Generatie 17 - deel 19, You can't always get what you want
Maanden gaan voorbij. Maanden waarin Demyan nog steeds herhaaldelijk nachten wegblijft.
Maar nu maakt hij Éowyn wakker als hij thuiskomt, kust haar zacht en neemt haar in zijn armen, waarna hij steevast in een uitgeputte slaap valt.Éowyn vraagt niets. Hij heeft haar verzekerd dat er geen andere vrouw in het spel is en ze kent hem goed genoeg om te weten dat hij niet tot een dergelijke schaamteloze leugen in staat zou zijn. Er is iets anders aan de hand, maar kennelijk heeft hij zijn redenen om dat voor zich te houden. Omdat ze hem gelooft kan ze ermee leven, zij het met de uitgesproken eis dat ze voor de winter valt wil weten wat hij in zijn schild voert.Langzamerhand maakt de warme zomer die dit land zo kenmerkt plaats voor het najaar en betovert het landschap met warme herfsttinten.En dan, op een ochtend, wandelt ze de keuken in en ontdekt eindelijk waar hij zich al die maanden mee heeft beziggehouden."Een lamp?", vraagt ze eerst verbaasd. "Een geestlamp? Waar heb je die nou vandaan? We gaan hem meteen bevrijden!"
Demyan knikt. "Natuurlijk bevrijden we hem", zegt hij. "Maar ik heb niet al die maanden door onderaardse natte gangen lopen speuren en met beren gevochten alleen om een geest te kunnen bevrijden." Vorsend kijkt ze hem aan, terwijl haar langzaam iets gaat dagen en ze zijn plan begint te doorzien."Het was een idee van je vader", zegt Demyan, "en ik heb je er niet mee willen belasten, omdat het op een hele grote teleurstelling kan uitdraaien. Ik wil dat je daar rekening mee houdt, je moet niet teveel hoop hebben. Maar ik vond dat we het in ieder geval kunnen proberen.""De wens", fluistert Éowyn, terwijl ze hem met grote ogen aankijkt.
"De wens die gezorgd heeft dat je moeder zwanger werd van jou en je broers", beaamt Demyan. "Maar nogmaals, misschien werkt het niet. Ik heb geen idee hoe ver de macht van lampgeesten reikt."
"Er is maar een manier om dat uit te vinden", zegt Éowyn, verrassend daadkrachtig ineens, en pakt de lamp.Zodra ze haar wens heeft uitgesproken kijkt de lampgeest haar strak aan. "Er is een probleem", zegt hij na een korte stilte.
Éowyn lacht een verdrietig lachje en zegt dan dat ze het begrijpt. "En nou verder geen onzin meer, we gaan je bevrijden", vervolgt ze, maar de geest onderbreekt haar. "Ik voel een probleem", herhaalt hij, "maar als dit uw wens is, dan ga ik mijn uiterste best doen."De kracht die het volgende moment door Éowyn stroomt doet haast pijn, zo intens is hij.
"Meer kan ik niet doen", hijgt de geest, terwijl er druppeltjes zweet op zijn voorhoofd verschijnen, "nu moet ik rusten. Mocht u wat elfenstof kunnen bemachtigen dan zou dat helpen."
"Dat... heb ik nog ergens geloof ik", zegt Éowyn. "Lang geleden van mijn schoonzus gekregen."Hij knikt hen vriendelijk toe en verdwijnt, voordat ze hebben kunnen bedanken, terug in zijn lamp.De herfst is Lucca's favoriete jaargetijde.
