Lance's Lot - deel 18, Lady
Hoewel het interieur van zijn huis nog veel te wensen overlaat, is Lance zielsgelukkig. Iedere ochtend als hij wakker wordt, staat hij eerst een minuut of tien door het raam naar de stad te staren die zo lang zijn verblijfplaats is geweest, alvorens naar beneden te gaan om te ontbijten. Hij heeft er alle vertrouwen in dat het met de binnenkant ook wel goed gaat komen.Nu het werk aan zijn woning stil ligt, heeft hij weer tijd verder te sleutelen aan het autowrak dat iemand afgelopen winter op zijn kavel heeft achtergelaten. Dat komt vooral neer op het oplappen van de carrosserie en wat laatste rammeltjes in de motor wegwerken.Tenslotte weet hij in de werkplaats van de sloperij voor een schappelijk prijsje een grote pot autolak op de kop te tikken en dan is Lady, zoals hij de statige oldtimer is gaan noemen, helemaal klaar. Lance barst bijna uit zijn pyjamajasje van trots. Hijzelf lijkt trouwens ook wel in de lak gezet, na zoveel uren hard werken in de palle zon zonder beschermende factor te gebruiken.Logisch zou nu een proefritje zijn, maar dat durft hij niet. Stel dat Lady het vooral van haar looks moet hebben en na drie bochten uit elkaar valt? Voorlopig staat ze prima hier op zijn oprijlaan en voldoet zijn oude roestige fiets als vervoermiddel.Een tijdlang verandert Lance in een echte huismus. Hij scharrelt rond op zijn erf, kookt zijn eigen potje - soms een succes, soms iets minder - en komt eigenlijk alleen buiten om boodschappen te doen, Lady een finishing touch te geven of de bel te beantwoorden.Of een klusje waarmee hij geld kan verdienen.
Hij heeft nu zelfs een heuse agent, die hem met enige regelmaat belt met een opdracht, waar hij maar wat graag op in gaat omdat het vaak dingen betreft waar hij nog plezier in heeft ook. Dansen in de Waterman bijvoorbeeld, een tent die nog steeds met een bezoekerstekort te kampen heeft en daarom wat hulp kan gebruiken bij het aantrekken van klanten.
In het begin voelt hij zich wel een beetje opgelaten, zo helemaal in zijn uppie op de dansvloer met als enige gezelschap Theo de bartender en zijn flauwe opmerkingen. Hij verplaatst de actie dus op een gegeven moment naar het dakterras, waar ook een bar is.Gelukkig komen er uiteindelijk ook gasten opdagen. Waaronder Deidre Littler, die van het kleine sproetige kind dat ze was in de tijd dat hij bij haar thuis rondhing als gast van de au pair, is uitgegroeid tot een bevallige jongedame.
