Generatie 15 - deel 6, Liefdestelegram
Hoewel hij zichzelf er echt toe moet zetten, laat Ilja zich de volgende dag al registreren als zanger. Haast nog meer om Sierra niet teleur te stellen, dan dat hij het zelf nou zo bijzonder graag wil. En omdat zijn kwaliteiten al een tijdje rondgonzen in het kleine Emblesight, duurt het niet lang of de eerste opdrachten druppelen binnen.Het valt Ilja een klein beetje tegen. Ergens had hij verwacht dat hij meteen een podium op zou mogen, maar in plaats daarvan moet hij in een felrood pak met gouden knopen bij mensen langs om gezongen telegrammen te bezorgen."Niet zo hoog in de bol, jongen", smaalt Amy als ze hem een keer mopperend in het park aantreft ("Ik lijk verdorie Abeltje wel").
"Ik ben ook onderaan begonnen, en weet je nog hoe papa heeft getobd toen hij als goochelaar startte?"Demonstratief begint ze een paar oefeningen te doen uit het begin van haar carrière.Intussen maakt ze nu werkelijk naam als acrobate en treedt vaak op. Als ze zou willen, dan zou ze iedere avond een voorstelling in het grote theater kunnen geven, maar het liefst staat ze toch op het open podium in het park. Met de bergen en het meer als haar decor. Alle oefeningen beheerst ze nu tot in de puntjes, maar de brandende hoepel is toch wel haar specialiteit.Ilja weet dat ze gelijk heeft en gaat dus dapper door met het rondbrengen van telegrammen. En om eerlijk te zijn doet het hem ook best goed om te merken dat hij mensen werkelijk blij maakt met zijn opbeurende boodschappen.Nu hij er wat meer aan gewend raakt om in het openbaar op te treden, durft hij ook wat vaker te zingen buiten het karaoken om. Op feestjes pakt hij geregeld spontaan zijn gitaar en het voelt geweldig als zijn muziek mensen aan het dansen maakt. Of zijn ballades stelletjes aan het vrijen."Wat zing je toch mooi", klinkt op een avond een bekende stem.
"Oh, bedankt", reageert Ilja verrast. "Ik wist niet dat je ook was uitgenodigd."
Vriendelijk kijkt Sierra hem aan. "Heb je zin om te dansen?", vraagt ze. Ilja knikt, zet zijn gitaar in een hoek en wandelt achter haar aan."Hoe bevalt je werk?", vraagt ze, haar stem iets verheffend om boven de muziek uit te komen.
"Goed", knikt Ilja, "ik heb net promotie gemaakt." En dan een beetje verlegen: "Je had gelijk, ik heb weer iets om voor op te staan nu."Voor de rest praten ze niet zoveel die avond. Ze dansen.Wat hij zegt is niet gelogen, zijn dip behoort definitief tot het verleden. Niet langer blijft hij tot de middag in bed liggen, maar staat tegelijk op met Amy en Dorian, ontbijt met hen, schudt de bedden op en vertrekt dan op weg naar zijn eerste opdracht."Dorian, bespaar me eens wat tijd, dan kan ik weg!"
"Oké pap, gratis douche komt eraan!"Hoewel er van alle kanten op hem wordt ingepraat dat hij eens auditie zou moeten doen, durft hij dat nog niet echt aan.
"Jij bent veel te perfectionistisch", schudt Amy haar hoofd. "Wat geeft het nou als er af en toe iets niet helemaal goed gaat?"
Voorlopig woont Ilja liever concerten bij van anderen, zoals van Andreas Zonder Stem, die op een avond Emblesight aandoet."Hij heeft het hele concert mee staan zingen", grinnikt Amy later tegen Sierra. "Maar het is zo'n angsthaas, hij durft gewoon zelf echt dat podium niet op."
"Geef hem de tijd, het komt vanzelf, dat weet ik zeker", knipoogt haar vriendin. Niet lang daarna is er een goochelshow in het Verde Park en omdat de Kobaynes geen voorstelling willen missen, zijn ze ook nu weer van de partij."Niet de moed laten zakken, hoor", steekt Elijah na afloop de artieste Viktoria Wientjes - die een beetje ontdaan in een hoekje staat omdat er best veel mis ging - een hart onder de riem. "Er zijn momenten dat je denkt dat niks ooit nog gaat lukken, maar je moet de trucs tellen die wel goed gaan. Gewoon doorzetten. De truc met de zwaarden deed je geweldig!"Amber is voor een paar dagen over uit Sunset Valley en staat te kletsen met Ilja en Sierra."Lief meisje", zegt ze later thuis tegen haar zoon en kijkt hem veelbetekenend aan.
