Generatie 6 - deel 3, Huisje-boompje-beestje
Na een voorspoedige zwangerschap en een bevalling van een paar uurtjes worden Antonie en Amanda de trotse ouders van een jongetje: Julian. Na de babytijd ontwikkelt Julian zich tot een bedachtzaam en leergierig peutertje, dat het zwarte haar van overgrootoma Emma heeft geërft en de helderblauwe ogen van papa en oma Jane.
Terwijl Amanda nog volop in de luiers zit blijkt ze opnieuw zwanger. Niet snel daarna wordt Julian een schooljongen, die gelukkig geheel zelfstandig de weg naar de wc weet te vinden. Amanda kan zich volledig overgeven aan haar tweede zwangerschap en zich voorbereiden op nieuwe stinkluiers.
Antonie vindt zijn vrouw prachtig, ook als ze zwanger is, en maakt een ijssculptuur van haar. Jammer dat ijs smelt...
Maar gelukkig hebben we de foto's nog. Na wederom een zorgeloze zwangerschap dient hun tweede kindje zich aan. Wederom een jongetje, dat ze Daniël noemen. Daniël is een branieschoppertje, dat binnen de kortste keren door het huis wandelt en overal op en in klimt. Het huwelijk van Antonie en Amanda intussen is er een uit de boekjes. Druk of niet, ze blijven tijd houden voor elkaar. Omdat Antonie thuis werkt kan hij zich volop met het huishouden bemoeien. Zo is hij getuige van Daniëls eerste stapjes en kookt hij geregeld het avondeten. Dat doet hij niet onverdienstelijk, hoewel Amanda er als geboren kok altijd nog even de finishing touch aan moet geven. In diezelfde tijd vervult Antonie zijn grote levenswens: na reeds een volleerd uitvinder en beeldhouwer geworden te zijn, bereikt hij ook de hoogste graad in de schilderkunst: hij mag zich voortaan een afstammeling van Da Vinci noemen. Van de levenspunten die hem dat oplevert koopt hij een teleporter, die natuurlijk meteen even geperfectioneerd wordt. Julian en Daniël groeien zorgeloos op in een liefdevol gezin... ... terwijl Amanda haar carrière weer oppakt, urenlang op de piano studeert, menig feestje afloopt (zien en gezien worden, daar gaat het immers om), haar sociale contacten onderhoudt en in de tussentijd ook nog moeder is. Uiteindelijk bereikt ook zij haar levensdoel en wordt filmcomponiste. Julian zit inmiddels op de middelbare school. Hoewel aanvankelijk leek dat hij een echte Kobayne zou worden, heeft hij overduidelijk zijn moeders uiterlijke trekken geërft. Op ieder gebied is hij een serieuze jongen, behalve op liefdesgebied. In de liefde is hij een losbol die zich absoluut niet wenst te binden en er vrolijk op los fuift. Daniël is een sterke persoonlijkheid, met prachtige bruingroene ogen. Hij is sportief en sociaal en maakt, in tegenstelling tot zijn vader ooit, heel makkelijk vriendjes. Zijn familie blijft voor Antonie belangrijk. Geregeld spreekt hij af met zijn vader en moeder (hij geeft ze allebei een makeover, waar met name Jane erg tevreden over blijkt) en als zijn oma Emma op een avond tijdens een feestje overlijdt aan een hartstilstand is hij erg aangeslagen. Hij stond er dan ook met zijn neus bovenop. En zo kabbelt hun leventje rustigjes voort. De dagen zijn gevuld met schilderen en pianospelen, terwijl de jongens op school zitten.
Als dat de baron Van Hier tot Gunter niet is! (of zijn broer) En Amanda bekwaamt zich steeds meer in de kookkunst. Ze is er zelf ook erg tevreden over.
Maar gelukkig hebben we de foto's nog. Na wederom een zorgeloze zwangerschap dient hun tweede kindje zich aan. Wederom een jongetje, dat ze Daniël noemen. Daniël is een branieschoppertje, dat binnen de kortste keren door het huis wandelt en overal op en in klimt. Het huwelijk van Antonie en Amanda intussen is er een uit de boekjes. Druk of niet, ze blijven tijd houden voor elkaar. Omdat Antonie thuis werkt kan hij zich volop met het huishouden bemoeien. Zo is hij getuige van Daniëls eerste stapjes en kookt hij geregeld het avondeten. Dat doet hij niet onverdienstelijk, hoewel Amanda er als geboren kok altijd nog even de finishing touch aan moet geven. In diezelfde tijd vervult Antonie zijn grote levenswens: na reeds een volleerd uitvinder en beeldhouwer geworden te zijn, bereikt hij ook de hoogste graad in de schilderkunst: hij mag zich voortaan een afstammeling van Da Vinci noemen. Van de levenspunten die hem dat oplevert koopt hij een teleporter, die natuurlijk meteen even geperfectioneerd wordt. Julian en Daniël groeien zorgeloos op in een liefdevol gezin... ... terwijl Amanda haar carrière weer oppakt, urenlang op de piano studeert, menig feestje afloopt (zien en gezien worden, daar gaat het immers om), haar sociale contacten onderhoudt en in de tussentijd ook nog moeder is. Uiteindelijk bereikt ook zij haar levensdoel en wordt filmcomponiste. Julian zit inmiddels op de middelbare school. Hoewel aanvankelijk leek dat hij een echte Kobayne zou worden, heeft hij overduidelijk zijn moeders uiterlijke trekken geërft. Op ieder gebied is hij een serieuze jongen, behalve op liefdesgebied. In de liefde is hij een losbol die zich absoluut niet wenst te binden en er vrolijk op los fuift. Daniël is een sterke persoonlijkheid, met prachtige bruingroene ogen. Hij is sportief en sociaal en maakt, in tegenstelling tot zijn vader ooit, heel makkelijk vriendjes. Zijn familie blijft voor Antonie belangrijk. Geregeld spreekt hij af met zijn vader en moeder (hij geeft ze allebei een makeover, waar met name Jane erg tevreden over blijkt) en als zijn oma Emma op een avond tijdens een feestje overlijdt aan een hartstilstand is hij erg aangeslagen. Hij stond er dan ook met zijn neus bovenop. En zo kabbelt hun leventje rustigjes voort. De dagen zijn gevuld met schilderen en pianospelen, terwijl de jongens op school zitten.
Als dat de baron Van Hier tot Gunter niet is! (of zijn broer) En Amanda bekwaamt zich steeds meer in de kookkunst. Ze is er zelf ook erg tevreden over.