Generatie 9 - deel 2, De missie
Jude en Audrey hebben nu al een paar jaar verkering en zijn sinds kort zelfs verloofd. Hun relatie wordt er alleen maar steviger op en omdat Audrey toch al ieder weekend blijft slapen, stelt Jude op een dag licht stotterend voor om te gaan samenwonen."En misschien... eh... m-m-m-mischien kunnen we dan meteen trouwen? Ik zou het heel fijn vinden om samen met jou oud te worden."Zielsgelukkig zegt Audrey meteen ja, stiekem hopend dat de kindjes nu niet lang meer op zich zullen laten wachten. Alles in haar verlangt ernaar moeder te worden.Op de ochtend van hun huwelijksfeest komen ze bijna te laat, doordat de jonge bruid in een programma over vissen was blijven steken. Audrey vindt niets heerlijker dan buiten zijn, en nu ze alle mogelijkheden van het hengelen ziet begint er iets te kriebelen. Al die prachtige vissen die in Riverview rondzwemmen..., ze wil ze allemaal vangen!De bruiloft is een feest. Sinds kort is er een nieuw parkje aangelegd in het dorp, dat speciaal bedoeld is voor dit soort aangelegenheden. In een wolk van romantiek en bloemen en temidden van vrienden en familie geven Jude en Audrey elkaar het ja-woord. Daarna feesten ze tot in de kleine uurtjes door.Het eerste wat Audrey de volgende dag doet, is een hengel kopen plus alle boeken over vissen die ze maar in de boekhandel kan vinden. Omdat ze geen baan heeft, is ze nu ieder moment van de dag - en avond - langs de oevers van de Simomonrivier te vinden of bij de visvijvers.Jude, die natuurlijk geregeld jamt met Rubber Soul, begint naar wat ander vertier te zoeken. Hij ontdekt dat hij niet ongetalenteerd is op het gebied van de Oosterse vechtsport en verder heeft hij zich erop toegelegd om zoveel mogelijk recepten te leren, om ook eens iets anders te kunnen maken dan herfstsalade, pasta carbonara of een verrassingsstoofpotje.Op een avond begint Jude te lezen in een moeilijk boek met de titel 'Ambrosia'. Hoe verder hij in het boek vordert, hoe meer hij opgewonden raakt en als hij het boek dichtslaat kijkt hij Audrey met glinsterende ogen aan."Ik heb een manier gevonden om de oom van mijn vader te redden", zegt hij hees.
Niet-begrijpend kijkt Audrey hem aan. "De oom van je vader? Wie is dat?"
"Weet je nog dat ik vertelde dat ik 's nachts naar het kerkhof ben geweest en daar mijn opa heb ontmoet? "
"Ja, hij maakte je in met sparren", reageert Audrey fijntjes.
"Precies, maar er was nóg iemand die avond. Mijn overgrootopa had een halfbroer die vampier was, en die is op heel jonge leeftijd op dramatische wijze om het leven gekomen tijdens een huwelijksfeest. Ik heb met hem gesproken en het is echt zo'n aardig vent. En ik had zo met hem te doen. Zo veel te jong gestorven, zijn leven moest nog beginnen..."Liefdevol kijkt Audrey hem aan. "En nu wil je hem redden. Hoe ga je dat doen? Dood is dood, vrees ik.""Nee, dood IS dus niet dood! In dit boek staat een recept voor een gerecht waarmee je de doden weer tot leven kunt wekken. En ik heb jou daar bij nodig. Jij moet een doodsvis voor me vangen. Die is nodig voor het recept. Het kan werken, Audrey, ik wéét dat het kan werken..."Audrey is een bijzonder meisje. De plannen voor haar grote gezin zet ze onmiddellijk in de ijskast: dit gaat voor. Met dezelfde volhardendheid waarmee Jude zijn plan gestalte wil geven, legt zij zich toe op het vangen van de doodsvis.Dat blijkt echter niet gemakkelijk. Bijna alle vissen heeft ze nu aan de haak geslagen, maar die ene ontbreekt. Audrey wordt er moedeloos van en is elke keer weer verdrietig als ze naar huis moet met de teleurstellende mededeling dat het opnieuw niet gelukt is."Ik heb echt geen idee waar ik dat kreng kan vinden", zucht ze gefrustreerd. En dan komt hulp uit onverwachte hoek. Tijdens het boodschappen doen loopt Jude zijn schoonvader, Stefan, tegen het lijf. Die begint te zagen over 'wanneer we eindelijk eens kleine kindervoetjes zullen horen rondtrippelen' en 'wanneer maak je me nou eens opa, jongen', en Jude reageert met de opmerking dat zijn hoofd daar momenteel nog niet naar staat."Doodsvis?", reageert Stefan? "Joh, maar weet ze dat dan niet? Die moet je diep in de rivier zoeken, pál onder het kerkhof. En dan wel om 12 uur 's nachts. Weet alleen niet of ik het nou wel zo'n gezellig idee vind als mijn meisje daar in haar eentje heen gaat eigenlijk..."Jude biedt dus aan haar te vergezellen, maar daar wil Audrey niks van weten. "Zorg jij nou maar dat je fris en uitgeslapen bent als er nog eens uitnodigingen voor optredens komen", zegt ze. "Ik red me wel."En dat klopt. 