Nou ja, naast de winter. En de lente is natuurlijk ook fijn, als de sneeuw langzaam smelt op de velden en de natuur weer tot leven komt. En in de zomer kun je zwemmen. Eigenlijk houdt Lucca van ieder jaargetijde, maar de herfst is speciaal want dan mag hij zich verkleden en de huizen af om snoep op te halen.En onmiddellijk thuis op te eten, ook al zegt mama dat dat niet wijs is omdat je dan buikpijn krijgt en 's avonds je bord niet leeg eet. En dat dat erg verdrietig is voor mama, omdat die zo haar best op dat eten heeft gedaan en dan lacht papa heel hard en roept dat ze de meest luie kokkin van Monte Castiglione is omdat ze alleen maar in haar vingers hoeft te knippen om eten op tafel te toveren en dan knijpt mama hem en noemt hem een jaloerse toverkol en Lucca is blij dat papa en mama dat weer doen, grapjes maken samen.En als Lucca een keer uit school komt 's middags, dan heeft papa pompoenen geplukt waar ze samen lampen van gaan maken en Lucca is heel even verdrietig omdat papa's lamp veel mooier is geworden en die van hem totaal mislukt. Maar dan zegt papa dat hij er jaren over heeft gedaan om zulke mooie lampen te maken en zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Je kunt niet alles meteen goed, je moet oefenen en leren. En trouwens, toen papa zijn leeftijd had maakte hij echt niet zulke mooie lampen als hij al kan, als hij dat maar weet.Het wordt winter en dat betekent sneeuwballen gooien en engelen waaieren in de vers gevallen sneeuw.
Iedere winter is fijn, maar deze winter is extra fijn omdat mama er zo gelukkig uitziet. Ze zit in haar schommelstoel en lacht heel geheimzinnig en af en toe aait ze zachtjes over haar buik en dan kleedt ze zich aan en gaat samen met hem een mooie sneeuwpop maken.En als hij klaar is gaat het sneeuwen en als je je tong heel ver uitsteekt dan kun je de vlokken vangen, die als ijskoude pluisjes in je mond vallen en daar smelten.Met papa kun je ook leuke dingen doen in de winter, zoals een iglo bouwen. Mama is er even niet, die moest naar het ziekenhuis. En als ze aan komt lopen kijkt ze papa lachend aan en zegt dat ze een medisch wonder is en dat het er inderdaad maar eentje wordt zoals ze al dachten. En dan pakt papa mama vast en kust haar en dan gaan ze dansen en romantisch naar elkaar kijken en zachtjes fluisteren, dus gaat Lucca maar snel iets anders doen want daar wil je natuurlijk niet bij blijven."Kijk dat nou", lacht Demyan, terwijl hij Éowyn voorzichtig omdraait. "Onze dappere djinn."
Tevreden hangt ze tegen hem aan. "En straks komt daar een lief klein heksje bij", zegt ze dromerig.
"Is dat zo?"
"Vast en zeker, ik voel het."Hartje zomer heeft Éowyn een buik als een ballonnetje en verheugt het hele gezin zich op de geboorte van 'ons miniheksje', zoals ze het ongeboren kindje inmiddels noemen. Iedere dag als Lucca uit school komt voert hij kleine gesprekjes met zijn toekomstige zusje en voelt met zijn hand hoe haar kleine lijfje in zijn moeders buik draait, schuift en stompt.
"Ze heeft niet veel ruimte meer", zegt Éowyn. "Het wordt benauwd daarbinnen, het is tijd dat ze zich aan ons laat zien."En dan, op een warme dag in juli, wordt kleine Silas geboren. Geen meisje, zoals ze al die tijd hebben aangenomen en ook stiekem een kleine beetje gehoopt, maar weer een jongetje. Een jongetje met donkerbruin haar en twee porseleinblauwe ogen, die je ernstig aankijken alsof ze zich afvragen waar al dat felle licht nu ineens voor nodig is. Zelden was een kind meer welkom dan Silas Kobayne.Niet alleen zijn ouders zijn dolblij met hem, ook Lucca aanbidt zijn kleine broertje dat bijna tien jaar jonger is dan hij.Er worden verjaardagen gevierd. Lucca gaat naar de middelbare school en Demyan wordt een veertiger."Papa boft toch maar dat hij ooit op een djinn is gevallen", zegt Éowyn somber. "Je wordt veel sneller oud dan ik en straks ben je ineens dood."
Haar moeder is inmiddels overleden, terwijl Dorian en Milan de bejaarde leeftijd nog niet eens hebben bereikt.
