Generatie 14 - deel 12, Driehoeksverhouding
Verbouwereerd liep Elijah de trap op naar boven, terwijl hij Ambers woorden verwerkte. Het gesprek met Robyn tijdens het ontbijt, haar lichaamstaal, haar verwarrende sms'je toen hij naar de metro liep, alles had als een afscheid gevoeld en in de afgelopen weken was het hem min of meer gelukt zich daarbij neer te leggen. En nu bleek ze toch hier te zijn? Met Amy?Hij wist even niet wat hij ervan moest denken of wat haar bedoeling was, maar op dit moment had iets anders zijn prioriteit. Ilja."Papàààà!", juichte die, zodra Elijah zijn slaapkamer binnenwandelde, waar hij ijverig huiswerk zat te maken. Geen verwijt, geen boos gezichtje. Alleen pure blijdschap dat hij er weer was. "Je bent terug! Was het fijn op vakantie? Waar ben je geweest?"
"Ik... in Egypte..., het spijt me dat ik je helemaal niet gebeld heb, Ilja. Dat was... stom. Weet je, ooit gaan we samen, oké? Als je groter bent. Dan ga je met me mee en dan laat ik je alle tombes zien waar ik geweest ben en dan zoeken we schatten en ik stel je voor aan mijn vrienden daar."
Ilja knikte. "Ja, dat lijkt me leuk, dat wil ik graag", zei hij.Heel even stonden ze zwijgend tegenover elkaar en toen begonnen ze allebei tegelijk te praten.
"Hoe gaat het op school?" "Is het waar dat je bij ons weggaat, pap?""Wat?", zei Elijah.
"Dat zegt iedereen", zei Ilja, terwijl hij een beetje een nonchalante houding aannam. Zijn hoge schoudertjes verraadden hem echter."Ze zeggen dat je nu bij Robyn en haar dochtertje gaat wonen, maar ik heb al bedacht dat dat helemaal niet erg is. Want dan kom ik gewoon uit school naar jullie toe elke dag en dan maken we mijn huiswerk en dan speel ik bij jullie tot mama thuiskomt van haar werk en misschien kan ik soms blijven logeren en Amy is echt zo'n schatje maar wel een beetje kattig, ik vind het heel leuk dat ik een zusje heb hoor en Robyn is ook heel aardig...""Ilja!, riep Elijah vertwijfeld, zijn keel inmiddels zo dik dat er amper lucht meer doorheen kon. "Ilja, wil je dat uit je hoofd zetten?"
"Hè? Wat?", zei Ilja.
"Nooit nooit nóóit ga ik jou in de steek laten. Wij horen bij elkaar en wij blijven bij elkaar, daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Ik heb geen idee wat er allemaal gaat gebeuren, maar ik blijf gewoon bij mama en jou, oké?""Oh", zei Ilja. "Nou, dan hebben ze mooi zitten kletsen allemaal op school en dat ga ik ze morgen lekker vertellen."
"Doe dat maar", lachte Elijah, en knuffelde hem toen stevig.Zo makkelijk als hij het voorstelde was het natuurlijk allemaal niet en toen hij weer naar beneden liep was hij kotsmisselijk.
Natuurlijk bleef hij bij Ilja. Maar Amy dan? En Robyn?Robyn...Nadat hij zijn vieze reiskleren in de wasmand had gegooid en zich had omgekleed, rende hij naar de wc en leegde zijn maag. Hij voelde zich afschuwelijk. Hij stond voor een keuze, maar wist bij voorbaat dat het onmogelijk zou zijn om te kiezen.Daarna belde hij Robyn en sprak af in het centrum. Neutraal terrein, dat leek hem het beste. Niet thuis en niet bij zijn ouders.
Het gevoel toen ze in de verte aan kwam lopen viel niet te beschrijven."Hoi", zei hij zacht. "Gekkie."
Verlegen keek ze hem aan. "Ben je verbaasd?", vroeg ze.
"Ja, natuurlijk. Je klonk heel beslist toen je zei dat je niet terugkwam."
"Maar mijn sms...?"
"Ik dacht dat dat een soort afscheid was."