's Nachts wandelt ze over het kerkhof en daalt af naar de oever. Naast een sinister bordje met het opschrift 'giftig' werpt ze haar hengel uit met een stuk engelvis aan het haakje en wacht. Niet veel later begint het wateroppervlak luguber te schuimen en in de diepte ziet ze donkere wezens loom rondzwemmen. Om 2 uur moet het gelukt zijn, weet ze, want dan verdwijnen de dieren weer. Ze heeft het nog niet gedacht of.... beet!Juichend rent ze naar huis, stopt de vis in de koelkast en gaat zonder Jude wakker te maken slapen. De volgende ochtend omhelst ze hem, kijkt hem diep in zijn ogen en zegt dat ze een verrassing heeft. Jude kan zijn geluk niet op. Levensvruchten heeft hij inmiddels ook - die groeien gewoon aan een struikje op het kerkhof - en hij begint onmiddellijk te kokkerellen.Als het maaltje veilig in de koelkast staat omhelzen Jude en Audrey elkaar. Alles is er klaar voor: Jude heeft toestemming van de gemeenteraad gekregen om het graf op zijn eigen perceel te plaatsen en dat is inmiddels gebeurd. Het wachten is nu op het moment dat Lestat zal gaan rondspoken, om dan hopelijk de Ambrosia in de koelkast te vinden en op te eten.Die avond eten Jude en Audrey in zwijgzame gespannenheid hun geroosterde zalm en gaan dan naar bed. Buiten ligt het graf er koud en stil bij. Zou Lestat komen...?Helaas, de volgende ochtend vinden ze de Ambrosia onaangeroerd in de koelkast. Jude loopt naar buiten en staat even bij de koude steen. "Kom er toch uit, jongen. Kun je ons niet horen dan? We willen je helpen."Nu volgt er een lange periode van wachten. De weken verstrijken, maar Lestat laat zich niet zien. Inmiddels weet het hele dorp van wat 'De missie van Jude en Audrey' is gaan heten, en iedereen steunt het plan van de jonge mensen. "Ik vind het echt super dat jullie dit willen doen", zegt Doenja tegen Audrey. "Ik hoorde dat iemand op het kerkhof Lestats ouders sprak, Amanda en Yuri, en die begonnen allebei spontaan te huilen. Al die jaren hebben ze het verdriet van hun zoon van nabij meegemaakt op het kerkhof. Iedereen gunt hem deze tweede kans."Jude en Audrey zitten intussen niet stil. Omdat ze allebei niets liever willen dan veel kinderen krijgen en het gerenoveerde krotje echt te klein is voor zo'n groot gezin, is er een verdieping bij gebouwd. De keuken is naar de achterkant van het huis verplaatst en de slaapkamer naar boven.Audrey heeft zich laten registreren als zelfstandige visser en verdient op die manier een aardig centje bij. Ze heeft ontdekt dat de vijver bij hun huis wemelt van de zeldzame vissen, en hoewel ze het zalig vindt om ergens langs de rivier te staan, vist ze nu ook vaak gewoon in de tuin.Verder is ook zij zich aan het bekwamen in de Oosterse vechtsport en wil ze aan haar charisma werken. Dat is wel nodig voor iemand die de godganse dag naar vis geurt.Omdat in de loop der weken de spanning steeds meer oploopt, zorgt Jude ervoor dat hij Audrey veel aandacht blijft geven.Het is namelijk niet makkelijk voor het meisje. Na de roes van het vangen van de doodsvis is ze nu beland in een leven dat eigenlijk bestaat uit het wachten op Dat Ene Moment. Daar komt nog iets bij. Hoewel Jude zijn band trouw blijft, is hij toch begonnen aan een carrière als rockster. Omdat zijn talent al in zo'n vergevorderd stadium ontwikkeld was, hoefde hij niet onderaan de ladder te beginnen, maar kon hij meteen aan de slag als liedjesschrijver.Dat houdt in dat Jude veel moet optreden en vaak zo laat zijn bed in duikt, dat hij er 's morgens pas laat uit komt.Hij en Audrey beginnen dus een beetje langs elkaar heen te leven en de late optredens hebben nog een onvermoed en onprettig neveneffect. Iedere avond is Audrey alleen thuis en duikt dan helemaal alleen haar bed in. En hoewel Jude haar heeft verzekerd dat Lestat een heel vriendelijke geest is, ze kan niet ontkennen dat ze simpelweg bang is dat hij precies zal opduiken op het moment dat er niemand bij haar is.Jude snapt dat wel, maar er is niets wat hij eraan kan doen. Langzamerhand begint hij zich af te vragen of ze de missie misschien onderhand niet moeten opgeven. Er zijn al weken verstreken en Lestat komt niet.
