Generatie 15 - deel 7, Bekentenissen
Om eerlijk te zijn heeft Ilja een kort moment het gevoel dat er een hint schuilgaat achter Sierra's laatste opmerking, hetgeen tot resultaat heeft dat hij rozig en warm van verliefdheid naar huis rijdt. Met een hart dat overstroomt van hoop en verlangen.Maar thuis krijgt hij vrijwel meteen de deksel op zijn neus als hij Wanne in de keuken aantreft, die net in geuren en kleuren aan Amy zit te vertellen dat hij het idee heeft dat Sierra wel eens familie zou kunnen worden. "Ze heeft het wel erg gezellig de laatste tijd met jullie neefje Roy Singleton", grijnst hij.Ilja voelt zich ongelofelijk dom en opgelaten. Hoe logisch is dit!? Het ligt natuurlijk voor de hand dat Sierra haar vertier zoekt onder leeftijdsgenoten en totaal niet geïnteresseerd is in een meelijwekkende dertiger met vlinders in zijn buik. Roy is degene van wie ze hoopte dat het telegram kwam. Roy en niemand anders en zeker niet hij. Ilja besluit dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met zijn dromerijen en Sierra weer als een gewone vriendin te gaan beschouwen. Net als vroeger.Met Dorian gaat het intussen heel goed. Hij is nu tien jaar oud en een heel gelukkig jongetje. Enig kind, dus hij krijgt alle aandacht en hij stikt van de vriendjes met wie hij ieder weekend in het park speelt.Een half jaar verstrijkt en het benaderen van Sierra als gewone vriendin valt Ilja eigenlijk minder moeilijk dan verwacht. Alsof het besef dat ze bezet is zijn liefde op de een of andere manier werkelijk tempert. Het lukt hem om met een vrij neutraal gevoel af en toe een gesprekje met haar te voeren, hoewel hij het jammer vindt dat er een zekere afstandelijkheid over haar neergedaald lijkt te zijn.Hij kan zich bijvoorbeeld niet meer voorstellen dat ze ooit samen giechelend rare foto's hebben genomen in een fotohokje. Sierra is een meisje met veel gevoel voor humor, maar blijkbaar reserveert ze dat tegenwoordig voor anderen. Dat doet hem verdriet.Op een dag krijgt hij een nogal vreemde opdracht. Hij moet zijn eigen vader een liefdestelegram brengen. Elijah staat gedurende het gehele romantische lied onuitstaanbaar te giebelen en neemt dan met een hoofs buiginkje de bijbehorende bos bloemen in ontvangst."Ik mag hopen dat dit van Robyn afkomstig is, anders zit ik dik in de problemen. Of wilde jijzelf me de liefde verklaren?""Oh, ik hou ontzettend van je, pap," lacht Ilja, "maar het telegram komt inderdaad van Robyn. Waarschijnlijk staat ze ons op dit moment vanachter een boom te bespioneren."
"Over liefde gesproken", zegt Elijah ineens, "ga je nou ooit nog eens iets aan dat meisje Livingston doen?"Voordat Ilja een zogenaamd stomverbaasde blik op zijn gezicht heeft kunnen toveren is de blos hem voor.
"Sierra is gewoon een vriendin, pap, en van een heel andere generatie."
"Man, zit niet te zeuren", schudt Elijah zijn hoofd. "Het is dat ik zo'n trouwe baas ben, anders ging ik zelf achter haar aan." Grinnikend sjokt hij weg.Hoewel hij nog een paar opdrachten heeft openstaan, besluit Ilja de rest van de dag te snipperen en naar het zwembad te gaan.
Beetje zwemmen, beetje zonnen, even zijn verstand op nul en zeker niet Sierra tegen het lijf lopen, zoals prompt gebeurt."Hoi", zwaait ze een beetje verlegen.
"Oh, hoi", antwoordt hij, draait zich om en duikt in het water.
"We hebben elkaar de laatste tijd niet echt veel gesproken", zegt ze even later, terwijl ze naar hem toe zwemt.
"Nee, kan gebeuren, hè?" Hij probeert luchtig te klinken. "We hebben het allebei druk."
"Ik zou wel weer eens de bergen in willen", zegt ze zacht. "Zoals toen."Dat luchtig lukt daarna niet echt meer. Waarom wil ze in hemelsnaam met hem de bergen in, nu hun vriendschap zo bekoeld lijkt? In plaats van naar het hek te lopen om van het uitzicht te genieten gaat hij op een bankje zitten en kijkt een beetje opgeprikt voor zich uit, terwijl Sierra naast hem komt zitten.Zo zitten ze een tijdje en de stilte voelt zo oncomfortabel, dat Ilja van de weeromstuit het allerlaatste zegt dat hij zou willen zeggen."Ben je er eigenlijk nog achtergekomen van wie indertijd dat telegram kwam?"
