Generatie 21 - deel 6, Blokken
Cameron had veel zin verder te gaan met haar studie. Na de anderhalve week bij Columbine op de boerderij, had ze nog ruim vier weken in Dragan Glaenn doorgebracht bij haar ouders en na die weken wist ze het zeker: ze zou zeer beslist niet in deze kleine, benauwde dorpsgemeenschap blijven wonen. Zodra ze was afgestudeerd zou ze haar vleugels definitief uitslaan om iets van de wereld te gaan zien. Waarheen ze precies wilde gaan wist ze nog niet maar daar had ze ook geen haast mee. Het tweede semester stond voor de deur.Ze had besloten ditmaal voor een zwaarder programma te kiezen, zodat ze sneller zou kunnen afstuderen. Wat betekende dat ze minder tijd zou hebben voor een sociaal leven maar dat had ze ervoor over. Veel mensen waren in andere studentenhuizen ondergebracht ontdekte ze, maar Rebecca - met wie ze de beste band had - was er gelukkig nog wel.Omdat ze hoopte er wat oude vrienden te ontmoeten, besloot ze ook dit keer naar de kennismakingsmiddag te gaan. Het zou waarschijnlijk zo'n beetje de enige keer zijn dat ze hen zou spreken, omdat ze vast van plan was feestjes deze periode over te slaan. Ze had een bomvol rooster en zou veel moeten studeren. Helaas waren er echter weinig bekenden, dus liep ze rond door de lokalen, kletste met een paar nieuwe mensen, probeerde wat dingen uit en ging toen in op een uitnodiging voor een potje tafeltennis.Na het potje stond ze nog wat te kletsen met haar tegenstandster toen iemand haar aansprak.
"Hoi ginger, lang niet gezien."
In eerste instantie voelde ze zich niet eens aangesproken om de simpele reden dat ze geen Ginger heette, maar de stem kwam haar zo bekend voor dat ze zich toch omdraaide en vervolgens heel even dacht dat ze hallucineerde."Wat doe jij nou hier?", vroeg ze in de war.
"Een studie zaken oppakken", antwoordde hij opgeruimd.
"Zonder middelbare schooldiploma? Dat lijkt me stug."
"Wie zegt dat ik geen middelbare schooldiploma heb?"
Even was Cameron uit het veld geslagen. "Ieder...een?", antwoordde ze toen, aarzelend.
"Dan zit iedereen ernaast", zei hij met een wat vreemde uitdrukking op zijn gezicht. Cameron keek hem wantrouwend aan."Ik kan hem je laten zien", ging hij verder, "als je daar prijs op stelt."
En toen, zonder haar antwoord af te wachten: "Trek in een reep?""Ik vind dit heel raar River", liep ze achter hem aan. "Volgens mij heb jij dus gewoon géén diploma. Je moeder zegt het en je zus ook. Waarom zouden ze daarover liegen? Dus hoe heb je dat geflikt?"
