Generatie 14 - deel 17, De erfenis
"Dus dit is de verrassing", grinnikte Ilja de volgende ochtend, terwijl ze vanaf het balkon van een compleet paleis uitkeken over Al Simhara.
"Vind je het niet prachtig?", zei Elijah tevreden. "Nooit meer je rug verrekken in een tentje, maar heerlijk wakker worden in een luxe bed, rustig opstaan en dan genieten van dit."Met een weids armgebaar wees hij naar het landschap voor hem en Ilja kon niet ontkennen dat het uitzicht fenomenaal was.
"En wat kostte dit optrekje precies?"
"Dat hoef jij niet te weten, jongen."Opnieuw grinnikte Ilja. "Ik ben bang dat Robyn het wel zal willen weten", zei hij.
"Ja, da's waar", bromde Elijah. "Vrouwen komen altijd met zeurderige bezwaren op de proppen als je iets leuks hebt verzonnen."
Dit keer schaterde Ilja. "Jij bent echt onverbeterlijk!", riep hij. "Jij doet gewoon altijd precies waar je zin in hebt. Kom, we gaan ontbijten."Even later zaten ze achter een bord versgebakken wafels.
"Dus nou heb je twee dingen om uit te leggen thuis", zei Ilja, terwijl hij een hap nam. "Ik kan me er nu al op verheugen hoe je je hier uit gaat redden, pap."
"Pf", deed Elijah luchtig. "Het zal allemaal wel loslopen. Ik zet gewoon mijn zielige hondengezicht op, daar smelten ze altijd van."
"Hm, je zielige hondengezicht. Tja, misschien dat je daar Robyn mee kunt paaien, maar volgens mij vergeet je iemand die daar totaal ongevoelig voor gaat zijn. De gevaarlijkste van de twee."
Hij lachte weer en Elijah keek hem afkeurend aan."Ik vind het tamelijk ontluisterend dat je me zo in de steek laat. Mannen zouden elkaar door dik en dun moeten steunen in dit soort situaties."
"De groeten", zei Ilja. "In dit geval kies ik voor mijn eigen hachje als je het niet erg vindt."
"Overloper."Het verliep precies zoals Ilja voorspeld had. Zodra ze thuiskwamen kreeg Elijah de volle laag van Amy, die hem verweet een zelfdestructief mannetje te zijn dat alleen aan zichzelf dacht. Hij kreeg de kans niet om zich te verdedigen en liet het dus maar gelaten over zich heen komen."Ik praat gewoon niet meer tegen jou", beëindigde Amy tenslotte haar tirade en verliet toen het huis door keihard de voordeur achter zich dicht te kleunen."Ze is boos op me", zei Elijah beteuterd toen Robyn de slaapkamer uitkwam, wakker geworden door het lawaai.
Licht spottend keek ze hem aan en zei toen: "Is dit dat zielige hondengezicht waar Ilja het door de telefoon over had?"
"Huh, wat?" Even was Elijah uit het veld geslagen.
Robyn had moeite om niet in de lach te schieten, maar zei in plaats daarvan streng: "Wij praten nog wel. Maak je nu eerst maar nuttig en ga het hok van Woody schoonmaken."
"Mijn zoon is een verrader", mompelde Elijah binnensmonds, maar ging braaf aan de slag.In werkelijkheid was het juist Ilja die met zijn goedmoedige en relativerende karakter zorgde dat er een soort komisch dekentje over de daden van zijn vader kwam te liggen. Hoewel Robyn en Amy hem allebei echt niet konden vergeven wat hij gedaan had, bleven ze niet hangen in hun woede en al snel ging iedereen weer over tot de orde van de dag."Maar de volgende keer ga ik mee met jou naar Egypte en dan krijg je een halsband om", kon Robyn niet nalaten hem nog toe te voegen. Voorlopig stortte Elijah zich echter weer vol vuur op zijn goochelcarrière en boekte steeds grotere successen.Een blokkendoos laten verschijnen had misschien niet zoveel stijl...... maar toen hij de allereerste keer hetzelfde presteerde met iemand uit het publiek stonden de volgende dag de kranten bol van de lovende kritieken.De volgende truc die hij leerde, was het zichzelf levend begraven in een glazen kist.