Ze laat zich heel eenvoudig verleiden eens een kijkje in zijn mooie nieuwe villa te komen nemen. Het kost alleen nog aardig wat moeite de zoon van de au pair - die met haar is meegekomen en griezelig veel uiterlijke overeenkomsten met Lance vertoont - af te houden van het plan hen te vergezellen.De volgende ochtend neemt hij Deidre mee naar buiten om trots zijn nieuwe auto te tonen. Ze is vol bewondering en opteert onmiddellijk enthousiast een rondritje - het is immers prachtig weer, perfect voor een cabriolet - maar daar peinst Lance natuurlijk niet over. Als zijn auto inderdaad na drie bochten uit elkaar valt, dan liever met alleen hem als inzittende en niet met pottenkijkers erbij. Maar dat kan hij natuurlijk niet zeggen.Dus verzint hij snel iets anders.De knop die het uitschuifbare dak bedient, werkt in ieder geval vlekkeloos.'s Avonds kookt ze voor hem - niet direct haute cuisine maar hij eet het braaf op - en besluit ze nog een nachtje te blijven. En langzamerhand bekruipt Lance een hem tot dusver onbekende angst: wat als ze op zijn rijkdom uit is! Hij is helemaal niet rijk, hij heeft alleen dit kale huis en een opgelapt autowrak, maar hij heeft haar natuurlijk wijsgemaakt dat hij druk met een binnenhuisarchitect in de weer is. En daarbij allerlei prachtige plannen gepresenteerd rond een inbouwkeuken met inductiekookplaat, een Anilinelederen zithoek, een open haard, een 46 inch flatscreen en een echt kunstwerk (hij heeft een Kobayne op het oog die binnenkort geveild wordt). Allemaal fantasie natuurlijk, maar dat weet zij niet. Ze loopt rond in zijn armoedige zithoekje en komt met allerlei adviezen over materiaalkeuze en kleur en voor de bovenverdieping heeft ze ook een paar mooie ideeën. Lance knikt beleefd en zint ondertussen koortsachtig op manieren om haar weer weg te krijgen, maar in plaats daarvan belanden ze in zijn zwembad en wandelt ze ongevraagd met hem mee naar boven als hij luid gapend verklaart zo'n slaap te hebben. Nou ja, dat heeft ook zijn voordelen natuurlijk, waarvoor hij zijn benauwdheid best even opzij wil zetten.De volgende ochtend vroeg wordt hij wakker.
Hij sluipt zijn bed uit zonder haar te wekken en nuttigt even later zijn ontbijtje heerlijk in zijn eentje in de achtertuin.Als hij weer binnenkomt hoort hij boven de doortrekker en terwijl hij zijn handen wast in zijn smerige gootsteentje en haar de trap af hoort komen, krijgt hij een idee. "Zou jij misschien de keuken voor me kunnen schoonmaken? Hij is smerig en jij bent een vrouw, dus..."
"Ben je wijs?", vraagt ze. "Ik heb nog nooit schoongemaakt, daar hebben we thuis Odine voor. Waarom huur je geen butler?"
Ze opent de koelkast, maakt zichzelf een bord yoghurt met cornflakes en gaat bij het raam zitten.Goed, ook in dat opzicht heeft hij dus geen moer aan haar. Zodra ze zich hebben aangekleed, wandelt hij met haar naar buiten, pareert een nieuw verzoek tot een autoritje, maakt een selfie ten afscheid en voor ze heeft kunnen protesteren zit ze in een taxi naar huis. Die ze zelf mag betalen uiteraard.Als hij de foto tussen de andere selfies in de garage wil gaan hangen, valt hem een lege plek op. Er mist er een! Het duurt even voor hij heeft uitgevogeld welke precies, want voor zover hij kan zien hangt iedere vrouw waarmee hij een kind heeft er tussen, maar dan begrijpt hij het. Van het boerinnetje had hij twee exemplaren. De eerste mist en ineens herinnert hij zich hoe Columbine van de week op zijn stoep gestaan heeft, bedelend om snoep. Zou ze de foto gepikt hebben? Raar. En vervelend. Lance houdt er niet van bestolen te worden.Hij loopt naar buiten, kijkt een tijdje naar zijn auto en stapt dan in.