"Nou, kom kom", grinnikt Demyan, "dat laatste ben ik nog lang niet van plan hoor.""Twee jaar na Silas wordt er nog een kindje geboren: Linden en Xokop krijgen een dochtertje, Dusty.
Het is even wennen, zo'n klein groen schepseltje dat de enorme ogen van de vihria heeft geërfd, maar verder duidelijk menselijk is."Nog een djinn in de familie, mooi zo", lacht Dorian als hij zijn kleindochter komt bewonderen, "alleen Finn heeft, naast twee djinns, een elf voortgebracht. Ik verwed er wat om dat jullie jongste..." "Dat zullen we nog wel zien", snuift Demyan, die net als ooit bij Lucca zijn zoon met argusogen in de gaten houdt om hem op heksenstreken te betrappen. Vergeefs tot dusver.Hoewel hij veel minder fanatiek zijn toveroefeningen doet dan in de tijd dat hij voorvoelde dat hij het nodig zou hebben om Éowyn te verdedigen, maakt Demyan nog steeds vorderingen en leert op een dag niet alleen het hele huis in één klap te reinigen, maar bovendien meteen alle kapotte apparaten in huis te repareren. Dat wordt hem echter al snel ten strengste verboden door zijn huisgenoten, omdat zijn magie zo sterk is dat al het voedsel in de koelkast er spontaan van bederft.Maar jullie hebben helemaal geen voedsel nodig, ik kan als jullie willen..."
"Van mijn Dim Sum blijf je af pap!", roept Lucca boos, terwijl hij het zoveelste bord in de pedaalemmer leeg kiepert.
En Éowyn zegt slechts één woordje: "Pannenkoeken?"Toermalijn wordt een oude kat en op de dag dat Silas zijn verjaardag viert, krijgt Demyan zekerheid over iets wat hij eigenlijk al vermoedde: ook zijn jongste zoon is een djinn. "Het maakt me eigenlijk geen fluit uit", bromt hij, "het bespaart me de frustraties die mijn moeder had omdat ik niet genoeg oefende naar haar zin. Jullie kunnen gewoon van nature alles wat er te kunnen valt, wel zo handig. Alleen die triomfantelijke snoet van je vader die me ongetwijfeld te wachten staat..."Éowyn schatert en troost hem dan op geheel eigen wijze.Lucca maakt ondertussen in stilte een verwarrende periode door.
Op het schoolbal, waarvoor hij geen date geregeld had, gaat hij voor de grap op de foto met een van zijn vrienden.
Alleen weet hij niet helemaal zeker of het wel echt alleen voor de grap was. Zowel wat Gianno betreft als hemzelf."Zo, nu hebben we zo goed als verkering", heeft Gianno iets te uitbundig geroepen. "Oké?"
Waarop Lucca een beetje schaapachtig gelachen heeft, om Gianno vervolgens de rest van de avond zoveel mogelijk te ontlopen.Als Demyan 46 jaar is, wordt hij gepromoveerd tot Mystieke Meester. Het hoogst haalbare in zijn carrière.
"Mijn levenswens vervuld en hét moment om mijn verjaardag te vieren", verklaart hij plechtig.
"Wat...?", stamelt Éowyn verbaasd, "dat kan nooit, zo snel al!"Demyan knipoogt, haalt een lichtblauw flesje tevoorschijn en smijt het onverwacht naast zich op de grond aan scherven.
"Ziezo jongedame", glimlacht hij zodra de dampen zijn opgetrokken. "Nu zijn we precies even oud."
Éowyn hapt even als een vis op het droge naar zuurstof en vliegt hem dan om de hals."Hiep hiep hoera, papa is een broekie!", roept Silas en wil dan koste wat kost sterretjes afsteken. "Buiten!", klinkt het uit drie monden.
Silas heeft nogal de neiging een beetje wild uit de hoek te komen soms en ze hebben geen zin in brand.Lucca's vriendschap met Gianno blijft dubbel. Hij kan niet ontkennen dat hij vlinders in zijn buik heeft, maar ergens voelt hij zich er ook ongemakkelijk bij. Als Gianno op een avond met een smoesje aanbelt voor Trick or Treat schaamt Lucca zich dood. Helemaal wanneer zijn vader een lollie tevoorschijn haalt en die met een olijk "alsjeblieft jongeman!" in Gianno's mandje gooit."Jeetje Gianno, hoe oud ben je?", vraag Lucca de volgende dag op school geprikkeld.