Niet-begrijpend kijkt Audrey hem aan. "De oom van je vader? Wie is dat?"
"Weet je nog dat ik vertelde dat ik 's nachts naar het kerkhof ben geweest en daar mijn opa heb ontmoet? "
"Ja, hij maakte je in met sparren", reageert Audrey fijntjes.
"Precies, maar er was nóg iemand die avond. Mijn overgrootopa had een halfbroer die vampier was, en die is op heel jonge leeftijd op dramatische wijze om het leven gekomen tijdens een huwelijksfeest. Ik heb met hem gesproken en het is echt zo'n aardig vent. En ik had zo met hem te doen. Zo veel te jong gestorven, zijn leven moest nog beginnen..."Liefdevol kijkt Audrey hem aan. "En nu wil je hem redden. Hoe ga je dat doen? Dood is dood, vrees ik.""Nee, dood IS dus niet dood! In dit boek staat een recept voor een gerecht waarmee je de doden weer tot leven kunt wekken. En ik heb jou daar bij nodig. Jij moet een doodsvis voor me vangen. Die is nodig voor het recept. Het kan werken, Audrey, ik wéét dat het kan werken..."Audrey is een bijzonder meisje. De plannen voor haar grote gezin zet ze onmiddellijk in de ijskast: dit gaat voor. Met dezelfde volhardendheid waarmee Jude zijn plan gestalte wil geven, legt zij zich toe op het vangen van de doodsvis.Dat blijkt echter niet gemakkelijk. Bijna alle vissen heeft ze nu aan de haak geslagen, maar die ene ontbreekt. Audrey wordt er moedeloos van en is elke keer weer verdrietig als ze naar huis moet met de teleurstellende mededeling dat het opnieuw niet gelukt is."Ik heb echt geen idee waar ik dat kreng kan vinden", zucht ze gefrustreerd. En dan komt hulp uit onverwachte hoek. Tijdens het boodschappen doen loopt Jude zijn schoonvader, Stefan, tegen het lijf. Die begint te zagen over 'wanneer we eindelijk eens kleine kindervoetjes zullen horen rondtrippelen' en 'wanneer maak je me nou eens opa, jongen', en Jude reageert met de opmerking dat zijn hoofd daar momenteel nog niet naar staat."Doodsvis?", reageert Stefan? "Joh, maar weet ze dat dan niet? Die moet je diep in de rivier zoeken, pál onder het kerkhof. En dan wel om 12 uur 's nachts. Weet alleen niet of ik het nou wel zo'n gezellig idee vind als mijn meisje daar in haar eentje heen gaat eigenlijk..."Jude biedt dus aan haar te vergezellen, maar daar wil Audrey niks van weten. "Zorg jij nou maar dat je fris en uitgeslapen bent als er nog eens uitnodigingen voor optredens komen", zegt ze. "Ik red me wel."En dat klopt. 's Nachts wandelt ze over het kerkhof en daalt af naar de oever. Naast een sinister bordje met het opschrift 'giftig' werpt ze haar hengel uit met een stuk engelvis aan het haakje en wacht. Niet veel later begint het wateroppervlak luguber te schuimen en in de diepte ziet ze donkere wezens loom rondzwemmen. Om 2 uur moet het gelukt zijn, weet ze, want dan verdwijnen de dieren weer. Ze heeft het nog niet gedacht of.... beet!Juichend rent ze naar huis, stopt de vis in de koelkast en gaat zonder Jude wakker te maken slapen. De volgende ochtend omhelst ze hem, kijkt hem diep in zijn ogen en zegt dat ze een verrassing heeft. Jude kan zijn geluk niet op. Levensvruchten heeft hij inmiddels ook - die groeien gewoon aan een struikje op het kerkhof - en hij begint onmiddellijk te kokkerellen.Als het maaltje veilig in de koelkast staat omhelzen Jude en Audrey elkaar. Alles