Lance's Lot - deel 9, Een adres
Zodra de volgende ochtend het zonnetje door de stoffige ramen van de kringloopwinkel piept, staat Lance op, rekt zijn stramme spieren en springt dan op zijn fiets, op zoek naar voedsel.Hij ruikt zichzelf. Geen prettige lucht.
Op dat moment komt Aria toevallig aangewandeld en kennelijk is ze niet boos meer, want als hij voorzichtig over zijn slaapzak begint, nodigt ze hem onmiddellijk uit met haar mee te komen om het ding op te halen. Het valt Lance op dat ze er, ondanks het sneeuwtapijt, nogal zomers bijloopt en als hij vervolgens wordt aangesproken door een hem vreemd kereltje in een mouwloos shirtje - "Bent u mijn papa? Dat zegt mama." - beseft hij dat het eigenlijk volstrekt niet koud meer is. De lente is aangebroken!Hij doucht zich en regelt dat hij weer een nachtje kan blijven slapen. De volgende ochtend in alle vroegte besluit hij voor vertrek eerst wat kleine snuisterijen - een ladekast en een lamp - in zijn zak te steken om te kunnen verkopen. Een man heeft nu eenmaal een inkomen nodig om in zijn behoeftes te voorzien, dat zal ze vast wel begrijpen.Hij ontbijt, springt zodra Aria naar haar werk vertrekt op zijn fiets en besluit de Hemlocks weer eens met een bezoekje te vereren. Hij heeft immers nog steeds een appeltje met Morrigan te schillen en vandaag is daar een mooie dag voor.Kennelijk heeft ze hem vanuit haar raam aan zien komen fietsen, want zodra hij zijn fiets heeft geparkeerd komt ze naar buiten stampen en beent recht op hem af. Hij is te verbouwereerd over deze omdraaiing van zijn plan - hij zou haar de les lezen, niet andersom - om er meteen een antwoord op te hebben, dus gedurende vijf minuten staat hij met wapperende haren in het oog van haar scheldkanonnade, zonder veel uit te brengen. Blijkbaar is ze heel boos dat hij overal heeft rondgebazuind dat ze hem gebeten heeft omdat dat 'tegen de etiquette' zou zijn.Wanneer ze haar persoonlijke bezwaren heeft afgerond met een oorvijg vindt Lance het welletjes en besluit nu zelf de duit in het zakje te gaan doen die hem hierheen heeft doen fietsen. Het is namelijk wel heel mal dat ze hem allerlei verwijten maakt, want bijten is precies is wat ze hem gedaan heeft, dus dat vertelt hij haar. En ook dat hij het bijzonder onprettig vindt dat hij als gevolg daarvan nu staat te knetteren in de zon en snel naar binnen moet. En dat hij nooit meer een lekker kippetje kan eten zonder het weer uit te kotsen, maar op een dieet staat van bloed, bloed en nog eens bloed. En heeft hij daar soms om gevraagd? Nee, daar heeft hij nooit om gevraagd."Hou je gemak een beetje kerel", antwoordt Morrigan ijzig. "Als je niet cool genoeg bent om bij ons te horen, dan ga je toch lekker naar het laboratorium?"
"Wat moet ik in het laboratorium?"
"Ben je nou werkelijk zo onnozel?"
"Wat moet ik in het laboratorium?"
"Zoek het lekker zelf uit."Er zit maar een ding op: naar het laboratorium gaan, zijn probleem voorleggen en dan kijken wat ze voor hem kunnen doen.Hij fietst wat af, maar het blijkt niet voor niets. Hij is nauwelijks uitgesproken of het meisje achter de balie haalt met een routineus gebaar een rood flesje tevoorschijn, dat ze hem graag wil overhandigen als hij 3000 simoleons neertelt.