"Ik wilde je gewoon graag zien, dat mag toch wel?", bloost die.Niet lang daarna viert Lucca zijn twintigste verjaardag. "Hoera!", roept Silas weer, maar echt blij is hij dit keer niet want zijn broer gaat Beeldende Kunst studeren aan de universiteit heeft hij al aangekondigd. En ja, dus het huis verlaten.De volgende dag doet Lucca toelatingsexamen en scoort zo goed, dat hij voor een aantal vakken zelfs een vrijstelling krijgt.Na de diplomauitreiking komt Gianno langs om te vragen hoe Lucca hun relatie ziet.
"Ik ga voor vier jaar weg hier, Gianno, misschien langer", prevelt Lucca verlegen. "Ik denk dat we ons beter niet kunnen binden."
Gianno is duidelijk teleurgesteld.Een week later is het zover. Na het ontbijt neemt Demyan zijn oudste zoon terzijde en geeft hem de krachtige zonnespreuk.
"Mijn moeder gaf hem mij ook toen ik dit huis verliet", zegt hij emotioneel. "Ik hoop dat het je net zoveel geluk brengt als mij. Ik ben trots op je, ik weet zeker dat je het geweldig gaat doen."Daarna neemt Lucca afscheid van zijn broertje, dat dapper lacht maar intussen heel verdrietig is, en van zijn moeder die ongegeneerd snottert.
"Ik kom thuis in de vakanties mam", lacht hij.
Ze knikt. "Weet ik", zegt ze. "Maar ik ga je toch missen."En dan klinkt buiten de claxon van het busje dat Lucca komt ophalen.
Hij pakt zijn koffer die al klaarstaat in de gang, kust nog eenmaal zijn ouders gedag, geeft Silas een laatste dikke knuffel en vertrekt.Een nieuw leven tegemoet.
Maar nu maakt hij Éowyn wakker als hij thuiskomt, kust haar zacht en neemt haar in zijn armen, waarna hij steevast in een uitgeputte slaap valt.Éowyn vraagt niets. Hij heeft haar verzekerd dat er geen andere vrouw in het spel is en ze kent hem goed genoeg om te weten dat hij niet tot een dergelijke schaamteloze leugen in staat zou zijn. Er is iets anders aan de hand, maar kennelijk heeft hij zijn redenen om dat voor zich te houden. Omdat ze hem gelooft kan ze ermee leven, zij het met de uitgesproken eis dat ze voor de winter valt wil weten wat hij in zijn schild voert.Langzamerhand maakt de warme zomer die dit land zo kenmerkt plaats voor het najaar en betovert het landschap met warme herfsttinten.En dan, op een ochtend, wandelt ze de keuken in en ontdekt eindelijk waar hij zich al die maanden mee heeft beziggehouden."Een lamp?", vraagt ze eerst verbaasd. "Een geestlamp? Waar heb je die nou vandaan? We gaan hem meteen bevrijden!"
Demyan knikt. "Natuurlijk bevrijden we hem", zegt hij. "Maar ik heb niet al die maanden door onderaardse natte gangen lopen speuren en met beren gevochten alleen om een geest te kunnen bevrijden." Vorsend kijkt ze hem aan, terwijl haar langzaam iets gaat dagen en ze zijn plan begint te doorzien."Het was een idee van je vader", zegt Demyan, "en ik heb je er niet mee willen belasten, omdat het op een hele grote teleurstelling kan uitdraaien. Ik wil dat je daar rekening mee houdt, je moet niet teveel hoop hebben. Maar ik vond dat we het in ieder geval kunnen proberen.""De wens", fluistert Éowyn, terwijl ze hem met grote ogen aankijkt.