Om het daarna nog erger te maken met een stompzinnig: "Was het inderdaad Roy?"Sierra buigt zich voorover om antwoord te gaan geven, maar daar heeft hij eigenlijk helemaal geen zin in. Hij staat op en wandelt weg. Zichzelf vervloekend omdat hij voelt dat zijn ogen vochtig zijn geworden en hij onder geen beding wil dat ze dat ziet."Ik hoopte helemaal niet dat Roy de afzender was", klinkt het ineens een beetje timide naast hem. Ze raakt zijn arm aan en hij moet zich wel naar haar toe draaien om niet verschrikkelijk lomp over te komen.
"Oh?", zegt hij.
"Wat ik hoopte, was eigenlijk dat afzender en boodschapper dezelfde persoon waren." Het lijkt wel alsof ze haar adem inhoudt."Bedoel je mij?", vraagt hij onnozel. En ineens ziet hij dat ze net zo verlegen en geëmotioneerd staat te doen als hij. Ze kijkt opzij en knikt.“Amy heeft me gisteren verteld wat jij al maanden denkt, maar Wanne heeft dat echt verkeerd geïnterpreteerd. Roy is een leuke jongen en hij vindt mij ook wel leuk geloof ik, maar ik wil verder niks met hem."Hij moet het even verwerken. "Ik dacht dat ik veel te oud was, Sierra," bromt hij dan.
"En ik dacht dat ik veel te jong was, Ilja", echoot ze en lacht.
"Oh..." Ineens schiet hij naar voren en geeft haar een snelle kus, die daar al ruim een jaar ligt te wachten.
Daarna kijken ze elkaar schuchter aan."Dat wil ik nog wel een keer", fluistert ze. "Maar dan echt."
"Zo bedoel je?""Nee, zo…"Het kwartier daarna is te zoetelijk om verder heel lang bij stil te staan en dan houdt Ilja zich een tikje duizelig vast aan de balustrade en zegt: "Weet je dat er iemand is die me straks levend gaat villen? Ik heb Amy beloofd dat ik naar haar voorstelling zou komen en nu ben ik te laat. Daar kan ze nooit zo goed tegen."Zodra ze echter samen het terras oprennen van het koffiehuis, zien ze de blik van de artieste onmiddellijk oplichten. Er verschijnt een blije glimlach rond Amy's mond en de rest van de voorstelling gooit ze een energie in haar kunsten, die ze nooit eerder vertoond heeft."Hèhè, jullie zijn samen", snort ze na afloop innig tevreden. Ilja begint iets te mompelen over 'we kwamen elkaar toevallig tegen' en 'Sierra had wel zin om mee te komen', maar dat wordt kordaat afgekapt door zijn zusje.
"Aha, de we-houden-het-nog-even-voor-onszelf modus, da's goed hoor." Ze lacht. "Zeg, ik ga een hapje eten, Wanne zit al binnen. Tot later."Met een schuin lachje kijkt Sierra hem aan. "Wat heb je toch een bijdehante zus."
"Ga je met me mee?", vraagt Ilja. "Of vind je dat..."
Sierra knikt alleen maar.Even later staan ze in zijn slaapkamer en kijkt Sierra een beetje verbaasd naar de foto die ze een jaar geleden hebben laten maken.
"Heb je die opgehangen?", zegt ze vertederd. "En wat is dat?"
"Oh, bij het examenfeest dachten ze ooit dat ik van de klas de grootste kans maakte om een rockster te worden. Maar eigenlijk hou ik meer van rustige muziek."
"Maar een ster ga je zeker worden", zegt ze ferm."Wie weet", lacht hij. En dan een beetje hakkelend: "Zullen we maar gaan slapen?""Hè ja", antwoordt Sierra, terwijl ze hem plagerig aankijkt en op bed trekt.
"Wat een goed idee, laten we gaan slapen."
"Over liefde gesproken", zegt Elijah ineens, "ga je nou ooit nog eens iets aan dat meisje Livingston doen?"Voordat Ilja een zogenaamd stomverbaasde blik op zijn gezicht heeft kunnen toveren is de blos hem voor.
"Sierra is gewoon een vriendin, pap, en van een heel andere generatie."
"Man, zit niet te zeuren", schudt Elijah zijn hoofd. "Het is dat ik zo'n trouwe baas ben, anders ging ik zelf achter haar aan." Grinnikend sjokt hij weg.Hoewel hij nog een paar opdrachten heeft openstaan, besluit Ilja de rest van de dag te snipperen en naar het zwembad te gaan.
Beetje zwemmen, beetje zonnen, even zijn verstand op nul en zeker niet Sierra tegen het lijf lopen, zoals prompt gebeurt."Hoi", zwaait ze een beetje verlegen.
"Oh, hoi", antwoordt hij, draait zich om en duikt in het water.