"Ik had gewoon even tijd nodig. Je was zo anders dan de Elijah die ik hier achterliet. Het voelde zoals, nou ja, vroeger."Verdrietig keek hij haar aan. "Ik heb zo verschrikkelijk dom gedaan."
Ze knikte en staarde toen naar de grond. "Ik ook", zei ze. "Ilja en Amber denken dat ik je van hen kom afpakken, maar dat is niet zo. Ik wil gewoon dat Amy een vader heeft."
Hij voelde weer een golf misselijkheid opkomen. "Ik kan Ilja niet in de steek laten", zei hij zacht.
"Hij is zo'n ontzettend lief jongetje", zei ze teder. "Ook met Amy.""Jullie hebben elkaar dus ontmoet?"
"Ik logeer toch bij je ouders? Ilja komt vaak langs, ze zijn gek op hem."
"Hoe reageerden ze eigenlijk op jou? En op Amy?"
"Nou", zei Robyn terwijl ze nadacht, "niet boos gelukkig. Ik vond het best moeilijk om aan te bellen na al die jaren, maar je moeder was eigenlijk heel lief. Ze zei dat jonge mensen soms domme dingen doen en dat zij wel de laatste was die dat zou veroordelen.""Oh?", zei Elijah verbaasd. "Nou, daar heeft ze bij mij anders nooit zo'n moeite mee."
Robyn grinnikte. "Ze zei dat je opa haar en je vader ooit het onmogelijkste koppel op aarde had genoemd. Daar kan ik me eerlijk gezegd niks bij voorstellen. Misschien zei ze dat gewoon om aardig te zijn."
"Mijn moeder zegt nooit iets alleen maar om aardig te zijn", bromde Elijah."Ik mag bij hen blijven wonen tot ik een eigen huisje heb gevonden", vervolgde ze.
"Kun je dat betalen?"
"Jawel, ik ben aangenomen in het restaurant en ik mocht meteen als kruidenverdeler beginnen, dat is heel fijn."Dus dat was dat. Elijah had zijn beslissing genomen. Hij bleef bij Amber en hij bleef bij Ilja en geregeld ging hij bij zijn ouders op bezoek om zijn dochter te zien. En wie weet hoe lang die situatie zou hebben voortgeduurd, als er niet iets droevigs was gebeurd. In korte tijd waren er in Emblesight drie sterfgevallen te betreuren.Als eerste overleed Frodo, Elijah's trouwe papegaai. Daar had hij natuurlijk verdriet van en hij trok onmiddellijk de natuur in om een nieuwe gevederde vriend te zoeken. Dat werd Woody.De andere twee sterfgevallen waren heftiger om te verwerken.
Op een nacht overleed Lindsey rustig in zijn slaap en iedereen was het erover eens dat het een zegen was, dat Frances hem niet veel later volgde. Het leven had voor Frances weinig zin zonder haar grote liefde, die vanaf haar vroegste jeugd ook haar beste vriend was geweest.De broers waren kapot door het verlies van hun ouders - ook al hadden die allebei een respectabele leeftijd bereikt - en ze kregen natuurlijk een mooi plekje in het Kobaynelaantje op het kerkhof. Een prettig neveneffect was, dat Elijah en Samuel weer wat nader tot elkaar kwamen, zonder dat ze daar overigens heel veel woorden aan vuil maakten.De dag na de begrafenis van Frances sprak Elijah met Robyn af.
"Weet je al wat je gaat doen?", vroeg hij. "Blijf je voorlopig in het huis van mijn ouders wonen?"
Ze schudde haar hoofd. "Nee", zei ze, "dan kunnen jullie het niet verkopen en het is ook veel te groot voor ons samen. Ik denk dat ik zolang iets huur. Dat is niet zo makkelijk in Emblesight zelf, maar misschien ergens hier in de buurt."Hij overwoog even zijn eerste impuls en besloot het toen gewoon te zeggen.
"Waarom trekken jullie niet zolang bij ons in? We hebben een extra kamertje boven. Ilja's wieg staat er al en een extra bed is zo gekocht."
