wegging.
Even trok ze een wenkbrauw op. "Weet je dat zeker?"
Ik knikte.Thuis zette ik een plaat op en danste met haar op Billy Holiday en daarna op folkloristische Chinese muziek. En hoe langer we dansten hoe verliefder ik werd. Hier in mijn eigen huis had ik haar voor mij alleen. Dat was genoeg om mijn weerstand te breken.En zo gebeurde het dus volkomen onverwacht dat we toch geliefden werden, wat mijn tweede jaar in China extra bijzonder maakte. Shun woonde op een gegeven moment praktisch bij me in en omdat ik op die manier kon negeren wat me dwarszat aan haar werkte het. Ze was mooi, lief, intelligent en grappig en daarnaast leidde ze haar eigen leven waarin ze me volkomen vrij liet. Ik geloof niet dat ik in mijn hele leven ooit gelukkiger was geweest dan nu.Het enige wat begon te ontbreken waren echter interessante opdrachten. Ik kreeg genoeg verzoeken om bepaalde mineralen of edelgesteenten te verzamelen of bijzondere vissen te vangen, maar het was maanden geleden dat ik voor het laatst in een tombe was afgedaald.Op een middag deed ik mijn beklag bij Shing, een van mijn Chinese kennissen, en nadat hij me een moment vorsend had aangekeken vroeg hij of ik eigenlijk de vier torens van Shang Simla al eens aan een nadere inspectie had onderworpen.Ik had de torens al vaak genoeg van een afstandje gezien maar er eigenlijk nooit veel aandacht aan besteed. Nu vond ik, geattendeerd door Shings aanwijzing, naast de deur van de Westelijke Toren een bordje dat overduidelijk een raadsel bevatte."Bedenk dat zelfs de hoogste torens beginnen bij de grond"Ik hou van die mengeling van poëzie en aardse logica in de Chinese filosofie, deze had ik al snel opgelost. Een verstopte schakelaar ergens aan de voet van de toren opende de deuren naar boven en toen ik daar wat schatten uit kisten had verwijderd bleek er beneden een trap te zijn verschenen. Onder de toren ging een tombe schuil, Shing had me niet teleurgesteld.Aanvankelijk kostte het weinig moeite verder door te dringen, ik had inmiddels voldoende ervaringen mijn weg in tombes te vinden. Des te vernederender dat ik op een gegeven moment volkomen blind toch weer op zo'n pijltjesval trapte.Uiteindelijk bereikte ik een duikput waar ik, ondanks het nogal smerige water, meteen in sprong en via een korte tunnel in een bibliotheek terechtkwam. Als eerste liep ik op een bordje af dat ik zag hangen en begreep dat ik iets met de kleuren in deze ruimte moest doen. Maar het kostte me vervolgens heel wat hoofdbrekens en vooral tijd uit te vogelen wat er nou precies bedoeld werd en toen ik het eindelijk had opgelost bleek ik iets vergeten te zijn en kon ik weer terug om een schakelaar te zoeken die ik de eerste keer gemist had.Op het moment dat ik slaap begon te krijgen bereikte ik een luxe slaapkamer, wat dus heel mooi uitkwam. Hoewel overnachten in een slaapzak of een tentje diep onder de grond ook zo zijn charmes heeft moet ik zeggen. De volgende ochtend at ik wat en vond na enige tijd zoeken een trap die naar het hol van de leeuw bleek te voeren.Ik stond me zo te vergapen aan de gouden met kronkelende draken versierde muren dat ik hem aanvankelijk niet eens in de gaten had, koning huppeldepup de zoveelste die ik in zijn eeuwige schoonheidsslaapje gestoord had. Hij scharrelde wat om me heen terwijl ik naar schakelaars zocht en toen hij zich tenslotte grommend op me stortte maakte ik hem met een paar meppen onschadelijk.Ik had inmiddels de laatste deur in deze ruimte geopend en moet bekennen dat ik kippenvel kreeg toen die deur vervolgens achter me in het slot viel. Niks om me echt zorgen over te maken natuurlijk, ik kan immers zenporteren, maar het had iets dreigends. Helemaal toen er vervolgens een vrij uit de kluiten gewassen mummie tevoorschijn kwam, op het moment dat ik net met een loodzware sleutelsteen in de weer was.Ik had even geen zin om te vechten dus wipte snel de kleine ruimte in achter de deur met de sleutelsteen, wéér een mummie! Die me vrijwel meteen aanviel en behoorlijk sterk bleek ook.Maar na Dong Huo geloof ik niet dat mummies me nog heel veel kunnen maken.Ik pakte alle schatten die er lagen, negeerde de dikke mummie verder en vond een manier om uit de afgesloten ruimte te komen. Toen ik weer buiten stond zag ik ineens een lift, wat nogal komisch oogde in zo'n oude tombe, en even later stond ik weer op straat. Het avontuur was voorbij en ik ging naar huis waar Shun op me wachtte.
