Generatie 6 - deel 1, Vlinders
Antonie Kobayne heeft het ouderlijk huis verlaten en woont in een villa, gelegen in de bocht van een rivier. Anders dan zijn ouders, die in het middelpunt van de belangstelling staan, is Antonie een stille jongen die het moeilijk vindt om contacten te maken. Hij is een veelzijdig techneut die ervan droomt in de voetsporen van Leonardo Da Vinci te treden.
Zodra hij zijn vleugels dus heeft uitgeslagen stort hij zich vol overgave in technische boeken en leert alles wat er te leren valt over het vak uitvinden.
Zodra hij zijn vleugels dus heeft uitgeslagen stort hij zich vol overgave in technische boeken en leert alles wat er te leren valt over het vak uitvinden.
Dat stukje gaat hem dus makkelijk af, maar omdat hij zich toch wel eenzaam voelt af en toe begint hij voor de spiegel te oefenen zich wat socialer op te stellen. Vooralsnog zet het geen zoden aan de dijk: op de dansvloer staat hij er maar zieligjes bij, zijn bolide maakt niet de gewenste indruk en over de telefoon loopt hij het ene blauwtje na het andere.
De enige vriend die nog wel eens langskomt (ook voor bijlessen) is Amanda Bloom, die nog op de middelbare school zit.
Ook op technisch gebied loopt niet alles even zorgeloos. Het verbeteren en repareren van huishoudelijke apparaten gaat hem wel goed af, maar als hij op een dag bij het uitvinden van een speelgoedwalvisje zijn broek in brand steekt krijgt hij de schrik goed te pakken. Voor zijn geestesoog ziet hij hoe dramatisch zoiets zou kunnen aflopen: voor je het weet geef je de geest! Antonie besluit zijn ervaring voorlopig dus nog maar even veilig uit zijn boeken te halen.
Zijn gebabbel voor de spiegel begint uiteindelijk toch zijn vruchten af te werpen. Op een dag ontmoet hij Anita Lobos, met wie het hem zowaar lukt verkering te krijgen. Wel jammer dat Anita een beetje getikt is. Gesprekken verlopen meestal nogal vreemd - Antonie past zich maar aan - en verder gedraagt Anita zich erg wispelturig. Op het laatste moment zegt ze afspraakjes af en soms staan ze zelfs al in de discotheek als ze ineens chagrijnig de kuierlatten trekt. Antonie wordt er een tikkie moedeloos van: hij had zich een vriendinnetje anders voorgesteld. Toch zijn er ook leuke momenten met Anita, want je kunt wel met haar lachen.
"Kijk, zo doet Saturnus dat" Amanda verlaat de middelbare school en begint vreemde kriebels in Antonie's maag te veroorzaken. Hij verbeeldt zich echter niet enige kans te maken (Amanda heeft al jaren verkering met highschoolhunk Dimitri Ivanov) en is al lang blij met haar vriendschap. Ze adviseert hem contactlenzen te nemen om er wat vlotter uit te zien. Het voordeel van nooit bespatte brillenglazen bestaat in een wereld waar altijd de zon schijnt niet zo, maar als Amanda vindt dat hij er zo beter uitziet, dan volgt hij die raad graag op. Of het nou de kriebels voor Amanda zijn of dat hij Anita's rare luimen niet meer trekt weet hij niet precies, maar op een dag verbreekt hij de relatie. Met Amanda gaat het intussen niet zo goed. Haar vader lijkt van de aardbodem verdwenen en als hij weer opduikt neemt hij allerlei rare vrienden mee. Ze is vaak erg ongelukkig en voelt zich niet meer thuis in het kleine huisje onderaan de berg waar ze woont. "Mijn huis is groot genoeg voor twee, hoor", zegt Antonie op een dag met een nerveus slikje. "Je mag wel bij mij komen wonen. Ik heb een logeerkamer die leeg staat." Amanda stemt graag toe. Het leven wordt nu stukken gezelliger. Samen eten, samen een spelletje doen (jammer dat Amanda bar slecht tegen haar verlies