Met een bedenkelijk gezicht keek ze hem aan.
"Ik denk dat Amber dat ook een reuzegoed idee zal vinden", zei ze. "Heb je het haar überhaupt al voorgesteld?"
"Nee", moest hij bekennen. "Dus misschien wil ze het inderdaad niet. Maar wil jij het?"
"Als je maar wel weet dat er dan helemaal niks stiekem... ik bedoel... écht niet!!!"Ze had haar vork ervoor neegelegd en zwaaide met haar vinger en onwillekeurig schoot hij in de lach.
"Je zit daar precies hetzelfde als jaren geleden, toen je me zei dat je niks met mij zou beginnen."
"Ja", mompelde ze kribbig, terwijl ze haar vork weer oppakte. "En toen noemde je me een clown en ik had me beter aan mijn woord kunnen houden."
Zwijgend nam hij een paar happen, toen zei hij: "Echt?"
Ze keek hem aan. "Nee", antwoordde ze zacht.Toen ze klaar waren met eten stonden ze op.
"Ik ga het haar vragen en ik zal haar verzekeren dat je van me afblijft. Ik bel je."
"Ik weet het niet, Eli, ik weet echt niet of het een goed idee is."
"Ik bel je."
"Jij bent echt een doordrammer, weet je dat?"
Hij lachte. "Ik bel je."Ze had nooit verwacht dat Amber zou instemmen met het idee, maar wat kon die doen? Een moeder met een klein kind op straat zetten? Amber mocht Robyn en bovendien vertrouwde ze haar. Zodra Ilja zich had aangediend, had Robyn zonder aarzeling plaatsgemaakt voor hen. Amber was ervan overtuigd dat ze inderdaad niets te vrezen had op buitenechtelijk gebied.En zo keerde Robyn dus na jaren terug in de kleine cottage aan het meer. Met Amy. Het kamertje boven grensde aan de slaapkamer van Ilja en was klein, maar comfortabel."Het is maar voor even, Amy", mompelde Robyn zachtjes, die eerste nacht, toen ze haar dochtertje op bed legde. "Tot we een eigen huisje hebben. Dan kan ik mijn eigen leven opbouwen."Het leven dat nu volgde had weliswaar bizarre kantjes, maar was aan de andere kant best uit te houden. Hoe dan ook genoot Elijah ervan dat hij Amy had en hij stortte zich met net zoveel overgave op haar opvoeding, als een paar jaar geleden op die van Ilja.Er was wel een duidelijk verschil tussen broer en zus.
"Wat ben jij een ontstellende drama queen, zeg", mopperde Elijah, nu hij zijn dochter iets frequenter meemaakte dan af en toe een paar uurtjes na haar middagdutje.
Robyn grinnikte. "Volgens je ouders is ze precies zoals jij vroeger, dus dan weet je waar het vandaan komt."De relatie tussen Amber en Robyn was anders dan vroeger. Robyn was Elijah's grote liefde en daar had hij nooit een geheim van gemaakt. Maar Amber was zijn vrouw. En hoewel iedereen zich keurig aan de afspraken hield, zorgde dat natuurlijk voor een onderhuidse spanning, die door alle volwassenen in huis gevoeld werd."Oké, zie ik je vanavond", hoorde Elijah Robyn op een middag over de telefoon zeggen.
"Wie was dat?", vroeg hij langs zijn neus weg.
"Jimmy", antwoordde ze. "We gaan uit eten en daarna naar de film. Dat kan toch wel, jullie blijven thuis?"
"Nou, dat weet ik nog niet, hoor. Misschien hadden wij ook wel plannen, maar goed, we blijven wel thuis dan", antwoordde Elijah chagrijnig. "Jimmy? Wat heb jij ineens met Jimmy?"Amber stond prei te snijden en hoorde de onverholen jaloezie in zijn stem.Een paar nachten later was Amy erg onrustig en weigerde te gaan slapen."Mama wil naar bed, Amy. Kom, slapen nu", mopperde Robyn.