is er klaar voor: Jude heeft toestemming van de gemeenteraad gekregen om het graf op zijn eigen perceel te plaatsen en dat is inmiddels gebeurd. Het wachten is nu op het moment dat Lestat zal gaan rondspoken, om dan hopelijk de Ambrosia in de koelkast te vinden en op te eten.Die avond eten Jude en Audrey in zwijgzame gespannenheid hun geroosterde zalm en gaan dan naar bed. Buiten ligt het graf er koud en stil bij. Zou Lestat komen...?Helaas, de volgende ochtend vinden ze de Ambrosia onaangeroerd in de koelkast. Jude loopt naar buiten en staat even bij de koude steen. "Kom er toch uit, jongen. Kun je ons niet horen dan? We willen je helpen."Nu volgt er een lange periode van wachten. De weken verstrijken, maar Lestat laat zich niet zien. Inmiddels weet het hele dorp van wat 'De missie van Jude en Audrey' is gaan heten, en iedereen steunt het plan van de jonge mensen. "Ik vind het echt super dat jullie dit willen doen", zegt Doenja tegen Audrey. "Ik hoorde dat iemand op het kerkhof Lestats ouders sprak, Amanda en Yuri, en die begonnen allebei spontaan te huilen. Al die jaren hebben ze het verdriet van hun zoon van nabij meegemaakt op het kerkhof. Iedereen gunt hem deze tweede kans."Jude en Audrey zitten intussen niet stil. Omdat ze allebei niets liever willen dan veel kinderen krijgen en het gerenoveerde krotje echt te klein is voor zo'n groot gezin, is er een verdieping bij gebouwd. De keuken is naar de achterkant van het huis verplaatst en de slaapkamer naar boven.Audrey heeft zich laten registreren als zelfstandige visser en verdient op die manier een aardig centje bij. Ze heeft ontdekt dat de vijver bij hun huis wemelt van de zeldzame vissen, en hoewel ze het zalig vindt om ergens langs de rivier te staan, vist ze nu ook vaak gewoon in de tuin.Verder is ook zij zich aan het bekwamen in de Oosterse vechtsport en wil ze aan haar charisma werken. Dat is wel nodig voor iemand die de godganse dag naar vis geurt.Omdat in de loop der weken de spanning steeds meer oploopt, zorgt Jude ervoor dat hij Audrey veel aandacht blijft geven.Het is namelijk niet makkelijk voor het meisje. Na de roes van het vangen van de doodsvis is ze nu beland in een leven dat eigenlijk bestaat uit het wachten op Dat Ene Moment. Daar komt nog iets bij. Hoewel Jude zijn band trouw blijft, is hij toch begonnen aan een carrière als rockster. Omdat zijn talent al in zo'n vergevorderd stadium ontwikkeld was, hoefde hij niet onderaan de ladder te beginnen, maar kon hij meteen aan de slag als liedjesschrijver.Dat houdt in dat Jude veel moet optreden en vaak zo laat zijn bed in duikt, dat hij er 's morgens pas laat uit komt.Hij en Audrey beginnen dus een beetje langs elkaar heen te leven en de late optredens hebben nog een onvermoed en onprettig neveneffect. Iedere avond is Audrey alleen thuis en duikt dan helemaal alleen haar bed in. En hoewel Jude haar heeft verzekerd dat Lestat een heel vriendelijke geest is, ze kan niet ontkennen dat ze simpelweg bang is dat hij precies zal opduiken op het moment dat er niemand bij haar is.Jude snapt dat wel, maar er is niets wat hij eraan kan doen. Langzamerhand begint hij zich af te vragen of ze de missie misschien onderhand niet moeten opgeven. Er zijn al weken verstreken en Lestat komt niet.