Lance's Lot - deel 15, Lance's lot
Lance vindt het heerlijk, dat gratis autoritje in een mooie, snelle sportwagen, maar het is helaas voor hij het weet weer voorbij. Hij moet het ding heel gauw kwijt zien te raken dus rept hij zich naar het inmiddels vertrouwde adresje. Of hij niet eens wil overwegen voor hen te komen werken, ze kunnen namelijk merken dat hij er talent voor heeft, kraken zetten. De vorige keer dat hij hier met gestolen spullen verscheen, hebben ze dat ook al aan hem gevraagd, maar door de Hemlocks weet Lance zo'n beetje wat voor werktijden ze er hier op nahouden dus ook nu weigert hij beleefd. Dan neemt hij nog liever een parttime baantje bij de plaatselijke supermarkt. Sowieso geen slecht idee eigenlijk, misschien dat hij dan iets creatiefs rond die loten kan verzinnen.Eenmaal thuis denkt hij diep na. Deze laatste diefstal heeft hem een fiks bedrag opgeleverd, hoewel hij geen idee heeft of het genoeg is. Bovendien is het misschien niet zo slim dit appartement hartje winter te verkopen en in de vrieskou op een kaal stuk land te gaan wonen.Hij besluit er rustig een nachtje over te slapen. Maar als hij de volgende ochtend ontwaakt met de overtuiging dat geduld misschien toch een schone zaak is zolang de ijsbloemen op de ramen staan, zorgt een alwéér kapotte wc dat hij die beslissing op slag herziet.Toevallig woont Aria vlakbij makelaardij Vast Goed en in een opwelling besluit Lance haar eerst nog even te polsen omtrent een financiële bijdrage.
Wie weet stemt het besef dat het hem ernst is haar wat coöperatiever.Maar helaas.Dan maar zonder haar hulp. Hij draaft dus naar Vast Goed om informatie te gaan inwinnen, doch helaas blijkt er zich een hindernis op de stoep te bevinden, in de vorm van Lala Angelista. Sinds de verwekking van hun zoon Vincent - die reeds bijna in de puberteit verkeert - heeft er niets meer plaatsgevonden tussen hen op het amoureuze vlak, maar dat weerhoudt haar er helaas niet van hem zijn andere affaires nog steeds kwalijk te nemen.Na deze kleine doch felle interruptie kan Lance dan toch naar binnen, alwaar hij tot zijn uitzinnige vreugde verneemt dat de kavel niet alleen nog steeds te koop is, maar dat het bovendien precies - maar dan ook precies - binnen zijn budget past. Lance aarzelt geen moment, koopt de kavel en haalt diezelfde avond nog zijn spullen op in het appartement.Wanneer hij niet veel later met een boterham - hij had nog niet gegeten - de lift uitstapt, treft hij daar Elspeth aan die hem met kille blik deelgenoot maakt van het feit dat ze zijn kind verwacht.Nog voordat hij heeft kunnen protesteren, nemen de gebeurtenissen ineens een onverwachte wending. Ze buigt zich voorover, grijpt haar buik en begint te kermen en te puffen. Lance - die de bevalling van het boerinnetje nog helder voor de geest heeft staan - zet zijn bord op de grond en begint haar paniekerig te bevelen de boel nog even op te houden.
"Ik moet... naar het... ziekenhuis...", kreunt Elspeth.
"Ja, ja, je moet naar het ziekenhuis", ziet Lance een uitweg. "Ik zal wel even een taxi gaan bellen."Wat er ook gebeurt, een bevalling wenst hij nooit meer mee te maken.
Hij pakt zijn bord op en loopt dan snel naar buiten.
