Generatie 15 - deel 2, De halfbloed
Nu Dewi zwanger blijkt te zijn van Ilja verandert er iets in huis.
Ineens zijn de kleine attenties aan zijn adres over en van samen slapen is al helemaal geen sprake meer."Ik begin me een beetje een fokstier te voelen, Dewi", zegt Ilja na een paar maanden. "Volgens Amy heb je me alleen gebruikt om een kindje te krijgen."
"Amy mag mij niet, je moet niet naar haar luisteren, en de term 'fokstier' vind ik hoogst ordinair", zegt Dewi. "Ik ben gewoon heel moe, dat is alles." En dan, met een fijn glimlachje: "Ik ben per slot van rekening niet meer jullie slaafje, hè? Je vader heeft me bevrijd."Daar gaat het helemaal niet om, wil Ilja zeggen, maar hij is niet gemaakt om conflicten aan te gaan en besluit het verder te laten rusten.
Misschien trekt ze bij als het kindje er eenmaal is.De negen maanden vliegen voorbij en er wordt een klein, lichtblauw jongetje geboren."Ik wil hem graag Dhavalachandra noemen. Witte maan. Omdat hij zo bleek is", zegt Dewi tegen Ilja. "Ga jij hem aangeven op het gemeentehuis?"
"Als je hem Dhava-nog-wat noemt, dan schop ik je hoogstpersoonlijk het huis uit", sist Amy. "Wat een idiote naam! En hij is niet wit, hij is blauw. Blauwe maan."
"Jij schopt niks, want het is mijn huis en Dewi's kind", zegt Ilja bedaard en geeft het jongetje aan als Dorian Dhavalachandra.
Dan kan hij altijd nog kiezen later.Amy haalt haar schouders op en gaat haar eigen gangetje.
Ze wordt steeds beter als acrobate en durft zelfs auditie te doen. En met succes.Dewi intussen toont zich een matige moeder.
Ze is best lief voor haar kind, maar die liefde beperkt zich tot het beschilderen van zijn gezichtje en af en toe een knuffel."Je maakt een soort Picasso van hem", snuift Amy. "Hij is geen schildersdoek."
"Dat is de gewoonte binnen mijn familie", zegt Dewi hooghartig. "Ik verwacht niet dat jij dat begrijpt.""Is dat echt een gewoonte van jullie?", vraagt Ilja een van zijn lampgeesten.
"In sommige families, ja. Maar alleen in de kleutertijd", knikt die. "Heeft u nog een wens?"De gehele opvoeding komt op Ilja neer en hoewel die daar op zich niet mee zit, vindt hij Dewi's houding toch vreemd.
"Je houdt toch wel van hem?", vraagt hij."Hoe durf je dat te vragen!?", schreeuwt ze boos. "Een moeder houdt van haar kinderen, ook als ze lelijk zijn."
"Vind je hem lelijk?", vraagt hij verbluft.
"Hij is geen echte djinn", moppert ze. "Hij is veel te bleek en zijn gezicht heeft vreemde hoeken."Ilja begint zich steeds onbehaaglijker te voelen.
Dat hij op zijn vierentwintigste ongewild een kind heeft gekregen met iemand die niet van hem houdt, daar kan hij mee leven. Maar dat ze alle trekken die dat kind van hem heeft als lelijk bestempelt, dat steekt hem."Je hebt er nog een grotere puinhoop van gemaakt dan ik, jongen", zucht Elijah, terwijl hij naar zijn blauwe kleinzoon kijkt.
Een smalend gerochel vanuit de slaapkamer laat weten dat Robyn het daar niet helemaal mee eens is.En dan gebeurt er iets onverwachts. Dewi ontmoet bij toeval de tweede lampgeest die Ilja bezit en de vonk slaat meteen over.
Ilja ziet het voor zijn ogen gebeuren."Ga je hem bevrijden, net als mij?", bedelt ze. "Ik wil met hem trouwen en kindertjes krijgen en Dhavalachandra mag bij ons wonen."
Ilja was inderdaad van plan om de lampgeest vrij te laten, net als de vorige, maar haar laatste zin zet hem aan het denken."Ik wil Dorian graag houden", zegt hij zacht.
Maar Dewi schudt beslist haar hoofd. "Een kind hoort bij zijn moeder", zegt ze streng.Openlijk begint ze rond te kijken naar een geschikt huisje voor haar toekomstige gezin en Ilja kan er maar niet toe komen de lampgeest te bevrijden.Intussen verwaarloost Dewi haar zoontje meer en meer.
"Hij woont ongeveer in dat schommelding, is het niet?", vraagt Amy haar.
Afwezig kijkt Dewi haar aan en verlaat dan de kamer.
"Je moeder is een secreet, Picasso", fluistert Amy. Hij begrijpt haar toch niet en ze moet haar woede even luchten.Uiteindelijk krijgt Dewi door dat haar gedrag de vrijheid van haar geliefde in gevaar brengt en ze besluit uit een ander vaatje te gaan tappen.