"Is dat - oemf! - jouw probleem?"Was het haar probleem? Niet echt nee. Ze zou Columbine kunnen bellen om te vragen hoe de vork in de steel zat, maar er waren twee mogelijkheden. Of River had inderdaad zijn diploma gehaald en zij had iets verkeerd begrepen. In dat geval zou ze overkomen als een vervelende, wantrouwige bemoeial. Of - en dat leek haar eerlijk gezegd voor de hand liggender - hij had geld betaald om aan een vals diploma te komen en zou Columbine voor de zoveelste keer diep ongelukkig maken. Ze wist donders goed waarom Phileas zo'n hekel aan zijn zwager had, precies daarom. Omdat hij Columbine keer op keer in zorgen dompelde en verdrietig maakte met zijn oneerlijke praktijken. River mocht haar dan zijn meegevallen door zijn charme en vriendelijkheid, dat hij onbetrouwbaar en lui was stond als een paal boven water."Ga opzij, ik doe het wel", onderbrak ze zijn gewelddadige doch vruchteloze pogingen. Ze had besloten geen actie te ondernemen, hij moest het zelf maar weten. Ze had niet het gevoel dat hij het ver zou schoppen dus wat maakte het uiteindelijk uit. Waarschijnlijk hield hij het drie dagen vol en ging dan weer terug naar zijn duistere praktijken in Bridgeport.De volgende dag begon het studentenleven en zoals ze al verwacht had, was het stevig aanpoten. Ze zat van 's morgens acht tot 's avonds zes uur in de schoolbanken en tussendoor had ze nauwelijks tijd om op adem te komen. De eerste weken viel het haar tegen, maar daarna wende het en kwam ze in een soort routine terecht die haar goed afging. Ze ging op tijd naar bed, stond vroeg op, ontbeet, trainde een half uurtje en vertrok dan om half acht naar de les.Het leven in het studentenhuis beviel haar iets minder. Als ze tegen zevenen moe thuiskwam wilde ze eigenlijk niets liever dan een maaltijd opwarmen, nog een beetje studeren en dan haar bed in, maar dat zou betekenen dat ze genoegen zou moeten nemen met een leven in een varkensstal en daar nam ze geen genoegen mee. Dus zat er niks anders op dan eerst zelf te gaan poetsen want anderen deden het niet. En ze had de puf niet daar discussies over aan te gaan. In dezelfde tijd had ze het klusje geklaard en het kostte minder energie.River zag ze geregeld, omdat hij in hetzelfde studentenhuis bleek te zijn ingedeeld, wellicht door daartoe een verzoek te doen. Als dat zo was dan had hij pech want het lukte haar vrij aardig hem te ontlopen, om de simpele reden dat ze nauwelijks thuis was en veel op haar kamer zat. Gelukkig deed hij nooit pogingen bij haar aan te kloppen. Misschien vergiste ze zich en was hij helemaal niet op haar gezelschap uit. Af en toe kwam ze hem tegen op straat en dan leek hij altijd ergens op weg naartoe.Eerlijk gezegd verbaasde het haar dat hij hier überhaupt nog rondliep en ze hoopte dat het betekende dat hij bezig was zijn opleiding tot een succes te maken. Ze vreesde in dat geval alleen voor het moment dat de fraude rond zijn middelbare schooldiploma aan het licht zou komen, dat zou wel heel wrang en zonde zijn dan. Maar misschien zouden ze hem in dat geval een kans willen geven zijn leven te beteren.Op een middag had ze getraind in het plaatselijke sportcentrum en was op weg naar huis, toen hij haar aanriep.
"Hé, ginger, je bent zo druk en gestrest altijd, heb je misschien zin in een filmpje? Om even tot rust te komen?"
Cameron gooide haar stuur om, reed de stoep op en stapte af."Een juiste beslissing", straalde hij, "wat wil je zien?"
"Betaal jij?"
"Uiteraard."
"Waarom noem je me eigenlijk ginger?"
"Serieus?"
"Je bent zelf net zo ginger als ik."
"Je punt? Jij hebt het bijbehorende temperament."
"Daar weet jij helemaal niks vanaf."
"Niet boos zijn, het is niet bedoeld als een belediging. Nou, welke film?"Een moment keek ze hem zwijgend aan, maar toen schudde ze haar hoofd. "Sorry, dank je voor de uitnodiging maar ik heb echt geen tijd nu, een ander keertje. Eer de voorstelling is afgelopen loopt het tegen elven en dan moet ik al op bed liggen."
Ze groette vriendelijk, draaide zich om en wandelde terug naar haar fiets."Vergeet je niet ook nog een beetje van het leven te genieten?", klonk het achter haar.
