Lance's Lot - deel 3, Appeltje voor de dorst
De weergoden zijn Lance gunstig gezind en houden het droog. Sterker, onze landloper ontwaakt doordat een tevreden zonnetje hem teder over de wangen strijkt. Hij gaat rechtop zitten en wordt omarmd door zijn eigen pittige lichaamsdampen, hetgeen hem meteen weer op confronterende wijze aan zijn beklagenswaardige situatie herinnert.Hij vermant zich, rolt zijn slaapzak op en besluit een douche op te zoeken.In de lift wordt hij vrij doordringend aangekeken door een geblondeerde schoonheid die schuilgaat achter een grote zonnebril. Haar afkeer verwarrend met belangstelling begint hij - eenmaal aangekomen op de verdieping - een gesprekje, maar dat komt hem slechts op een getuit mondje en een omhooggetrokken wenkbrauw te staan. Eerst maar douchen.De hele verdere dag bivakkeert hij op straat, bietst wat te eten als hij honger heeft, knoopt gesprekjes aan met voorbijgangers en gaat daar zo in op dat hij 's avonds even het bestaan van zijn eigen blaas uit het oog verliest. Hij poogt nog tijdig een toilet te bereiken in een café, maar het mag niet baten.Oeps...Terug naar de sportschool dus voor opnieuw een frisse douche, waarna hij besluit daar meteen de nacht maar weer door te brengen omdat er toch geen haan naar kraait. De volgende ochtend ontbijt hij naast de snackkar met een muffin en besluit dan wat vers fruit in te gaan slaan.Dagen zijn kort als je geen ander vervoer hebt dan je eigen benen; eer hij de supermarkt bereikt begint de zon alweer onder te gaan. Voor de winkel blijkt zich een heel clubje mensen te hebben verzameld, waarbij Lance's aandacht vooral wordt getrokken door een heerschap met een vale huid, felle ogen en een stel scherpe hoektanden.
Hoewel hij er licht gespannen van wordt, zeg maar gerust opgejaagd, begint hij er op los te babbelen en weet de man met zijn charmes zowaar wat geld afhandig te maken. Op eerlijke wijze wel te verstaan.Even later zet hij zijn tanden in een heerlijke sappige perzik en besluit daarna achter de winkel zijn slaapzak uit te rollen, om de nacht in de beschutting van een afvalbak door te brengen. Gelukkig blijft het ook deze nacht droog en wordt hij andermaal gewekt door een verkwikkend zonnetje.Het leven van een zwerver bestaat vooral uit het bij elkaar scharrelen van een maaltje en als hij toevallig langs een festival terrein loopt krijgt hij een idee.Het is nog niet druk, maar gelukkig is er iemand aanwezig die zijn uitdaging aanneemt. Een weldoorvoed meisje blijkt geen partij voor een uitgehongerde landloper dus Lance wint met vlag en wimpel. De prijs blijkt een bord vol dampende hotdogs, dat helaas de volgende dag al bedorven in zijn virtuele rugzak zit bij gebrek aan een koelkast.De rest van de dag brengt Lance lummelend door.
Het zonnetje schijnt, zijn buikje is gevuld, het leven is goed. Voor dit moment dan toch.Tot hij zichzelf weer begint te ruiken. Hij tracht zich zo goed en zo kwaad als het gaat wat op te frissen in een openbaar toilet maar dat zet weinig zoden aan de dijk. Terug naar de sportschool dus maar, waar ze hem al aardig beginnen te kennen.De volgende ochtend ontbijt Lance met het fruit uit de supermarkt en besluit dan zijn hardnekkige voedselprobleem iets drastischer aan te pakken. Naar verluidt bevindt zich in het achterland van Bridgeport een boerderij met een weelderige akker vol fruit waar hij vast wel iets van mag lenen. Hij soigneert zich dus en begint dan aan wat een lange wandeling zal blijken.Veel zin heeft hij er niet in.Het schiet niet erg op, voor hij het weet valt de avond. Als hij weer hongerig wordt plukt hij een zanderige truffel, die helaas geen haute cuisine biedt maar hem wel weer voor een paar uur tevreden stelt.Verder gaat de voettocht, veel verder dan hij voorzien had, maar hoewel de verleiding groot is ergens in een berm opgerold in slaap te vallen en de ochtend af te wachten, besluit hij hardnekkig verder te lopen.Uiteindelijk, rond middernacht, doemt de boerderij op. Phoebe's Farm leest hij.
