Generatie 15 - deel 5, Melkchocolade
De band met Bandhu is nog steeds stevig. De bevriende djinn heeft inmiddels een dochtertje, dat de huidskleur van haar moeder heeft geërfd, en Bandhu is heel benieuwd of ze een djinn zal blijken te zijn of niet."Het is belangrijk dat Dorian langs blijft komen", zegt hij op een middag, als Ilja bij hem op bezoek is. "Amy heeft me verteld van zijn streken."
Ilja haalt zijn schouders op. "Hij is nog klein en het is toch niet onlogisch dat hij het moeilijk vindt als er vrouwen over de vloer..."
Bandhu schudt zijn hoofd. "Daar gaat het niet om. Als djinn heb je veel macht en die macht moet in goede banen geleid worden. Een djinn kan gemakkelijk een ongeleid projectiel worden. Dat moeten we voorkomen."Aan zijn moeder en stiefvader - ook djinns immers - heeft Dorian helaas niet veel. Die zijn totaal niet in hem geïnteresseerd en beschouwen hem nog steeds vooral als een halfbloed. Toch komt hij er geregeld over de vloer, omdat hij het goed kan vinden met zijn zusjes, maar vooral met zijn broertje Madan. Madan maalt niet om Dorians huidskleur. Hij kijkt tegen hem op omdat hij ouder is, en al veel bedrevener in alle trucs die een djinn kan uithalen.Ook thuis merken ze dat Dorian geen gewoon jongetje is. Hoewel Amy hem heeft aangeboden zijn kamertje opnieuw te decoreren, wil Dorian dat beslist niet. Hij houdt van de oosterse sfeer in zijn kamer en als hij op een dag een speelkleed mag uitzoeken, dan wordt het een Perzisch tapijt.Naarmate hij ouder wordt leert hij zijn krachten te beheersen en te beperken tot momenten dat er haast geboden is.
"Soms vinden mensen het gewoon prettig om in een bubbelbad te dobberen of om hun eigen potje te koken. Je moet hen dus altijd vragen of je ze mag helpen", heeft Bandhu hem bijvoorbeeld geleerd.Dorian zou een gelukkig jongetje zijn, als hij niet zou voelen dat zijn vader ongelukkig is. In de weekenden zit hij hele ochtenden bij Ilja in de slaapkamer, als een trouw hondje te wachten tot die eindelijk zijn bed uitkomt. Om half 12 eens voorzichtig schuddend aan zijn schouder: "Pap, kom nou. Zal ik je reinigen? Dan hoef je niet meer onder de douche. En zal ik wat lekkers klaarmaken? Dan kunnen we wat leuks gaan doen."Sierra, die vaak over de vloer komt, ontpopt zich onverwacht tot een belangrijke vertrouwenspersoon voor hem, omdat zij als geen ander aanvoelt wat hij doormaakt. Onder menig potje Ontploffende Tankman stort Dorian zijn hart bij haar uit. Over zijn verkeerde huidskleur, over het feit dat hij geen mens is en ook geen djinn en bovenal: over zijn vader, die zich steeds verder lijkt terug te trekken in zijn eigen wereld.Midden op straat spreekt het jonge meisje op een dag Dewi aan, in een poging haar ervan te doordringen wat ze aanricht."Dorian is zo'n lief jongetje, wat maakt het nou uit of hij donkerblauw is of lavendel!? Hij heeft een moeder nodig!"
Beledigd kijkt Dewi haar aan. "Een echte djinn is korenbloemblauw, mijn oudste zoon is een halfbloed. Bovendien, hij is welkom bij ons thuis. Hij is dikke vrienden met Madan en wij gedogen hem."Sierra's hart krimpt ineen over zoveel onbenul, en besluit dat ze haar energie misschien beter in de vader kan stoppen.Een paar weken later gaat Amy voor het eerst van haar leven op tournee, naar Riverview.
En terwijl zij een onvergetelijke show neerzet, krijgt Ilja onverwacht bezoek.Het is 1 uur 's middags en hij staat net in zijn badjas te biljarten als de bel gaat."Oh, hoi", zegt hij verbouwereerd. "Amy is er niet, hoor, ze is op tournee. Heeft ze dat niet verteld?"
"Och, dat is ook zo, helemaal vergeten!", reageert Sierra, terwijl haar ogen onwillekeurig langs zijn ontblote borst glijden. Ilja ziet het, slaat zijn badjas geschrokken dicht en wil net iets gaan mompelen in de trant van 'was juist van plan me te gaan aankleden' als ze hem onderbreekt.