En het onafgemaakte schilderij met Dana's ogen in de vuilnisbak gooien. Ik wilde met een schone lei beginnen en stortte me op mijn werk. Hele dagen kwam ik mijn huis niet uit en het was dat Lucca geregeld langskwam en ik wekelijks bij mijn ouders op bezoek ging, anders had ik verder nauwelijks een mens gezien buiten de verkoopster in de kringloopwinkel om. Het beviel me prima voor een tijdje.Natuurlijk viste mijn moeder geregeld naar mijn amoureuze betrekkingen, want ze begon ook een jaartje ouder te worden moest ik begrijpen en het werd hoog tijd voor kleinkinderen. Dat soort gezeur. "Vraag of Lucca en Arnon een kind willen adopteren", antwoordde ik uiteindelijk kribbig, waarop ze uitriep dat ze het niet vervelend bedoelde maar dat dat meisje Denise een schatje was en of ik die eigenlijk nog wel eens zag."Jullie hebben toch geen ruzie gehad? Jullie waren zo'n leuk stel."Toevallig kwam Denise inderdaad weer een keer langs en dat was op zich best gezellig, maar we moesten allebei concluderen dat het niet meer werkte tussen ons. Wat het ook was dat gewerkt had. Ik merkte dat ook zij elke keer over kinderen begon en me met vragen lastigviel hoe ik onze relatie nou precies zag en eerlijk gezegd zag ik onze relatie vooral als vrijblijvend en niet verplichtend dus dat zei ik.Tijdens een kostuumfeestje bij mijn neef Finley barstte de bom en in plaats van terug mee naar huis te gaan belde ze een taxi en vertrok. Haar spullen moest ik maar nazenden, enfin, dat deed ik ook.Daarna had ik nog een dingetje met Paloma uit ons dorp maar toen die naar huisjes begon te wijzen waar we een gezinnetje zouden kunnen stichten maakte ik ook daar snel een eind aan. Tot zover mijn liefdesleven, het hielp me vooral Dana en Shun achter me te laten.Verder kreeg ik onverwacht bezoek van mijn neef August - de broer dus van Finley en Dana - die binnenviel met de woorden dat hij mij nou wel eens met eigen ogen wilde zien waarop hij een tijdje ging staan grinniken. Nogal raar vond ik maar verder was hij best aardig. Hij deed de groeten van Dana die in Ierland schijnt te wonen en ik zei 'doe de groeten maar terug'.Drie jaar na China begon de behoefte om te reizen weer op te spelen en ik besloot terug te gaan. Misschien wel voor langere tijd dit keer dus in plaats van een bed te reserveren in de herberg huurde ik een huisje binnen de muren van de Verboden Stad. Klein maar gemeubileerd en helemaal geschikt voor mij.Naast schilderen en wandelen ging ik natuurlijk ook weer opdrachtgevers af om schatten voor hen te zoeken in de vele tombes die dit land telt. Er bleek er zelfs eentje vlakbij mijn huis te zitten, pal onder de markt.Ik heb een heleboel foto's genomen maar weet er verder niet zoveel bij te vertellen. Geen naargeestige gemummificeerde koningen hier die me naar het leven stonden in ieder geval. Wel een heleboel vuur- en elektriciteitsvallen maar daar liet ik me niet meer door verrassen.Ik weet echt niet meer wat ik precies moest zoeken onder de markt, doet er ook niet toe, het is allemaal best lang geleden inmiddels. Ik weet nog wel dat ik het heerlijk vond om daarna te kunnen terugkeren naar mijn eigen stekkie. Er lag flink wat post. Vooral van thuis maar ook wat vage liefdesverklaringen die ik weggooide omdat ik de dames in kwestie nauwelijks kende en hier bovendien vooral voor mijn rust was.Ik had eigenlijk geen vast plan hoe lang ik wilde blijven, maar voor ik het wist was er een jaar verstreken. Een jaar waarin ik veel wandelde, las, schilderde, viste, door tombes struinde en natuurlijk ook vaak in de Academie en de Verlichtingstuin te vinden was.Op een middag stond ik me op een ruimtesteen te concentreren toen er een bekende naast me kwam staan, me vriendelijk groette en toen een van de vechtpoppen te lijf ging. "Je bent hier al een tijdje", hijgde Sima na een paar minuten, "je schijnt hier zelfs te wonen. Jammer dat je het niet nodig vindt je oude vrienden te bezoeken."Ik schaamde me.
"Het ligt een beetje gecompliceerd", mompelde ik. "Maar ik had inderdaad wel een keer met je kunnen afspreken ergens. Ik kan het nu ook, je trucje met de bal."
Een tijdje bleef het stil op het houten gekleun van haar trappen na. Toen zei ze: "Shun is er ook. Ze zit binnen te schaken. Misschien is het aardig als je haar even gedag gaat zeggen. Ze verwacht verder echt niks van je."Even keek Shun verbaasd op toen ik tegenover haar ging zitten. Daarna herschikte ze zwijgend de stukken en begonnen we te spelen.
Ik was geen partij voor haar.Toen ze me twee keer had ingemaakt stond ze op en wilde vertrekken.