Brutaal wandelt Lance het erf op en belt aan, wie weet kan hij een bed regelen. Dat zou welkom zijn, hij kan zich het gevoel van een echt matras nauwelijks meer herinneren. Er blijkt echter niemand thuis te zijn, dus strompelt hij naar een prieel en valt op de bank in slaap.Voorzien van een dak gelukkig, want in de loop van de nacht begint het te stortregenen.De ochtend komt met mooier weer, wat goed uitkomt want er moet gewerkt worden. Nog steeds blijkt het huis verlaten en dat is bijzonder prettig. Op die manier is er niemand die bezwaar kan maken tegen de ontvreemding van zevenentachtig appeltjes en vijf uien.Lance heeft nog nooit op een tractor gezeten maar hoe moeilijk kan het zijn.Met zijn virtuele zakken volgeladen begint hij aan de lange tocht terug naar de stad.
Helaas is het weer gaan regenen.
Hoewel hij er licht gespannen van wordt, zeg maar gerust opgejaagd, begint hij er op los te babbelen en weet de man met zijn charmes zowaar wat geld afhandig te maken. Op eerlijke wijze wel te verstaan.Even later zet hij zijn tanden in een heerlijke sappige perzik en besluit daarna achter de winkel zijn slaapzak uit te rollen, om de nacht in de beschutting van een afvalbak door te brengen. Gelukkig blijft het ook deze nacht droog en wordt hij andermaal gewekt door een verkwikkend zonnetje.Het leven van een zwerver bestaat vooral uit het bij elkaar scharrelen van een maaltje en als hij toevallig langs een festival terrein loopt krijgt hij een idee.Het is nog niet druk, maar gelukkig is er iemand aanwezig die zijn uitdaging aanneemt. Een weldoorvoed meisje blijkt geen partij voor een uitgehongerde landloper dus Lance wint met vlag en wimpel. De prijs blijkt een bord vol dampende hotdogs, dat helaas de volgende dag al bedorven in zijn virtuele rugzak zit bij gebrek aan een koelkast.De rest van de dag brengt Lance lummelend door.
Het zonnetje schijnt, zijn buikje is gevuld, het leven is goed. Voor dit moment dan toch.Tot hij zichzelf weer begint te ruiken. Hij tracht zich zo goed en zo kwaad als het gaat wat op te frissen in een openbaar toilet maar dat zet weinig zoden aan de dijk. Terug naar de sportschool dus maar, waar ze hem al aardig beginnen te kennen.De volgende ochtend ontbijt Lance met het fruit uit de supermarkt en besluit dan zijn hardnekkige voedselprobleem iets drastischer aan te pakken. Naar verluidt bevindt zich in het achterland van Bridgeport een boerderij met een weelderige akker vol fruit waar hij vast wel iets van mag lenen. Hij soigneert zich dus en begint dan aan wat een lange wandeling zal blijken.Veel zin heeft hij er niet in.Het schiet niet erg op, voor hij het weet valt de avond. Als hij weer hongerig wordt plukt hij een zanderige truffel, die helaas geen haute cuisine biedt maar hem wel weer voor een paar uur tevreden stelt.Verder gaat de voettocht, veel verder dan hij voorzien had, maar hoewel de verleiding groot is ergens in een berm opgerold in slaap te vallen en de ochtend af te wachten, besluit hij hardnekkig verder te lopen.Uiteindelijk, rond middernacht, doemt de boerderij op. Phoebe's Farm leest hij.
Brutaal wandelt Lance het erf op en belt aan, wie weet kan hij een bed regelen. Dat zou welkom zijn, hij kan zich het gevoel van een echt matras nauwelijks meer herinneren. Er blijkt echter niemand thuis te zijn, dus strompelt hij naar een prieel en valt op de bank in slaap.Voorzien van een dak gelukkig, want in de loop van de nacht begint het te stortregenen.De ochtend komt met mooier weer, wat goed uitkomt want er moet gewerkt worden. Nog steeds blijkt het huis verlaten en dat is bijzonder prettig. Op die manier is er niemand die bezwaar kan maken tegen de ontvreemding van zevenentachtig appeltjes en vijf uien.Lance heeft nog nooit op een tractor gezeten maar hoe moeilijk kan het zijn.Met zijn virtuele zakken volgeladen begint hij aan de lange tocht terug naar de stad.
Helaas is het weer gaan regenen.