Amy liet zich echter niet de mond snoeren en ten einde raad besloot Robyn: "Weet je wat, ik zet je even in dat rare ding." Het was een soort schommel, die Amber vroeger wel eens voor Ilja gebruikt had als ze even geen tijd had voor hem, en hij stond in de hoek van het kamertje. Robyn zette Amy erin, drukte op het knopje en vrijwel onmiddellijk doezelde het meisje op een zacht muziekje in slaap.De vreugde was echter van korte duur, want na een krap uurtje werd Amy weer wakker en begon heel hard 'máma! máma! uit uit!' te roepen."Mama wil slapen, Amy! Het is nacht, kijk. Donker buiten."
"Uit!", beval Amy en strekte gebiedend haar armpjes.
"Wacht, ik zet hem iets harder, dat is leuk", zei Robyn ten einde raad. "Muziekje, muziekje!" Ze begon wervend te dansen.
Ze had zich echter nog niet omgedraaid, of Amy zette het op een driftig krijsen.Verschrikt pakte Robyn haar uit het stoeltje en begon haar te sussen."Ssst, Amy, je maakt iedereen wakker. Stil, mama pakt je al. Nu is het goed toch? Je hoeft niet meer in dat stomme apparaat van papa. Stomme papa, stoute papa!" Het ontglipte haar voor ze er erg in had en eigenlijk voelde het best prettig om te zeggen. "Stomme stomme stoute papa", herhaalde ze nog eens verdrietig, terwijl Amy boos naar de schommel keek.Ze hadden niet in de gaten dat Elijah op het lawaai was afgekomen en achter hen in de kamer stond, om op jolige toon te vragen wat er allemaal aan de hand was."Waarom zeg je dat tegen haar?", vroeg hij zacht, terwijl hij Amy overpakte.
Robyn kreeg een kleur en zweeg beschaamd.
"Wil je dat ze een hekel aan me krijgt of zo?""Nee", snauwde Robyn. "Maar ik ben moe en ze wil niet slapen. Het spijt me, oké? En ga dan nu maar weer naar beneden, naar je warme bed. Fijn bij Amber. Welterusten."
Droevig keek hij haar aan, gaf toen Amy terug en verliet de kamer.Terwijl de tranen over haar wangen stroomden zette ze het meisje terug in haar bedje.
"En nu gaan we slapen, Amy. Ik wil je niet meer horen."
"Papa tout?", zei Amy op vragende toon en keek haar met grote ogen aan.
"Nee", zei Robyn zacht. "Papa is niet stout. Mama was stout. En nu lekker gaan slapen."Ze kroop in bed en deed het licht uit.
"Ik... in Egypte..., het spijt me dat ik je helemaal niet gebeld heb, Ilja. Dat was... stom. Weet je, ooit gaan we samen, oké? Als je groter bent. Dan ga je met me mee en dan laat ik je alle tombes zien waar ik geweest ben en dan zoeken we schatten en ik stel je voor aan mijn vrienden daar."
Ilja knikte. "Ja, dat lijkt me leuk, dat wil ik graag", zei hij.Heel even stonden ze zwijgend tegenover elkaar en toen begonnen ze allebei tegelijk te praten.
"Hoe gaat het op school?" "Is het waar dat je bij ons weggaat, pap?""Wat?", zei Elijah.
"Dat zegt iedereen", zei Ilja, terwijl hij een beetje een nonchalante houding aannam. Zijn hoge schoudertjes verraadden hem echter."Ze zeggen dat je nu bij Robyn en haar dochtertje gaat wonen, maar ik heb al bedacht dat dat helemaal niet erg is. Want dan kom ik gewoon uit school naar jullie toe elke dag en dan maken we mijn huiswerk en dan speel ik bij jullie tot mama thuiskomt van haar werk en misschien kan ik soms blijven logeren en Amy is echt zo'n schatje maar wel een beetje kattig, ik vind het heel leuk dat ik een zusje heb hoor en Robyn is ook heel aardig...""Ilja!, riep Elijah vertwijfeld, zijn keel inmiddels zo dik dat er amper lucht meer doorheen kon. "Ilja, wil je dat uit je hoofd zetten?"
"Hè? Wat?", zei Ilja.