"Kijk, ik heb gegrilde zalm voor je gemaakt, je lievelingskostje", kweelt ze op een ochtend.
"Dank je", mompelt Ilja, "maar ik hou het op dit tijdstip liever bij crêpes.""Hij wil geen gegrilde zalm, Marie", zegt Amy, zonder op te kijken uit haar boek. "Hij wil zijn kind."Ook de gevangen djinn begint te vermoeden wat zijn meester dwars zit.
"Doe dan gewoon een laatste wens, wereldvrede of zo", zegt hij. "Ik begrijp je wel, heus."Een halve dag zit Ilja achter de piano, speelt en denkt na.
Dan roept hij de geest weer en zegt dat hij hem gewoon gaat bevrijden, zoals hij van plan was.Hij werkt het bekende ritueel af van bevriezen en roosteren, en na een akelige ontmoeting met een ondergrondse beer is de djinn een vrij man.Die werpt meteen de kleding van zich af waar hij eeuwenlang in gevangen heeft gezeten, vlecht zijn haar en noemt zich Lahar.Binnen de korste keren hebben Lahar en Dewi verkering, verloven zich en trouwen in stilte.
"En Ilja kijkt toe en doet niks", briest Amy tegen haar ouders. "Het is echt zo'n slome, ongelofelijk!"
"Wat moet hij doen?", zegt Robyn zwakjes. "Wat kán hij doen? Djinns zijn machtige wezens, ze kunnen gevaarlijk zijn.""Wat vind jij er eigenlijk van dat je straks voor andermans kind moet gaan zorgen?", vraag Amy op een ochtend aan Lahar, als ze wat staan te jammen.
"Dat laat ik helemaal aan Dewi over", zegt die. "Ik haat kinderen."Vanaf dat moment heeft ze hem in haar zak. Ze zorgt dat iedere poepluier van Dorian langs Lahars neus trekt alvorens verschoond te worden en parkeert het kereltje een aantal keer in de speelkamer - waar Lahar graag vertoeft - als die zo moe is dat hij alleen nog maar op snerpende toon kan dreinen. "Je voorland", verzuimt ze niet om iedere keer in zijn oor te fluisteren.
"Wanneer verhuizen jullie ook alweer?"Een paar weken later vertrekt het jonge koppel zonder de kleine Dhavalachandra, die vanaf nu alleen nog Dorian genoemd zal worden."Weet je het zeker liefste?", vraagt Lahar op honingzoete toon. "Je doet het niet alleen voor mij?"
"Oh nee", antwoordt Dewi. "Ze mogen hun halfbloed houden. Ik heb zo'n leuk nieuwtje voor je. Ik vertel het je thuis."
Ineens zijn de kleine attenties aan zijn adres over en van samen slapen is al helemaal geen sprake meer."Ik begin me een beetje een fokstier te voelen, Dewi", zegt Ilja na een paar maanden. "Volgens Amy heb je me alleen gebruikt om een kindje te krijgen."
"Amy mag mij niet, je moet niet naar haar luisteren, en de term 'fokstier' vind ik hoogst ordinair", zegt Dewi. "Ik ben gewoon heel moe, dat is alles." En dan, met een fijn glimlachje: "Ik ben per slot van rekening niet meer jullie slaafje, hè? Je vader heeft me bevrijd."Daar gaat het helemaal niet om, wil Ilja zeggen, maar hij is niet gemaakt om conflicten aan te gaan en besluit het verder te laten rusten.
Misschien trekt ze bij als het kindje er eenmaal is.De negen maanden vliegen voorbij en er wordt een klein, lichtblauw jongetje geboren."Ik wil hem graag Dhavalachandra noemen. Witte maan. Omdat hij zo bleek is", zegt Dewi tegen Ilja. "Ga jij hem aangeven op het gemeentehuis?"
"Als je hem Dhava-nog-wat noemt, dan schop ik je hoogstpersoonlijk het huis uit", sist Amy. "Wat een idiote naam! En hij is niet wit, hij is blauw. Blauwe maan."
"Jij schopt niks, want het is mijn huis en Dewi's kind", zegt Ilja bedaard en geeft het jongetje aan als Dorian Dhavalachandra.
Dan kan hij altijd nog kiezen later.Amy haalt haar schouders op en gaat haar eigen gangetje.
Ze wordt steeds beter als acrobate en durft zelfs auditie te doen. En met succes.Dewi intussen toont zich een matige moeder.
Ze is best lief voor haar kind, maar die liefde beperkt zich tot het beschilderen van zijn gezichtje en af en toe een knuffel."Je maakt een soort Picasso van hem", snuift Amy. "Hij is geen schildersdoek."
"Dat is de gewoonte binnen mijn familie", zegt Dewi hooghartig. "Ik verwacht niet dat jij dat begrijpt.""Is dat echt een gewoonte van jullie?", vraagt Ilja een van zijn lampgeesten.
"In sommige families, ja. Maar alleen in de kleutertijd", knikt die. "Heeft u nog een wens?"De gehele opvoeding komt op Ilja neer en hoewel die daar op zich niet mee zit, vindt hij Dewi's houding toch vreemd.