"De wens die gezorgd heeft dat je moeder zwanger werd van jou en je broers", beaamt Demyan. "Maar nogmaals, misschien werkt het niet. Ik heb geen idee hoe ver de macht van lampgeesten reikt."
"Er is maar een manier om dat uit te vinden", zegt Éowyn, verrassend daadkrachtig ineens, en pakt de lamp.Zodra ze haar wens heeft uitgesproken kijkt de lampgeest haar strak aan. "Er is een probleem", zegt hij na een korte stilte.
Éowyn lacht een verdrietig lachje en zegt dan dat ze het begrijpt. "En nou verder geen onzin meer, we gaan je bevrijden", vervolgt ze, maar de geest onderbreekt haar. "Ik voel een probleem", herhaalt hij, "maar als dit uw wens is, dan ga ik mijn uiterste best doen."De kracht die het volgende moment door Éowyn stroomt doet haast pijn, zo intens is hij.
"Meer kan ik niet doen", hijgt de geest, terwijl er druppeltjes zweet op zijn voorhoofd verschijnen, "nu moet ik rusten. Mocht u wat elfenstof kunnen bemachtigen dan zou dat helpen."
"Dat... heb ik nog ergens geloof ik", zegt Éowyn. "Lang geleden van mijn schoonzus gekregen."Hij knikt hen vriendelijk toe en verdwijnt, voordat ze hebben kunnen bedanken, terug in zijn lamp.De herfst is Lucca's favoriete jaargetijde.
Nou ja, naast de winter. En de lente is natuurlijk ook fijn, als de sneeuw langzaam smelt op de velden en de natuur weer tot leven komt. En in de zomer kun je zwemmen. Eigenlijk houdt Lucca van ieder jaargetijde, maar de herfst is speciaal want dan mag hij zich verkleden en de huizen af om snoep op te halen.En onmiddellijk thuis op te eten, ook al zegt mama dat dat niet wijs is omdat je dan buikpijn krijgt en 's avonds je bord niet leeg eet. En dat dat erg verdrietig is voor mama, omdat die zo haar best op dat eten heeft gedaan en dan lacht papa heel hard en roept dat ze de meest luie kokkin van Monte Castiglione is omdat ze alleen maar in haar vingers hoeft te knippen om eten op tafel te toveren en dan knijpt mama hem en noemt hem een jaloerse toverkol en Lucca is blij dat papa en mama dat weer doen, grapjes maken samen.En als Lucca een keer uit school komt 's middags, dan heeft papa pompoenen geplukt waar ze samen lampen van gaan maken en Lucca is heel even verdrietig omdat papa's lamp veel mooier is geworden en die van hem totaal mislukt. Maar dan zegt papa dat hij er jaren over heeft gedaan om zulke mooie lampen te maken en zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Je kunt niet alles meteen goed, je moet oefenen en leren. En trouwens, toen papa zijn leeftijd had maakte hij echt niet zulke mooie lampen als hij al kan, als hij dat maar weet.Het wordt winter en dat betekent sneeuwballen gooien en engelen waaieren in de vers gevallen sneeuw.
Iedere winter is fijn, maar deze winter is extra fijn omdat mama er zo gelukkig uitziet. Ze zit in haar schommelstoel en lacht heel geheimzinnig en af en toe aait ze zachtjes over haar buik en dan kleedt ze zich aan en gaat samen met hem een mooie sneeuwpop maken.En als hij klaar is gaat het sneeuwen en als je je tong heel ver uitsteekt dan kun je de vlokken vangen, die als ijskoude pluisjes in je mond vallen en daar smelten.Met papa kun je ook leuke dingen doen in de winter, zoals een iglo bouwen. Mama is er even niet, die moest naar het ziekenhuis. En als ze aan komt lopen kijkt ze papa lachend aan en zegt dat ze een medisch wonder is en dat het er inderdaad maar eentje wordt zoals ze al dachten. En dan pakt papa mama vast en kust haar en dan gaan ze dansen en romantisch naar elkaar kijken en zachtjes fluisteren, dus gaat Lucca maar snel iets anders doen want daar wil je natuurlijk niet bij blijven."Kijk dat nou", lacht Demyan, terwijl hij Éowyn voorzichtig omdraait. "Onze dappere djinn."