"Nou, maakt ook niet uit", vervolgt ze. "Amy is als een zus voor me, dus dan moet jij vandaag mijn grote broer maar zijn. Kleed je je even aan? Dan gaan we."Ilja is te verbaasd om te protesteren, wijst nog even met een aarzelende duim over zijn schouder - "Ik was eigenlijk... eh... aan het eh... dinges..." - maar haar toon en vooral haar blik is zo beslist, dat hij zich aankleedt en met haar meegaat.Even later zit hij op een wip en kijkt haar vertwijfeld aan.
"Je neemt dat broer-kleine zusje wel heel letterlijk geloof ik. Zit ik hier serieus op mijn drieëndertigste te wipwappen?"
Haar lachbui die op deze opmerking volgt is zo aanstekelijk, dat hij vanzelf gaat meelachen. En hoewel het duidelijk is dat ze hem vooral uitlacht, besluit hij maar gewoon mee te spelen. Onderwijl babbelend over koetjes en kalfjes, lachend om haar grapjes."Wacht, ik moet nog pasfoto's laten maken", zegt hij na een kwartier en stapt af. "Ogenblikje hoor, dat kan ik mooi meteen even doen."
Hij heeft net zijn meest uitgestreken gezicht opgezet, als het gordijntje openschuift.Als een stel giechelende tieners tuimelen ze even later het hokje weer uit en de foto's die uit het apparaat glijden, zijn niet bepaald geschikt voor op zijn rijbewijs."En dan gaan we nu lekker jammen!", roept Sierra. Haar toch wat geforceerd vrolijke toon van in het begin heeft plaatsgemaakt voor een meer natuurlijke houding.Twee uur lang staan ze samen te musiceren, zich volkomen onbewust van het wegtikken van de tijd."Dorian!", roept Ilja verschrikt. "Die is al lang thuis uit school!"
"Bij je ouders", zegt Sierra een beetje verlegen. Verbaasd kijkt Ilja haar aan en voor het eerst begint hij zich een beetje onbehagelijk te voelen.
"Heb je dit gepland of zo?", vraagt hij.
"Je moet niet boos worden", zegt ze ongelukkig. "Ik wilde je gewoon dat huis een keer uit hebben en met je over Dorian praten, dat is alles." "Wat heb jij met Dorian te maken?", vraagt hij een beetje geprikkeld en begint in de richting van zijn auto te wandelen.
Koppig blijft ze staan. "Dat wil ik je best vertellen. Daarboven." Ze wijst in de richting van de bergwand, die achter Emblesight als een muur omhoog rijst. "Ik woon hier nu twee jaar en ik ben daar nog nooit geweest."In de vallende avond kijken ze uit over het meer en de bergen en Ilja is zijn woede eigenlijk alweer vergeten."Ik ben elke keer opnieuw verbaasd over de schoonheid van dit land", zegt hij.
"Eigenlijk moeten we wachten tot het donker wordt en de hemel bezaaid is met sterren. Dan weet je werkelijk niet wat je ziet."En terwijl de lucht langzaamaan donkerblauw kleurt en de sterren oplichten als fonkelende vuurvliegjes, vertelt Sierra over zichzelf.
Bastaardkind van een koffiebruine vader en een moeder zo blank als melk."Maar terwijl ze toch minstens één nacht van elkaar gehouden moeten hebben, was ik hem te blank en haar te donker. Hij wilde niets van me weten en zij heeft me gehaat vanaf het moment dat ik geboren werd."Strak kijkt Ilja voor zich uit. "En daarom trek je je het lot van Dorian aan. Omdat hij een bastaard is en een moeder heeft die hem te licht vindt en geen echte djinn." Ze knikt verdrietig."Maar is er helemaal niemand thuis die van je houdt?", vraagt hij, als ze later op een terras zitten om iets te eten.
"Mijn oma", knikt ze. "Maar die leeft nu niet meer."Dan legt ze haar bestek neer.
"Ik weet wel dat Dorian beter af is dan ik, want Amy en jij en zijn opa en oma's houden wel van hem. En hij heeft zijn broertje en zusjes. En Bandhu."Ze aarzelt even, niet goed wetend hoe ze het moet zeggen zonder hem te kwetsen.
"Maar op dit moment lijdt hij er verschrikkelijk onder dat jij..."
Hij knikt. "Ik snap je wel. Ik weet alleen niet wat ik eraan moet doen. Ik vind mijn leven zo doelloos."
Haar blik wordt strijdbaar. "En daarom moet je iets met dat talent van je gaan doen", zegt ze. "Ik heb je vandaag één keer zien stralen, en dat was toen we gitaar aan het spelen waren."Die avond stapt Ilja verward in bed. Verward, omdat hij voor het eerst serieus overweegt om haar advies op te volgen en een carrière als zanger te starten. Hoe eng hij dat ook vindt.
