Generatie 21 - deel 6a, Rivers semester
Wat had hem eigenlijk bezield? Een mooi roodharig meisje volgen waar hij een heimelijk oogje op had? Tegemoetkomen aan de behoefte eens iets constructiefs te doen en erbij te horen? Van allebei een beetje? Nou ja, nu hij hier was, zou hij er het beste maar van maken ook.Dat viel eigenlijk helemaal niet tegen, gelukkig vond niemand het erg dat hij iets te laat was geweest.
Het was ze niet eens opgevallen.
En nu had hij een uurtje tot de volgende les begon, wat zou hij eens gaan doen om de tijd te doden.Hij was nu toch al te laat, kon hij net zo goed even een hapje eten.Op dat moment ging zijn telefoon. Of hij zin had in een feestje. Of hij zin had in een feestje!Damn het was laat geworden, waarschijnlijk sliep hij daarom door de wekker heen.
Als hij hem überhaupt gezet had, misschien was hij het vergeten.
Maar alles was cool, hij mocht gewoon gaan zitten. Hij werd alleen even aangekeken.Droge keel. En daarna kon hij om de een of andere reden vertrekken. Iets met 'zijn houding' die niet in orde zou zijn.Yay!Soms waren de avonden lang en saai. Als er geen feesten waren en iedereen zat te blokken. Gelukkig was er een biljart in het huis waar hij woonde. Hij zou die ouwe van hem eens een poepie laten ruiken de volgende keer dat ze samen naar de kroeg gingen.Kutkabouter...
"Wanneer zijn die eigenlijk?"
"Ben je serieus? Morgen! Voor mij gaat het een doorwaakte nacht worden vrees ik, met veel koffie. En voor jou ook zo te horen."
"Valt wel mee hoor."Misschien toch maar even zo'n boek inkijken. Hoe moeilijk kon het zijn...Dan maar een spiekbriefje."Zo, niet aan het blokken?"
"Als ik nu nog moest blokken dan zou ik wel een beetje te laat zijn. Ik doe nog een spelletje en ga vroeg naar bed, zodat ik morgen goed uitgerust ben."Ja, dat moest hij ook maar doen...De volgende ochtend was hij er vroeger uit dan normaal.Nog voordat hij goed en wel zijn naam boven het papier had geschreven en het eerste antwoord wilde invullen op basis van wat zijn buurman over de materie kwijt wilde - je zou het samenwerking kunnen noemen - werd hij helaas betrapt.En de examenzaal uitgeschopt. Buiten trof hij een straatkunstenaar aan en heel even bleef hij staan kijken.
Misschien was dat wel iets voor hem.Het volgende examen ging iets beter. Afkijken lukte niet omdat iedereen te ver uit elkaar zat en zijn spiekbriefje was afgepakt bij het eerste examen, maar hij had het gevoel dat hij nog best met logische antwoorden op de proppen was gekomen. Hij zou het moeten afwachten, nu eerst genieten van zijn vrijheid."Hoe heb jij het gemaakt?'
"Ja, wel goed geloof ik."En toen zwaaide onverwacht de deur open.In de hitte van het moment had hij zich geen moment gerealiseerd dat dit Camerons kamer was.
Hij had gewoon een tweepersoonsbed gezocht."Ben jij helemaal gek geworden!? Hoe haal je het in je botte hoofd!!"
"Het spijt me, sorry, sórry!! We zijn al weg!"
"Oh blijf nou maar lekker hier, maak vooral af waar je mee bezig was, laat mij jullie verder niet storen!"
"Cameron doe niet zo mal, dit is jouw kamer, we gaan."
"Ja, denk je werkelijk dat ik gek ben en vannacht in dit gore bed wil slapen waar jullie net hebben liggen... de groeten. Ik vind wel een andere slaapplaats!"Dus bleef hij maar. Alleen, want Vanessa had zich razendsnel aangekleed en was, net als Cameron, vertrokken. Dat had hij mooi verbruid. En dat Cameron een paar dagen met hem mee zou komen naar Bridgeport kon hij waarschijnlijk ook op zijn buik schrijven nu.De volgende ochtend bracht slecht nieuws. Nou ja, echt onverwacht was het niet. Hij was op alle onderdelen gezakt als een baksteen. Het universiteitsleven was dus duidelijk niets voor hem. Hij had zijn best gedaan en gefaald, niks aan te doen.Toen hij beneden kwam zag hij dat Cameron in de ontbijtzaal zat. Hij ontliep haar door een andere deur naar de keuken te nemen en iets uit de koelkast te pakken, toen hij zag dat er rook uit de afwasmachine kwam. Hij was nou niet direct een handige Harry, maar hij had ineens een enorme behoefte iets goed te doen. Iets waardoor Cameron misschien weer een beetje waardering voor hem zou krijgen. Niet dat hij zich verbeeldde dat ze hem zou vergeven maar nou ja, hij kon het proberen. Hij hurkte en schroefde het rooster eraf.toen..."Hahahaha, River, je eeuwige ongeluk is bijzonder vermakelijk voor mij en iedereen om je heen.
Het zou zonde zijn om hen dat lolletje te ontnemen.