Het is spannend maar hij wil nu wel eens weten in hoeverre het hem gelukt is haar weer op te pimpen.En dat valt niet tegen. Dat valt beslist niet tegen. Ze snort als een naaimachientje en hapert werkelijk geen seconde. Zonder moeite voert ze hem door de heuvels over de brug de stad in, waar hij besluit een drankje te gaan halen in de yuppenclub. Volgens zijn agent zal hem dat wat naamsbekendheid opleveren - heel interessant - maar vooral... geld. Vriendelijk groet hij de uitsmijter, die nurks iets terug bromt en aangeeft dat hij verder mag lopen.Hij nuttigt een drankje, prijst het uitvoerig en krijgt er daarna gratis nog eentje. Als hij opstaat, merkt hij dat het duidelijk geen fruitsap was, maar het lukt hem in een redelijk rechte lijn weer naar buiten te lopen. Daar ziet hij in een aangrenzend etablissement Beau Merrick staan en in een opwelling besluit hij dat hij die even wil gaan groeten. Beau is echter druk in gesprek en terwijl hij staat te wachten ziet Lance ineens iets vliegen en nou ja, eigenlijk is het al met al een tikje beschamend allemaal.Vooral wanneer hij - omdat hij niet zo goed weet wat hij ermee moet aanvangen - het geplette beest maar in zijn mond propt en daarbij betrapt wordt."Je hebt nooit goed tegen drank gekund", zou zijn goede moeder zeggen en ze zou gelijk hebben. Tijd om naar huis te gaan, waar de vuile vaat van Deidre nog op tafel staat. Een groot nadeel van een eigen huis hebben, is wel het feit dat je het allemaal ook moet schoonmaken.
Wat dat betreft is hij wel blij dat hij niet zoveel spullen heeft, er valt weinig te poetsen.Tevreden momenten wisselen frustraties af in zijn huis. Elke nacht dat hij in zijn warme, comfortabele bed kruipt en het licht uitknipt, denkt hij terug aan de achterliggende jaren waarin hij geen nacht verzekerd was van een droge en warme slaapplaats en feliciteert zichzelf. Een telkens terugkerende ergernis vormt echter zijn keuken, die met koppige regelmaat vervuilt en hij heeft nu eenmaal een gruwelijke hekel aan schoonmaken. Gelukkig is hij inmiddels dermate handig, dat het hem lukt in ieder geval zijn gootsteen zelfreinigend te krijgen.Op een dag wordt hij weer gebeld door zijn agent, die een lang verhaal ophangt over het belang van uitstraling en performance en nou ja, om een lang verhaal kort te maken, Lance moet nodig eens iets aan zijn voorkomen doen en dan met name zijn spiermassa. Lance moet toegeven dat zijn conditie wel iets achteruit is gegaan nu hij niet meer fietst, dus eigenlijk vindt hij het wel een goed idee. Diezelfde avond nog rijdt hij dus naar de sportschool om daar wat toestellen uit te proberen.Komt hij beneden in de gang Elspeth tegen, die meteen begint te kijven en hem om zijn oren slaat en stampvoet en na de boel soepel hersteld te hebben, besluit hij haar voor te stellen voortaan maar gewoon liever als vrienden door het leven te gaan. Hij verwacht een nieuwe scheldpartij en doet al een stapje achteruit om een tweede oorvijg te ontwijken, als ze hem verveeld aankijkt en zegt: "Oh, ja joh, is goed hoor. Voor jou dertig anderen." Het ontgaat Lance waarom ze eerder zo gepikeerd deed dan, maar neemt zich voor deze aanpak voortaan te hanteren als het zo makkelijk gaat.Hij kleedt zich om en neemt even later vol goede moed plaats op een van de toestellen. Waarschijnlijk gaat hij iets te robuust van start, want binnen de kortste keren staan zijn spieren in brand en kost het hem de grootste moeite beweging in het apparaat te krijgen. Maar net wil hij besluiten dat het welletjes is geweest, als hij de onverdeelde aandacht krijgt van een persmuskiet. Daar is deze hele vertoning nou juist om begonnen natuurlijk, dus nu kan hij het zich niet meer permitteren te stoppen.Hij vreest dat hij niet op zijn voordeligst in de bladen zal verschijnen op deze manier, maar hoopt dat zijn inspanningen in ieder geval op enige sympathie zullen kunnen rekenen. Hij gaat zo op in de oefeningen, dat hij bijna te laat merkt dat hij verschrikkelijk moet plassen, hetgeen de fotograaf nog wat extra bruikbare plaatjes oplevert."Ik zou maar eens naar de wc gaan als ik jou was", zegt de man uiteindelijk, na een keer of twintig klikken.