"Wat... ja... jong nog hoor. Nog jonger dan Amy, tien jaar jonger dan ik is ze, of zo, daaromtrent, ruim tien jaar wel zelfs", ratelt Ilja. "Tien jaar en drie maanden." Hij zwijgt een beetje verbluft en begint te blozen.
"Gut, dank je voor deze gedetailleerde informatie", zegt Amber, terwijl er een plagerig lichtje in haar ogen begint te twinkelen. Wat Ilja voor Sierra voelt is inmiddels niet leuk meer. De vage gevoelens van onrust waar het mee begon zijn inmiddels vervangen door een gestaag brandend vuur, dat wordt aangewakkerd elke keer dat hij haar ergens ziet. En als ze hem aanspreekt kan hij alleen een beetje dom stotteren, hij voelt zich belachelijk.Op een dag gaat hij er, zoals gewoonlijk, weer op uit om telegrammen rond te zingen.
Liefdesverklaringen, troostende boodschappen, feestelijke telegrammen, hij werkt ze allemaal af en aan het eind van de dag pakt hij vermoeid zijn spullen om naar huis te gaan.Maar dan bedenkt hij zich, om nog een laatste adres aan te doen."Hé, hallo", zegt Sierra verbaasd als ze de deur opendoet voor hem.
"Ik heb een telegram voor je", zegt hij, zich plotseling serieus afvragend of hij gek is geworden, en begint te zingen."Oh, wat leuk!", bloost Sierra als hij klaar is. "Van wie is het?"
"Anoniem", mompelt Ilja, terwijl hij zijn spullen weer inpakt. "Dat heb je wel vaker bij dit soort telegrammen."
"Oh... jammer", zegt ze een tikje teleurgesteld.
Ilja wordt rood. "En misschien ook wel een beetje laf", zegt hij.
"Nee hoor", zegt Sierra lief. "Romantisch juist."Hij schraapt zijn keel. "Heb je geen enkel idee van wie het zou kunnen zijn?"
"Misschien", lacht ze. "Er zijn er een paar... Maar er is er eentje van wie ik het echt leuk zou vinden als hij de afzender was."
"Ik ben ook onderaan begonnen, en weet je nog hoe papa heeft getobd toen hij als goochelaar startte?"Demonstratief begint ze een paar oefeningen te doen uit het begin van haar carrière.Intussen maakt ze nu werkelijk naam als acrobate en treedt vaak op. Als ze zou willen, dan zou ze iedere avond een voorstelling in het grote theater kunnen geven, maar het liefst staat ze toch op het open podium in het park. Met de bergen en het meer als haar decor. Alle oefeningen beheerst ze nu tot in de puntjes, maar de brandende hoepel is toch wel haar specialiteit.Ilja weet dat ze gelijk heeft en gaat dus dapper door met het rondbrengen van telegrammen. En om eerlijk te zijn doet het hem ook best goed om te merken dat hij mensen werkelijk blij maakt met zijn opbeurende boodschappen.Nu hij er wat meer aan gewend raakt om in het openbaar op te treden, durft hij ook wat vaker te zingen buiten het karaoken om. Op feestjes pakt hij geregeld spontaan zijn gitaar en het voelt geweldig als zijn muziek mensen aan het dansen maakt. Of zijn ballades stelletjes aan het vrijen."Wat zing je toch mooi", klinkt op een avond een bekende stem.
"Oh, bedankt", reageert Ilja verrast. "Ik wist niet dat je ook was uitgenodigd."
Vriendelijk kijkt Sierra hem aan. "Heb je zin om te dansen?", vraagt ze. Ilja knikt, zet zijn gitaar in een hoek en wandelt achter haar aan."Hoe bevalt je werk?", vraagt ze, haar stem iets verheffend om boven de muziek uit te komen.
