Generatie 21 - deel 8, Proefkonijn
Het zou een pittig semester worden, nog zwaarder dan het vorige, want Cameron had besloten alles op alles te zetten en haar studie af te ronden. Dat betekende dat ze alle lesstof en alle examens in een korte tijd moest zien te proppen en dus wederom weinig ruimte had voor vermaak.
Daar zat ze niet mee. Ze kreeg energie van hard werken en bovendien stond ze te popelen aan een volgende levensfase te beginnen. En aangezien ze niet een type was dat een nieuw hoofdstuk begon voordat het vorige was afgesloten, hield dat in dat ze snel haar graad wilde halen.Omdat ze - als ze die graad eenmaal had - snel op zichzelf wilde gaan wonen, was het essentieel dat ze spaarde. En gelukkig bleken er op de campus heel snelle en doeltreffende manieren te zijn om wat bij te verdienen, die werden aangeboden op het prikbord voor het studentenverblijf en via de campuskrant, die iedere week verscheen en altijd meteen door haar onderschept werd.Eigenlijk kwam het erop neer dat ze alleen in het studentenverblijf was om te slapen. Voor de rest was ze in de collegezaal te vinden, in de sporthal, in het café om te leren en onderwijl iets te eten en overal en nergens als ze weer een klusje had.Op een avond kwam ze thuis nadat ze een hele middag tegen betaling computerspelletjes had zitten uittesten. Ze had nog niks gegeten en flinke honger, dus toen ze de keuken in wandelde en zag dat iemand zo vriendelijk was geweest hotdogs te bereiden, was dat heel welkom. Ze kon zo aanschuiven.Ze besloot voor het slapengaan nog even wat te trainen, toen na een half uur haar telefoon ging. Normaal liet ze die gaan tijdens het sporten, maar ze wilde toch net stoppen om naar bed te gaan. Ze zette de loopband stil, stapte af en nam op. Het bleek Columbine, die haar voorzichtig vroeg of ze misschien iets van River had gehoord."Je moet het eerlijk zeggen hoor. Ik weet dat we niet zo aardig tegen je deden en dat we meer vertrouwen in je moeten hebben, maar ik maak me echt zorgen. Er zijn wat harde woorden gevallen tussen mijn moeder en hem. Daarna is hij vertrokken en niet meer teruggekeerd. Alsof hij van de aardbodem verdwenen is. Hij heeft zich niet toevallig bij jou gemeld?"
"Nee, ik heb geen idee waar hij is", antwoordde Cameron naar waarheid. "Zijn telefoon?"
"Die geeft de melding buiten gebruik te zijn, wat het extra griezelig maakt."Voor ze ging slapen nam Cameron nog een douche, verzonken in overpeinzingen. River bleek inmiddels al zes weken spoorloos en de politie deed blijkbaar niet heel erg hun best hem te zoeken. Ze hadden ontdekt dat hij zich al een tijdje in het criminele circuit ophield en Phoebe en Columbine konden aan alles merken dat men vermoedde dat hij waarschijnlijk ergens op de bodem van de rivier lag. En dat dat hen bijster weinig kon schelen.Achteraf bezien, had ze zich al een paar dagen vreemd gevoeld. Een onbestemd gevoel dat ze niet had kunnen plaatsen. Ze had het verdrongen omdat ze het aan haar drukke dagschema weet en daar kon ze toch niks aan doen. Ze was niet ziek verder. Ze had nog meer dan voorheen gezorgd dat ze op tijd in bed lag en goede nachten maakte, maar het gevoel was niet verminderd. En nu viel er niets meer te ontkennen, er was duidelijk iets misgegaan bij een van de proeven in de medische faculteit waaraan ze had deelgenomen tegen betaling.Ze wist dat er risico's aan de proeven kleefden, daar was ze voor gewaarschuwd en daar had ze ook een overeenkomst voor ondertekend. Maar dit had ze in geen honderd jaar verwacht, hoewel het ook weer niet heel vreemd was. Had haar vader het zaadje waaruit haar zus lang geleden was ontsproten ook niet op de campus gevonden? Ze besloot dat het geen zin had in paniek te raken. Dus kroop ze in bed met het plan morgenvroeg eerst langs de faculteit te fietsen en te vragen wat de opties waren. Ze had Bryony en Lavender er wel eens over horen praten dat vegetabilisme op zich te genezen was, hoewel die twee daar natuurlijk niet over peinsden.Later die dag, toen ze pauze had, mailde ze Bryony een foto van zichzelf.Kijk