Generatie 14 - deel 1, "Dat zijn meisjes"
Zodra Elijah zijn diploma op zak had, verliet hij het ouderlijk huis en ging in een klein huisje wonen aan de rand van Emblesight. Hij had het spotgoedkoop kunnen krijgen omdat het nogal een oud en tochtig krot was, maar nadat hij er met zijn ouders de schouders onder had gezet was het heel bewoonbaar geworden.Toen hij definitief verhuisde en zijn woonkamer binnenliep, moest hij toch even slikken. Hoewel hij liever zou stikken dan het toegeven, was hij - ondanks zijn weerbarstige karakter - de aanhankelijkste van de vier broers en hij vond het best moeilijk om het veilige nest achter zich te laten.De eerste dagen besteedde hij door rustig te wennen aan zijn nieuwe leventje. Hij stond laat op, kookte zijn eigen potje, keek veel tv, werkte wat in de tuin en liet het leven komen zoals het kwam. Na een week kwam dat in de vorm van Nicholas, die op een namiddag binnenwaaide met een vrolijk: "Zo broertje, een schattig huisje heb je daar, hoor. Een echt kabouterhuisje voor onze eigen kabouter."Met een vorsende blik wandelde hij rond en bleef in de keuken staan.
"Wat een snoezige strikjes."
"Mama heeft de gordijnen voor me genaaid", bromde Elijah.
"Ja, dat heeft ze ons ook geflikt, maar die strikken zijn heel snel in de prullenbak beland." En toen met een plagerige blik: "Maar iets vertelt me dat jij mammie's strikken lief laat zitten."
"Kom je alleen langs om me in de maling te nemen, of kwam je ook nog iets leuks doen", vroeg Elijah bedaard."Ik kom iets leuks doen. We komen je meenemen naar Lars' Disco-Tech, Kace wacht buiten in de auto."Tien minuten later wandelden ze de zaal binnen, waar het - ondanks het vroege uur - al aardig druk was.
"Kijk broertje", zei Nicholas, "dit is nou een disco. En dat daar, dat zijn meisjes."
"Wat een disco is wist ik al", zei Elijah temerig, "maar dank je van die meisjes.""Wat heb je trouwens met je oor gedaan?", vroeg Kace.
"Ja, dat zag ik ook", grinnikte Nicholas. "Leuk oorbelletje. Ik hoop dat je wel even gegoogeld hebt of hij in het goede oor zit?"
Langzaam draaide Elijah zijn hoofd om en keek hem aan. "Wat bedoel je precies met 'goed', en wat is dan 'fout'?
"Ik bedoelde niet... goed als in fout, ik was alleen even benieuwd in welke vijver je gaat vissen. Ach, laat ook maar." Kace barstte in lachen uit.
"Jullie moeten niet zo op me letten", zei Elijah zacht en wandelde de dansvloer op. Daar bleef hij niet lang alleen.Lars' Disco-Tech gaf vanaf dat moment een heel nieuwe dimensie aan Elijah's leven. Verder kocht hij, om een beetje aanspraak te hebben, een papegaai (Frodo) en ter vermaak een Koning Kegelspel (oefening baarde uiteindelijk kunst). En een heel bijzondere afstandsbediening waarmee hij zijn slaapkamer in de juiste sfeer kon brengen als dat nodig was.Kortom: hij leidde een vrolijk en vrijgevochten bestaan. Geregeld kon men hem in het oude barrel van zijn opa door Emblesight zien racen (niet zelden met een loeiende politieauto in zijn kielzog) of in het park op zijn gitaar zien tokkelen. En bijna iedere avond ging hij uit, alleen of met Nicholas en Kace.Op een avond was hij uitgenodigd op een beachparty, waar hij net aanspraak had toen een bekende opdook.
"Wat staat die vieze ouwe vent naar ons te gluren", siste het meisje waarvan hij de naam nog niet eens wist.
"Da's mijn vader", mompelde Elijah gegeneerd. "Let maar niet op hem, kom, ik weet een rustiger plekje.""En nu?", vroeg ze, toen ze eenmaal thuis waren.
"Wat denk je zelf?", vroeg Elijah.Wat Elijah betreft had het zo zijn hele leven kunnen blijven. Beetje geld binnenhalen met zijn gitaar, lekker op zichzelf in zijn huisje genieten van wat kleine luxe en pleziertjes. Hij was gelukkig.Maar toen begon langzamerhand toch onvermijdelijk de buitenwereld door te dringen in zijn domein. Op een avond zat hij televisie te kijken bij zijn ouders, toen Frances ineens pal voor hem ging staan."Je vader zag je pas op een feestje", zei ze, terwijl er iets onheilspellends achter haar ogen sluimerde. "En toen hij thuiskwam vertelde hij dat hij verwachtte dat we wel snel zouden worden voorgesteld aan iemand."
"Oh?", zei Elijah neutraal. "Die papa."
"Je weet vast wel over wie dat gaat."
"Jaha..., dat was... eh... dinges", antwoordde Elijah.