"Na de examens heb ik alle tijd om te genieten zoveel ik wil", antwoordde Cameron. "Maar nu heb ik even zelfdiscipline nodig. Weet je wat, aan het eind van het semester als we de examenresultaten binnen hebben, ga ik een paar dagen met je mee naar Bridgeport en kun je me daar mee naar de film nemen."Thuis had ze intussen te maken met een verliefde Rebecca. De jongen in kwestie had haar tijdens het bowlen het hoofd op hol gebracht en voor het eerst in haar leven was ze begonnen zich kritisch bezig te houden met haar uiterlijk. Tot dusver had ze zich alleen een beetje opgedoft wanneer ze naar feestjes ging, maar voor de rest wandelde ze altijd rond in hetzelfde met verfspatten besmeurde jasje, haar haren grof bij elkaar gehouden door een speld. Make-up had ze nog nooit gebruikt."Zou kort haar me staan?", vroeg ze aan Cameron. "En wil jij me helpen met me opmaken? Hoe dat moet en zo?"
"Tuurlijk", zei die. "Maar ik zou niet teveel aan mezelf veranderen als ik jou was. Je bent prima zoals je bent en als hij je leuk vindt, dan is het op basis van hoe je nu bent."
"Ik weet niet of hij me leuk vindt", bloosde Rebecca.Die avond trof Cameron het meisje achter de computer aan en aanvankelijk herkende ze haar niet eens. Pas toen Rebecca een tikje verlegen haar naam zei, viel het kwartje en putte Cameron zich uit in complimenten. "Heel pittig, je ziet er geweldig uit. En wie heeft je opgemaakt? Precies goed, niet te overdreven."
"Ik heb het door een schoonheidsspecialiste laten doen en me tips laten geven. Ik ben er zelf ook heel blij mee."
"En nou maar hopen dat hij er ook blij mee is", knipoogde Cameron.Het werd herfst en over een paar weken zouden de examens al zijn. Cameron lag goed op schema, maar dat betekende niet dat ze haar inzet liet verslappen. Slechts af en toe maakte ze tijd vrij om zich te ontspannen, vooral met Rebecca die haar studie minstens zo serieus nam als Cameron.Op school begonnen de spanning en de zenuwen onder studenten toe te nemen en de doorwaakte nachten hun tol te eisen. Cameron bezocht trouw alle colleges. Hadden aan het begin van het semester de banken vol gezeten, nu was ze vaak de enige samen met nog een of twee anderen. Soms vroeg ze zich tijdens zo'n les af of ze haar tijd niet beter had kunnen besteden. Niet alle professoren waren even bevlogen en meer bezig met hun op handen zijnde pensioen dan met het enthousiasmeren van studenten. Vaak waren ze niet eens op tijd en zat het handjevol studenten gefrustreerd duimen te draaien.De laatste loodjes en Cameron was vastbesloten het semester cum laude af te sluiten.
Ze trainde nog fanatieker dan voorheen en zat ieder vrij momentje met haar neus in haar studieboeken, die ze nu ongeveer uit haar hoofd kende.De avond voordat de examens begonnen, besloot ze dat ze nu wel voldoende voorbereid was en er maar op moest vertrouwen dat het goed zou gaan allemaal. Na het eten pakte ze dus in plaats van haar boek haar iPad, om nog even een spelletje te doen voor het slapengaan. Op dat moment kwam River binnenwandelen."Zo, niet aan het blokken?", vroeg hij.
"Als ik nu nog moest blokken dan zou ik wel een beetje te laat zijn", lachte ze. "Ik doe nog een spelletje en ga vroeg naar bed, zodat ik morgen goed uitgerust ben."
Even bleef het stil, toen zei hij monter: "Ja, dat moest ik ook maar doen, succes met je examens!"
"Jij ook!"Het was maar goed dat ze op tijd naar bed was gegaan, want de volgende ochtend om vijf uur werd ze gewekt door stampende muziek uit de belendende kamer, waar een studiegenoot het kennelijk nodig vond zich op de examens voor te bereiden door op het laatste moment nog wat te trainen. Gelukkig was ze uitgeslapen, dus ze stond op, ontbeet in alle rust en vertrok.'s Avonds kwam ze thuis. Doodmoe na een hele dag toetsen maken, maar heel voldaan. Het zou wel heel gek moeten lopen als ze dit examen verpest had, alles ging perfect. Ze douchte zich, at wat en speelde nog een spelletje. Daarna stond ze op en liep haar slaapkamer binnen.Vijf minuten stampte ze woedend de gang weer op. "Ja, denk je werkelijk dat ik gek ben en vannacht in dit gore bed wil slapen waar jullie net hebben liggen... de groeten. Ik vind wel een andere slaapplaats!"