Best een spannend kunstje, maar gelukkig was de kist goed beveiligd voor het geval er iets mis zou gaan.Robyn intussen zat ook niet stil. Ze was nu Chef de Partie en daarnaast bovendien een vermaard kunstenares. Haar schilderijen brachten steeds meer op.Verder bleek het kleine Emblesight beslist op de kaart te staan, want verschillende topartiesten als DJ Janos en Rosetta Leaves deden het bergdorpje aan voor een spetterend optreden. En natuurlijk misten de Kobaynes geen show.En ook Elijah zelf bleef optreden. In het Verde Park nog steeds, maar het lukte hem inmiddels ook om op andere locaties zijn kunsten te mogen vertonen. Met wisselend resultaat, dat wel.Maar gelukkig volgde er op elke mislukking altijd wel weer een geslaagde truc, zodat het publiek toch meestal met een tevreden gevoel naar huis ging.Iedere zomer ging Ilja een paar weken bij zijn moeder in Sunset Valley logeren en heel soms kwam zij ook zijn kant op. Het ging erg goed met haar. Haar werk gaf haar veel voldoening en bovendien had ze inmiddels een nieuwe relatie met een al wat oudere man. Van enige verbittering was gelukkig geen sprake meer en zij en Elijah stonden weer op goede voet met elkaar."Over twee jaar word je twintig", zei ze op een avond tegen haar zoon, toen ze Emblesight weer eens aandeed. "Dan ben je volwassen." Haar toon was zakelijk en Ilja knikte stil. Ergens vond hij het griezelig dat die nieuwe levensfase voor de deur stond. "Dat betekent dat er een grote som geld voor je vrijkomt, die opa Wilkinson je heeft nagelaten.""Oh?", zei Ilja verbaasd. Hij had zijn opa nooit echt gekend, omdat die al overleden was toen hij nog heel klein was.
"Hij wilde je verzekeren van een goede toekomst, omdat je op dat moment geen vader had en mijn toekomst ook vrij onbestemd was. Daarom heeft hij zijn testament aangepast", vervolgde Amber. "Bovendien laat hij je het landhuis na, waarin de familie jarenlang gewoond heeft."
"Oh...?", zei Ilja weer. Het overviel hem een beetje.De volgende dag ging hij meteen kijken, samen met Amy."Het is schitterend!", riep die meteen enthousiast.
"Het is... groot", stamelde Ilja. "Ik zie me daar echt niet in mijn eentje wonen, hoor." Hij slikte een brok weg, die op de een of andere manier in zijn keel was geschoten. Hij kon zich niet voorstellen dat hij de veilige thuishaven aan het meer ooit zou moeten verlaten. Zijn vader, Amy, Robyn. Om dan hier te gaan wonen in dit grote, vreemde huis."Je gaat hier niet alleen wonen, gekkie", lachte Amy. "Ik kom natuurlijk bij je wonen. We blijven samen. Altijd!"
Blij keek Ilja haar aan. "Echt?", zei hij. "Nou ja, altijd. Je gaat vast trouwen ooit. Maar een paar jaar zou wel gezellig zijn."School ging door en werk ging door. Dagen, maanden en jaren regen zich aaneen. De kinderen deden hun best op school, Robyn schopte het tot Sous-chef en Elijah was nu een Meester Illusionist. Daar hoorde natuurlijk ook weer wat nieuwe trucs bij, én een nieuwe outfit.Wijs geworden na het debacle met de messen oefende hij nu iedere truc eerst gedegen voordat hij ermee het podium op ging. Inclusief goed geacteerde noodgezichten, wat niet veel moeite kostte omdat het werkelijk heel eng was om in een afgesloten kist te zitten, terwijl het water je in hoog tempo naar de lippen steeg.En zo brak de dag aan dat Ilja twintig werd."Waarom kijk je zo sip?", vroeg Elijah. "Het is feest!"