"Precies, dat was dinges. Dat heb ik papa ook verteld. Heb je enig idee hoe er in het hele dorp gekwebbeld wordt over jou?"
"Heb je enig idee hoe dat me totaal niet interesseert?"
"Heb je enig idee waarom dat je beter wel zou kunnen interesseren? Zoiets is heel slecht voor je reputatie. En bovendien kom je straks met de een of andere rare ziekte thuis. Dus ik maak me nog zorgen ook."
"Snel mee stoppen, hoeft niet."Frances zuchtte geërgerd en verdween in de keuken om het eten klaar te maken. Toen ze later weer in de kamer zaten - de sfeer tussen Frances en Elijah was om te snijden - mengde Lindsey zich er ineens tussen."Volgens mij ben jij gewoon een beetje rusteloos. Volgens mij moet jij eens lekker op reis."
"Ja!", knikte Frances, terwijl ze haar man blij aankeek. "Da's een goed idee!"Elijah stond op. "Dank voor het eten en de gezelligheid, ik ga nog even stappen."Lars' Disco-Tech bleek echter uitgestorven en geruime tijd stond hij in zijn eentje bij de bar en dacht na.
Zijn moeder had hem geïrriteerd met haar 'zelfs Nicholas en Kace maken het niet zo bont' en 'dit kan ook Samuels en Billy's carriëre schaden', maar nu hij het even liet bezinken was het idee van zijn vader zo gek nog niet. Hij zou eens op zijn rekening kijken of hij zich een reisje kon veroorloven. Eigenlijk leek het hem heerlijk een tijdje weg te zijn naar een plek waar niemand hem kende en iedereen hem dus met rust liet.Een maand later zat Elijah in Egypte. Zodra hij in het basiskamp aankwam, bracht hij zijn spullen naar het hem toegewezen tentje en daarna ging hij eens bedenken wat hij zoal kon gaan doen. Hij wandelde naar een groot bord waarop flyers hingen van allerlei bezienswaardigheden en een groot zwemparadijs, maar dat trok hem allemaal niet zo.Ineens werd zijn blik getrokken door een klein, mysterieus briefje. Iemand wilde hulp inschakelen bij het zoeken naar informatie over het een of ander, hij begreep het niet helemaal. Maar het klonk spannend, dus hij pakte het briefje en reed in zijn huurauto naar het vermelde adres.De jonge vrouw die hij aantrof hield een hele verhandeling, maar in feite kwam het erop neer dat hij ergens papieren moest gaan zoeken.
"Komt voor elkaar. Doe je eigenlijk iets vanavond?"
"Ik ben getrouwd."
"Maar doe je iets vanavond?"
"Nee, maar..."
"Tot vanavond. Hopelijk met de papieren."De dagen hierna was hij druk met het opsporen van informatie en andere zaken, omdat elke oplossing een volgende opdracht met zich mee bleek te brengen. En hij moest bekennen dat hij zich sinds lang niet zo levend en vitaal had gevoeld.Hij daalde af in donkere, koude tombes of rende door de hete, droge woestijn op zoek naar turkooizen. En 's avonds slenterde hij door het slaperige dorpje Al Simhara, at ergens iets en raakte aan de praat met de plaatselijke bewoners."Misschien moet ik wel een keer iets aan mijn conditie doen", mompelde hij af en toe, als hij weer eens bijna in een waterput gestikt was. Na drie weken kwam hij vol verhalen thuis."Je bent zo te horen een echte avonturier", zei Frances. "Dat is op zich niet vreemd, daarvan zijn er meer geweest in onze familie. Hoe vond je het trouwens om drie weken lang in een tentje te slapen?"
"Och", zei Elijah", het ging nogal. Meestal logeerde ik ergens."De allereerste avond dat hij terug was ging hij natuurlijk meteen naar Lars' Disco-Tech, maar daar wachtte hem een onaangename verrassing. Op de een of andere manier was Carol er namelijk achter gekomen dat hij ook iets had met Bella en met Daisy en met Lola en met Gloria en daar was ze, op zijn zachtst gezegd, niet blij mee.Ze schold hem dus voor het oog van een volle discotheek de huid vol, en beantwoordde zijn uitermate charmant gebrachte "maar dat ik van hen hou betekent toch niet dat ik ook niet van jou kan houden?" met een klinkende draai om zijn oren.Na even sterretjes gezien te hebben liep hij haar woedend achterna.
"Ik vind het prima dat je boos bent op me, dat moet je zelf weten. Volgens mij wist je best dat je met mij geen trouwklokken zou horen luiden. Maar je blijft wel van me af."
"Je bent een schoft, Kobayne!"
"Weet ik, maar je blijft van me af."Daarna liep hij de dansvloer op, waar zijn marktwaarde gelukkig niet gedaald bleek. En de paparazzi smulden."Het wordt eens tijd dat hij een keer verschrikkelijk verliefd wordt", fluisterde Nicholas tegen Kace.
"Lijkt me erg leuk om een keer mee te maken."
"Wat een snoezige strikjes."