"Wut..?", stamelt Lance verbouwereerd. Maar tot zijn verbazing blijkt hij inmiddels veel rijker dan hij dacht, dus hij kan het makkelijk betalen. En neemt zich voor de Hemlocks zeer binnenkort eens van 3000 simoleons te gaan beroven om de boel definitief te vereffenen.Hierna voelt hij zich als herboren. Minder scherp misschien, minder gespitst op geluidjes en geurtjes, maar het is lente en zijn bloed bruist blij en warm door zijn aderen en hij heeft het gevoel alsof hij de hele wereld aankan. Hij fietst naar het festivalterrein, wandelt er wat rond, raapt paaseieren en raakt aan de praat met Odine Perry. Een wat wereldvreemd typje dat au pair schijnt te zijn bij een rijke familie, dus Lance's belangstelling is gewekt. Na wat heen en weer gebabbel heeft hij het adres ontfutseld en springt weer op zijn fiets.De vorst is uit de lucht en als hij de stad achter zich laat merkt hij hoe de natuur aan het ontwaken is. Hij geniet echt van het tochtje. Het adres dat Odine hem gegeven heeft is snel gevonden, omdat het niet ver weg ligt van de villa van Sugar Bijou.Odine laat hem dom giechelend binnen en gaat verder met het bereiden van het eten, terwijl Lance een boek pakt en gaat zitten, wachtend op zijn allereerste normale maaltijd sinds zijn genezing.Na een tijdje komt de heer des huizes binnen en even voelt Lance zich onrustig worden. Maar gelukkig wordt zijn aanwezigheid nauwelijks opgemerkt en na zich tegoed te hebben gedaan aan een simpele salade - die smaakt als een drie sterrenmaaltijd na zijn gedwongen plasmadieet - laat Lance zich de weg wijzen naar de logeerkamer.Hij poetst zijn tanden en wil net naar bed gaan, als hij ineens een kappersschaar en een scheermes ziet liggen. Het is lang geleden dat hij iets aan zijn uiterlijk heeft gedaan, eigenlijk wordt het wel weer eens tijd vindt hij. Hij pakt de schaar en begint te knippen. Een paar elastieken moeten verbloemen dat dat niet helemaal recht gaat. Als hij ook zijn baardje heeft getrimd, pakt hij het scheermes en maakt een waar kunstwerk van zijn kin. Hij is best tevreden met het resultaat.De kappersattributen steekt hij in zijn zak en dan gaat hij slapen.De volgende ochtend wordt hij wakker omdat Odine met een ochtendadem in zijn gezicht ligt te blazen.
Lance is niet kieskeurig en als zij dat ook niet is: des te beter.Daarna wandelt hij opgewekt richting een ontbijtje en botst daarbij bijna tegen de vrouw des huizes aan, voor wie Odine een tikje bang lijkt te zijn. Het is inderdaad een streng type, dat hem eerst kortaf vraagt wie hij is en waarom hij in zijn pyjama over haar gang banjert. Maar Lance heeft inmiddels zoveel charisma opgebouwd, dat hij haar al snel om zijn vinger heeft gewonden.Ze nodigt hem vriendelijk uit in de keuken, die tevens dienst schijnt te doen als computer- annex slaapkamer, en nodigt hem uit aan tafel. Zich niet storend aan haar gamende zoon en haar echtgenoot, die staat te schelden dat hij met spoed een mailtje moet versturen en 'moet jij niet naar school!?'En net als Lance denkt dat hij het hier aardig voor elkaar heeft en een lui dagje voor hun televisie plant, kijkt ze hem ineens met kille reptielenogen aan en zegt: "Zo, en nu heb je genoeg geprofiteerd van onze gastvrijheid. Aankleden en ophoepelen."Dat komt bijzonder slecht uit want het is net begonnen met gieten en onweren, maar er zit niks anders op.
Lance springt op zijn fiets en racet de heuvel af, nadenkend waar hij beschutting zou kunnen vinden.Net voor de brug slaat hij rechtsaf en daalt af naar de rivier. Misschien kan hij tussen de peilers gaan zitten en daar wachten tot de bui overgewaaid is. Hij bereikt een stukje land en vergeet even zijn meelijwekkende situatie. Op de een of andere manier voelt hij zich hier op zijn gemak. Er zwerven her en der wat oude kranten en naast een brievenbus staan twee malle kabouters, die hij bij zich steekt om te verkopen. Ze blijken een vermogen op te brengen. Daarna raapt hij alle kranten op en gooit ze keurig in de vuilnisbak.En dan weerklinkt er plotseling een keiharde knal, onmiddellijk gevolgd door een witte flits, en staat hij rokend in zijn onderbroek. Het duurt even voordat hij begrijpt wat er gebeurd is, maar dan slaat iets verderop opnieuw de bliksem in. Razendsnel grijpt hij zijn fiets en rent naar de brug, waar hij wacht tot het wat gekalmeerd is.Zodra het een tikje opklaart, fietst hij door de verlaten straten naar Aria, in de hoop dat hij zich bij haar mag opkalefateren."Wat is er met jou gebeurd?", vraagt hij verrast, even zijn eigen sores vergetend.
"Ik ben in een vampier veranderd", antwoordt ze droog. "Hoe zou dat nou komen?"