nou wat er met me gebeurd is, we zijn tweelingzusjes! Ik schrok me wild toen ik het ontdekte. Maar ik vind het heel leuk om op deze manier eens te kunnen voelen hoe het is om als jullie te zijn. Het is heel grappig dat ik inderdaad geen kou voel, zoals jullie. Ik moet je wel teleurstellen, mocht je soms denken dat ik een plantmens blijf, want er is al een antiserum voor me besteld.Per kerende post kwam er een verschrikte reactie terug: "Wat heb je in hemelsnaam gedaan dat dit gebeurd is!? En even een tip, je voelt geen kou maar je kunt wel bevriezen. Je denkt toch niet dat wij voor de lol winterjassen dragen? Doen hoor zusje, anders gaat het niet goed."De maanden verstreken en Camerons inzet bleef niet onopgemerkt. Herhaaldelijk werd ze als lichtend voorbeeld naar voren geschoven, hetgeen voor jaloers blikken zorgde onder haar medestudenten maar daar kon ze zich niks van aantrekken. Ze liet zich niet voorstaan op haar resultaten, maar bescheiden was ze er ook niet over. Ze werkte hard en daar hoefde ze zich niet voor te schamen. Tegen de tijd dat de examens eraan kwamen, stond ze er zo goed voor, dat ze de teugels wat kon laten vieren. Dus ging ze bij wijze van uitzondering in op een uitnodiging voor een feestje, waar ze Eoin tegen het lijf liep die nog immer een oogje op haar had.Inmiddels was de hele campus op de hoogte van haar ervaringen als proefkonijn, dus niemand schrok meer van haar verschijning. Ook hij niet. En dankzij Bryony en Lavender wist ze een paar trucjes die nu goed van pas kwamen.Eoin was erg onder de indruk.Helaas begon op dat moment Jimmy vervelend te doen. Cameron was zich er niet bewust van dat er nog iets tussen hen bestond na die ene keer onder de douche, maar blijkbaar vond hij van wel. Of in ieder geval stoorde het hem dat ze zich in romantische zin ophield met iemand anders dan hij.Zo netjes mogelijk legde Cameron hem uit dat er geen sprake was van wederzijdse verplichtingen wat haar betreft en daarna vertrok ze naar huis, want Jimmy reageerde daar niet bepaald vriendelijk op. Eoin ging met haar mee.En terwijl de tortelduifjes na gedane zaken het licht uitdeden en tevreden in slaap vielen, poefte daar ineens Bucktooth Butternut naast het bed tevoorschijn.De ochtend begon met een onaangename verrassing voor Eoin, want Cameron had besloten dat het wel zo eerlijk was hem meteen maar in te lichten dat ze hem erg aardig vond, maar meer op een vriendschappelijke dan op een amoureuze manier. De tirade die ze daarop over zich heen kreeg, was natuurlijk niet geheel onverdiend. Boos kleedde Eoin zich aan en verliet het huis. Zonder ontbijt.Cameron begon te wennen aan het bestaan als plantsim. Het bracht zelfs bepaalde voordelen met zich mee. Zo hoefde ze niets meer te eten, zich af en toe ingraven of koud douchen was voldoende. Dat ingraven had ze Bryony vaak zien doen en het had haar altijd vreselijk geleken. Claustrofobisch. Maar in werkelijkheid bleek het juist heerlijk. Als een schroef boorde ze zich moeiteloos in de grond, om na een paar uur als herboren weer boven te komen. Ze deed het vaak tussen de lessen door, om weer helemaal opgepept verder te kunnen.En zo brak de examentijd aan. Terwijl haar klasgenoten zich paniekerig afzonderden om nog even flink te blokken, bereidde Cameron zich voor door wat te sporten en de laatste avond nog rustig wat hoofdstukken door te nemen en op tijd naar bed te gaan. Ze was er klaar voor.Tussen de examens door ontving ze een appje van Jimmy, die haar vroeg 's avonds langs te komen voor een feestje. En omdat alles er nu op zat en ze het eigenlijk wel leuk vond iedereen nog een keer te zien voordat ze de universiteit voorgoed zou verlaten, ging ze op de uitnodiging in.Kennelijk had Jimmy het plan opgevat hun vriendschap weer om te zetten in iets pikanters, want hij begon zodra ze binnenkwam zijn uiterste best te doen bij haar in het gevlei te komen. En Cameron speelde het spelletje graag mee.Even. Want ze had geen zin weer in geruzie terecht te komen. Dus na wat over en weer geflirt groette ze vriendelijk en mengde