"Sterkte", zegt hij.Wanneer hij zijn boterham op heeft, zoekt hij zijn fiets en begint aan de lange tocht naar zijn nieuwe thuisbasis. Het eerste deel van zijn droom is verwezenlijkt maar nu het zover is, wordt hij toch ineens door twijfels bekropen. Het is flink koud, ver onder nul, en hij heeft dus zojuist een weliswaar ongezellige maar ook relatief comfortabele flat verlaten voor een winderige vlakte.Hij moet snel iets verzinnen om de nacht door te komen. Net overweegt hij om een logeeradres te gaan regelen in de buurt, als hij een idee krijgt. Het is het proberen waard.Iglo's moeten verrassend warm zijn binnen heeft hij zich ooit laten vertellen. Nou klopt dat, want het is binnen inderdaad geen -10 graden zoals buiten. Maar toch nog fiks koud, zo net boven het vriespunt, en er is niemand om de warmte wat mee op te voeren, dus na een uurtje klappertanden en zich vervelen, besluit hij toch maar een andere oplossing te zoeken. Via Twitter ontdekt hij dat er ergens een feestje gaande is; het lijkt hem een goed plan daar maar eens binnen te vallen en zo onopvallend mogelijk een bed te regelen.En dat lukt gelukkig.
Het feest vindt plaats in de woning van onder andere de wat vreemde Matty Crewe, die ooit een potentiële beroemdheid in hem zag (nou ja, daar heeft hij op een bepaalde manier ook gelijk in gekregen) en wiens schoenen hij nog steeds draagt, en ex-liefjes Katelyn Missoni en Suzy Strummer. Er waren wat strubbelingen indertijd en ze hebben hem op een gegeven moment zelfs middenin de nacht hun huis uitgegooid, maar dat is allemaal zo lang geleden dat niemand hem dat gelukkig meer aanrekent. Hij is tegenwoordig ook wat handiger in het paaien van mensen dan indertijd.Wat ook helpt, is het feit dat zijn twee oudste kinderen hier rondlopen, die kennelijk toch benieuwd naar hun vader zijn en graag kennis willen maken. Niet dat Lance daar nou zelf zo'n behoefte aan heeft - hoewel hij het leuk vindt te zien dat met name Jonas sterk op hem lijkt - maar hij is echt niet te beroerd vaderlijke toewijding te veinzen zolang het hem onderdak oplevert.Helaas blijkt dat toch uiteindelijk niet genoeg om de rest van de winter mee uit te zingen. Als Jonas' aanvankelijke nieuwsgierigheid naar zijn roots op een dag verandert in het stellen van allerlei lastige vragen en het maken van verwijten ("Waar was je eigenlijk al die jaren toen Marloes en ik opgroeiden?") is de tijd voor Lance gekomen om zijn biezen te pakken en zijn heil elders te zoeken.Net als hij staat na te denken bij wie hij eens zal gaan aankloppen, krijgt hij een telefoontje. Van Belisama, die hem op de haar vertrouwde lompe wijze uitnodigt langs te komen. Aangezien het Lance inmiddels duidelijk is dat pa en moe Hemlock hem niet naar het leven staan, besluit hij erop in te gaan. Zo lang duurt de winter niet meer, er hangt al dooi in de lucht, een paar dagen Hemlock moet te doen zijn.Zodra hij heeft aangebeld komt Belisama naar beneden en begint hem te beschimpen. Een wat vreemde manier van doen voor een gastvrouw maar oké, Lance laat het gelaten over zich heen komen door zijn telefoon te pakken en wat berichtjes te lezen."Wat ben jij voor een lompe gast!?", blèrt Belisama. "Stop nú die mobiel weg anders hoef je helemaal niet binnen te komen!"
Lance steekt zijn mobiel in zijn zak. "Ik kom alleen mee naar boven als je een beetje vriendelijk kunt doen", zegt hij droog.
"Jajaja", sust ze, 'het is al goed. Kom nou maar."Gestoord. Compleet gestoord.