"Oww..., sorry. Maar het is heel makkelijk er weer vanaf te komen hoor. Je moet naar het laboratorium gaan en dan vragen..."
"Daar heb ik even geen geld voor, ik sta op het punt mijn hele huis te verbouwen en daar is al mijn spaargeld in gaan zitten. Maar goed, het is handig dat je er bent, dan heb ik in ieder geval iets te drinken vanavond. Je wilt zeker douchen?"
Lance knikt en zegt dat drinken prima is, maar dat hij zeer beslist niet opnieuw een vampier wil worden. Dan gaat hij naar de badkamer en spoelt het roet van zijn lijf.Daarna doneert hij zijn bloed en wordt het nog een heel gezellige avond.In alle vroegte staat Lance weer op en besluit Aria nogmaals te helpen met de afvoer van haar inventaris, nu ze kennelijk een nieuwe inboedel krijgt. Beneden in de hal neust hij in een kastje met kleding en vist er wat lentekleding uit. Buiten is het zonnig, hoewel nog steeds niet helemaal droog, en Lance besluit terug te keren naar het stukje land onderaan de brug om te zien of daar nog iets te vinden is.Hij raapt wat mineralen, gooit een paar laatste kranten weg en kijkt of er post is. Even knaagt er iets. Het is lang geleden dat hij een eigen brievenbus had en iemand de moeite nam er iets in te doen. Al was het maar een rekening.Een tikje in mineur besluit hij wat door de stad te gaan koersen en komt zo uiteindelijk bij de filmstudio's terecht.
Misschien is een carrière als acteur wel iets voor hem. Zo slecht ziet hij er niet uit en beroemd is hij al.
Hij wandelt rond tussen de decors en geeft zich over aan dromerijen, maar ziet er dan toch maar vanaf.
Het klinkt leuk, zo'n carrière en echte roem, maar hij is liever vrij.Het is weer harder gaan regenen en ineens is Lance het zat.
Wéér op zoek gaan naar onderdak, wéér afhankelijk zijn van de goede wil van mensen die hij niet eens aardig vindt.
Hij wil een eigen brievenbus, hij wil eigen onderdak, hij wil een eigen adres.Hij rept zich naar een makelaardij en binnen een uur heeft hij een appartement gekocht.
Spotgoedkoop en waarschijnlijk armoedig, maar helemaal van hem.Lance woont.
Op dat moment komt Aria toevallig aangewandeld en kennelijk is ze niet boos meer, want als hij voorzichtig over zijn slaapzak begint, nodigt ze hem onmiddellijk uit met haar mee te komen om het ding op te halen. Het valt Lance op dat ze er, ondanks het sneeuwtapijt, nogal zomers bijloopt en als hij vervolgens wordt aangesproken door een hem vreemd kereltje in een mouwloos shirtje - "Bent u mijn papa? Dat zegt mama." - beseft hij dat het eigenlijk volstrekt niet koud meer is. De lente is aangebroken!Hij doucht zich en regelt dat hij weer een nachtje kan blijven slapen. De volgende ochtend in alle vroegte besluit hij voor vertrek eerst wat kleine snuisterijen - een ladekast en een lamp - in zijn zak te steken om te kunnen verkopen. Een man heeft nu eenmaal een inkomen nodig om in zijn behoeftes te voorzien, dat zal ze vast wel begrijpen.Hij ontbijt, springt zodra Aria naar haar werk vertrekt op zijn fiets en besluit de Hemlocks weer eens met een bezoekje te vereren. Hij heeft immers nog steeds een appeltje met Morrigan te schillen en vandaag is daar een mooie dag voor.Kennelijk heeft ze hem vanuit haar raam aan zien komen fietsen, want zodra hij zijn fiets heeft geparkeerd komt ze naar buiten stampen en beent recht op hem af. Hij is te verbouwereerd over deze omdraaiing van zijn plan - hij zou haar de les lezen, niet andersom - om er meteen een antwoord op te hebben, dus gedurende vijf minuten staat hij met wapperende haren in het oog van haar scheldkanonnade, zonder veel uit te brengen. Blijkbaar is ze heel boos dat hij overal heeft rondgebazuind dat ze hem gebeten heeft omdat dat 'tegen de etiquette' zou zijn.Wanneer ze haar persoonlijke bezwaren heeft afgerond met een oorvijg vindt Lance het welletjes en besluit nu zelf de duit in het zakje te gaan doen die hem hierheen heeft doen fietsen. Het is namelijk wel heel mal dat ze hem allerlei verwijten maakt, want bijten is precies is wat ze hem gedaan heeft, dus dat vertelt hij haar. En ook dat hij het bijzonder onprettig vindt dat hij als gevolg daarvan nu staat te knetteren in de zon en snel naar binnen moet. En dat hij nooit meer een lekker kippetje kan eten zonder het weer uit te kotsen, maar op een dieet staat van bloed, bloed en nog eens bloed. En heeft hij daar soms om gevraagd? Nee, daar heeft hij nooit om gevraagd."Hou je gemak een beetje kerel", antwoordt Morrigan ijzig. "Als je niet cool genoeg bent om bij ons te horen, dan ga je toch lekker naar het laboratorium?"