"Jawel", aarzelde Ilja, "maar ik vind het toch ook wel een beetje moeilijk. Dat huis..."
"Niemand verplicht jou om stante pede te vertrekken. Als je er nog niet aan toe bent om je vleugels uit te slaan, dan blijf je hier toch gezellig wonen?"De waarheid was, dat Elijah het net zo moeilijk vond om zijn kind te zien vertrekken als het kind zelf.
"Jij houdt niet van verandering, hè?", glimlachte Robyn later en sloeg haar armen om hem heen. "Dat heeft hij gewoon van jou. Alleen durft hij het eerlijk toe te geven."
"Nou ja", zei Elijah zacht, "we hebben het toch gezellig met z'n viertjes? Het is toch prima als hij nog wat blijft?"
"Ja, natuurlijk", grinnikte ze. "Over drie jaar sleept Amy hem vanzelf wel weg hier. Je hebt nog even de tijd om aan het idee te wennen."En zo bleef Ilja voorlopig nog gewoon thuis wonen.Elijah timmerde nog steeds aan de weg om in grotere locaties op te treden en uiteindelijk lukte het hem om zijn ultieme droom waar te maken: hij mocht een voorstelling geven in het grote theater. Helaas moest Robyn precies werken die avond, maar Ilja en Amy kwamen natuurlijk mee om hem mentaal te steunen. Dat had hij wel nodig, want hij was vreselijk nerveus. Net als Ilja trouwens, die slecht tegen dit soort spanning kon."Kom op, pap, je kunt dit", moedigde Amy haar vader aan.
Elijah knikte. "Gaan jullie maar vast naar binnen, een goed plaatsje zoeken", zei hij. "Dan ga ik me voorbereiden."Hij slaagde erin zijn zenuwen in bedwang te houden, het werd een magistrale show.
Werkelijk alles ging goed, het publiek stond op de banken en de recensies de volgende dag waren laaiend enthousiast.
En Ilja en Amy schreeuwden en juichten zo hard, dat ze er nog twee dagen schor van waren."Ik ben een ster", zei Elijah tevreden tegen Robyn. "Ik ben een ster en jij bent een bofferd om met een ster getrouwd te zijn."
"Ja hoor", zei ze sarcastisch, "een ontzettende bofferd ben ik."
"En dan mag je nu mijn proefkonijn zijn", vervolgde hij. "Een hele nieuwe truc, ik ga je laten zweven."
"Oooooooooooo, haháááááááá", schaterde Robyn verbaasd. "Dat is écht knap. En eng. Mag ik weer terug naar de grond?"
"Tuurlijk", zei Elijah, en liet haar zachtjes landen.
"Nog een keer!", riep Robyn.Drie jaar na Ilja vierde ook Amy haar verjaardag en ze had al aangekondigd dat ze stond te popelen om op zichzelf te gaan wonen."Dat huis is echt gaaf!", riep ze. "Heel oud en antiek en helemaal ingericht en er staan gave spellen en apparatuur in. Die opa van Ilja was vast een leuke man." "Hm", zei Elijah, die zich zijn vroegere schoonvader alleen herinnerde als een knorrige schooldirecteur, die hem ooit zelfs door de politie had laten afvoeren.Na de taart en het feesten staarde Elijah voor zich uit. Het ging er echt van komen. Zijn kinderen vlogen uit."Kom kom", zei Robyn, "niet zo somber. We hebben elkaar toch nog? Weet je wat we als eerste gaan doen? Op vakantie naar Egypte."
"Ja! Da's een goed idee!", glom Elijah blij."Zo", zei Amy spottend. "Die heeft ons toch algauw drie minuten gemist."