"Nooit nooit nóóit ga ik jou in de steek laten. Wij horen bij elkaar en wij blijven bij elkaar, daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Ik heb geen idee wat er allemaal gaat gebeuren, maar ik blijf gewoon bij mama en jou, oké?""Oh", zei Ilja. "Nou, dan hebben ze mooi zitten kletsen allemaal op school en dat ga ik ze morgen lekker vertellen."
"Doe dat maar", lachte Elijah, en knuffelde hem toen stevig.Zo makkelijk als hij het voorstelde was het natuurlijk allemaal niet en toen hij weer naar beneden liep was hij kotsmisselijk.
Natuurlijk bleef hij bij Ilja. Maar Amy dan? En Robyn?Robyn...Nadat hij zijn vieze reiskleren in de wasmand had gegooid en zich had omgekleed, rende hij naar de wc en leegde zijn maag. Hij voelde zich afschuwelijk. Hij stond voor een keuze, maar wist bij voorbaat dat het onmogelijk zou zijn om te kiezen.Daarna belde hij Robyn en sprak af in het centrum. Neutraal terrein, dat leek hem het beste. Niet thuis en niet bij zijn ouders.
Het gevoel toen ze in de verte aan kwam lopen viel niet te beschrijven."Hoi", zei hij zacht. "Gekkie."
Verlegen keek ze hem aan. "Ben je verbaasd?", vroeg ze.
"Ja, natuurlijk. Je klonk heel beslist toen je zei dat je niet terugkwam."
"Maar mijn sms...?"
"Ik dacht dat dat een soort afscheid was."
"Ik had gewoon even tijd nodig. Je was zo anders dan de Elijah die ik hier achterliet. Het voelde zoals, nou ja, vroeger."Verdrietig keek hij haar aan. "Ik heb zo verschrikkelijk dom gedaan."
Ze knikte en staarde toen naar de grond. "Ik ook", zei ze. "Ilja en Amber denken dat ik je van hen kom afpakken, maar dat is niet zo. Ik wil gewoon dat Amy een vader heeft."
Hij voelde weer een golf misselijkheid opkomen. "Ik kan Ilja niet in de steek laten", zei hij zacht.
"Hij is zo'n ontzettend lief jongetje", zei ze teder. "Ook met Amy.""Jullie hebben elkaar dus ontmoet?"
"Ik logeer toch bij je ouders? Ilja komt vaak langs, ze zijn gek op hem."
"Hoe reageerden ze eigenlijk op jou? En op Amy?"
"Nou", zei Robyn terwijl ze nadacht, "niet boos gelukkig. Ik vond het best moeilijk om aan te bellen na al die jaren, maar je moeder was eigenlijk heel lief. Ze zei dat jonge mensen soms domme dingen doen en dat zij wel de laatste was die dat zou veroordelen.""Oh?", zei Elijah verbaasd. "Nou, daar heeft ze bij mij anders nooit zo'n moeite mee."
Robyn grinnikte. "Ze zei dat je opa haar en je vader ooit het onmogelijkste koppel op aarde had genoemd. Daar kan ik me eerlijk gezegd niks bij voorstellen. Misschien zei ze dat gewoon om aardig te zijn."
"Mijn moeder zegt nooit iets alleen maar om aardig te zijn", bromde Elijah."Ik mag bij hen blijven wonen tot ik een eigen huisje heb gevonden", vervolgde ze.
"Kun je dat betalen?"
"Jawel, ik ben aangenomen in het restaurant en ik mocht meteen als kruidenverdeler beginnen, dat is heel fijn."Dus dat was dat. Elijah had zijn beslissing genomen. Hij bleef bij Amber en hij bleef bij Ilja en geregeld ging hij bij zijn ouders op bezoek om zijn dochter te zien. En wie weet hoe lang die situatie zou hebben voortgeduurd, als er niet iets droevigs was gebeurd. In korte tijd waren er in Emblesight drie sterfgevallen te betreuren.Als eerste overleed Frodo, Elijah's trouwe papegaai. Daar had hij natuurlijk verdriet van en hij trok onmiddellijk de natuur in om een nieuwe gevederde vriend te zoeken. Dat werd Woody.De andere twee sterfgevallen waren heftiger om te verwerken.