En verward over zijn gevoelens voor een jong meisje van melkchocolade.
Want wat ook precies de aard van die gevoelens, bepaald broederlijk zijn ze niet.
Ilja haalt zijn schouders op. "Hij is nog klein en het is toch niet onlogisch dat hij het moeilijk vindt als er vrouwen over de vloer..."
Bandhu schudt zijn hoofd. "Daar gaat het niet om. Als djinn heb je veel macht en die macht moet in goede banen geleid worden. Een djinn kan gemakkelijk een ongeleid projectiel worden. Dat moeten we voorkomen."Aan zijn moeder en stiefvader - ook djinns immers - heeft Dorian helaas niet veel. Die zijn totaal niet in hem geïnteresseerd en beschouwen hem nog steeds vooral als een halfbloed. Toch komt hij er geregeld over de vloer, omdat hij het goed kan vinden met zijn zusjes, maar vooral met zijn broertje Madan. Madan maalt niet om Dorians huidskleur. Hij kijkt tegen hem op omdat hij ouder is, en al veel bedrevener in alle trucs die een djinn kan uithalen.Ook thuis merken ze dat Dorian geen gewoon jongetje is. Hoewel Amy hem heeft aangeboden zijn kamertje opnieuw te decoreren, wil Dorian dat beslist niet. Hij houdt van de oosterse sfeer in zijn kamer en als hij op een dag een speelkleed mag uitzoeken, dan wordt het een Perzisch tapijt.Naarmate hij ouder wordt leert hij zijn krachten te beheersen en te beperken tot momenten dat er haast geboden is.
"Soms vinden mensen het gewoon prettig om in een bubbelbad te dobberen of om hun eigen potje te koken. Je moet hen dus altijd vragen of je ze mag helpen", heeft Bandhu hem bijvoorbeeld geleerd.Dorian zou een gelukkig jongetje zijn, als hij niet zou voelen dat zijn vader ongelukkig is. In de weekenden zit hij hele ochtenden bij Ilja in de slaapkamer, als een trouw hondje te wachten tot die eindelijk zijn bed uitkomt. Om half 12 eens voorzichtig schuddend aan zijn schouder: "Pap, kom nou. Zal ik je reinigen? Dan hoef je niet meer onder de douche. En zal ik wat lekkers klaarmaken? Dan kunnen we wat leuks gaan doen."Sierra, die vaak over de vloer komt, ontpopt zich onverwacht tot een belangrijke vertrouwenspersoon voor hem, omdat zij als geen ander aanvoelt wat hij doormaakt. Onder menig potje Ontploffende Tankman stort Dorian zijn hart bij haar uit. Over zijn verkeerde huidskleur, over het feit dat hij geen mens is en ook geen djinn en bovenal: over zijn vader, die zich steeds verder lijkt terug te trekken in zijn eigen wereld.Midden op straat spreekt het jonge meisje op een dag Dewi aan, in een poging haar ervan te doordringen wat ze aanricht."Dorian is zo'n lief jongetje, wat maakt het nou uit of hij donkerblauw is of lavendel!? Hij heeft een moeder nodig!"
Beledigd kijkt Dewi haar aan. "Een echte djinn is korenbloemblauw, mijn oudste zoon is een halfbloed. Bovendien, hij is welkom bij ons thuis. Hij is dikke vrienden met Madan en wij gedogen hem."Sierra's hart krimpt ineen over zoveel onbenul, en besluit dat ze haar energie misschien beter in de vader kan stoppen.Een paar weken later gaat Amy voor het eerst van haar leven op tournee, naar Riverview.
En terwijl zij een onvergetelijke show neerzet, krijgt Ilja onverwacht bezoek.Het is 1 uur 's middags en hij staat net in zijn badjas te biljarten als de bel gaat."Oh, hoi", zegt hij verbouwereerd. "Amy is er niet, hoor, ze is op tournee. Heeft ze dat niet verteld?"
"Och, dat is ook zo, helemaal vergeten!", reageert Sierra, terwijl haar ogen onwillekeurig langs zijn ontblote borst glijden. Ilja ziet het, slaat zijn badjas geschrokken dicht en wil net iets gaan mompelen in de trant van 'was juist van plan me te gaan aankleden' als ze hem onderbreekt.
"Nou, maakt ook niet uit", vervolgt ze. "Amy is als een zus voor me, dus dan moet jij vandaag mijn grote broer maar zijn. Kleed je je even aan? Dan gaan we."Ilja is te verbaasd om te protesteren, wijst nog even met een aarzelende duim over zijn schouder - "Ik was eigenlijk... eh... aan het eh... dinges..." - maar haar toon en vooral haar blik is zo beslist, dat hij zich aankleedt en met haar meegaat.Even later zit hij op een wip en kijkt haar vertwijfeld aan.