Maar goed, buiten wacht de sneeuw, dus hij stapt toch de lift maar in en kruipt niet veel later in zijn oude logeerbed. Ze hebben inmiddels een nieuwe sterrenkijker gekocht ziet hij, maar hij zal de goden maar niet gaan verzoeken door hen opnieuw te beroven.Door een goede nachtrust ontgaat het griezelige gedrag van de vampiers hem verder (zoals hun slaapgewoonten en de moordlustige wijze waarop Morrigan haar onwetende dochter begluurt), maar de volgende ochtend wacht hem een verrassing als Belisama zichzelf komt aanbieden.
"Ik heb er even over nagedacht", verklaart ze, "maar ik wil dat jij de eerste bent."
Lance vindt het een twijfelachtige eer, temeer daar hij nog steeds een beetje van haar walgt en niet zo goed snapt waarom haar keuze op hem is gevallen. Bij gebrek aan beter vermoedt hij, maar dat zal hem verder een zorg zijn.Eigenlijk is het wel een beetje ontroerend, want ze gedraagt zich hierna heel aanhankelijk en lief en wil graag even met hem op de foto. Maar net als Lance haar half begint te mogen, krijgt ze ineens de slangachtige uitdrukking op haar gezicht die haar moeder ooit vertoonde alvorens haar tanden in zijn vlees te zetten en lijkt het hem verstandig weer eens buiten te gaan kijken.Daar blijkt de dooi definitief te zijn ingezet en alle sneeuw te hebben opgelost.
Een perfect moment om zijn landje te gaan inspecteren.De iglo is uiteraard gesmolten, ergens ligt een gestrand autowrak en her en der zwerven oude bezorgde kranten. Hij pakt het nieuwste exemplaar en met het zonnetje op zijn rug begint hij te lezen. Hij heeft een zoon gekregen ziet hij bij de familieberichten. Een broertje voor Columbine, luisterend naar de naam River. Het boerinnetje houdt er maar gekke namen op na vindt hij.Hij klapt de krant dicht, gooit hem samen met de andere kranten weg en wandelt dan naar het wrak. Het portier klemt een beetje. Hij stapt in en laat zich achterover zakken. Best comfortabel zo en als ook de radio nog blijkt te werken, maakt zijn afhankelijke ergernis dat iemand zijn troep op zijn kavel gedumpt heeft, plaats voor een gevoel van welbehagen. Misschien lukt het hem zelfs wel dit ding ooit weer aan de praat te krijgen. Hij is best handig en niet te lui om zijn handen uit de mouwen te steken.Dus hier staat hij. Op zijn eigen kavel, met het mooiste uitzicht op de stad dat hij zich kan wensen.
En nog net genoeg geld om een tent te kopen, maar die villa is voorlopig nog een verre toekomstdroom want nu heeft hij geen rooie cent meer.
Hij is weer net zo blut als toen hij Bridgeport voor het eerst kwam binnenwandelen.En dan gaat het regenen.Dus zet Lance snel zijn tent op en gaat zijn eerste nacht in op zijn eigen, 'zelfverdiende' droomkavel.
Wie weet stemt het besef dat het hem ernst is haar wat coöperatiever.Maar helaas.Dan maar zonder haar hulp. Hij draaft dus naar Vast Goed om informatie te gaan inwinnen, doch helaas blijkt er zich een hindernis op de stoep te bevinden, in de vorm van Lala Angelista. Sinds de verwekking van hun zoon Vincent - die reeds bijna in de puberteit verkeert - heeft er niets meer plaatsgevonden tussen hen op het amoureuze vlak, maar dat weerhoudt haar er helaas niet van hem zijn andere affaires nog steeds kwalijk te nemen.Na deze kleine doch felle interruptie kan Lance dan toch naar binnen, alwaar hij tot zijn uitzinnige vreugde verneemt dat de kavel niet alleen nog steeds te koop is, maar dat het bovendien precies - maar dan ook precies - binnen zijn budget past. Lance aarzelt geen moment, koopt de kavel en haalt diezelfde avond nog zijn spullen op in het appartement.Wanneer hij niet veel later met een boterham - hij had nog niet gegeten - de lift uitstapt, treft hij daar Elspeth aan die hem met kille blik deelgenoot maakt van het feit dat ze zijn kind verwacht.Nog voordat hij heeft kunnen protesteren, nemen de gebeurtenissen ineens een onverwachte wending. Ze buigt zich voorover, grijpt haar buik en begint te kermen en te puffen. Lance - die de bevalling van het boerinnetje nog helder voor de geest heeft staan - zet zijn bord op de grond en begint haar paniekerig te bevelen de boel nog even op te houden.