"Wat ben jij toch een wesp", antwoordde Ilja en lachte.
"Vind je het niet prachtig?", zei Elijah tevreden. "Nooit meer je rug verrekken in een tentje, maar heerlijk wakker worden in een luxe bed, rustig opstaan en dan genieten van dit."Met een weids armgebaar wees hij naar het landschap voor hem en Ilja kon niet ontkennen dat het uitzicht fenomenaal was.
"En wat kostte dit optrekje precies?"
"Dat hoef jij niet te weten, jongen."Opnieuw grinnikte Ilja. "Ik ben bang dat Robyn het wel zal willen weten", zei hij.
"Ja, da's waar", bromde Elijah. "Vrouwen komen altijd met zeurderige bezwaren op de proppen als je iets leuks hebt verzonnen."
Dit keer schaterde Ilja. "Jij bent echt onverbeterlijk!", riep hij. "Jij doet gewoon altijd precies waar je zin in hebt. Kom, we gaan ontbijten."Even later zaten ze achter een bord versgebakken wafels.
"Dus nou heb je twee dingen om uit te leggen thuis", zei Ilja, terwijl hij een hap nam. "Ik kan me er nu al op verheugen hoe je je hier uit gaat redden, pap."
"Pf", deed Elijah luchtig. "Het zal allemaal wel loslopen. Ik zet gewoon mijn zielige hondengezicht op, daar smelten ze altijd van."
"Hm, je zielige hondengezicht. Tja, misschien dat je daar Robyn mee kunt paaien, maar volgens mij vergeet je iemand die daar totaal ongevoelig voor gaat zijn. De gevaarlijkste van de twee."
Hij lachte weer en Elijah keek hem afkeurend aan."Ik vind het tamelijk ontluisterend dat je me zo in de steek laat. Mannen zouden elkaar door dik en dun moeten steunen in dit soort situaties."
"De groeten", zei Ilja. "In dit geval kies ik voor mijn eigen hachje als je het niet erg vindt."
"Overloper."Het verliep precies zoals Ilja voorspeld had. Zodra ze thuiskwamen kreeg Elijah de volle laag van Amy, die hem verweet een zelfdestructief mannetje te zijn dat alleen aan zichzelf dacht. Hij kreeg de kans niet om zich te verdedigen en liet het dus maar gelaten over zich heen komen."Ik praat gewoon niet meer tegen jou", beëindigde Amy tenslotte haar tirade en verliet toen het huis door keihard de voordeur achter zich dicht te kleunen."Ze is boos op me", zei Elijah beteuterd toen Robyn de slaapkamer uitkwam, wakker geworden door het lawaai.
Licht spottend keek ze hem aan en zei toen: "Is dit dat zielige hondengezicht waar Ilja het door de telefoon over had?"
"Huh, wat?" Even was Elijah uit het veld geslagen.
Robyn had moeite om niet in de lach te schieten, maar zei in plaats daarvan streng: "Wij praten nog wel. Maak je nu eerst maar nuttig en ga het hok van Woody schoonmaken."
"Mijn zoon is een verrader", mompelde Elijah binnensmonds, maar ging braaf aan de slag.In werkelijkheid was het juist Ilja die met zijn goedmoedige en relativerende karakter zorgde dat er een soort komisch dekentje over de daden van zijn vader kwam te liggen. Hoewel Robyn en Amy hem allebei echt niet konden vergeven wat hij gedaan had, bleven ze niet hangen in hun woede en al snel ging iedereen weer over tot de orde van de dag."Maar de volgende keer ga ik mee met jou naar Egypte en dan krijg je een halsband om", kon Robyn niet nalaten hem nog toe te voegen. Voorlopig stortte Elijah zich echter weer vol vuur op zijn goochelcarrière en boekte steeds grotere successen.Een blokkendoos laten verschijnen had misschien niet zoveel stijl...... maar toen hij de allereerste keer hetzelfde presteerde met iemand uit het publiek stonden de volgende dag de kranten bol van de lovende kritieken.De volgende truc die hij leerde, was het zichzelf levend begraven in een glazen kist.
