Generatie 21 - deel 30, Vaders
Niet lang daarna vierden ze Jodies zesde verjaardag. Met dubbele gevoelens dacht Cameron terug aan de zwangerschap, nu alweer zoveel jaar geleden, en hoe dom en radeloos ze zich had gevoeld. Maar wat een verrijking was Jodie in haar leven gebleken. Wat was ze blij met het foutje van destijds. Wat jammer eigenlijk dat River niet aanwezig was om deze belangrijke dag te vieren. Misschien was het moment gekomen om het contact te herstellen, per slot van rekening was hij Jodies vader.
Jodie was een makkelijk meisje. Netjes, ijverig en gezellig. Het was zo makkelijk om van haar te houden.
"Mam, mag ik proberen of ik de wc kan schoonmaken? Dat kan ik best hoor."
"Natuurlijk, je weet waar de borstel en de Glorix staan?"
"Ja, en mag ik daarna buiten spelen, in de tuin?"
"Is je huiswerk klaar?"
"Nee, maar daarna?"
"Prima."Controleren was niet nodig, ze kon erop rekenen dat alles gebeurde zoals opgedragen. De enige kink in de kabel waren soms de geintjes van Daryl. "Moet je zo'n slijmbal zijn?"
"Doe niet zo onaardig, Daryl." De waarheid was, dat ook Daryl dol was op zijn zusje. Ze was geen slijmbal, ze was gewoon zoals ze was. Je kon op haar bouwen. Ondertussen ging het spijbelen gewoon door. Op school hadden ze het een beetje opgegeven met hem. Er was sowieso iets vreemds met hem aan de hand, want in jaren was hij er eigenlijk allang aan toe om naar de middelbare school te gaan, maar in ontwikkeling bleef hij om de een of andere mysterieuze reden hangen. Niet zozeer geestelijk. Hoewel hij een luie donder was waar het lesstof betrof, gedroeg hij zich verder als een vroege tiener en was hij best pienter. En toch bleef zijn voorkomen dat van een kind. Alle klassen had hij doorlopen op zijn manier, er was niet veel wat ze nog konden doen met hem. Maar voor het voortgezet onderwijs was hij simpelweg nog te jong. "Ik heb het echt ergens gelezen, Makkertje. Over iemand die een drankje had gekregen waarmee een onzichtbare vriend echt werd. Maar kennelijk moet dat diep geheim blijven, ze wilden me niet helpen. Ze hebben wel mijn naam opgeschreven en gezegd dat het geen kwaad kan om een regenboogsteen te zoeken. Volgens mij heeft mama die nog wel ergens liggen, ik zal hem pikken en verstoppen."" "Waarom praat jij zo vaak in jezelf?"
"Omdat ik dat leuk vind." Intussen was Mariposa opgegroeid tot een jonge vrouw, klaar om haar vleugels te spreiden en weg te vliegen. Naomi had het er moeilijk mee, maar snapte dat het de natuurlijke gang van zaken was. Al snel vond hun dochter een baan en niet veel later verliet ze het huis om te gaan samenwonen met haar vriend. Cameron had intussen de daad bij het woord gevoegd en contact gezocht met River. Die was duidelijk blij met haar toenaderingspoging. De deur was nooit voor hem gesloten geweest, maar zijn gekwetste gevoelens hadden erin geresulteerd dat hij hen was gaan vermijden. De uitgestoken hand en de tijd die de wonden wat geheeld had, waren genoeg om de band met in ieder geval zijn dochter te herstellen. Hij was inmiddels gelukkig met zijn nieuwe gezinnetje, waar Esmeralda er inmiddels een broertje bij gekregen had. Ze spraken af dat Jodie altijd welkom was en vanaf dat moment bracht ze ook geregeld een weekend door bij River. Daryl wist inmiddels dat hij en River halfbroers waren en dat zijn vader ergens ver weg woonde. Cameron hield zich een beetje op de vlakte, vertelde hem alleen dat ze geen relatie met Lance had gehad. River was veel spraakzamer en nogal lyrisch over hem. "Een vrijbuiter, die laat zich door niemand de les lezen of vertellen wat hij moet doen", vertelde hij met onverholen bewondering in zijn ogen. "En hij is stinkend rijk. Woont in een enorm huis ergens op een heuvel. Misschien kunnen we hem een keer samen bezoeken, als ik geld heb."River had nooit geld. In overleg met Naomi en haar kinderen plande Cameron opnieuw een trip naar China. Ze betrok hetzelfde huurhuis omdat dat goed was bevallen, pakte haar spullen uit en ging toen meteen bij het basiskamp langs om te zien of er mensen waren die avonturiers nodig hadden. Ze werd niet teleurgesteld. Even later fietste ze terug richting de Hemelse Tempel, omdat daar blijkbaar nog meer gehaald kon worden. Aan het einde van de dag kreeg ze het verzoek te rapporteren wat ze gevonden had dus ze keerde terug naar het dorp. Slapen besloot ze vervolgens lekker thuis te doen, wel zo comfortabel.