zich toen tussen de andere feestgangers. Waaronder Becky, die in een ander huis was ingedeeld en die ze dus nauwelijks gezien had dit semester.De volgende ochtend bracht stress. Hoewel, ondertussen waren ze er wel aan gewend met z'n allen: brand in de keuken.En ook de brandweer had stress, want alwéér was hij te laat om in actie te kunnen komen. De brand was al geblust.En hij was nog niet verdwenen of de volgende stressfactor diende zich aan: de examenresultaten!Zoals te verwachten viel, was Cameron op alle onderdelen geslaagd, met als gemiddelde een 10.Op de dag van de diploma-uitreiking kreeg ze een telefoontje dat het antiserum eindelijk bezorgd was, dus meteen fietste ze naar de medische faculteit voor de behandeling. Toch wel een tikje gespannen, want stel dat het serum niet zou werken en ze de rest van haar leven plantmens zou blijven.Maar haar zorgen waren gelukkig ongegrond. Na een paar uur stapte ze als haar oude zelf weer naar buiten. Van de zenuwen was ze wel helemaal vergeten kleding mee te brengen, dus bedekte ze zich met de bladeren die ze al die tijd gedragen had en spoedde zich toen snel naar de sporthal om haar bul in ontvangst te gaan nemen. Ze was laat. En als ze haar toga eenmaal aan had, zou toch niemand kunnen zien wat daar onder zat."Gelukkig, je bent genezen", verzuchtte Bryony, die haar stond op te wachten. "Papa en June zijn al binnen.
"Genezen?", antwoordde Cameron een beetje confuus. "Dat klinkt bijzonder uit jouw mond?"
"Ik ben zo geboren, jij niet", antwoordde haar zus. "Hoewel ik je nog wel graag in je plantaardige vorm had gezien. Maar goed, ik ben blij dat het goed is afgelopen allemaal."En zo sloot Cameron haar universitaire studie Lichamelijke Opvoeding met succes af. Ze was blij dat ze haar diploma op zak had en eindelijk haar vleugels zou kunnen uitslaan. Ze had zelfs al een idee waar ze heen wilde: naar het land waarover haar oma en haar overgrootvader haar zo vaak verteld hadden. Een land van zon en zee, geheimzinnige eilanden die zich in nevelen hulden en een kleurrijke onderwaterwereld. En zeemeerminnen zelfs, zo was haar verteld. Ze hoopte dat ze die inderdaad te zien zou krijgen.
Daar zat ze niet mee. Ze kreeg energie van hard werken en bovendien stond ze te popelen aan een volgende levensfase te beginnen. En aangezien ze niet een type was dat een nieuw hoofdstuk begon voordat het vorige was afgesloten, hield dat in dat ze snel haar graad wilde halen.Omdat ze - als ze die graad eenmaal had - snel op zichzelf wilde gaan wonen, was het essentieel dat ze spaarde. En gelukkig bleken er op de campus heel snelle en doeltreffende manieren te zijn om wat bij te verdienen, die werden aangeboden op het prikbord voor het studentenverblijf en via de campuskrant, die iedere week verscheen en altijd meteen door haar onderschept werd.Eigenlijk kwam het erop neer dat ze alleen in het studentenverblijf was om te slapen. Voor de rest was ze in de collegezaal te vinden, in de sporthal, in het café om te leren en onderwijl iets te eten en overal en nergens als ze weer een klusje had.Op een avond kwam ze thuis nadat ze een hele middag tegen betaling computerspelletjes had zitten uittesten. Ze had nog niks gegeten en flinke honger, dus toen ze de keuken in wandelde en zag dat iemand zo vriendelijk was geweest hotdogs te bereiden, was dat heel welkom. Ze kon zo aanschuiven.Ze besloot voor het slapengaan nog even wat te trainen, toen na een half uur haar telefoon ging. Normaal liet ze die gaan tijdens het sporten, maar ze wilde toch net stoppen om naar bed te gaan. Ze zette de loopband stil, stapte af en nam op. Het bleek Columbine, die haar voorzichtig vroeg of ze misschien iets van River had gehoord."Je moet het eerlijk zeggen hoor. Ik weet dat we niet zo aardig tegen je deden en dat we meer vertrouwen in je moeten hebben, maar ik maak me echt zorgen. Er zijn wat harde woorden gevallen tussen mijn moeder en hem. Daarna is hij vertrokken en niet meer teruggekeerd. Alsof hij van de aardbodem verdwenen is. Hij heeft zich niet toevallig bij jou gemeld?"