Met een klap sloeg ze deur dicht, liep naar een kamer waarvan ze wist dat er nog een bed vrij was en viel al snel in slaap.De volgende ochtend bracht goed nieuws.Een lijst met louter tienen. Blij liep ze naar beneden, pakte iets te eten uit de koelkast en ging in de eetzaal zitten. Ze had net haar bord leeg toen er ineens een hoop kabaal uit de keuken kwam. Een luide schreeuw, een akelig knetterend geluid en daarna weer geschreeuw, van een vrouw ditmaal. Geschrokken sprong Cameron op en rende de keuken in.
"Hoi ginger, lang niet gezien."
In eerste instantie voelde ze zich niet eens aangesproken om de simpele reden dat ze geen Ginger heette, maar de stem kwam haar zo bekend voor dat ze zich toch omdraaide en vervolgens heel even dacht dat ze hallucineerde."Wat doe jij nou hier?", vroeg ze in de war.
"Een studie zaken oppakken", antwoordde hij opgeruimd.
"Zonder middelbare schooldiploma? Dat lijkt me stug."
"Wie zegt dat ik geen middelbare schooldiploma heb?"
Even was Cameron uit het veld geslagen. "Ieder...een?", antwoordde ze toen, aarzelend.
"Dan zit iedereen ernaast", zei hij met een wat vreemde uitdrukking op zijn gezicht. Cameron keek hem wantrouwend aan."Ik kan hem je laten zien", ging hij verder, "als je daar prijs op stelt."
En toen, zonder haar antwoord af te wachten: "Trek in een reep?""Ik vind dit heel raar River", liep ze achter hem aan. "Volgens mij heb jij dus gewoon géén diploma. Je moeder zegt het en je zus ook. Waarom zouden ze daarover liegen? Dus hoe heb je dat geflikt?"
"Is dat - oemf! - jouw probleem?"Was het haar probleem? Niet echt nee. Ze zou Columbine kunnen bellen om te vragen hoe de vork in de steel zat, maar er waren twee mogelijkheden. Of River had inderdaad zijn diploma gehaald en zij had iets verkeerd begrepen. In dat geval zou ze overkomen als een vervelende, wantrouwige bemoeial. Of - en dat leek haar eerlijk gezegd voor de hand liggender - hij had geld betaald om aan een vals diploma te komen en zou Columbine voor de zoveelste keer diep ongelukkig maken. Ze wist donders goed waarom Phileas zo'n hekel aan zijn zwager had, precies daarom. Omdat hij Columbine keer op keer in zorgen dompelde en verdrietig maakte met zijn oneerlijke praktijken. River mocht haar dan zijn meegevallen door zijn charme en vriendelijkheid, dat hij onbetrouwbaar en lui was stond als een paal boven water."Ga opzij, ik doe het wel", onderbrak ze zijn gewelddadige doch vruchteloze pogingen. Ze had besloten geen actie te ondernemen, hij moest het zelf maar weten. Ze had niet het gevoel dat hij het ver zou schoppen dus wat maakte het uiteindelijk uit. Waarschijnlijk hield hij het drie dagen vol en ging dan weer terug naar zijn duistere praktijken in Bridgeport.De volgende dag begon het studentenleven en zoals ze al verwacht had, was het stevig aanpoten. Ze zat van 's morgens acht tot 's avonds zes uur in de schoolbanken en tussendoor had ze nauwelijks tijd om op adem te komen. De eerste weken viel het haar tegen, maar daarna wende het en kwam ze in een soort routine terecht die haar goed afging. Ze ging op tijd naar bed, stond vroeg op, ontbeet, trainde een half uurtje en vertrok dan om half acht naar de les.Het leven in het studentenhuis beviel haar iets minder. Als ze tegen zevenen moe thuiskwam wilde ze eigenlijk niets liever dan een maaltijd opwarmen, nog een beetje studeren en dan haar