Lance's Lot - deel 4, Onderdak
De weg terug naar de stad duurt eindeloos en omdat het tot de avond met tussenpozen blijft regenen veranderen zijn gympen al snel in soppende sponzen en hangt zijn doorweekte vetleren jas loodzwaar en broeierig om zijn schouders. Lance is geen man van diepe filosofische beschouwingen over de zin van het bestaan, maar nu raakt hij op een bepaald moment toch in een stevige dip rond dit specifieke thema.Hij is blij als, diep in de avond, de contouren van de stad in de verte opdoemen.
Onder zijn voeten prijken inmiddels een stel blaren ter grootte van een oorkwal, hij stinkt een uur in de wind en hij moet verschrikkelijk piesen, dus de kleurrijke schoonheid van Bridgeport bij nacht is op dit moment niet geheel aan hem besteed. Zelfs al trekt tegen de tijd dat hij de brug bereikt als bij toverslag het wolkendek open, een diepblauwe sterrenhemel onthullend.In de sportschool is het gelukkig uitgestorven. Hij plast, neemt een loeihete douche en kruipt dan in zijn warme, droge slaapzak.Die nacht begint het te vriezen en hoewel het in de ochtend weer boven het vriespunt klimt, begrijpt Lance dat het moment gekomen is zijn zwerversbestaan drastisch om te gooien.Zijn voeten zijn nog steeds van streek door de dagenlange wandeltocht naar de boerderij en terug, dus gunt hij zich een taxirit naar het adres dat hij op een papiertje heeft geschreven en sinds de hotdogwedstrijd bij zich draagt. Het is van zijn tegenstandster die zich zijn jammerlijke toestand nogal leek aan te trekken en hem heeft aangeboden altijd langs te mogen komen voor een kop warme soep. Lance besluit eens te onderzoeken wat die belofte precies waard is, per slot van rekening heeft hij niets te verliezen.Hij belt aan en een hem vreemde stem nodigt hem - zonder verdere vragen - uit naar boven te komen. Eenmaal daar voert hij een wat bizarre act ten tonele met hemzelf en twee liftdeuren in de hoofdrol, gelukkig zonder verdere getuigen.Hij krabbelt overeind en loopt dan een willekeurige deur binnen waar hij een jonge vrouw achter een computer aantreft die enthousiast overeind veert en welwillend reageert op zijn zorgvuldig uitgebalanceerde uitingen van vriendelijkheid en koketterie."Je stinkt", zegt ze tenslotte, "misschien moet je even onder de douche, dan was ik je kleren."
Waar zo'n cursus charisma al niet goed voor is. Hij kust haar dankbaar en sereen op haar mond en gaat dan douchen.Daarna pakt hij een en ander iets doelgerichter aan, hetgeen geen enkel probleem blijkt. Hoe een man zich van diep miserabel en eenzaam binnen een etmaal opperbest en geliefd kan voelen."Mag ik hier logeren?", vraagt hij na afloop.
Zolang als hij maar wil.Er breekt een ontspannen periode aan.
Het huishouden blijkt uit vrije vogels te bestaan die er geen van allen raar van opkijken dat er ineens een nieuwe huisgenoot in hun midden is, zolang hij zich maar een beetje low profile houdt. Maar daar is hij gelukkig goed in. Na maanden op straat geleefd te hebben geniet hij van een dak boven zijn hoofd. En eten en een douche onder handbereik. En Suzy.Een van de vreemdste snoeshanen in huis is Matty, de enige die weigert hem normaal te begroeten de eerste keer dat hun pad elkaar toevallig kruist. Hij tuit zijn mondje en kijkt Lance een beetje zuinig aan, de vraag uitsprekend wat de ander zoal te bieden heeft om interessant genoeg te zijn om zelfs maar te overwegen het woord tot te richten.Lance heeft natuurlijk helemaal niets in de aanbieding, behalve een vrij vergevorderd charisma.Dat maakt zowaar indruk, maar niet genoeg, waarna Lance besluit iets aan zijn public relations te gaan doen. Zich de hoogblonde dame in de sportschool herinnerend die hem ook al zo uit de hoogte benaderde. Op sterren jagen zou wel eens een hele leuke sport kunnen blijken. Dus zet hij zich achter een piano en begint driftig te oefenen teneinde Matty nog iets anders voor de voeten te kunnen werpen dan een boeiende uitstraling.Maar al snel wordt zijn aandacht opgeëist door iets veel interessanters: Katelyn.