"Wat een goed idee", kreunt Lance.
Het is erg vernederend allemaal, helemaal als de kerel hem ook nog eens volgt de toiletten in. Gelukkig is het hokje vrij dat hij op slot kan doen.Als hij van de wc af komt, is de paparazzo verdwenen. Het is laat en Lance is moe, dus eigenlijk zou het logisch zijn als hij nu naar huis zou gaan. Maar iets weerhoudt hem. Hij loopt een beetje rond door de nu verlaten zalen, tot hij in de ruimte komt waar hij lang geleden menige nacht heeft doorgebracht in zijn slaapzak, toen hij nog dakloos was. Hij wordt overvallen door een gevoel van melancholie en een tijdje staat hij voor het raam. En dan besluit hij niet naar huis te gaan, maar net als destijds hier de nacht door te brengen, for old times' sake. Dan kan hij meteen als hij wakker wordt zijn opdracht afmaken en het beloofde geld in ontvangst nemen.De volgende ochtend, als hij net zijn slaapzak heeft opgerold, gaat zijn telefoon. Hij blijkt er weer eens gekleurd op te staan in de pers: hij zou gearresteerd zijn. Lance is het inmiddels gewend dat zijn naam publiekelijk door het slijk wordt gehaald, maar meestal betreft dat aantijgingen die tenminste nog ergens op stoelen. In dit geval slaat het echter helemaal nergens op; het is lang geleden dat hij met de politie in aanraking kwam en dat was heel ergens anders."Heb jij die onzin over me rondgestrooid?", schudt hij de paparazzo geërgerd wakker, die de nacht ook hier blijkt te hebben doorgebracht.
"Ik maak alleen foto's", antwoordt die slaperig.
"Ik zie je anders ook vaak genoeg dingen opschrijven", protesteert Lance, kleedt zich aan en besluit zijn sportieve bezigheden vandaag naar de loopband te verplaatsen. Fietsen blijkt makkelijker.Zodra de vier uur trainen volbracht zijn en hij zijn honorarium in ontvangst heeft genomen, doet hij een snelle plas en snelt dan naar zijn auto. Al sportend is hij zo opgefokt geraakt door de adrenaline, dat hij besloten heeft het er ditmaal niet bij te laten zitten en de rechter in te schakelen, om de krant aan te klagen wegens smaad.Haastige spoed blijkt daarbij helaas ook nu zelden goed.De zitting duurt uren en is dodelijk saai. En uiteindelijk kost het hem bijna 800 simoleons want hij verliest. De een of andere etter is in zijn verleden gedoken en de beschuldigen blijken dus wel degelijk op waarheid te berusten. De rechter kan 'helaas' niks voor hem doen en lijkt dat ook niet bepaald jammer te vinden. Even later staat Lance weer buiten, beledigd en berooid.
Hij heeft nu zelfs een heuse agent, die hem met enige regelmaat belt met een opdracht, waar hij maar wat graag op in gaat omdat het vaak dingen betreft waar hij nog plezier in heeft ook. Dansen in de Waterman bijvoorbeeld, een tent die nog steeds met een bezoekerstekort te kampen heeft en daarom wat hulp kan gebruiken bij het aantrekken van klanten.
In het begin voelt hij zich wel een beetje opgelaten, zo helemaal in zijn uppie op de dansvloer met als enige gezelschap Theo de bartender en zijn flauwe opmerkingen. Hij verplaatst de actie dus op een gegeven moment naar het dakterras, waar ook een bar is.Gelukkig komen er uiteindelijk ook gasten opdagen. Waaronder Deidre Littler, die van het kleine sproetige kind dat ze was in de tijd dat hij bij haar thuis rondhing als gast van de au pair, is uitgegroeid tot een bevallige jongedame.