Tevreden hangt ze tegen hem aan. "En straks komt daar een lief klein heksje bij", zegt ze dromerig.
"Is dat zo?"
"Vast en zeker, ik voel het."Hartje zomer heeft Éowyn een buik als een ballonnetje en verheugt het hele gezin zich op de geboorte van 'ons miniheksje', zoals ze het ongeboren kindje inmiddels noemen. Iedere dag als Lucca uit school komt voert hij kleine gesprekjes met zijn toekomstige zusje en voelt met zijn hand hoe haar kleine lijfje in zijn moeders buik draait, schuift en stompt.
"Ze heeft niet veel ruimte meer", zegt Éowyn. "Het wordt benauwd daarbinnen, het is tijd dat ze zich aan ons laat zien."En dan, op een warme dag in juli, wordt kleine Silas geboren. Geen meisje, zoals ze al die tijd hebben aangenomen en ook stiekem een kleine beetje gehoopt, maar weer een jongetje. Een jongetje met donkerbruin haar en twee porseleinblauwe ogen, die je ernstig aankijken alsof ze zich afvragen waar al dat felle licht nu ineens voor nodig is. Zelden was een kind meer welkom dan Silas Kobayne.Niet alleen zijn ouders zijn dolblij met hem, ook Lucca aanbidt zijn kleine broertje dat bijna tien jaar jonger is dan hij.Er worden verjaardagen gevierd. Lucca gaat naar de middelbare school en Demyan wordt een veertiger."Papa boft toch maar dat hij ooit op een djinn is gevallen", zegt Éowyn somber. "Je wordt veel sneller oud dan ik en straks ben je ineens dood."
Haar moeder is inmiddels overleden, terwijl Dorian en Milan de bejaarde leeftijd nog niet eens hebben bereikt.
"Nou, kom kom", grinnikt Demyan, "dat laatste ben ik nog lang niet van plan hoor.""Twee jaar na Silas wordt er nog een kindje geboren: Linden en Xokop krijgen een dochtertje, Dusty.
Het is even wennen, zo'n klein groen schepseltje dat de enorme ogen van de vihria heeft geërfd, maar verder duidelijk menselijk is."Nog een djinn in de familie, mooi zo", lacht Dorian als hij zijn kleindochter komt bewonderen, "alleen Finn heeft, naast twee djinns, een elf voortgebracht. Ik verwed er wat om dat jullie jongste..." "Dat zullen we nog wel zien", snuift Demyan, die net als ooit bij Lucca zijn zoon met argusogen in de gaten houdt om hem op heksenstreken te betrappen. Vergeefs tot dusver.Hoewel hij veel minder fanatiek zijn toveroefeningen doet dan in de tijd dat hij voorvoelde dat hij het nodig zou hebben om Éowyn te verdedigen, maakt Demyan nog steeds vorderingen en leert op een dag niet alleen het hele huis in één klap te reinigen, maar bovendien meteen alle kapotte apparaten in huis te repareren. Dat wordt hem echter al snel ten strengste verboden door zijn huisgenoten, omdat zijn magie zo sterk is dat al het voedsel in de koelkast er spontaan van bederft.Maar jullie hebben helemaal geen voedsel nodig, ik kan als jullie willen..."
"Van mijn Dim Sum blijf je af pap!", roept Lucca boos, terwijl hij het zoveelste bord in de pedaalemmer leeg kiepert.
En Éowyn zegt slechts één woordje: "Pannenkoeken?"Toermalijn wordt een oude kat en op de dag dat Silas zijn verjaardag viert, krijgt Demyan zekerheid over iets wat hij eigenlijk al vermoedde: ook zijn jongste zoon is een djinn. "Het maakt me eigenlijk geen fluit uit", bromt hij, "het bespaart me de frustraties die mijn moeder had omdat ik niet genoeg oefende naar haar zin. Jullie kunnen gewoon van nature alles wat er te kunnen valt, wel zo handig. Alleen die triomfantelijke snoet van je vader die me ongetwijfeld te wachten staat..."Éowyn schatert en troost hem dan op geheel eigen wijze.Lucca maakt ondertussen in stilte een verwarrende periode door.
