Generatie 21 - deel 18, De ondergrondse oase
De volgende ochtend stond ze voor dag en dauw op. De piramide van de Lucht kende ze, daar was ze tijdens haar eerste bezoek hier al verzeild geraakt op zoek naar turkoois. Ze wist dus dat het een flink eind rijden was om er te komen en dat het laatste stuk te voet moest. Ze had iets warmere kleding gekozen omdat het best koud was in de tombes, te koud voor dunne zomerkleding.Ze wilde al naar de ingang lopen, toen haar oog op de beelden viel die voor het gebouw stonden. Het waren dezelfde beelden die ze altijd binnenin de tombes aantrof, wie weet stonden ze er niet voor niets en hadden ze ook hier een functie.Ze had gelijk.Nadat ze de sarcofaag achter het puin vandaan had gehaald, opende ze hem en deinsde vervolgens verschrikt achteruit toen een mummie met een klagelijke zucht naar voren stapte. Wegrennen was geen optie, ze wilde weten of er nog iets waardevols te vinden was in zijn lijkkist. Ditmaal zou ze hem verslaan.Niet alleen mislukte dat, ditmaal had het monster iets anders voor haar in petto dan een schoonheidsslaapje. Het was verschrikkelijk. Een stinkende mist drong haar mond en haar neus binnen en een ogenblik dacht ze dat ze zou stikken. Maar toen zogen haar longen zich vol lucht en was haar hoofd gevuld met onverstaanbare, galmende spreuken en een akelige lage zoemtoon die aanhield tot ze bewusteloos op de grond viel.Toen ze bijkwam, was het alsof er een steen op haar maag lag en er zwarte stroop door haar aderen stroomde. Ze voelde zich vreselijk en begreep nu wat Uum bedoeld had toen ze zei dat je niet twijfelde wanneer je vervloekt was, dat je het wist. Ze was er echter ook van op de hoogte - doordat ze zich er een beetje in verdiept had inmiddels - dat er genezing mogelijk was en dat ze nog wel even de tijd had. Ze liet haar plannen niet in de war schoppen door een halfvergane, kwaadaardige lappenpop.Ze kwam binnen in een enorme symmetrisch aangelegde hal, met aan weerskanten een vijver en daarachter een deur. De ene deur vereiste een sleutelsteen die ze niet had, de andere leek open. Maar voordat ze er naar binnen ging, besloot ze eerst even rond te kijken. "Neem een badpak mee", had Uum haar aangeraden en gelukkig had ze die raad ter harte genomen.Veel meer dan wat gedroogd voedsel leverde het niet op, tijd om de tombe te gaan verkennen.Ze begreep dat ze de ondergrondse oase gevonden had.Ze keek wat rond maar vond niets dat op een ‘levensrelikwie’ leek, dus besloot ze geen tijd te verspillen, zich weer aan te kleden en verder te gaan. Ze kon kiezen uit twee deuren waarvan er een was afgesloten met een sleutelsteen die ze weliswaar op zak had, maar ze koos toch eerst de deur die ze zo binnen kon gaan.Ze begon een geoefend oog te ontwikkelen merkte ze, iets aan het grondoppervlak maakte haar argwanend en terecht. Het bleek een val. Inmiddels had ze in de gaten dat de andere deur in precies dezelfde ruimte uitkwam maar ze wilde eigenlijk niet onnodig een sleutelsteen verspelen. Misschien kwam hij nog van pas. Wie weet lukte het de val te passeren als ze voorzichtig was.Gelukt. Nu pas merkte ze hoe doodmoe ze was. Vermoeider dan ze ooit geweest was, wat goed met de vervloeking te maken kon hebben. Maar het was al laat ook zag ze. Tijd om te gaan slapen.De volgende ochtend kleedde ze zich aan, ontbeet met wat gedroogd voedsel en ging de volgende kamer in, die gewoon open was. Tijd om rustig wakker te worden had ze niet, het was meteen oppassen geblazen.Toen ze uren later in een grote zaal kwam - waar overigens weer die enorme rotsblokken lagen die ze al eerder gezien had; ze bleef het idee houden dat ze er met een reden lagen - besloot ze haar tent op te zetten. Op zich beviel het slapen in enkel haar slaapzak prima, maar hier had ze de ruimte en ze verlangde naar de beschutting die het tentdoek zou bieden. Ze was nog steeds in een sombere stemming door de vervloeking. Zodra