Ze laat zich heel eenvoudig verleiden eens een kijkje in zijn mooie nieuwe villa te komen nemen. Het kost alleen nog aardig wat moeite de zoon van de au pair - die met haar is meegekomen en griezelig veel uiterlijke overeenkomsten met Lance vertoont - af te houden van het plan hen te vergezellen.De volgende ochtend neemt hij Deidre mee naar buiten om trots zijn nieuwe auto te tonen. Ze is vol bewondering en opteert onmiddellijk enthousiast een rondritje - het is immers prachtig weer, perfect voor een cabriolet - maar daar peinst Lance natuurlijk niet over. Als zijn auto inderdaad na drie bochten uit elkaar valt, dan liever met alleen hem als inzittende en niet met pottenkijkers erbij. Maar dat kan hij natuurlijk niet zeggen.Dus verzint hij snel iets anders.De knop die het uitschuifbare dak bedient, werkt in ieder geval vlekkeloos.'s Avonds kookt ze voor hem - niet direct haute cuisine maar hij eet het braaf op - en besluit ze nog een nachtje te blijven. En langzamerhand bekruipt Lance een hem tot dusver onbekende angst: wat als ze op zijn rijkdom uit is! Hij is helemaal niet rijk, hij heeft alleen dit kale huis en een opgelapt autowrak, maar hij heeft haar natuurlijk wijsgemaakt dat hij druk met een binnenhuisarchitect in de weer is. En daarbij allerlei prachtige plannen gepresenteerd rond een inbouwkeuken met inductiekookplaat, een Anilinelederen zithoek, een open haard, een 46 inch flatscreen en een echt kunstwerk (hij heeft een Kobayne op het oog die binnenkort geveild wordt). Allemaal fantasie natuurlijk, maar dat weet zij niet. Ze loopt rond in zijn armoedige zithoekje en komt met allerlei adviezen over materiaalkeuze en kleur en voor de bovenverdieping heeft ze ook een paar mooie ideeën. Lance knikt beleefd en zint ondertussen koortsachtig op manieren om haar weer weg te krijgen, maar in plaats daarvan belanden ze in zijn zwembad en wandelt ze ongevraagd met hem mee naar boven als hij luid gapend verklaart zo'n slaap te hebben. Nou ja, dat heeft ook zijn voordelen natuurlijk, waarvoor hij zijn benauwdheid best even opzij wil zetten.De volgende ochtend vroeg wordt hij wakker.
Hij sluipt zijn bed uit zonder haar te wekken en nuttigt even later zijn ontbijtje heerlijk in zijn eentje in de achtertuin.Als hij weer binnenkomt hoort hij boven de doortrekker en terwijl hij zijn handen wast in zijn smerige gootsteentje en haar de trap af hoort komen, krijgt hij een idee. "Zou jij misschien de keuken voor me kunnen schoonmaken? Hij is smerig en jij bent een vrouw, dus..."
"Ben je wijs?", vraagt ze. "Ik heb nog nooit schoongemaakt, daar hebben we thuis Odine voor. Waarom huur je geen butler?"
Ze opent de koelkast, maakt zichzelf een bord yoghurt met cornflakes en gaat bij het raam zitten.Goed, ook in dat opzicht heeft hij dus geen moer aan haar. Zodra ze zich hebben aangekleed, wandelt hij met haar naar buiten, pareert een nieuw verzoek tot een autoritje, maakt een selfie ten afscheid en voor ze heeft kunnen protesteren zit ze in een taxi naar huis. Die ze zelf mag betalen uiteraard.Als hij de foto tussen de andere selfies in de garage wil gaan hangen, valt hem een lege plek op. Er mist er een! Het duurt even voor hij heeft uitgevogeld welke precies, want voor zover hij kan zien hangt iedere vrouw waarmee hij een kind heeft er tussen, maar dan begrijpt hij het. Van het boerinnetje had hij twee exemplaren. De eerste mist en ineens herinnert hij zich hoe Columbine van de week op zijn stoep gestaan heeft, bedelend om snoep. Zou ze de foto gepikt hebben? Raar. En vervelend. Lance houdt er niet van bestolen te worden.Hij loopt naar buiten, kijkt een tijdje naar zijn auto en stapt dan in.