Hetgeen helaas al snel tot onoverkomelijke bezwaren bij Suzy blijkt te leiden."Jij weet je ook altijd weer in de nesten te werken", zou zijn goede moeder liefkozend zeggen. En ze zou gelijk hebben.Na Suzy te hebben uitgelegd dat hij nu eenmaal geen eenkennige jongen is, zoekt hij Matty weer op om hem te vertellen over zijn vorderingen op het klavier. Matty klapt verheugt in zijn handen, verklaart dat hij vereerd is zo'n getalenteerd persoon tot zijn kennissenkring te mogen rekenen en vraagt dan waarom deze overduidelijke ster in de dop eigenlijk in lompen gekleed gaat. Dit vat Lance op als een uitnodiging een blik te werpen in een van de kledingkasten in huis en daar iets fatsoenlijkers uit te zoeken.Daarna gaat hij naar bed en mist zo een dramatische ontwikkeling rond een van de inwoners, William Fangman, die blijkbaar vergeten was zich voldoende te laven - terwijl er toch slachtoffers genoeg rondlopen in huis - en daardoor ontwaakt met een droge mond.Gelukkig loopt alles met een sisser af als Hein onbedaarlijk begint te lachen, "jij weer kluns" roept en hem dan met een royaal gebaar - zij het graatmager om hem toch een lesje te leren - terugstuurt naar het land der levenden. Wat voor een vampier een dubbel gevoel moet zijn.Dit alles gaat volledig langs Lance heen, die in een warm en opgemaakt bed heerlijk lag te slapen en niets heeft gemerkt van alle consternatie. De volgende ochtend staat hij verkwikt op, ontbijt, kleedt zich aan en heeft net een leuk boek gepakt om de rest van de ochtend ontspannen en onopvallend te kunnen besteden, als Katelyn de keuken binnenwandelt.Achteraf gezien had hij zich beter tot het lezen van zijn boek kunnen beperken want vrouwen zijn onvoorspelbaar en hoewel Katelyn zich eerder weinig om Suzy's gevoelens leek te bekommeren, nemen de gebeurtenissen een drastische wending als die avond ineens de slaapkamerdeur openzwaait en ze hem zonder pardon mededeelt dat hij kan vertrekken. Er blijkt een verhitte discussie ontstaan te zijn rond zijn persoon en op Matty na vindt iedereen dat hij moet vertrekken en wel onmiddellijk.Lance kleedt zich dus weer aan, waarbij hij - geheel toevallig - zijn eigen rafelige broek verwart met een stevig nieuw exemplaar dat hij in een ladekast vindt, alsmede een stel modieuze gloednieuwe schoenen. Even later staat hij buiten, waar het weliswaar boven het vriespunt is maar ook maar net. Een beetje confuus omdat hij zo van het ene op het andere moment op straat gegooid is.Het is een hard gelag om zo vanuit je warme bed de kille nacht in geworpen te worden maar het is niet anders en er moet iets gebeuren. Even overweegt hij maar gewoon naar de sportschool te gaan zoals hij gewend is, maar als hij een taxi heeft aangehouden verandert hij van plan en laat zich naar de kringloopwinkel brengen waar hij op een van de banken gaat liggen om daar de nacht door te brengen.Een tikje stijf wordt hij 's morgens wakker zodra de zon door de ramen piept. Hij rekt zich uit, geeft zich een moment over aan een aanval van zelfmedelijden maar dan herpakt hij zich en staat op.De reden om zich naar deze zaak te laten brengen, was omdat hij hoopte hier iets te vinden waarmee hij geld zou kunnen verdienen. Helaas staan er geen muziekinstrumenten, maar wel een tekentafel. De schets waar iemand kennelijk mee bezig was rolt hij op en steekt hij bij zich. Daarna begint hij zelf te tekenen.Om klokslag negen uur rinkelt het winkelbelletje en wandelt er een verkoopster binnen die hem wat bevreemd aankijkt.