"Nee, ik heb geen idee waar hij is", antwoordde Cameron naar waarheid. "Zijn telefoon?"
"Die geeft de melding buiten gebruik te zijn, wat het extra griezelig maakt."Voor ze ging slapen nam Cameron nog een douche, verzonken in overpeinzingen. River bleek inmiddels al zes weken spoorloos en de politie deed blijkbaar niet heel erg hun best hem te zoeken. Ze hadden ontdekt dat hij zich al een tijdje in het criminele circuit ophield en Phoebe en Columbine konden aan alles merken dat men vermoedde dat hij waarschijnlijk ergens op de bodem van de rivier lag. En dat dat hen bijster weinig kon schelen.Achteraf bezien, had ze zich al een paar dagen vreemd gevoeld. Een onbestemd gevoel dat ze niet had kunnen plaatsen. Ze had het verdrongen omdat ze het aan haar drukke dagschema weet en daar kon ze toch niks aan doen. Ze was niet ziek verder. Ze had nog meer dan voorheen gezorgd dat ze op tijd in bed lag en goede nachten maakte, maar het gevoel was niet verminderd. En nu viel er niets meer te ontkennen, er was duidelijk iets misgegaan bij een van de proeven in de medische faculteit waaraan ze had deelgenomen tegen betaling.Ze wist dat er risico's aan de proeven kleefden, daar was ze voor gewaarschuwd en daar had ze ook een overeenkomst voor ondertekend. Maar dit had ze in geen honderd jaar verwacht, hoewel het ook weer niet heel vreemd was. Had haar vader het zaadje waaruit haar zus lang geleden was ontsproten ook niet op de campus gevonden? Ze besloot dat het geen zin had in paniek te raken. Dus kroop ze in bed met het plan morgenvroeg eerst langs de faculteit te fietsen en te vragen wat de opties waren. Ze had Bryony en Lavender er wel eens over horen praten dat vegetabilisme op zich te genezen was, hoewel die twee daar natuurlijk niet over peinsden.Later die dag, toen ze pauze had, mailde ze Bryony een foto van zichzelf.Kijk nou wat er met me gebeurd is, we zijn tweelingzusjes! Ik schrok me wild toen ik het ontdekte. Maar ik vind het heel leuk om op deze manier eens te kunnen voelen hoe het is om als jullie te zijn. Het is heel grappig dat ik inderdaad geen kou voel, zoals jullie. Ik moet je wel teleurstellen, mocht je soms denken dat ik een plantmens blijf, want er is al een antiserum voor me besteld.Per kerende post kwam er een verschrikte reactie terug: "Wat heb je in hemelsnaam gedaan dat dit gebeurd is!? En even een tip, je voelt geen kou maar je kunt wel bevriezen. Je denkt toch niet dat wij voor de lol winterjassen dragen? Doen hoor zusje, anders gaat het niet goed."De maanden verstreken en Camerons inzet bleef niet onopgemerkt. Herhaaldelijk werd ze als lichtend voorbeeld naar voren geschoven, hetgeen voor jaloers blikken zorgde onder haar medestudenten maar daar kon ze zich niks van aantrekken. Ze liet zich niet voorstaan op haar resultaten, maar bescheiden was ze er ook niet over. Ze werkte hard en daar hoefde ze zich niet voor te schamen. Tegen de tijd dat de examens eraan kwamen, stond ze er zo goed voor, dat ze de teugels wat kon laten vieren. Dus ging ze bij wijze van uitzondering in op een uitnodiging voor een feestje, waar ze Eoin tegen het lijf liep die nog immer een oogje op haar had.Inmiddels was de hele campus op de hoogte van haar ervaringen als proefkonijn, dus niemand schrok meer van haar verschijning. Ook hij niet. En dankzij Bryony en Lavender wist ze een paar trucjes die nu goed van pas kwamen.Eoin was erg onder de indruk.Helaas begon op dat moment Jimmy vervelend te doen. Cameron was zich er niet bewust van dat er nog iets tussen hen bestond na die ene keer onder de douche, maar blijkbaar vond hij van wel. Of in ieder geval stoorde het hem dat ze zich in romantische zin ophield met iemand anders dan hij.Zo netjes mogelijk legde Cameron hem uit dat er geen sprake was van wederzijdse verplichtingen wat haar betreft en daarna vertrok ze naar huis, want Jimmy reageerde daar niet bepaald vriendelijk op. Eoin ging met haar mee.En terwijl de tortelduifjes na gedane zaken het licht uitdeden en tevreden in slaap vielen, poefte daar ineens