ze weer onder de mensen was, zou ze navragen wat ze er precies tegen kon doen en hoeveel tijd ze had.De volgende ochtend zocht ze verder, maar voorlopig vond ze alleen munten en voorwerpen, al dan niet waardevol. Zelfs een teddybeer, die ze even overwoog mee te nemen voor Daryl maar bij nader inzien vond ze hem te griezelig.En toen stond ze ineens weer in de centrale hal waar ze naar binnen was gekomen. Maar inmiddels in het bezit van de noodzakelijke sleutelsteen, dus begreep ze dat het moment gekomen was door de andere deur te gaan.Al snel had ze het relikwie gevonden en uit de kist gehaald. Daarna zocht ze rond om verborgen ruimtes te doorzoeken en nog wat schatten te verzamelen. Ook in een sarcofaag, want ze had niet het idee dat je dubbelop vervloekt kon worden. Wat niet wegnam dat ze opgelucht was toen er geen mummie tevoorschijn kwam.Inmiddels was het alweer avond en omdat ze geen zin had de pikdonkere, ijskoude woestijnnacht in te moeten, zette ze andermaal haar tent op voor een laatste nacht in de beslotenheid van de tombe.De volgende ochtend ontbeet ze staand met wat gedroogd voedsel en haastte zich toen naar buiten. Ditmaal koos ze een andere route terug naar het dorp, hopend dat die korter was en dat bleek inderdaad het geval toen ze een ondergrondse doorgang vond, dwars door een duin naar de Nijlvallei."Het levensrelikwie", riep Uum blij toen Cameron zich bij haar meldde, "je bent geweldig! Nu hoeven we er nog maar eentje: het eeuwigheidsrelikwie. Misschien kan Youssef Nagi ons daarbij helpen, je kunt hem vinden in de snuisterijenwink..."
"Ik weet wie Youssef is", onderbrak Cameron haar.
"Mooi, dat scheelt tijd. Succes!"
"Eh, even iets anders", zei Cameron. "Ik ben bang dat ik..."
"Sorry kind, ik heb een afspraak en moet dringend weg, ik ben al laat." Voor Cameron haar had kunnen vragen hoe ze de vervloeking moest opheffen, was Uum in haar huis verdwenen."Het eeuwigheidsrelikwie?", vroeg Youssef even later, "ja hoor, dat weet ik wel. Maar dat is een erg hachelijke onderneming, ik voel er eigenlijk niet veel voor je daaraan bloot te stellen."
"Heel veel ernstigers dan wat ik al heb meegemaakt kan me niet meer gebeuren", antwoordde Cameron droog. "Ik ben een paar dagen terug vervloekt door een mummie. Denk ik. Weet jij toevallig wat ik daaraan moet doen?"
Met een bezorgd gezicht schudde Youssef zijn hoofd. "Jij bent een erg roekeloze toeriste. Maar ja, ook daar weet ik de oplossing voor. Weet je wat? Als je me wat te eten brengt, vertel ik je alles."
"Ok, wat kan ik voor je halen?"
"Ehm... ik heb wel trek in shoarma."
"Komt eraan!"Die belofte bleek makkelijker gegeven dan nagekomen. Ze had verwacht dat ze wel een portie in het restaurant zou kunnen krijgen maar shoarma stond helaas niet op het menu. "Verdorie", mopperde Cameron, "wat nu?"
"Waarom kook je het zelf niet?"
"Ik heb geen idee hoe."
"Ik heb wel een kookboek voor je waar het recept in staat."Helaas mocht ze de keuken niet gebruiken ("Die heb ik zelf nodig") dus keerde ze terug naar het huis van Uum, die haar afspraak kennelijk al was nagekomen en haar binnenliet. "Ga je gang", zei ze met een zwierig gebaar richting haar keuken.Youssef bedankte haar, nam een hap, gaf haar een compliment voor haar kookkunsten en keek haar toen aan.
"Goed", zei hij, "allereerst: er zijn twee manieren om van een mummievloek af te komen. Voor de ene moet je je toegang tot de sfinx zien te verschaffen, het Zielenrustbeeld vinden en om reiniging vragen. De andere manier is een kus van de koningscobra."
"Een koningscobra? Hoe kom ik aan een koningscobra?"
Youssef grijnsde. "Die verkoop ik. Met mand en al. Maar ik zou eerst voorlopig met een gewone slang blijven oefenen zoals ik je al heb zien doen. Die verkoop ik ook.""Ok", zei Cameron, "aangezien ik morgen naar huis ga, lijkt me de tweede optie het handigst. Geef me maar zo'n mand met die twee slangen erbij. En wat betreft dat relikwie?"