Best een spannend kunstje, maar gelukkig was de kist goed beveiligd voor het geval er iets mis zou gaan.Robyn intussen zat ook niet stil. Ze was nu Chef de Partie en daarnaast bovendien een vermaard kunstenares. Haar schilderijen brachten steeds meer op.Verder bleek het kleine Emblesight beslist op de kaart te staan, want verschillende topartiesten als DJ Janos en Rosetta Leaves deden het bergdorpje aan voor een spetterend optreden. En natuurlijk misten de Kobaynes geen show.En ook Elijah zelf bleef optreden. In het Verde Park nog steeds, maar het lukte hem inmiddels ook om op andere locaties zijn kunsten te mogen vertonen. Met wisselend resultaat, dat wel.Maar gelukkig volgde er op elke mislukking altijd wel weer een geslaagde truc, zodat het publiek toch meestal met een tevreden gevoel naar huis ging.Iedere zomer ging Ilja een paar weken bij zijn moeder in Sunset Valley logeren en heel soms kwam zij ook zijn kant op. Het ging erg goed met haar. Haar werk gaf haar veel voldoening en bovendien had ze inmiddels een nieuwe relatie met een al wat oudere man. Van enige verbittering was gelukkig geen sprake meer en zij en Elijah stonden weer op goede voet met elkaar."Over twee jaar word je twintig", zei ze op een avond tegen haar zoon, toen ze Emblesight weer eens aandeed. "Dan ben je volwassen." Haar toon was zakelijk en Ilja knikte stil. Ergens vond hij het griezelig dat die nieuwe levensfase voor de deur stond. "Dat betekent dat er een grote som geld voor je vrijkomt, die opa Wilkinson je heeft nagelaten.""Oh?", zei Ilja verbaasd. Hij had zijn opa nooit echt gekend, omdat die al overleden was toen hij nog heel klein was.
"Hij wilde je verzekeren van een goede toekomst, omdat je op dat moment geen vader had en mijn toekomst ook vrij onbestemd was. Daarom heeft hij zijn testament aangepast", vervolgde Amber. "Bovendien laat hij je het landhuis na, waarin de familie jarenlang gewoond heeft."
"Oh...?", zei Ilja weer. Het overviel hem een beetje.De volgende dag ging hij meteen kijken, samen met Amy."Het is schitterend!", riep die meteen enthousiast.
"Het is... groot", stamelde Ilja. "Ik zie me daar echt niet in mijn eentje wonen, hoor." Hij slikte een brok weg, die op de een of andere manier in zijn keel was geschoten. Hij kon zich niet voorstellen dat hij de veilige thuishaven aan het meer ooit zou moeten verlaten. Zijn vader, Amy, Robyn. Om dan hier te gaan wonen in dit grote, vreemde huis."Je gaat hier niet alleen wonen, gekkie", lachte Amy. "Ik kom natuurlijk bij je wonen. We blijven samen. Altijd!"
Blij keek Ilja haar aan. "Echt?", zei hij. "Nou ja, altijd. Je gaat vast trouwen ooit. Maar een paar jaar zou wel gezellig zijn."School ging door en werk ging door. Dagen, maanden en jaren regen zich aaneen. De kinderen deden hun best op school, Robyn schopte het tot Sous-chef en Elijah was nu een Meester Illusionist. Daar hoorde natuurlijk ook weer wat nieuwe trucs bij, én een nieuwe outfit.Wijs geworden na het debacle met de messen oefende hij nu iedere truc eerst gedegen voordat hij ermee het podium op ging. Inclusief goed geacteerde noodgezichten, wat niet veel moeite kostte omdat het werkelijk heel eng was om in een afgesloten kist te zitten, terwijl het water je in hoog tempo naar de lippen steeg.En zo brak de dag aan dat Ilja twintig werd."Waarom kijk je zo sip?", vroeg Elijah. "Het is feest!"