"U ben vroeg," zegt ze en wandelt dan naar de counter.Niet veel later is Lance's kunstwerk klaar en kan hij het verkopen voor een simoleon.
En de andere schets voor wel dertig.Daarna gaat hij naar de wc, poetst zijn tanden om zich een beetje schoon te voelen en wandelt dan de stad in, waar hij na een paar blokken te hebben gelopen de metro neemt. Daar is het tenminste lekker warm.
Hij komt boven pal voor het museum en in een opwelling besluit hij een kijkje binnen te gaan nemen. Wie weet doet hij nog leuke ideeën op voor als hij zijn pogingen kunstenaar te worden gaat doorzetten.Voordat hij zich echter gaat overgeven aan deze visuele verwennerij, trekt de bijbehorende kantine zijn aandacht en besluit hij daar eerst even neer te strijken. Hij vindt een luisterend oor bij de bediende en het doet hem goed eindelijk eens stevig zijn hart te kunnen uitstorten.
"Nou nou, dat is me een geschiedenis", vat de barman het relaas tenslotte samen en meer heeft Lance niet nodig.Als hij een gratis drankje als troost had verwacht komt hij bedrogen uit. Terwijl de barkeeper de toog nog een keer grondig met een natte doek afneemt, glijdt Lance van zijn kruk en dwaalt door het museum, dat een breed aanbod aan kunstschatten blijkt te bezitten.Het sterkt Lance in zijn voornemen iets in deze richting te gaan doen, want zo moeilijk zal het toch niet zijn om zo geld te verdienen. Dan herinnert hij zich echter de simoleon die zijn tekening opbracht en bedenkt hij dat er snellere manieren moeten zijn om een bankrekening te vullen. Hij besluit net zijn voornemen dus nog even op te schorten, als hij een bekende tegen het lijf loopt.Hij knoopt een praatje aan en schetst nog maar een keer uitgebreid zijn benarde situatie, ditmaal met meer effect. Wogan Hemlock stelt de man zich voor en hij nodigt Lance meteen uit mee te komen naar zijn huis als gast.
Lance moet bekennen dat een kleine onbestendige aarzeling zich van hem meester maakt bij dit aanbod, maar dan kijkt hij naar de mistroostige wereld achter het raam: de vallende avond, de gure wind die de blaadjes uit de bomen jaagt. Het is dit of weer een eenzame nacht in de sportschool.Hij knikt."Graag", zegt hij, en volgt Wogan naar diens auto.
Onder zijn voeten prijken inmiddels een stel blaren ter grootte van een oorkwal, hij stinkt een uur in de wind en hij moet verschrikkelijk piesen, dus de kleurrijke schoonheid van Bridgeport bij nacht is op dit moment niet geheel aan hem besteed. Zelfs al trekt tegen de tijd dat hij de brug bereikt als bij toverslag het wolkendek open, een diepblauwe sterrenhemel onthullend.In de sportschool is het gelukkig uitgestorven. Hij plast, neemt een loeihete douche en kruipt dan in zijn warme, droge slaapzak.Die nacht begint het te vriezen en hoewel het in de ochtend weer boven het vriespunt klimt, begrijpt Lance dat het moment gekomen is zijn zwerversbestaan drastisch om te gooien.Zijn voeten zijn nog steeds van streek door de dagenlange wandeltocht naar de boerderij en terug, dus gunt hij zich een taxirit naar het adres dat hij op een papiertje heeft geschreven en sinds de hotdogwedstrijd bij zich draagt. Het is van zijn tegenstandster die zich zijn jammerlijke toestand nogal leek aan te trekken en hem heeft aangeboden altijd langs te mogen komen voor een kop warme soep. Lance besluit eens te onderzoeken wat die belofte precies waard is, per slot van rekening heeft hij niets te verliezen.Hij belt aan en een hem vreemde stem nodigt hem - zonder verdere vragen - uit naar boven te komen. Eenmaal daar voert hij een wat bizarre act ten tonele met hemzelf en twee liftdeuren in de hoofdrol, gelukkig zonder verdere getuigen.Hij krabbelt overeind en loopt dan een willekeurige deur binnen waar hij een jonge vrouw achter een computer aantreft die enthousiast overeind veert en welwillend reageert op zijn zorgvuldig uitgebalanceerde uitingen van vriendelijkheid en koketterie."Je stinkt", zegt ze tenslotte, "misschien moet je even onder de douche, dan was ik je kleren."