"Je houdt toch wel van hem?", vraagt hij."Hoe durf je dat te vragen!?", schreeuwt ze boos. "Een moeder houdt van haar kinderen, ook als ze lelijk zijn."
"Vind je hem lelijk?", vraagt hij verbluft.
"Hij is geen echte djinn", moppert ze. "Hij is veel te bleek en zijn gezicht heeft vreemde hoeken."Ilja begint zich steeds onbehaaglijker te voelen.
Dat hij op zijn vierentwintigste ongewild een kind heeft gekregen met iemand die niet van hem houdt, daar kan hij mee leven. Maar dat ze alle trekken die dat kind van hem heeft als lelijk bestempelt, dat steekt hem."Je hebt er nog een grotere puinhoop van gemaakt dan ik, jongen", zucht Elijah, terwijl hij naar zijn blauwe kleinzoon kijkt.
Een smalend gerochel vanuit de slaapkamer laat weten dat Robyn het daar niet helemaal mee eens is.En dan gebeurt er iets onverwachts. Dewi ontmoet bij toeval de tweede lampgeest die Ilja bezit en de vonk slaat meteen over.
Ilja ziet het voor zijn ogen gebeuren."Ga je hem bevrijden, net als mij?", bedelt ze. "Ik wil met hem trouwen en kindertjes krijgen en Dhavalachandra mag bij ons wonen."
Ilja was inderdaad van plan om de lampgeest vrij te laten, net als de vorige, maar haar laatste zin zet hem aan het denken."Ik wil Dorian graag houden", zegt hij zacht.
Maar Dewi schudt beslist haar hoofd. "Een kind hoort bij zijn moeder", zegt ze streng.Openlijk begint ze rond te kijken naar een geschikt huisje voor haar toekomstige gezin en Ilja kan er maar niet toe komen de lampgeest te bevrijden.Intussen verwaarloost Dewi haar zoontje meer en meer.
"Hij woont ongeveer in dat schommelding, is het niet?", vraagt Amy haar.
Afwezig kijkt Dewi haar aan en verlaat dan de kamer.
"Je moeder is een secreet, Picasso", fluistert Amy. Hij begrijpt haar toch niet en ze moet haar woede even luchten.Uiteindelijk krijgt Dewi door dat haar gedrag de vrijheid van haar geliefde in gevaar brengt en ze besluit uit een ander vaatje te gaan tappen.
"Kijk, ik heb gegrilde zalm voor je gemaakt, je lievelingskostje", kweelt ze op een ochtend.
"Dank je", mompelt Ilja, "maar ik hou het op dit tijdstip liever bij crêpes.""Hij wil geen gegrilde zalm, Marie", zegt Amy, zonder op te kijken uit haar boek. "Hij wil zijn kind."Ook de gevangen djinn begint te vermoeden wat zijn meester dwars zit.
"Doe dan gewoon een laatste wens, wereldvrede of zo", zegt hij. "Ik begrijp je wel, heus."Een halve dag zit Ilja achter de piano, speelt en denkt na.
Dan roept hij de geest weer en zegt dat hij hem gewoon gaat bevrijden, zoals hij van plan was.Hij werkt het bekende ritueel af van bevriezen en roosteren, en na een akelige ontmoeting met een ondergrondse beer is de djinn een vrij man.Die werpt meteen de kleding van zich af waar hij eeuwenlang in gevangen heeft gezeten, vlecht zijn haar en noemt zich Lahar.Binnen de korste keren hebben Lahar en Dewi verkering, verloven zich en trouwen in stilte.
"En Ilja kijkt toe en doet niks", briest Amy tegen haar ouders. "Het is echt zo'n slome, ongelofelijk!"
"Wat moet hij doen?", zegt Robyn zwakjes. "Wat kán hij doen? Djinns zijn machtige wezens, ze kunnen gevaarlijk zijn.""Wat vind jij er eigenlijk van dat je straks voor andermans kind moet gaan zorgen?", vraag Amy op een ochtend aan Lahar, als ze wat staan te jammen.
"Dat laat ik helemaal aan Dewi over", zegt die. "Ik haat kinderen."Vanaf dat moment heeft ze hem in haar zak. Ze zorgt dat iedere poepluier van Dorian langs Lahars neus trekt alvorens verschoond te worden en parkeert het kereltje een aantal keer in de speelkamer - waar Lahar graag vertoeft - als die zo moe is dat hij alleen nog maar op snerpende toon kan dreinen. "Je voorland", verzuimt ze niet om iedere keer in zijn oor te fluisteren.
"Wanneer verhuizen jullie ook alweer?"Een paar weken later vertrekt het jonge koppel zonder de kleine Dhavalachandra, die vanaf nu alleen nog Dorian genoemd zal worden."Weet je het zeker liefste?", vraagt Lahar op honingzoete toon. "Je doet het niet alleen voor mij?"
"Oh nee", antwoordt Dewi. "Ze mogen hun halfbloed houden. Ik heb zo'n leuk nieuwtje voor je. Ik vertel het je thuis."