"Natuurlijk, je weet waar de borstel en de Glorix staan?"
"Ja, en mag ik daarna buiten spelen, in de tuin?"
"Is je huiswerk klaar?"
"Nee, maar daarna?"
"Prima."Controleren was niet nodig, ze kon erop rekenen dat alles gebeurde zoals opgedragen. De enige kink in de kabel waren soms de geintjes van Daryl. "Moet je zo'n slijmbal zijn?"
"Doe niet zo onaardig, Daryl." De waarheid was, dat ook Daryl dol was op zijn zusje. Ze was geen slijmbal, ze was gewoon zoals ze was. Je kon op haar bouwen. Ondertussen ging het spijbelen gewoon door. Op school hadden ze het een beetje opgegeven met hem. Er was sowieso iets vreemds met hem aan de hand, want in jaren was hij er eigenlijk allang aan toe om naar de middelbare school te gaan, maar in ontwikkeling bleef hij om de een of andere mysterieuze reden hangen. Niet zozeer geestelijk. Hoewel hij een luie donder was waar het lesstof betrof, gedroeg hij zich verder als een vroege tiener en was hij best pienter. En toch bleef zijn voorkomen dat van een kind. Alle klassen had hij doorlopen op zijn manier, er was niet veel wat ze nog konden doen met hem. Maar voor het voortgezet onderwijs was hij simpelweg nog te jong. "Ik heb het echt ergens gelezen, Makkertje. Over iemand die een drankje had gekregen waarmee een onzichtbare vriend echt werd. Maar kennelijk moet dat diep geheim blijven, ze wilden me niet helpen. Ze hebben wel mijn naam opgeschreven en gezegd dat het geen kwaad kan om een regenboogsteen te zoeken. Volgens mij heeft mama die nog wel ergens liggen, ik zal hem pikken en verstoppen."" "Waarom praat jij zo vaak in jezelf?"
"Omdat ik dat leuk vind." Intussen was Mariposa opgegroeid tot een jonge vrouw, klaar om haar vleugels te spreiden en weg te vliegen. Naomi had het er moeilijk mee, maar snapte dat het de natuurlijke gang van zaken was. Al snel vond hun dochter een baan en niet veel later verliet ze het huis om te gaan samenwonen met haar vriend. Cameron had intussen de daad bij het woord gevoegd en contact gezocht met River. Die was duidelijk blij met haar toenaderingspoging. De deur was nooit voor hem gesloten geweest, maar zijn gekwetste gevoelens hadden erin geresulteerd dat hij hen was gaan vermijden. De uitgestoken hand en de tijd die de wonden wat geheeld had, waren genoeg om de band met in ieder geval zijn dochter te herstellen. Hij was inmiddels gelukkig met zijn nieuwe gezinnetje, waar Esmeralda er inmiddels een broertje bij gekregen had. Ze spraken af dat Jodie altijd welkom was en vanaf dat moment bracht ze ook geregeld een weekend door bij River. Daryl wist inmiddels dat hij en River halfbroers waren en dat zijn vader ergens ver weg woonde. Cameron hield zich een beetje op de vlakte, vertelde hem alleen dat ze geen relatie met Lance had gehad. River was veel spraakzamer en nogal lyrisch over hem. "Een vrijbuiter, die laat zich door niemand de les lezen of vertellen wat hij moet doen", vertelde hij met onverholen bewondering in zijn ogen. "En hij is stinkend rijk. Woont in een enorm huis ergens op een heuvel. Misschien kunnen we hem een keer samen bezoeken, als ik geld heb."River had nooit geld. In overleg met Naomi en haar kinderen plande Cameron opnieuw een trip naar China. Ze betrok hetzelfde huurhuis omdat dat goed was bevallen, pakte haar spullen uit en ging toen meteen bij het basiskamp langs om te zien of er mensen waren die avonturiers nodig hadden. Ze werd niet teleurgesteld. Even later fietste ze terug richting de Hemelse Tempel, omdat daar blijkbaar nog meer gehaald kon worden. Aan het einde van de dag kreeg ze het verzoek te rapporteren wat ze gevonden had dus ze keerde terug naar het dorp. Slapen besloot ze vervolgens lekker thuis te doen, wel zo comfortabel.