"Ik moet... naar het... ziekenhuis...", kreunt Elspeth.
"Ja, ja, je moet naar het ziekenhuis", ziet Lance een uitweg. "Ik zal wel even een taxi gaan bellen."Wat er ook gebeurt, een bevalling wenst hij nooit meer mee te maken.
Hij pakt zijn bord op en loopt dan snel naar buiten.
"Sterkte", zegt hij.Wanneer hij zijn boterham op heeft, zoekt hij zijn fiets en begint aan de lange tocht naar zijn nieuwe thuisbasis. Het eerste deel van zijn droom is verwezenlijkt maar nu het zover is, wordt hij toch ineens door twijfels bekropen. Het is flink koud, ver onder nul, en hij heeft dus zojuist een weliswaar ongezellige maar ook relatief comfortabele flat verlaten voor een winderige vlakte.Hij moet snel iets verzinnen om de nacht door te komen. Net overweegt hij om een logeeradres te gaan regelen in de buurt, als hij een idee krijgt. Het is het proberen waard.Iglo's moeten verrassend warm zijn binnen heeft hij zich ooit laten vertellen. Nou klopt dat, want het is binnen inderdaad geen -10 graden zoals buiten. Maar toch nog fiks koud, zo net boven het vriespunt, en er is niemand om de warmte wat mee op te voeren, dus na een uurtje klappertanden en zich vervelen, besluit hij toch maar een andere oplossing te zoeken. Via Twitter ontdekt hij dat er ergens een feestje gaande is; het lijkt hem een goed plan daar maar eens binnen te vallen en zo onopvallend mogelijk een bed te regelen.En dat lukt gelukkig.
Het feest vindt plaats in de woning van onder andere de wat vreemde Matty Crewe, die ooit een potentiële beroemdheid in hem zag (nou ja, daar heeft hij op een bepaalde manier ook gelijk in gekregen) en wiens schoenen hij nog steeds draagt, en ex-liefjes Katelyn Missoni en Suzy Strummer. Er waren wat strubbelingen indertijd en ze hebben hem op een gegeven moment zelfs middenin de nacht hun huis uitgegooid, maar dat is allemaal zo lang geleden dat niemand hem dat gelukkig meer aanrekent. Hij is tegenwoordig ook wat handiger in het paaien van mensen dan indertijd.Wat ook helpt, is het feit dat zijn twee oudste kinderen hier rondlopen, die kennelijk toch benieuwd naar hun vader zijn en graag kennis willen maken. Niet dat Lance daar nou zelf zo'n behoefte aan heeft - hoewel hij het leuk vindt te zien dat met name Jonas sterk op hem lijkt - maar hij is echt niet te beroerd vaderlijke toewijding te veinzen zolang het hem onderdak oplevert.Helaas blijkt dat toch uiteindelijk niet genoeg om de rest van de winter mee uit te zingen. Als Jonas' aanvankelijke nieuwsgierigheid naar zijn roots op een dag verandert in het stellen van allerlei lastige vragen en het maken van verwijten ("Waar was je eigenlijk al die jaren toen Marloes en ik opgroeiden?") is de tijd voor Lance gekomen om zijn biezen te pakken en zijn heil elders te zoeken.Net als hij staat na te denken bij wie hij eens zal gaan aankloppen, krijgt hij een telefoontje. Van Belisama, die hem op de haar vertrouwde lompe wijze uitnodigt langs te komen. Aangezien het Lance inmiddels duidelijk is dat pa en moe Hemlock hem niet naar het leven staan, besluit hij erop in te gaan. Zo lang duurt de winter niet meer, er hangt al dooi in de lucht, een paar dagen Hemlock moet te doen zijn.Zodra hij heeft aangebeld komt Belisama naar beneden en begint hem te beschimpen. Een wat vreemde manier van doen voor een gastvrouw maar oké, Lance laat het gelaten over zich heen komen door zijn telefoon te pakken en wat berichtjes te lezen."Wat ben jij voor een lompe gast!?", blèrt Belisama. "Stop nú die mobiel weg anders hoef je helemaal niet binnen te komen!"