Op een nacht overleed Lindsey rustig in zijn slaap en iedereen was het erover eens dat het een zegen was, dat Frances hem niet veel later volgde. Het leven had voor Frances weinig zin zonder haar grote liefde, die vanaf haar vroegste jeugd ook haar beste vriend was geweest.De broers waren kapot door het verlies van hun ouders - ook al hadden die allebei een respectabele leeftijd bereikt - en ze kregen natuurlijk een mooi plekje in het Kobaynelaantje op het kerkhof. Een prettig neveneffect was, dat Elijah en Samuel weer wat nader tot elkaar kwamen, zonder dat ze daar overigens heel veel woorden aan vuil maakten.De dag na de begrafenis van Frances sprak Elijah met Robyn af.
"Weet je al wat je gaat doen?", vroeg hij. "Blijf je voorlopig in het huis van mijn ouders wonen?"
Ze schudde haar hoofd. "Nee", zei ze, "dan kunnen jullie het niet verkopen en het is ook veel te groot voor ons samen. Ik denk dat ik zolang iets huur. Dat is niet zo makkelijk in Emblesight zelf, maar misschien ergens hier in de buurt."Hij overwoog even zijn eerste impuls en besloot het toen gewoon te zeggen.
"Waarom trekken jullie niet zolang bij ons in? We hebben een extra kamertje boven. Ilja's wieg staat er al en een extra bed is zo gekocht."
Met een bedenkelijk gezicht keek ze hem aan.
"Ik denk dat Amber dat ook een reuzegoed idee zal vinden", zei ze. "Heb je het haar überhaupt al voorgesteld?"
"Nee", moest hij bekennen. "Dus misschien wil ze het inderdaad niet. Maar wil jij het?"
"Als je maar wel weet dat er dan helemaal niks stiekem... ik bedoel... écht niet!!!"Ze had haar vork ervoor neegelegd en zwaaide met haar vinger en onwillekeurig schoot hij in de lach.
"Je zit daar precies hetzelfde als jaren geleden, toen je me zei dat je niks met mij zou beginnen."
"Ja", mompelde ze kribbig, terwijl ze haar vork weer oppakte. "En toen noemde je me een clown en ik had me beter aan mijn woord kunnen houden."
Zwijgend nam hij een paar happen, toen zei hij: "Echt?"
Ze keek hem aan. "Nee", antwoordde ze zacht.Toen ze klaar waren met eten stonden ze op.
"Ik ga het haar vragen en ik zal haar verzekeren dat je van me afblijft. Ik bel je."
"Ik weet het niet, Eli, ik weet echt niet of het een goed idee is."
"Ik bel je."
"Jij bent echt een doordrammer, weet je dat?"
Hij lachte. "Ik bel je."Ze had nooit verwacht dat Amber zou instemmen met het idee, maar wat kon die doen? Een moeder met een klein kind op straat zetten? Amber mocht Robyn en bovendien vertrouwde ze haar. Zodra Ilja zich had aangediend, had Robyn zonder aarzeling plaatsgemaakt voor hen. Amber was ervan overtuigd dat ze inderdaad niets te vrezen had op buitenechtelijk gebied.En zo keerde Robyn dus na jaren terug in de kleine cottage aan het meer. Met Amy. Het kamertje boven grensde aan de slaapkamer van Ilja en was klein, maar comfortabel."Het is maar voor even, Amy", mompelde Robyn zachtjes, die eerste nacht, toen ze haar dochtertje op bed legde. "Tot we een eigen huisje hebben. Dan kan ik mijn eigen leven opbouwen."Het leven dat nu volgde had weliswaar bizarre kantjes, maar was aan de andere kant best uit te houden. Hoe dan ook genoot Elijah ervan dat hij Amy had en hij stortte zich met net zoveel overgave op haar opvoeding, als een paar jaar geleden op die van Ilja.Er was wel een duidelijk verschil tussen broer en zus.