bed in, maar dat zou betekenen dat ze genoegen zou moeten nemen met een leven in een varkensstal en daar nam ze geen genoegen mee. Dus zat er niks anders op dan eerst zelf te gaan poetsen want anderen deden het niet. En ze had de puf niet daar discussies over aan te gaan. In dezelfde tijd had ze het klusje geklaard en het kostte minder energie.River zag ze geregeld, omdat hij in hetzelfde studentenhuis bleek te zijn ingedeeld, wellicht door daartoe een verzoek te doen. Als dat zo was dan had hij pech want het lukte haar vrij aardig hem te ontlopen, om de simpele reden dat ze nauwelijks thuis was en veel op haar kamer zat. Gelukkig deed hij nooit pogingen bij haar aan te kloppen. Misschien vergiste ze zich en was hij helemaal niet op haar gezelschap uit. Af en toe kwam ze hem tegen op straat en dan leek hij altijd ergens op weg naartoe.Eerlijk gezegd verbaasde het haar dat hij hier überhaupt nog rondliep en ze hoopte dat het betekende dat hij bezig was zijn opleiding tot een succes te maken. Ze vreesde in dat geval alleen voor het moment dat de fraude rond zijn middelbare schooldiploma aan het licht zou komen, dat zou wel heel wrang en zonde zijn dan. Maar misschien zouden ze hem in dat geval een kans willen geven zijn leven te beteren.Op een middag had ze getraind in het plaatselijke sportcentrum en was op weg naar huis, toen hij haar aanriep.
"Hé, ginger, je bent zo druk en gestrest altijd, heb je misschien zin in een filmpje? Om even tot rust te komen?"
Cameron gooide haar stuur om, reed de stoep op en stapte af."Een juiste beslissing", straalde hij, "wat wil je zien?"
"Betaal jij?"
"Uiteraard."
"Waarom noem je me eigenlijk ginger?"
"Serieus?"
"Je bent zelf net zo ginger als ik."
"Je punt? Jij hebt het bijbehorende temperament."
"Daar weet jij helemaal niks vanaf."
"Niet boos zijn, het is niet bedoeld als een belediging. Nou, welke film?"Een moment keek ze hem zwijgend aan, maar toen schudde ze haar hoofd. "Sorry, dank je voor de uitnodiging maar ik heb echt geen tijd nu, een ander keertje. Eer de voorstelling is afgelopen loopt het tegen elven en dan moet ik al op bed liggen."
Ze groette vriendelijk, draaide zich om en wandelde terug naar haar fiets."Vergeet je niet ook nog een beetje van het leven te genieten?", klonk het achter haar.
"Na de examens heb ik alle tijd om te genieten zoveel ik wil", antwoordde Cameron. "Maar nu heb ik even zelfdiscipline nodig. Weet je wat, aan het eind van het semester als we de examenresultaten binnen hebben, ga ik een paar dagen met je mee naar Bridgeport en kun je me daar mee naar de film nemen."Thuis had ze intussen te maken met een verliefde Rebecca. De jongen in kwestie had haar tijdens het bowlen het hoofd op hol gebracht en voor het eerst in haar leven was ze begonnen zich kritisch bezig te houden met haar uiterlijk. Tot dusver had ze zich alleen een beetje opgedoft wanneer ze naar feestjes ging, maar voor de rest wandelde ze altijd rond in hetzelfde met verfspatten besmeurde jasje, haar haren grof bij elkaar gehouden door een speld. Make-up had ze nog nooit gebruikt."Zou kort haar me staan?", vroeg ze aan Cameron. "En wil jij me helpen met me opmaken? Hoe dat moet en zo?"
"Tuurlijk", zei die. "Maar ik zou niet teveel aan mezelf veranderen als ik jou was. Je bent prima zoals je bent en als hij je leuk vindt, dan is het op basis van hoe je nu bent."