Lance steekt zijn mobiel in zijn zak. "Ik kom alleen mee naar boven als je een beetje vriendelijk kunt doen", zegt hij droog.
"Jajaja", sust ze, 'het is al goed. Kom nou maar."Gestoord. Compleet gestoord.
Maar goed, buiten wacht de sneeuw, dus hij stapt toch de lift maar in en kruipt niet veel later in zijn oude logeerbed. Ze hebben inmiddels een nieuwe sterrenkijker gekocht ziet hij, maar hij zal de goden maar niet gaan verzoeken door hen opnieuw te beroven.Door een goede nachtrust ontgaat het griezelige gedrag van de vampiers hem verder (zoals hun slaapgewoonten en de moordlustige wijze waarop Morrigan haar onwetende dochter begluurt), maar de volgende ochtend wacht hem een verrassing als Belisama zichzelf komt aanbieden.
"Ik heb er even over nagedacht", verklaart ze, "maar ik wil dat jij de eerste bent."
Lance vindt het een twijfelachtige eer, temeer daar hij nog steeds een beetje van haar walgt en niet zo goed snapt waarom haar keuze op hem is gevallen. Bij gebrek aan beter vermoedt hij, maar dat zal hem verder een zorg zijn.Eigenlijk is het wel een beetje ontroerend, want ze gedraagt zich hierna heel aanhankelijk en lief en wil graag even met hem op de foto. Maar net als Lance haar half begint te mogen, krijgt ze ineens de slangachtige uitdrukking op haar gezicht die haar moeder ooit vertoonde alvorens haar tanden in zijn vlees te zetten en lijkt het hem verstandig weer eens buiten te gaan kijken.Daar blijkt de dooi definitief te zijn ingezet en alle sneeuw te hebben opgelost.
Een perfect moment om zijn landje te gaan inspecteren.De iglo is uiteraard gesmolten, ergens ligt een gestrand autowrak en her en der zwerven oude bezorgde kranten. Hij pakt het nieuwste exemplaar en met het zonnetje op zijn rug begint hij te lezen. Hij heeft een zoon gekregen ziet hij bij de familieberichten. Een broertje voor Columbine, luisterend naar de naam River. Het boerinnetje houdt er maar gekke namen op na vindt hij.Hij klapt de krant dicht, gooit hem samen met de andere kranten weg en wandelt dan naar het wrak. Het portier klemt een beetje. Hij stapt in en laat zich achterover zakken. Best comfortabel zo en als ook de radio nog blijkt te werken, maakt zijn afhankelijke ergernis dat iemand zijn troep op zijn kavel gedumpt heeft, plaats voor een gevoel van welbehagen. Misschien lukt het hem zelfs wel dit ding ooit weer aan de praat te krijgen. Hij is best handig en niet te lui om zijn handen uit de mouwen te steken.Dus hier staat hij. Op zijn eigen kavel, met het mooiste uitzicht op de stad dat hij zich kan wensen.
En nog net genoeg geld om een tent te kopen, maar die villa is voorlopig nog een verre toekomstdroom want nu heeft hij geen rooie cent meer.
Hij is weer net zo blut als toen hij Bridgeport voor het eerst kwam binnenwandelen.En dan gaat het regenen.Dus zet Lance snel zijn tent op en gaat zijn eerste nacht in op zijn eigen, 'zelfverdiende' droomkavel.