"Het eeuwigheidsrelikwie moet zich ergens in de Grote Piramide bevinden. Een waarschuwing, ik raad je aan eerst even bij Helmi langs te gaan voordat je daar binnengaat en wat mummiehapjes bij hem te kopen. Anders ben je binnen de kortste keren opnieuw de pineut."Cameron vond het hoopgevend dat Youssef er kennelijk vanuit ging dat het haar wel zou lukken de vloek op te heffen. Ze nam gepast afscheid van hem en wandelde toen naar buiten op zoek naar de handelaar."Hoe werken die hapjes?", vroeg ze, nadat ze het benodigde aantal munten had overhandigd in ruil voor een zakje vol.
Ze had er inmiddels meer dan genoeg.
"Dat wijst zich vanzelf", was het chagrijnige antwoord. Die Helmi was bepaald geen lachebekje.De rest van de avond bracht ze oefenend door, terwijl ze voelde hoe de vloek was begonnen haar als een zwarte mist te omklemmen.
"Ik weet wie Youssef is", onderbrak Cameron haar.
"Mooi, dat scheelt tijd. Succes!"
"Eh, even iets anders", zei Cameron. "Ik ben bang dat ik..."
"Sorry kind, ik heb een afspraak en moet dringend weg, ik ben al laat." Voor Cameron haar had kunnen vragen hoe ze de vervloeking moest opheffen, was Uum in haar huis verdwenen."Het eeuwigheidsrelikwie?", vroeg Youssef even later, "ja hoor, dat weet ik wel. Maar dat is een erg hachelijke onderneming, ik voel er eigenlijk niet veel voor je daaraan bloot te stellen."
"Heel veel ernstigers dan wat ik al heb meegemaakt kan me niet meer gebeuren", antwoordde Cameron droog. "Ik ben een paar dagen terug vervloekt door een mummie. Denk ik. Weet jij toevallig wat ik daaraan moet doen?"
Met een bezorgd gezicht schudde Youssef zijn hoofd. "Jij bent een erg roekeloze toeriste. Maar ja, ook daar weet ik de oplossing voor. Weet je wat? Als je me wat te eten brengt, vertel ik je alles."
"Ok, wat kan ik voor je halen?"
"Ehm... ik heb wel trek in shoarma."
"Komt eraan!"Die belofte bleek makkelijker gegeven dan nagekomen. Ze had verwacht dat ze wel een portie in het restaurant zou kunnen krijgen maar shoarma stond helaas niet op het menu. "Verdorie", mopperde Cameron, "wat nu?"
"Waarom kook je het zelf niet?"
"Ik heb geen idee hoe."
"Ik heb wel een kookboek voor je waar het recept in staat."Helaas mocht ze de keuken niet gebruiken ("Die heb ik zelf nodig") dus keerde ze terug naar het huis van Uum, die haar afspraak kennelijk al was nagekomen en haar binnenliet. "Ga je gang", zei ze met een zwierig gebaar richting haar keuken.Youssef bedankte haar, nam een hap, gaf haar een compliment voor haar kookkunsten en keek haar toen aan.
"Goed", zei hij, "allereerst: er zijn twee manieren om van een mummievloek af te komen. Voor de ene moet je je toegang tot de sfinx zien te verschaffen, het Zielenrustbeeld vinden en om reiniging vragen. De andere manier is een kus van de koningscobra."
"Een koningscobra? Hoe kom ik aan een koningscobra?"
Youssef grijnsde. "Die verkoop ik. Met mand en al. Maar ik zou eerst voorlopig met een gewone slang blijven oefenen zoals ik je al heb zien doen. Die verkoop ik ook.""Ok", zei Cameron, "aangezien ik morgen naar huis ga, lijkt me de tweede optie het handigst. Geef me maar zo'n mand met die twee slangen erbij. En wat betreft dat relikwie?"
"Het eeuwigheidsrelikwie moet zich ergens in de Grote Piramide bevinden. Een waarschuwing, ik raad je aan eerst even bij Helmi langs te gaan voordat je daar binnengaat en wat mummiehapjes bij hem te kopen. Anders ben je binnen de kortste keren opnieuw de pineut."Cameron vond het hoopgevend dat Youssef er kennelijk vanuit ging dat het haar wel zou lukken de vloek op te heffen. Ze nam gepast afscheid van hem en wandelde toen naar buiten op zoek naar de handelaar."Hoe werken die hapjes?", vroeg ze, nadat ze het benodigde aantal munten had overhandigd in ruil voor een zakje vol.
Ze had er inmiddels meer dan genoeg.
"Dat wijst zich vanzelf", was het chagrijnige antwoord. Die Helmi was bepaald geen lachebekje.De rest van de avond bracht ze oefenend door, terwijl ze voelde hoe de vloek was begonnen haar als een zwarte mist te omklemmen.