Ik neem je wel een andere keer mee.""Huh..., wat is er gebeurd...?"
"Ik spaar je. Maar ik raad je aan nooit meer zo dom te zijn in een plas water een elektrisch apparaat te willen repareren."
Het was ze niet eens opgevallen.
En nu had hij een uurtje tot de volgende les begon, wat zou hij eens gaan doen om de tijd te doden.Hij was nu toch al te laat, kon hij net zo goed even een hapje eten.Op dat moment ging zijn telefoon. Of hij zin had in een feestje. Of hij zin had in een feestje!Damn het was laat geworden, waarschijnlijk sliep hij daarom door de wekker heen.
Als hij hem überhaupt gezet had, misschien was hij het vergeten.
Maar alles was cool, hij mocht gewoon gaan zitten. Hij werd alleen even aangekeken.Droge keel. En daarna kon hij om de een of andere reden vertrekken. Iets met 'zijn houding' die niet in orde zou zijn.Yay!Soms waren de avonden lang en saai. Als er geen feesten waren en iedereen zat te blokken. Gelukkig was er een biljart in het huis waar hij woonde. Hij zou die ouwe van hem eens een poepie laten ruiken de volgende keer dat ze samen naar de kroeg gingen.Kutkabouter...
"Hé, wacht, heb jij zin om mee te gaan bowlen?"
"Oh.., ja, goed."
"Wanneer zijn die eigenlijk?"
"Ben je serieus? Morgen! Voor mij gaat het een doorwaakte nacht worden vrees ik, met veel koffie. En voor jou ook zo te horen."
"Valt wel mee hoor."Misschien toch maar even zo'n boek inkijken. Hoe moeilijk kon het zijn...Dan maar een spiekbriefje."Zo, niet aan het blokken?"
"Als ik nu nog moest blokken dan zou ik wel een beetje te laat zijn. Ik doe nog een spelletje en ga vroeg naar bed, zodat ik morgen goed uitgerust ben."Ja, dat moest hij ook maar doen...De volgende ochtend was hij er vroeger uit dan normaal.Nog voordat hij goed en wel zijn naam boven het papier had geschreven en het eerste antwoord wilde invullen op basis van wat zijn buurman over de materie kwijt wilde - je zou het samenwerking kunnen noemen - werd hij helaas betrapt.En de examenzaal uitgeschopt. Buiten trof hij een straatkunstenaar aan en heel even bleef hij staan kijken.
Misschien was dat wel iets voor hem.Het volgende examen ging iets beter. Afkijken lukte niet omdat iedereen te ver uit elkaar zat en zijn spiekbriefje was afgepakt bij het eerste examen, maar hij had het gevoel dat hij nog best met logische antwoorden op de proppen was gekomen. Hij zou het moeten afwachten, nu eerst genieten van zijn vrijheid."Hoe heb jij het gemaakt?'
"Ja, wel goed geloof ik."En toen zwaaide onverwacht de deur open.In de hitte van het moment had hij zich geen moment gerealiseerd dat dit Camerons kamer was.
Hij had gewoon een tweepersoonsbed gezocht."Ben jij helemaal gek geworden!? Hoe haal je het in je botte hoofd!!"
"Het spijt me, sorry, sórry!! We zijn al weg!"
"Oh blijf nou maar lekker hier, maak vooral af waar je mee bezig was, laat mij jullie verder niet storen!"
"Cameron doe niet zo mal, dit is jouw kamer, we gaan."
"Ja, denk je werkelijk dat ik gek ben en vannacht in dit gore bed wil slapen waar jullie net hebben liggen... de groeten. Ik vind wel een andere slaapplaats!"Dus bleef hij maar. Alleen, want Vanessa had zich razendsnel aangekleed en was, net als Cameron, vertrokken. Dat had hij mooi verbruid. En dat Cameron een paar dagen met hem mee zou komen naar Bridgeport kon hij waarschijnlijk ook op zijn buik schrijven nu.De volgende ochtend bracht slecht nieuws. Nou ja, echt onverwacht was het niet. Hij was op alle onderdelen gezakt als een baksteen. Het universiteitsleven was dus duidelijk niets voor hem. Hij had zijn best gedaan en gefaald, niks aan te doen.Toen hij beneden kwam zag hij dat Cameron in de ontbijtzaal zat. Hij ontliep haar door een andere deur naar de keuken te nemen en iets uit de koelkast te pakken, toen hij zag dat er rook uit de afwasmachine kwam. Hij was nou niet direct een handige Harry, maar hij had ineens een enorme behoefte iets goed te doen. Iets waardoor Cameron misschien weer een beetje waardering voor hem zou krijgen. Niet dat hij zich verbeeldde dat ze hem zou vergeven maar nou ja, hij kon het proberen. Hij hurkte en schroefde het rooster eraf.toen..."Hahahaha, River, je eeuwige ongeluk is bijzonder vermakelijk voor mij en iedereen om je heen.
Het zou zonde zijn om hen dat lolletje te ontnemen.
Ik neem je wel een andere keer mee.""Huh..., wat is er gebeurd...?"
"Ik spaar je. Maar ik raad je aan nooit meer zo dom te zijn in een plas water een elektrisch apparaat te willen repareren."