Op het schoolbal, waarvoor hij geen date geregeld had, gaat hij voor de grap op de foto met een van zijn vrienden.
Alleen weet hij niet helemaal zeker of het wel echt alleen voor de grap was. Zowel wat Gianno betreft als hemzelf."Zo, nu hebben we zo goed als verkering", heeft Gianno iets te uitbundig geroepen. "Oké?"
Waarop Lucca een beetje schaapachtig gelachen heeft, om Gianno vervolgens de rest van de avond zoveel mogelijk te ontlopen.Als Demyan 46 jaar is, wordt hij gepromoveerd tot Mystieke Meester. Het hoogst haalbare in zijn carrière.
"Mijn levenswens vervuld en hét moment om mijn verjaardag te vieren", verklaart hij plechtig.
"Wat...?", stamelt Éowyn verbaasd, "dat kan nooit, zo snel al!"Demyan knipoogt, haalt een lichtblauw flesje tevoorschijn en smijt het onverwacht naast zich op de grond aan scherven.
"Ziezo jongedame", glimlacht hij zodra de dampen zijn opgetrokken. "Nu zijn we precies even oud."
Éowyn hapt even als een vis op het droge naar zuurstof en vliegt hem dan om de hals."Hiep hiep hoera, papa is een broekie!", roept Silas en wil dan koste wat kost sterretjes afsteken. "Buiten!", klinkt het uit drie monden.
Silas heeft nogal de neiging een beetje wild uit de hoek te komen soms en ze hebben geen zin in brand.Lucca's vriendschap met Gianno blijft dubbel. Hij kan niet ontkennen dat hij vlinders in zijn buik heeft, maar ergens voelt hij zich er ook ongemakkelijk bij. Als Gianno op een avond met een smoesje aanbelt voor Trick or Treat schaamt Lucca zich dood. Helemaal wanneer zijn vader een lollie tevoorschijn haalt en die met een olijk "alsjeblieft jongeman!" in Gianno's mandje gooit."Jeetje Gianno, hoe oud ben je?", vraag Lucca de volgende dag op school geprikkeld.
"Ik wilde je gewoon graag zien, dat mag toch wel?", bloost die.Niet lang daarna viert Lucca zijn twintigste verjaardag. "Hoera!", roept Silas weer, maar echt blij is hij dit keer niet want zijn broer gaat Beeldende Kunst studeren aan de universiteit heeft hij al aangekondigd. En ja, dus het huis verlaten.De volgende dag doet Lucca toelatingsexamen en scoort zo goed, dat hij voor een aantal vakken zelfs een vrijstelling krijgt.Na de diplomauitreiking komt Gianno langs om te vragen hoe Lucca hun relatie ziet.
"Ik ga voor vier jaar weg hier, Gianno, misschien langer", prevelt Lucca verlegen. "Ik denk dat we ons beter niet kunnen binden."
Gianno is duidelijk teleurgesteld.Een week later is het zover. Na het ontbijt neemt Demyan zijn oudste zoon terzijde en geeft hem de krachtige zonnespreuk.
"Mijn moeder gaf hem mij ook toen ik dit huis verliet", zegt hij emotioneel. "Ik hoop dat het je net zoveel geluk brengt als mij. Ik ben trots op je, ik weet zeker dat je het geweldig gaat doen."Daarna neemt Lucca afscheid van zijn broertje, dat dapper lacht maar intussen heel verdrietig is, en van zijn moeder die ongegeneerd snottert.
"Ik kom thuis in de vakanties mam", lacht hij.
Ze knikt. "Weet ik", zegt ze. "Maar ik ga je toch missen."En dan klinkt buiten de claxon van het busje dat Lucca komt ophalen.
Hij pakt zijn koffer die al klaarstaat in de gang, kust nog eenmaal zijn ouders gedag, geeft Silas een laatste dikke knuffel en vertrekt.Een nieuw leven tegemoet.