"Goed", knikt Ilja, "ik heb net promotie gemaakt." En dan een beetje verlegen: "Je had gelijk, ik heb weer iets om voor op te staan nu."Voor de rest praten ze niet zoveel die avond. Ze dansen.Wat hij zegt is niet gelogen, zijn dip behoort definitief tot het verleden. Niet langer blijft hij tot de middag in bed liggen, maar staat tegelijk op met Amy en Dorian, ontbijt met hen, schudt de bedden op en vertrekt dan op weg naar zijn eerste opdracht."Dorian, bespaar me eens wat tijd, dan kan ik weg!"
"Oké pap, gratis douche komt eraan!"Hoewel er van alle kanten op hem wordt ingepraat dat hij eens auditie zou moeten doen, durft hij dat nog niet echt aan.
"Jij bent veel te perfectionistisch", schudt Amy haar hoofd. "Wat geeft het nou als er af en toe iets niet helemaal goed gaat?"
Voorlopig woont Ilja liever concerten bij van anderen, zoals van Andreas Zonder Stem, die op een avond Emblesight aandoet."Hij heeft het hele concert mee staan zingen", grinnikt Amy later tegen Sierra. "Maar het is zo'n angsthaas, hij durft gewoon zelf echt dat podium niet op."
"Geef hem de tijd, het komt vanzelf, dat weet ik zeker", knipoogt haar vriendin. Niet lang daarna is er een goochelshow in het Verde Park en omdat de Kobaynes geen voorstelling willen missen, zijn ze ook nu weer van de partij."Niet de moed laten zakken, hoor", steekt Elijah na afloop de artieste Viktoria Wientjes - die een beetje ontdaan in een hoekje staat omdat er best veel mis ging - een hart onder de riem. "Er zijn momenten dat je denkt dat niks ooit nog gaat lukken, maar je moet de trucs tellen die wel goed gaan. Gewoon doorzetten. De truc met de zwaarden deed je geweldig!"Amber is voor een paar dagen over uit Sunset Valley en staat te kletsen met Ilja en Sierra."Lief meisje", zegt ze later thuis tegen haar zoon en kijkt hem veelbetekenend aan.
"Wat... ja... jong nog hoor. Nog jonger dan Amy, tien jaar jonger dan ik is ze, of zo, daaromtrent, ruim tien jaar wel zelfs", ratelt Ilja. "Tien jaar en drie maanden." Hij zwijgt een beetje verbluft en begint te blozen.
"Gut, dank je voor deze gedetailleerde informatie", zegt Amber, terwijl er een plagerig lichtje in haar ogen begint te twinkelen. Wat Ilja voor Sierra voelt is inmiddels niet leuk meer. De vage gevoelens van onrust waar het mee begon zijn inmiddels vervangen door een gestaag brandend vuur, dat wordt aangewakkerd elke keer dat hij haar ergens ziet. En als ze hem aanspreekt kan hij alleen een beetje dom stotteren, hij voelt zich belachelijk.Op een dag gaat hij er, zoals gewoonlijk, weer op uit om telegrammen rond te zingen.
Liefdesverklaringen, troostende boodschappen, feestelijke telegrammen, hij werkt ze allemaal af en aan het eind van de dag pakt hij vermoeid zijn spullen om naar huis te gaan.Maar dan bedenkt hij zich, om nog een laatste adres aan te doen."Hé, hallo", zegt Sierra verbaasd als ze de deur opendoet voor hem.
"Ik heb een telegram voor je", zegt hij, zich plotseling serieus afvragend of hij gek is geworden, en begint te zingen."Oh, wat leuk!", bloost Sierra als hij klaar is. "Van wie is het?"
"Anoniem", mompelt Ilja, terwijl hij zijn spullen weer inpakt. "Dat heb je wel vaker bij dit soort telegrammen."
"Oh... jammer", zegt ze een tikje teleurgesteld.
Ilja wordt rood. "En misschien ook wel een beetje laf", zegt hij.
"Nee hoor", zegt Sierra lief. "Romantisch juist."Hij schraapt zijn keel. "Heb je geen enkel idee van wie het zou kunnen zijn?"
"Misschien", lacht ze. "Er zijn er een paar... Maar er is er eentje van wie ik het echt leuk zou vinden als hij de afzender was."