"We hebben elkaar de laatste tijd niet echt veel gesproken", zegt ze even later, terwijl ze naar hem toe zwemt.
"Nee, kan gebeuren, hè?" Hij probeert luchtig te klinken. "We hebben het allebei druk."
"Ik zou wel weer eens de bergen in willen", zegt ze zacht. "Zoals toen."Dat luchtig lukt daarna niet echt meer. Waarom wil ze in hemelsnaam met hem de bergen in, nu hun vriendschap zo bekoeld lijkt? In plaats van naar het hek te lopen om van het uitzicht te genieten gaat hij op een bankje zitten en kijkt een beetje opgeprikt voor zich uit, terwijl Sierra naast hem komt zitten.Zo zitten ze een tijdje en de stilte voelt zo oncomfortabel, dat Ilja van de weeromstuit het allerlaatste zegt dat hij zou willen zeggen."Ben je er eigenlijk nog achtergekomen van wie indertijd dat telegram kwam?"
Om het daarna nog erger te maken met een stompzinnig: "Was het inderdaad Roy?"Sierra buigt zich voorover om antwoord te gaan geven, maar daar heeft hij eigenlijk helemaal geen zin in. Hij staat op en wandelt weg. Zichzelf vervloekend omdat hij voelt dat zijn ogen vochtig zijn geworden en hij onder geen beding wil dat ze dat ziet."Ik hoopte helemaal niet dat Roy de afzender was", klinkt het ineens een beetje timide naast hem. Ze raakt zijn arm aan en hij moet zich wel naar haar toe draaien om niet verschrikkelijk lomp over te komen.
"Oh?", zegt hij.
"Wat ik hoopte, was eigenlijk dat afzender en boodschapper dezelfde persoon waren." Het lijkt wel alsof ze haar adem inhoudt."Bedoel je mij?", vraagt hij onnozel. En ineens ziet hij dat ze net zo verlegen en geëmotioneerd staat te doen als hij. Ze kijkt opzij en knikt.“Amy heeft me gisteren verteld wat jij al maanden denkt, maar Wanne heeft dat echt verkeerd geïnterpreteerd. Roy is een leuke jongen en hij vindt mij ook wel leuk geloof ik, maar ik wil verder niks met hem."Hij moet het even verwerken. "Ik dacht dat ik veel te oud was, Sierra," bromt hij dan.
"En ik dacht dat ik veel te jong was, Ilja", echoot ze en lacht.
"Oh..." Ineens schiet hij naar voren en geeft haar een snelle kus, die daar al ruim een jaar ligt te wachten.
Daarna kijken ze elkaar schuchter aan."Dat wil ik nog wel een keer", fluistert ze. "Maar dan echt."
"Zo bedoel je?""Nee, zo…"Het kwartier daarna is te zoetelijk om verder heel lang bij stil te staan en dan houdt Ilja zich een tikje duizelig vast aan de balustrade en zegt: "Weet je dat er iemand is die me straks levend gaat villen? Ik heb Amy beloofd dat ik naar haar voorstelling zou komen en nu ben ik te laat. Daar kan ze nooit zo goed tegen."Zodra ze echter samen het terras oprennen van het koffiehuis, zien ze de blik van de artieste onmiddellijk oplichten. Er verschijnt een blije glimlach rond Amy's mond en de rest van de voorstelling gooit ze een energie in haar kunsten, die ze nooit eerder vertoond heeft."Hèhè, jullie zijn samen", snort ze na afloop innig tevreden. Ilja begint iets te mompelen over 'we kwamen elkaar toevallig tegen' en 'Sierra had wel zin om mee te komen', maar dat wordt kordaat afgekapt door zijn zusje.
"Aha, de we-houden-het-nog-even-voor-onszelf modus, da's goed hoor." Ze lacht. "Zeg, ik ga een hapje eten, Wanne zit al binnen. Tot later."Met een schuin lachje kijkt Sierra hem aan. "Wat heb je toch een bijdehante zus."
"Ga je met me mee?", vraagt Ilja. "Of vind je dat..."
Sierra knikt alleen maar.Even later staan ze in zijn slaapkamer en kijkt Sierra een beetje verbaasd naar de foto die ze een jaar geleden hebben laten maken.
"Heb je die opgehangen?", zegt ze vertederd. "En wat is dat?"
"Oh, bij het examenfeest dachten ze ooit dat ik van de klas de grootste kans maakte om een rockster te worden. Maar eigenlijk hou ik meer van rustige muziek."
"Maar een ster ga je zeker worden", zegt ze ferm."Wie weet", lacht hij. En dan een beetje hakkelend: "Zullen we maar gaan slapen?""Hè ja", antwoordt Sierra, terwijl ze hem plagerig aankijkt en op bed trekt.
"Wat een goed idee, laten we gaan slapen."