"Ik weet niet of hij me leuk vindt", bloosde Rebecca.Die avond trof Cameron het meisje achter de computer aan en aanvankelijk herkende ze haar niet eens. Pas toen Rebecca een tikje verlegen haar naam zei, viel het kwartje en putte Cameron zich uit in complimenten. "Heel pittig, je ziet er geweldig uit. En wie heeft je opgemaakt? Precies goed, niet te overdreven."
"Ik heb het door een schoonheidsspecialiste laten doen en me tips laten geven. Ik ben er zelf ook heel blij mee."
"En nou maar hopen dat hij er ook blij mee is", knipoogde Cameron.Het werd herfst en over een paar weken zouden de examens al zijn. Cameron lag goed op schema, maar dat betekende niet dat ze haar inzet liet verslappen. Slechts af en toe maakte ze tijd vrij om zich te ontspannen, vooral met Rebecca die haar studie minstens zo serieus nam als Cameron.Op school begonnen de spanning en de zenuwen onder studenten toe te nemen en de doorwaakte nachten hun tol te eisen. Cameron bezocht trouw alle colleges. Hadden aan het begin van het semester de banken vol gezeten, nu was ze vaak de enige samen met nog een of twee anderen. Soms vroeg ze zich tijdens zo'n les af of ze haar tijd niet beter had kunnen besteden. Niet alle professoren waren even bevlogen en meer bezig met hun op handen zijnde pensioen dan met het enthousiasmeren van studenten. Vaak waren ze niet eens op tijd en zat het handjevol studenten gefrustreerd duimen te draaien.De laatste loodjes en Cameron was vastbesloten het semester cum laude af te sluiten.
Ze trainde nog fanatieker dan voorheen en zat ieder vrij momentje met haar neus in haar studieboeken, die ze nu ongeveer uit haar hoofd kende.De avond voordat de examens begonnen, besloot ze dat ze nu wel voldoende voorbereid was en er maar op moest vertrouwen dat het goed zou gaan allemaal. Na het eten pakte ze dus in plaats van haar boek haar iPad, om nog even een spelletje te doen voor het slapengaan. Op dat moment kwam River binnenwandelen."Zo, niet aan het blokken?", vroeg hij.
"Als ik nu nog moest blokken dan zou ik wel een beetje te laat zijn", lachte ze. "Ik doe nog een spelletje en ga vroeg naar bed, zodat ik morgen goed uitgerust ben."
Even bleef het stil, toen zei hij monter: "Ja, dat moest ik ook maar doen, succes met je examens!"
"Jij ook!"Het was maar goed dat ze op tijd naar bed was gegaan, want de volgende ochtend om vijf uur werd ze gewekt door stampende muziek uit de belendende kamer, waar een studiegenoot het kennelijk nodig vond zich op de examens voor te bereiden door op het laatste moment nog wat te trainen. Gelukkig was ze uitgeslapen, dus ze stond op, ontbeet in alle rust en vertrok.'s Avonds kwam ze thuis. Doodmoe na een hele dag toetsen maken, maar heel voldaan. Het zou wel heel gek moeten lopen als ze dit examen verpest had, alles ging perfect. Ze douchte zich, at wat en speelde nog een spelletje. Daarna stond ze op en liep haar slaapkamer binnen.Vijf minuten stampte ze woedend de gang weer op. "Ja, denk je werkelijk dat ik gek ben en vannacht in dit gore bed wil slapen waar jullie net hebben liggen... de groeten. Ik vind wel een andere slaapplaats!"
Met een klap sloeg ze deur dicht, liep naar een kamer waarvan ze wist dat er nog een bed vrij was en viel al snel in slaap.De volgende ochtend bracht goed nieuws.Een lijst met louter tienen. Blij liep ze naar beneden, pakte iets te eten uit de koelkast en ging in de eetzaal zitten. Ze had net haar bord leeg toen er ineens een hoop kabaal uit de keuken kwam. Een luide schreeuw, een akelig knetterend geluid en daarna weer geschreeuw, van een vrouw ditmaal. Geschrokken sprong Cameron op en rende de keuken in.