Waar zo'n cursus charisma al niet goed voor is. Hij kust haar dankbaar en sereen op haar mond en gaat dan douchen.Daarna pakt hij een en ander iets doelgerichter aan, hetgeen geen enkel probleem blijkt. Hoe een man zich van diep miserabel en eenzaam binnen een etmaal opperbest en geliefd kan voelen."Mag ik hier logeren?", vraagt hij na afloop.
Zolang als hij maar wil.Er breekt een ontspannen periode aan.
Het huishouden blijkt uit vrije vogels te bestaan die er geen van allen raar van opkijken dat er ineens een nieuwe huisgenoot in hun midden is, zolang hij zich maar een beetje low profile houdt. Maar daar is hij gelukkig goed in. Na maanden op straat geleefd te hebben geniet hij van een dak boven zijn hoofd. En eten en een douche onder handbereik. En Suzy.Een van de vreemdste snoeshanen in huis is Matty, de enige die weigert hem normaal te begroeten de eerste keer dat hun pad elkaar toevallig kruist. Hij tuit zijn mondje en kijkt Lance een beetje zuinig aan, de vraag uitsprekend wat de ander zoal te bieden heeft om interessant genoeg te zijn om zelfs maar te overwegen het woord tot te richten.Lance heeft natuurlijk helemaal niets in de aanbieding, behalve een vrij vergevorderd charisma.Dat maakt zowaar indruk, maar niet genoeg, waarna Lance besluit iets aan zijn public relations te gaan doen. Zich de hoogblonde dame in de sportschool herinnerend die hem ook al zo uit de hoogte benaderde. Op sterren jagen zou wel eens een hele leuke sport kunnen blijken. Dus zet hij zich achter een piano en begint driftig te oefenen teneinde Matty nog iets anders voor de voeten te kunnen werpen dan een boeiende uitstraling.Maar al snel wordt zijn aandacht opgeëist door iets veel interessanters: Katelyn.
Hetgeen helaas al snel tot onoverkomelijke bezwaren bij Suzy blijkt te leiden."Jij weet je ook altijd weer in de nesten te werken", zou zijn goede moeder liefkozend zeggen. En ze zou gelijk hebben.Na Suzy te hebben uitgelegd dat hij nu eenmaal geen eenkennige jongen is, zoekt hij Matty weer op om hem te vertellen over zijn vorderingen op het klavier. Matty klapt verheugt in zijn handen, verklaart dat hij vereerd is zo'n getalenteerd persoon tot zijn kennissenkring te mogen rekenen en vraagt dan waarom deze overduidelijke ster in de dop eigenlijk in lompen gekleed gaat. Dit vat Lance op als een uitnodiging een blik te werpen in een van de kledingkasten in huis en daar iets fatsoenlijkers uit te zoeken.Daarna gaat hij naar bed en mist zo een dramatische ontwikkeling rond een van de inwoners, William Fangman, die blijkbaar vergeten was zich voldoende te laven - terwijl er toch slachtoffers genoeg rondlopen in huis - en daardoor ontwaakt met een droge mond.Gelukkig loopt alles met een sisser af als Hein onbedaarlijk begint te lachen, "jij weer kluns" roept en hem dan met een royaal gebaar - zij het graatmager om hem toch een lesje te leren - terugstuurt naar het land der levenden. Wat voor een vampier een dubbel gevoel moet zijn.Dit alles gaat volledig langs Lance heen, die in een warm en opgemaakt bed heerlijk lag te slapen en niets heeft gemerkt van alle consternatie. De volgende ochtend staat hij verkwikt op, ontbijt, kleedt zich aan en heeft net een leuk boek gepakt om de rest van de ochtend ontspannen en onopvallend te kunnen besteden, als Katelyn de keuken binnenwandelt.Achteraf gezien had hij zich beter tot het lezen van zijn boek kunnen beperken want vrouwen zijn onvoorspelbaar en hoewel Katelyn zich eerder weinig om Suzy's gevoelens leek te bekommeren, nemen de gebeurtenissen een drastische wending als die avond ineens de slaapkamerdeur openzwaait en ze hem zonder pardon mededeelt dat hij kan vertrekken. Er blijkt een verhitte discussie ontstaan te