"Je neemt dat broer-kleine zusje wel heel letterlijk geloof ik. Zit ik hier serieus op mijn drieëndertigste te wipwappen?"
Haar lachbui die op deze opmerking volgt is zo aanstekelijk, dat hij vanzelf gaat meelachen. En hoewel het duidelijk is dat ze hem vooral uitlacht, besluit hij maar gewoon mee te spelen. Onderwijl babbelend over koetjes en kalfjes, lachend om haar grapjes."Wacht, ik moet nog pasfoto's laten maken", zegt hij na een kwartier en stapt af. "Ogenblikje hoor, dat kan ik mooi meteen even doen."
Hij heeft net zijn meest uitgestreken gezicht opgezet, als het gordijntje openschuift.Als een stel giechelende tieners tuimelen ze even later het hokje weer uit en de foto's die uit het apparaat glijden, zijn niet bepaald geschikt voor op zijn rijbewijs."En dan gaan we nu lekker jammen!", roept Sierra. Haar toch wat geforceerd vrolijke toon van in het begin heeft plaatsgemaakt voor een meer natuurlijke houding.Twee uur lang staan ze samen te musiceren, zich volkomen onbewust van het wegtikken van de tijd."Dorian!", roept Ilja verschrikt. "Die is al lang thuis uit school!"
"Bij je ouders", zegt Sierra een beetje verlegen. Verbaasd kijkt Ilja haar aan en voor het eerst begint hij zich een beetje onbehagelijk te voelen.
"Heb je dit gepland of zo?", vraagt hij.
"Je moet niet boos worden", zegt ze ongelukkig. "Ik wilde je gewoon dat huis een keer uit hebben en met je over Dorian praten, dat is alles." "Wat heb jij met Dorian te maken?", vraagt hij een beetje geprikkeld en begint in de richting van zijn auto te wandelen.
Koppig blijft ze staan. "Dat wil ik je best vertellen. Daarboven." Ze wijst in de richting van de bergwand, die achter Emblesight als een muur omhoog rijst. "Ik woon hier nu twee jaar en ik ben daar nog nooit geweest."In de vallende avond kijken ze uit over het meer en de bergen en Ilja is zijn woede eigenlijk alweer vergeten."Ik ben elke keer opnieuw verbaasd over de schoonheid van dit land", zegt hij.
"Eigenlijk moeten we wachten tot het donker wordt en de hemel bezaaid is met sterren. Dan weet je werkelijk niet wat je ziet."En terwijl de lucht langzaamaan donkerblauw kleurt en de sterren oplichten als fonkelende vuurvliegjes, vertelt Sierra over zichzelf.
Bastaardkind van een koffiebruine vader en een moeder zo blank als melk."Maar terwijl ze toch minstens één nacht van elkaar gehouden moeten hebben, was ik hem te blank en haar te donker. Hij wilde niets van me weten en zij heeft me gehaat vanaf het moment dat ik geboren werd."Strak kijkt Ilja voor zich uit. "En daarom trek je je het lot van Dorian aan. Omdat hij een bastaard is en een moeder heeft die hem te licht vindt en geen echte djinn." Ze knikt verdrietig."Maar is er helemaal niemand thuis die van je houdt?", vraagt hij, als ze later op een terras zitten om iets te eten.
"Mijn oma", knikt ze. "Maar die leeft nu niet meer."Dan legt ze haar bestek neer.
"Ik weet wel dat Dorian beter af is dan ik, want Amy en jij en zijn opa en oma's houden wel van hem. En hij heeft zijn broertje en zusjes. En Bandhu."Ze aarzelt even, niet goed wetend hoe ze het moet zeggen zonder hem te kwetsen.
"Maar op dit moment lijdt hij er verschrikkelijk onder dat jij..."
Hij knikt. "Ik snap je wel. Ik weet alleen niet wat ik eraan moet doen. Ik vind mijn leven zo doelloos."
Haar blik wordt strijdbaar. "En daarom moet je iets met dat talent van je gaan doen", zegt ze. "Ik heb je vandaag één keer zien stralen, en dat was toen we gitaar aan het spelen waren."Die avond stapt Ilja verward in bed. Verward, omdat hij voor het eerst serieus overweegt om haar advies op te volgen en een carrière als zanger te starten. Hoe eng hij dat ook vindt.
En verward over zijn gevoelens voor een jong meisje van melkchocolade.
Want wat ook precies de aard van die gevoelens, bepaald broederlijk zijn ze niet.