Het is spannend maar hij wil nu wel eens weten in hoeverre het hem gelukt is haar weer op te pimpen.En dat valt niet tegen. Dat valt beslist niet tegen. Ze snort als een naaimachientje en hapert werkelijk geen seconde. Zonder moeite voert ze hem door de heuvels over de brug de stad in, waar hij besluit een drankje te gaan halen in de yuppenclub. Volgens zijn agent zal hem dat wat naamsbekendheid opleveren - heel interessant - maar vooral... geld. Vriendelijk groet hij de uitsmijter, die nurks iets terug bromt en aangeeft dat hij verder mag lopen.Hij nuttigt een drankje, prijst het uitvoerig en krijgt er daarna gratis nog eentje. Als hij opstaat, merkt hij dat het duidelijk geen fruitsap was, maar het lukt hem in een redelijk rechte lijn weer naar buiten te lopen. Daar ziet hij in een aangrenzend etablissement Beau Merrick staan en in een opwelling besluit hij dat hij die even wil gaan groeten. Beau is echter druk in gesprek en terwijl hij staat te wachten ziet Lance ineens iets vliegen en nou ja, eigenlijk is het al met al een tikje beschamend allemaal.Vooral wanneer hij - omdat hij niet zo goed weet wat hij ermee moet aanvangen - het geplette beest maar in zijn mond propt en daarbij betrapt wordt."Je hebt nooit goed tegen drank gekund", zou zijn goede moeder zeggen en ze zou gelijk hebben. Tijd om naar huis te gaan, waar de vuile vaat van Deidre nog op tafel staat. Een groot nadeel van een eigen huis hebben, is wel het feit dat je het allemaal ook moet schoonmaken.
Wat dat betreft is hij wel blij dat hij niet zoveel spullen heeft, er valt weinig te poetsen.Tevreden momenten wisselen frustraties af in zijn huis. Elke nacht dat hij in zijn warme, comfortabele bed kruipt en het licht uitknipt, denkt hij terug aan de achterliggende jaren waarin hij geen nacht verzekerd was van een droge en warme slaapplaats en feliciteert zichzelf. Een telkens terugkerende ergernis vormt echter zijn keuken, die met koppige regelmaat vervuilt en hij heeft nu eenmaal een gruwelijke hekel aan schoonmaken. Gelukkig is hij inmiddels dermate handig, dat het hem lukt in ieder geval zijn gootsteen zelfreinigend te krijgen.Op een dag wordt hij weer gebeld door zijn agent, die een lang verhaal ophangt over het belang van uitstraling en performance en nou ja, om een lang verhaal kort te maken, Lance moet nodig eens iets aan zijn voorkomen doen en dan met name zijn spiermassa. Lance moet toegeven dat zijn conditie wel iets achteruit is gegaan nu hij niet meer fietst, dus eigenlijk vindt hij het wel een goed idee. Diezelfde avond nog rijdt hij dus naar de sportschool om daar wat toestellen uit te proberen.Komt hij beneden in de gang Elspeth tegen, die meteen begint te kijven en hem om zijn oren slaat en stampvoet en na de boel soepel hersteld te hebben, besluit hij haar voor te stellen voortaan maar gewoon liever als vrienden door het leven te gaan. Hij verwacht een nieuwe scheldpartij en doet al een stapje achteruit om een tweede oorvijg te ontwijken, als ze hem verveeld aankijkt en zegt: "Oh, ja joh, is goed hoor. Voor jou dertig anderen." Het ontgaat Lance waarom ze eerder zo gepikeerd deed dan, maar neemt zich voor deze aanpak voortaan te hanteren als het zo makkelijk gaat.Hij kleedt zich om en neemt even later vol goede moed plaats op een van de toestellen. Waarschijnlijk gaat hij iets te robuust van start, want binnen de kortste keren staan zijn spieren in brand en kost het hem de grootste moeite beweging in het apparaat te krijgen. Maar net wil hij besluiten dat het welletjes is geweest, als hij de onverdeelde aandacht krijgt van een persmuskiet. Daar is deze hele vertoning nou juist om begonnen natuurlijk, dus nu kan hij het zich niet meer permitteren te stoppen.Hij vreest dat hij niet op zijn voordeligst in de bladen zal verschijnen op deze manier, maar hoopt dat zijn inspanningen in ieder geval op enige sympathie zullen kunnen rekenen. Hij gaat zo op in de oefeningen, dat hij bijna te laat merkt dat hij verschrikkelijk moet plassen, hetgeen de fotograaf nog wat extra bruikbare plaatjes oplevert."Ik zou maar eens naar de wc gaan als ik jou was", zegt de man uiteindelijk, na een keer of twintig klikken.