zijn rond zijn persoon en op Matty na vindt iedereen dat hij moet vertrekken en wel onmiddellijk.Lance kleedt zich dus weer aan, waarbij hij - geheel toevallig - zijn eigen rafelige broek verwart met een stevig nieuw exemplaar dat hij in een ladekast vindt, alsmede een stel modieuze gloednieuwe schoenen. Even later staat hij buiten, waar het weliswaar boven het vriespunt is maar ook maar net. Een beetje confuus omdat hij zo van het ene op het andere moment op straat gegooid is.Het is een hard gelag om zo vanuit je warme bed de kille nacht in geworpen te worden maar het is niet anders en er moet iets gebeuren. Even overweegt hij maar gewoon naar de sportschool te gaan zoals hij gewend is, maar als hij een taxi heeft aangehouden verandert hij van plan en laat zich naar de kringloopwinkel brengen waar hij op een van de banken gaat liggen om daar de nacht door te brengen.Een tikje stijf wordt hij 's morgens wakker zodra de zon door de ramen piept. Hij rekt zich uit, geeft zich een moment over aan een aanval van zelfmedelijden maar dan herpakt hij zich en staat op.De reden om zich naar deze zaak te laten brengen, was omdat hij hoopte hier iets te vinden waarmee hij geld zou kunnen verdienen. Helaas staan er geen muziekinstrumenten, maar wel een tekentafel. De schets waar iemand kennelijk mee bezig was rolt hij op en steekt hij bij zich. Daarna begint hij zelf te tekenen.Om klokslag negen uur rinkelt het winkelbelletje en wandelt er een verkoopster binnen die hem wat bevreemd aankijkt.
"U ben vroeg," zegt ze en wandelt dan naar de counter.Niet veel later is Lance's kunstwerk klaar en kan hij het verkopen voor een simoleon.
En de andere schets voor wel dertig.Daarna gaat hij naar de wc, poetst zijn tanden om zich een beetje schoon te voelen en wandelt dan de stad in, waar hij na een paar blokken te hebben gelopen de metro neemt. Daar is het tenminste lekker warm.
Hij komt boven pal voor het museum en in een opwelling besluit hij een kijkje binnen te gaan nemen. Wie weet doet hij nog leuke ideeën op voor als hij zijn pogingen kunstenaar te worden gaat doorzetten.Voordat hij zich echter gaat overgeven aan deze visuele verwennerij, trekt de bijbehorende kantine zijn aandacht en besluit hij daar eerst even neer te strijken. Hij vindt een luisterend oor bij de bediende en het doet hem goed eindelijk eens stevig zijn hart te kunnen uitstorten.
"Nou nou, dat is me een geschiedenis", vat de barman het relaas tenslotte samen en meer heeft Lance niet nodig.Als hij een gratis drankje als troost had verwacht komt hij bedrogen uit. Terwijl de barkeeper de toog nog een keer grondig met een natte doek afneemt, glijdt Lance van zijn kruk en dwaalt door het museum, dat een breed aanbod aan kunstschatten blijkt te bezitten.Het sterkt Lance in zijn voornemen iets in deze richting te gaan doen, want zo moeilijk zal het toch niet zijn om zo geld te verdienen. Dan herinnert hij zich echter de simoleon die zijn tekening opbracht en bedenkt hij dat er snellere manieren moeten zijn om een bankrekening te vullen. Hij besluit net zijn voornemen dus nog even op te schorten, als hij een bekende tegen het lijf loopt.Hij knoopt een praatje aan en schetst nog maar een keer uitgebreid zijn benarde situatie, ditmaal met meer effect. Wogan Hemlock stelt de man zich voor en hij nodigt Lance meteen uit mee te komen naar zijn huis als gast.
Lance moet bekennen dat een kleine onbestendige aarzeling zich van hem meester maakt bij dit aanbod, maar dan kijkt hij naar de mistroostige wereld achter het raam: de vallende avond, de gure wind die de blaadjes uit de bomen jaagt. Het is dit of weer een eenzame nacht in de sportschool.Hij knikt."Graag", zegt hij, en volgt Wogan naar diens auto.