"Wat moet ik in het laboratorium?"
"Ben je nou werkelijk zo onnozel?"
"Wat moet ik in het laboratorium?"
"Zoek het lekker zelf uit."Er zit maar een ding op: naar het laboratorium gaan, zijn probleem voorleggen en dan kijken wat ze voor hem kunnen doen.Hij fietst wat af, maar het blijkt niet voor niets. Hij is nauwelijks uitgesproken of het meisje achter de balie haalt met een routineus gebaar een rood flesje tevoorschijn, dat ze hem graag wil overhandigen als hij 3000 simoleons neertelt.
"Wut..?", stamelt Lance verbouwereerd. Maar tot zijn verbazing blijkt hij inmiddels veel rijker dan hij dacht, dus hij kan het makkelijk betalen. En neemt zich voor de Hemlocks zeer binnenkort eens van 3000 simoleons te gaan beroven om de boel definitief te vereffenen.Hierna voelt hij zich als herboren. Minder scherp misschien, minder gespitst op geluidjes en geurtjes, maar het is lente en zijn bloed bruist blij en warm door zijn aderen en hij heeft het gevoel alsof hij de hele wereld aankan. Hij fietst naar het festivalterrein, wandelt er wat rond, raapt paaseieren en raakt aan de praat met Odine Perry. Een wat wereldvreemd typje dat au pair schijnt te zijn bij een rijke familie, dus Lance's belangstelling is gewekt. Na wat heen en weer gebabbel heeft hij het adres ontfutseld en springt weer op zijn fiets.De vorst is uit de lucht en als hij de stad achter zich laat merkt hij hoe de natuur aan het ontwaken is. Hij geniet echt van het tochtje. Het adres dat Odine hem gegeven heeft is snel gevonden, omdat het niet ver weg ligt van de villa van Sugar Bijou.Odine laat hem dom giechelend binnen en gaat verder met het bereiden van het eten, terwijl Lance een boek pakt en gaat zitten, wachtend op zijn allereerste normale maaltijd sinds zijn genezing.Na een tijdje komt de heer des huizes binnen en even voelt Lance zich onrustig worden. Maar gelukkig wordt zijn aanwezigheid nauwelijks opgemerkt en na zich tegoed te hebben gedaan aan een simpele salade - die smaakt als een drie sterrenmaaltijd na zijn gedwongen plasmadieet - laat Lance zich de weg wijzen naar de logeerkamer.Hij poetst zijn tanden en wil net naar bed gaan, als hij ineens een kappersschaar en een scheermes ziet liggen. Het is lang geleden dat hij iets aan zijn uiterlijk heeft gedaan, eigenlijk wordt het wel weer eens tijd vindt hij. Hij pakt de schaar en begint te knippen. Een paar elastieken moeten verbloemen dat dat niet helemaal recht gaat. Als hij ook zijn baardje heeft getrimd, pakt hij het scheermes en maakt een waar kunstwerk van zijn kin. Hij is best tevreden met het resultaat.De kappersattributen steekt hij in zijn zak en dan gaat hij slapen.De volgende ochtend wordt hij wakker omdat Odine met een ochtendadem in zijn gezicht ligt te blazen.