"Jawel", aarzelde Ilja, "maar ik vind het toch ook wel een beetje moeilijk. Dat huis..."
"Niemand verplicht jou om stante pede te vertrekken. Als je er nog niet aan toe bent om je vleugels uit te slaan, dan blijf je hier toch gezellig wonen?"De waarheid was, dat Elijah het net zo moeilijk vond om zijn kind te zien vertrekken als het kind zelf.
"Jij houdt niet van verandering, hè?", glimlachte Robyn later en sloeg haar armen om hem heen. "Dat heeft hij gewoon van jou. Alleen durft hij het eerlijk toe te geven."
"Nou ja", zei Elijah zacht, "we hebben het toch gezellig met z'n viertjes? Het is toch prima als hij nog wat blijft?"
"Ja, natuurlijk", grinnikte ze. "Over drie jaar sleept Amy hem vanzelf wel weg hier. Je hebt nog even de tijd om aan het idee te wennen."En zo bleef Ilja voorlopig nog gewoon thuis wonen.Elijah timmerde nog steeds aan de weg om in grotere locaties op te treden en uiteindelijk lukte het hem om zijn ultieme droom waar te maken: hij mocht een voorstelling geven in het grote theater. Helaas moest Robyn precies werken die avond, maar Ilja en Amy kwamen natuurlijk mee om hem mentaal te steunen. Dat had hij wel nodig, want hij was vreselijk nerveus. Net als Ilja trouwens, die slecht tegen dit soort spanning kon."Kom op, pap, je kunt dit", moedigde Amy haar vader aan.
Elijah knikte. "Gaan jullie maar vast naar binnen, een goed plaatsje zoeken", zei hij. "Dan ga ik me voorbereiden."Hij slaagde erin zijn zenuwen in bedwang te houden, het werd een magistrale show.
Werkelijk alles ging goed, het publiek stond op de banken en de recensies de volgende dag waren laaiend enthousiast.
En Ilja en Amy schreeuwden en juichten zo hard, dat ze er nog twee dagen schor van waren."Ik ben een ster", zei Elijah tevreden tegen Robyn. "Ik ben een ster en jij bent een bofferd om met een ster getrouwd te zijn."
"Ja hoor", zei ze sarcastisch, "een ontzettende bofferd ben ik."
"En dan mag je nu mijn proefkonijn zijn", vervolgde hij. "Een hele nieuwe truc, ik ga je laten zweven."
"Oooooooooooo, haháááááááá", schaterde Robyn verbaasd. "Dat is écht knap. En eng. Mag ik weer terug naar de grond?"
"Tuurlijk", zei Elijah, en liet haar zachtjes landen.
"Nog een keer!", riep Robyn.Drie jaar na Ilja vierde ook Amy haar verjaardag en ze had al aangekondigd dat ze stond te popelen om op zichzelf te gaan wonen."Dat huis is echt gaaf!", riep ze. "Heel oud en antiek en helemaal ingericht en er staan gave spellen en apparatuur in. Die opa van Ilja was vast een leuke man." "Hm", zei Elijah, die zich zijn vroegere schoonvader alleen herinnerde als een knorrige schooldirecteur, die hem ooit zelfs door de politie had laten afvoeren.Na de taart en het feesten staarde Elijah voor zich uit. Het ging er echt van komen. Zijn kinderen vlogen uit."Kom kom", zei Robyn, "niet zo somber. We hebben elkaar toch nog? Weet je wat we als eerste gaan doen? Op vakantie naar Egypte."
"Ja! Da's een goed idee!", glom Elijah blij."Zo", zei Amy spottend. "Die heeft ons toch algauw drie minuten gemist."
"Wat ben jij toch een wesp", antwoordde Ilja en lachte.