"Wat ben jij een ontstellende drama queen, zeg", mopperde Elijah, nu hij zijn dochter iets frequenter meemaakte dan af en toe een paar uurtjes na haar middagdutje.
Robyn grinnikte. "Volgens je ouders is ze precies zoals jij vroeger, dus dan weet je waar het vandaan komt."De relatie tussen Amber en Robyn was anders dan vroeger. Robyn was Elijah's grote liefde en daar had hij nooit een geheim van gemaakt. Maar Amber was zijn vrouw. En hoewel iedereen zich keurig aan de afspraken hield, zorgde dat natuurlijk voor een onderhuidse spanning, die door alle volwassenen in huis gevoeld werd."Oké, zie ik je vanavond", hoorde Elijah Robyn op een middag over de telefoon zeggen.
"Wie was dat?", vroeg hij langs zijn neus weg.
"Jimmy", antwoordde ze. "We gaan uit eten en daarna naar de film. Dat kan toch wel, jullie blijven thuis?"
"Nou, dat weet ik nog niet, hoor. Misschien hadden wij ook wel plannen, maar goed, we blijven wel thuis dan", antwoordde Elijah chagrijnig. "Jimmy? Wat heb jij ineens met Jimmy?"Amber stond prei te snijden en hoorde de onverholen jaloezie in zijn stem.Een paar nachten later was Amy erg onrustig en weigerde te gaan slapen."Mama wil naar bed, Amy. Kom, slapen nu", mopperde Robyn.
Amy liet zich echter niet de mond snoeren en ten einde raad besloot Robyn: "Weet je wat, ik zet je even in dat rare ding." Het was een soort schommel, die Amber vroeger wel eens voor Ilja gebruikt had als ze even geen tijd had voor hem, en hij stond in de hoek van het kamertje. Robyn zette Amy erin, drukte op het knopje en vrijwel onmiddellijk doezelde het meisje op een zacht muziekje in slaap.De vreugde was echter van korte duur, want na een krap uurtje werd Amy weer wakker en begon heel hard 'máma! máma! uit uit!' te roepen."Mama wil slapen, Amy! Het is nacht, kijk. Donker buiten."
"Uit!", beval Amy en strekte gebiedend haar armpjes.
"Wacht, ik zet hem iets harder, dat is leuk", zei Robyn ten einde raad. "Muziekje, muziekje!" Ze begon wervend te dansen.
Ze had zich echter nog niet omgedraaid, of Amy zette het op een driftig krijsen.Verschrikt pakte Robyn haar uit het stoeltje en begon haar te sussen."Ssst, Amy, je maakt iedereen wakker. Stil, mama pakt je al. Nu is het goed toch? Je hoeft niet meer in dat stomme apparaat van papa. Stomme papa, stoute papa!" Het ontglipte haar voor ze er erg in had en eigenlijk voelde het best prettig om te zeggen. "Stomme stomme stoute papa", herhaalde ze nog eens verdrietig, terwijl Amy boos naar de schommel keek.Ze hadden niet in de gaten dat Elijah op het lawaai was afgekomen en achter hen in de kamer stond, om op jolige toon te vragen wat er allemaal aan de hand was."Waarom zeg je dat tegen haar?", vroeg hij zacht, terwijl hij Amy overpakte.
Robyn kreeg een kleur en zweeg beschaamd.
"Wil je dat ze een hekel aan me krijgt of zo?""Nee", snauwde Robyn. "Maar ik ben moe en ze wil niet slapen. Het spijt me, oké? En ga dan nu maar weer naar beneden, naar je warme bed. Fijn bij Amber. Welterusten."
Droevig keek hij haar aan, gaf toen Amy terug en verliet de kamer.Terwijl de tranen over haar wangen stroomden zette ze het meisje terug in haar bedje.
"En nu gaan we slapen, Amy. Ik wil je niet meer horen."
"Papa tout?", zei Amy op vragende toon en keek haar met grote ogen aan.
"Nee", zei Robyn zacht. "Papa is niet stout. Mama was stout. En nu lekker gaan slapen."Ze kroop in bed en deed het licht uit.