Bucktooth Butternut naast het bed tevoorschijn.De ochtend begon met een onaangename verrassing voor Eoin, want Cameron had besloten dat het wel zo eerlijk was hem meteen maar in te lichten dat ze hem erg aardig vond, maar meer op een vriendschappelijke dan op een amoureuze manier. De tirade die ze daarop over zich heen kreeg, was natuurlijk niet geheel onverdiend. Boos kleedde Eoin zich aan en verliet het huis. Zonder ontbijt.Cameron begon te wennen aan het bestaan als plantsim. Het bracht zelfs bepaalde voordelen met zich mee. Zo hoefde ze niets meer te eten, zich af en toe ingraven of koud douchen was voldoende. Dat ingraven had ze Bryony vaak zien doen en het had haar altijd vreselijk geleken. Claustrofobisch. Maar in werkelijkheid bleek het juist heerlijk. Als een schroef boorde ze zich moeiteloos in de grond, om na een paar uur als herboren weer boven te komen. Ze deed het vaak tussen de lessen door, om weer helemaal opgepept verder te kunnen.En zo brak de examentijd aan. Terwijl haar klasgenoten zich paniekerig afzonderden om nog even flink te blokken, bereidde Cameron zich voor door wat te sporten en de laatste avond nog rustig wat hoofdstukken door te nemen en op tijd naar bed te gaan. Ze was er klaar voor.Tussen de examens door ontving ze een appje van Jimmy, die haar vroeg 's avonds langs te komen voor een feestje. En omdat alles er nu op zat en ze het eigenlijk wel leuk vond iedereen nog een keer te zien voordat ze de universiteit voorgoed zou verlaten, ging ze op de uitnodiging in.Kennelijk had Jimmy het plan opgevat hun vriendschap weer om te zetten in iets pikanters, want hij begon zodra ze binnenkwam zijn uiterste best te doen bij haar in het gevlei te komen. En Cameron speelde het spelletje graag mee.Even. Want ze had geen zin weer in geruzie terecht te komen. Dus na wat over en weer geflirt groette ze vriendelijk en mengde zich toen tussen de andere feestgangers. Waaronder Becky, die in een ander huis was ingedeeld en die ze dus nauwelijks gezien had dit semester.De volgende ochtend bracht stress. Hoewel, ondertussen waren ze er wel aan gewend met z'n allen: brand in de keuken.En ook de brandweer had stress, want alwéér was hij te laat om in actie te kunnen komen. De brand was al geblust.En hij was nog niet verdwenen of de volgende stressfactor diende zich aan: de examenresultaten!Zoals te verwachten viel, was Cameron op alle onderdelen geslaagd, met als gemiddelde een 10.Op de dag van de diploma-uitreiking kreeg ze een telefoontje dat het antiserum eindelijk bezorgd was, dus meteen fietste ze naar de medische faculteit voor de behandeling. Toch wel een tikje gespannen, want stel dat het serum niet zou werken en ze de rest van haar leven plantmens zou blijven.Maar haar zorgen waren gelukkig ongegrond. Na een paar uur stapte ze als haar oude zelf weer naar buiten. Van de zenuwen was ze wel helemaal vergeten kleding mee te brengen, dus bedekte ze zich met de bladeren die ze al die tijd gedragen had en spoedde zich toen snel naar de sporthal om haar bul in ontvangst te gaan nemen. Ze was laat. En als ze haar toga eenmaal aan had, zou toch niemand kunnen zien wat daar onder zat."Gelukkig, je bent genezen", verzuchtte Bryony, die haar stond op te wachten. "Papa en June zijn al binnen.
"Genezen?", antwoordde Cameron een beetje confuus. "Dat klinkt bijzonder uit jouw mond?"
"Ik ben zo geboren, jij niet", antwoordde haar zus. "Hoewel ik je nog wel graag in je plantaardige vorm had gezien. Maar goed, ik ben blij dat het goed is afgelopen allemaal."En zo sloot Cameron haar universitaire studie Lichamelijke Opvoeding met succes af. Ze was blij dat ze haar diploma op zak had en eindelijk haar vleugels zou kunnen uitslaan. Ze had zelfs al een idee waar ze heen wilde: naar het land waarover haar oma en haar overgrootvader haar zo vaak verteld hadden. Een land van zon en zee, geheimzinnige eilanden die zich in nevelen hulden en een kleurrijke onderwaterwereld. En zeemeerminnen zelfs, zo was haar verteld. Ze hoopte dat ze die inderdaad te zien zou krijgen.