kan), samen joggen, een nieuw tijdperk is aangebroken voor Antonie. Tussen Amanda en Dimitri loopt alles lekker. De twee hebben zelfs al trouwplannen. En ook Antonie vindt een nieuw vriendinnetje: Aimée ter Smitten. Wel een beetje jammer dat ze getrouwd is, maar dat mag de pet niet drukken. Ze geniet van de scharrel met Antonie, hetgeen ze uit door middel van een wat vreemd loopje naar de voordeur na ieder onderonsje. En dan, op een stralende dag, gebeurt er iets totaal onverwachts. Tijdens een wandelingetje geeft Antonie Amanda in een opwelling spontaan een wat onhandig kusje. Op het moment dat hij het besluit neemt om maar te gaan emigreren nemen de gebeurtenissen een vreemde wending. Amanda bekent al jarenlang hevig verliefd op hem te zijn, maar ze keek altijd erg tegen hem op omdat hij ouder is. Het wordt een wat warrig en giechelig gesprek, maar na afloop wanen beiden zich in de zevende hemel. Natuurlijk hebben beiden nog wel een hobbeltje te nemen - wat vooral voor Dimitri erg zuur is, hij had de verlovingsring al in zijn zak zitten en wachtte het juiste moment af - maar daarna kan hun leven samen echt beginnen.
"Kijk, zo doet Saturnus dat" Amanda verlaat de middelbare school en begint vreemde kriebels in Antonie's maag te veroorzaken. Hij verbeeldt zich echter niet enige kans te maken (Amanda heeft al jaren verkering met highschoolhunk Dimitri Ivanov) en is al lang blij met haar vriendschap. Ze adviseert hem contactlenzen te nemen om er wat vlotter uit te zien. Het voordeel van nooit bespatte brillenglazen bestaat in een wereld waar altijd de zon schijnt niet zo, maar als Amanda vindt dat hij er zo beter uitziet, dan volgt hij die raad graag op. Of het nou de kriebels voor Amanda zijn of dat hij Anita's rare luimen niet meer trekt weet hij niet precies, maar op een dag verbreekt hij de relatie. Met Amanda gaat het intussen niet zo goed. Haar vader lijkt van de aardbodem verdwenen en als hij weer opduikt neemt hij allerlei rare vrienden mee. Ze is vaak erg ongelukkig en voelt zich niet meer thuis in het kleine huisje onderaan de berg waar ze woont. "Mijn huis is groot genoeg voor twee, hoor", zegt Antonie op een dag met een nerveus slikje. "Je mag wel bij mij komen wonen. Ik heb een logeerkamer die leeg staat." Amanda stemt graag toe. Het leven wordt nu stukken gezelliger. Samen eten, samen een spelletje doen (jammer dat Amanda bar slecht tegen haar verlies kan), samen joggen, een nieuw tijdperk is aangebroken voor Antonie. Tussen Amanda en Dimitri loopt alles lekker. De twee hebben zelfs al trouwplannen. En ook Antonie vindt een nieuw vriendinnetje: Aimée ter Smitten. Wel een beetje jammer dat ze getrouwd is, maar dat mag de pet niet drukken. Ze geniet van de scharrel met Antonie, hetgeen ze uit door middel van een wat vreemd loopje naar de voordeur na ieder onderonsje. En dan, op een stralende dag, gebeurt er iets totaal onverwachts. Tijdens een wandelingetje geeft Antonie Amanda in een opwelling spontaan een wat onhandig kusje. Op het moment dat hij het besluit neemt om maar te gaan emigreren nemen de gebeurtenissen een vreemde wending. Amanda bekent al jarenlang hevig verliefd op hem te zijn, maar ze keek altijd erg tegen hem op omdat hij ouder is. Het wordt een wat warrig en giechelig gesprek, maar na afloop wanen beiden zich in de zevende hemel. Natuurlijk hebben beiden nog wel een hobbeltje te nemen - wat vooral voor Dimitri erg zuur is, hij had de verlovingsring al in zijn zak zitten en wachtte het juiste moment af - maar daarna kan hun leven samen echt beginnen.