"Wat een goed idee", kreunt Lance.
Het is erg vernederend allemaal, helemaal als de kerel hem ook nog eens volgt de toiletten in. Gelukkig is het hokje vrij dat hij op slot kan doen.Als hij van de wc af komt, is de paparazzo verdwenen. Het is laat en Lance is moe, dus eigenlijk zou het logisch zijn als hij nu naar huis zou gaan. Maar iets weerhoudt hem. Hij loopt een beetje rond door de nu verlaten zalen, tot hij in de ruimte komt waar hij lang geleden menige nacht heeft doorgebracht in zijn slaapzak, toen hij nog dakloos was. Hij wordt overvallen door een gevoel van melancholie en een tijdje staat hij voor het raam. En dan besluit hij niet naar huis te gaan, maar net als destijds hier de nacht door te brengen, for old times' sake. Dan kan hij meteen als hij wakker wordt zijn opdracht afmaken en het beloofde geld in ontvangst nemen.De volgende ochtend, als hij net zijn slaapzak heeft opgerold, gaat zijn telefoon. Hij blijkt er weer eens gekleurd op te staan in de pers: hij zou gearresteerd zijn. Lance is het inmiddels gewend dat zijn naam publiekelijk door het slijk wordt gehaald, maar meestal betreft dat aantijgingen die tenminste nog ergens op stoelen. In dit geval slaat het echter helemaal nergens op; het is lang geleden dat hij met de politie in aanraking kwam en dat was heel ergens anders."Heb jij die onzin over me rondgestrooid?", schudt hij de paparazzo geërgerd wakker, die de nacht ook hier blijkt te hebben doorgebracht.
"Ik maak alleen foto's", antwoordt die slaperig.
"Ik zie je anders ook vaak genoeg dingen opschrijven", protesteert Lance, kleedt zich aan en besluit zijn sportieve bezigheden vandaag naar de loopband te verplaatsen. Fietsen blijkt makkelijker.Zodra de vier uur trainen volbracht zijn en hij zijn honorarium in ontvangst heeft genomen, doet hij een snelle plas en snelt dan naar zijn auto. Al sportend is hij zo opgefokt geraakt door de adrenaline, dat hij besloten heeft het er ditmaal niet bij te laten zitten en de rechter in te schakelen, om de krant aan te klagen wegens smaad.Haastige spoed blijkt daarbij helaas ook nu zelden goed.De zitting duurt uren en is dodelijk saai. En uiteindelijk kost het hem bijna 800 simoleons want hij verliest. De een of andere etter is in zijn verleden gedoken en de beschuldigen blijken dus wel degelijk op waarheid te berusten. De rechter kan 'helaas' niks voor hem doen en lijkt dat ook niet bepaald jammer te vinden. Even later staat Lance weer buiten, beledigd en berooid.