"Heb je zin om met me mee naar huis te gaan?", vroeg ik voordat ik er goed over had kunnen nadenken. Ik wilde niet dat ze wegging.
Even trok ze een wenkbrauw op. "Weet je dat zeker?"
Ik knikte.Thuis zette ik een plaat op en danste met haar op Billy Holiday en daarna op folkloristische Chinese muziek. En hoe langer we dansten hoe verliefder ik werd. Hier in mijn eigen huis had ik haar voor mij alleen. Dat was genoeg om mijn weerstand te breken.En zo gebeurde het dus volkomen onverwacht dat we toch geliefden werden, wat mijn tweede jaar in China extra bijzonder maakte. Shun woonde op een gegeven moment praktisch bij me in en omdat ik op die manier kon negeren wat me dwarszat aan haar werkte het. Ze was mooi, lief, intelligent en grappig en daarnaast leidde ze haar eigen leven waarin ze me volkomen vrij liet. Ik geloof niet dat ik in mijn hele leven ooit gelukkiger was geweest dan nu.Het enige wat begon te ontbreken waren echter interessante opdrachten. Ik kreeg genoeg verzoeken om bepaalde mineralen of edelgesteenten te verzamelen of bijzondere vissen te vangen, maar het was maanden geleden dat ik voor het laatst in een tombe was afgedaald.Op een middag deed ik mijn beklag bij Shing, een van mijn Chinese kennissen, en nadat hij me een moment vorsend had aangekeken vroeg hij of ik eigenlijk de vier torens van Shang Simla al eens aan een nadere inspectie had onderworpen.Ik had de torens al vaak genoeg van een afstandje gezien maar er eigenlijk nooit veel aandacht aan besteed. Nu vond ik, geattendeerd door Shings aanwijzing, naast de deur van de Westelijke Toren een bordje dat overduidelijk een raadsel bevatte."Bedenk dat zelfs de hoogste torens beginnen bij de grond"Ik hou van die mengeling van poëzie en aardse logica in de Chinese filosofie, deze had ik al snel opgelost. Een verstopte schakelaar ergens aan de voet van de toren opende de deuren naar boven en toen ik daar wat schatten uit kisten had verwijderd bleek er beneden een trap te zijn verschenen. Onder de toren ging een tombe schuil, Shing had me niet teleurgesteld.Aanvankelijk kostte het weinig moeite verder door te dringen, ik had inmiddels voldoende ervaringen mijn weg in tombes te vinden. Des te vernederender dat ik op een gegeven moment volkomen blind toch weer op zo'n pijltjesval trapte.Uiteindelijk bereikte ik een duikput waar ik, ondanks het nogal smerige water, meteen in sprong en via een korte tunnel in een bibliotheek terechtkwam. Als eerste liep ik op een bordje af dat ik zag hangen en begreep dat ik iets met de kleuren in deze ruimte moest doen. Maar het kostte me vervolgens heel wat hoofdbrekens en vooral tijd uit te vogelen wat er nou precies bedoeld werd en toen ik het eindelijk had opgelost bleek ik iets vergeten te zijn en kon ik weer terug om een schakelaar te zoeken die ik de eerste keer gemist had.Op het moment dat ik slaap begon te krijgen bereikte ik een luxe slaapkamer, wat dus heel mooi uitkwam. Hoewel overnachten in een slaapzak of een tentje diep onder de grond ook zo zijn charmes heeft moet ik zeggen. De volgende ochtend at ik wat en vond na enige tijd zoeken een trap die naar het hol van de leeuw bleek te voeren.Ik stond me zo te vergapen aan de gouden met kronkelende draken versierde muren dat ik hem aanvankelijk niet eens in de gaten had, koning huppeldepup de zoveelste die ik in zijn eeuwige schoonheidsslaapje gestoord had. Hij scharrelde wat om me heen terwijl ik naar schakelaars zocht en toen hij zich tenslotte grommend op me stortte maakte ik hem met een paar meppen onschadelijk.Ik had inmiddels de laatste deur in deze ruimte geopend en moet bekennen dat ik kippenvel kreeg toen die deur vervolgens achter me in het slot viel. Niks om me echt zorgen over te maken natuurlijk, ik kan immers zenporteren, maar het had iets dreigends. Helemaal toen er vervolgens een vrij uit de kluiten gewassen mummie tevoorschijn kwam, op het moment dat ik net met een loodzware sleutelsteen in de weer was.Ik had even geen zin om te vechten dus wipte snel de kleine ruimte in achter de deur met de sleutelsteen, wéér een mummie! Die me vrijwel meteen aanviel en behoorlijk sterk bleek ook.Maar na Dong Huo geloof ik niet dat mummies me nog heel veel kunnen maken.Ik pakte alle schatten die er lagen, negeerde de dikke mummie verder en vond een manier om uit de afgesloten ruimte te komen. Toen ik weer buiten stond zag ik ineens een lift, wat nogal komisch oogde in zo'n oude tombe, en even later stond ik weer op straat. Het avontuur was voorbij en ik ging naar huis waar Shun op me wachtte.