Lance is niet kieskeurig en als zij dat ook niet is: des te beter.Daarna wandelt hij opgewekt richting een ontbijtje en botst daarbij bijna tegen de vrouw des huizes aan, voor wie Odine een tikje bang lijkt te zijn. Het is inderdaad een streng type, dat hem eerst kortaf vraagt wie hij is en waarom hij in zijn pyjama over haar gang banjert. Maar Lance heeft inmiddels zoveel charisma opgebouwd, dat hij haar al snel om zijn vinger heeft gewonden.Ze nodigt hem vriendelijk uit in de keuken, die tevens dienst schijnt te doen als computer- annex slaapkamer, en nodigt hem uit aan tafel. Zich niet storend aan haar gamende zoon en haar echtgenoot, die staat te schelden dat hij met spoed een mailtje moet versturen en 'moet jij niet naar school!?'En net als Lance denkt dat hij het hier aardig voor elkaar heeft en een lui dagje voor hun televisie plant, kijkt ze hem ineens met kille reptielenogen aan en zegt: "Zo, en nu heb je genoeg geprofiteerd van onze gastvrijheid. Aankleden en ophoepelen."Dat komt bijzonder slecht uit want het is net begonnen met gieten en onweren, maar er zit niks anders op.
Lance springt op zijn fiets en racet de heuvel af, nadenkend waar hij beschutting zou kunnen vinden.Net voor de brug slaat hij rechtsaf en daalt af naar de rivier. Misschien kan hij tussen de peilers gaan zitten en daar wachten tot de bui overgewaaid is. Hij bereikt een stukje land en vergeet even zijn meelijwekkende situatie. Op de een of andere manier voelt hij zich hier op zijn gemak. Er zwerven her en der wat oude kranten en naast een brievenbus staan twee malle kabouters, die hij bij zich steekt om te verkopen. Ze blijken een vermogen op te brengen. Daarna raapt hij alle kranten op en gooit ze keurig in de vuilnisbak.En dan weerklinkt er plotseling een keiharde knal, onmiddellijk gevolgd door een witte flits, en staat hij rokend in zijn onderbroek. Het duurt even voordat hij begrijpt wat er gebeurd is, maar dan slaat iets verderop opnieuw de bliksem in. Razendsnel grijpt hij zijn fiets en rent naar de brug, waar hij wacht tot het wat gekalmeerd is.Zodra het een tikje opklaart, fietst hij door de verlaten straten naar Aria, in de hoop dat hij zich bij haar mag opkalefateren."Wat is er met jou gebeurd?", vraagt hij verrast, even zijn eigen sores vergetend.
"Ik ben in een vampier veranderd", antwoordt ze droog. "Hoe zou dat nou komen?"
"Oww..., sorry. Maar het is heel makkelijk er weer vanaf te komen hoor. Je moet naar het laboratorium gaan en dan vragen..."
"Daar heb ik even geen geld voor, ik sta op het punt mijn hele huis te verbouwen en daar is al mijn spaargeld in gaan zitten. Maar goed, het is handig dat je er bent, dan heb ik in ieder geval iets te drinken vanavond. Je wilt zeker douchen?"
Lance knikt en zegt dat drinken prima is, maar dat hij zeer beslist niet opnieuw een vampier wil worden. Dan gaat hij naar de badkamer en spoelt het roet van zijn lijf.Daarna doneert hij zijn bloed en wordt het nog een heel gezellige avond.In alle vroegte staat Lance weer op en besluit Aria nogmaals te helpen met de afvoer van haar inventaris, nu ze kennelijk een nieuwe inboedel krijgt. Beneden in de hal neust hij in een kastje met kleding en vist er wat lentekleding uit. Buiten is het zonnig, hoewel nog steeds niet helemaal droog, en Lance besluit terug te keren naar het stukje land onderaan de brug om te zien of daar nog iets te vinden is.Hij raapt wat mineralen, gooit een paar laatste kranten weg en kijkt of er post is. Even knaagt er iets. Het is lang geleden dat hij een eigen brievenbus had en iemand de moeite nam er iets in te doen. Al was het maar een rekening.Een tikje in mineur besluit hij wat door de stad te gaan koersen en komt zo uiteindelijk bij de filmstudio's terecht.
Misschien is een carrière als acteur wel iets voor hem. Zo slecht ziet hij er niet uit en beroemd is hij al.
Hij wandelt rond tussen de decors en geeft zich over aan dromerijen, maar ziet er dan toch maar vanaf.
Het klinkt leuk, zo'n carrière en echte roem, maar hij is liever vrij.Het is weer harder gaan regenen en ineens is Lance het zat.
Wéér op zoek gaan naar onderdak, wéér afhankelijk zijn van de goede wil van mensen die hij niet eens aardig vindt.
Hij wil een eigen brievenbus, hij wil eigen onderdak, hij wil een eigen adres.Hij rept zich naar een makelaardij en binnen een uur heeft hij een appartement gekocht.
Spotgoedkoop en waarschijnlijk armoedig, maar helemaal van hem.Lance woont.