"Mama heeft de gordijnen voor me genaaid", bromde Elijah.
"Ja, dat heeft ze ons ook geflikt, maar die strikken zijn heel snel in de prullenbak beland." En toen met een plagerige blik: "Maar iets vertelt me dat jij mammie's strikken lief laat zitten."
"Kom je alleen langs om me in de maling te nemen, of kwam je ook nog iets leuks doen", vroeg Elijah bedaard."Ik kom iets leuks doen. We komen je meenemen naar Lars' Disco-Tech, Kace wacht buiten in de auto."Tien minuten later wandelden ze de zaal binnen, waar het - ondanks het vroege uur - al aardig druk was.
"Kijk broertje", zei Nicholas, "dit is nou een disco. En dat daar, dat zijn meisjes."
"Wat een disco is wist ik al", zei Elijah temerig, "maar dank je van die meisjes.""Wat heb je trouwens met je oor gedaan?", vroeg Kace.
"Ja, dat zag ik ook", grinnikte Nicholas. "Leuk oorbelletje. Ik hoop dat je wel even gegoogeld hebt of hij in het goede oor zit?"
Langzaam draaide Elijah zijn hoofd om en keek hem aan. "Wat bedoel je precies met 'goed', en wat is dan 'fout'?
"Ik bedoelde niet... goed als in fout, ik was alleen even benieuwd in welke vijver je gaat vissen. Ach, laat ook maar." Kace barstte in lachen uit.
"Jullie moeten niet zo op me letten", zei Elijah zacht en wandelde de dansvloer op. Daar bleef hij niet lang alleen.Lars' Disco-Tech gaf vanaf dat moment een heel nieuwe dimensie aan Elijah's leven. Verder kocht hij, om een beetje aanspraak te hebben, een papegaai (Frodo) en ter vermaak een Koning Kegelspel (oefening baarde uiteindelijk kunst). En een heel bijzondere afstandsbediening waarmee hij zijn slaapkamer in de juiste sfeer kon brengen als dat nodig was.Kortom: hij leidde een vrolijk en vrijgevochten bestaan. Geregeld kon men hem in het oude barrel van zijn opa door Emblesight zien racen (niet zelden met een loeiende politieauto in zijn kielzog) of in het park op zijn gitaar zien tokkelen. En bijna iedere avond ging hij uit, alleen of met Nicholas en Kace.Op een avond was hij uitgenodigd op een beachparty, waar hij net aanspraak had toen een bekende opdook.
"Wat staat die vieze ouwe vent naar ons te gluren", siste het meisje waarvan hij de naam nog niet eens wist.
"Da's mijn vader", mompelde Elijah gegeneerd. "Let maar niet op hem, kom, ik weet een rustiger plekje.""En nu?", vroeg ze, toen ze eenmaal thuis waren.
"Wat denk je zelf?", vroeg Elijah.Wat Elijah betreft had het zo zijn hele leven kunnen blijven. Beetje geld binnenhalen met zijn gitaar, lekker op zichzelf in zijn huisje genieten van wat kleine luxe en pleziertjes. Hij was gelukkig.Maar toen begon langzamerhand toch onvermijdelijk de buitenwereld door te dringen in zijn domein. Op een avond zat hij televisie te kijken bij zijn ouders, toen Frances ineens pal voor hem ging staan."Je vader zag je pas op een feestje", zei ze, terwijl er iets onheilspellends achter haar ogen sluimerde. "En toen hij thuiskwam vertelde hij dat hij verwachtte dat we wel snel zouden worden voorgesteld aan iemand."
"Oh?", zei Elijah neutraal. "Die papa."
"Je weet vast wel over wie dat gaat."
"Jaha..., dat was... eh... dinges", antwoordde Elijah.
"Precies, dat was dinges. Dat heb ik papa ook verteld. Heb je enig idee hoe er in het hele dorp gekwebbeld wordt over jou?"
"Heb je enig idee hoe dat me totaal niet interesseert?"
"Heb je enig idee waarom dat je beter wel zou kunnen interesseren? Zoiets is heel slecht voor je reputatie. En bovendien kom je straks met de een of andere rare ziekte thuis. Dus ik maak me nog zorgen ook."
"Snel mee stoppen, hoeft niet."Frances zuchtte geërgerd en verdween in de keuken om het eten klaar te maken. Toen ze later weer in de kamer zaten - de sfeer tussen Frances en Elijah was om te snijden - mengde Lindsey zich er ineens tussen."Volgens mij ben jij gewoon een beetje rusteloos. Volgens mij moet jij eens lekker op reis."
"Ja!", knikte Frances, terwijl ze haar man blij aankeek. "Da's een goed idee!"Elijah stond op. "Dank voor het eten en de gezelligheid, ik ga nog even stappen."Lars' Disco-Tech bleek echter uitgestorven en geruime tijd stond hij in zijn eentje bij de bar en dacht na.
Zijn moeder had hem geïrriteerd met haar 'zelfs Nicholas en Kace maken het niet zo bont' en 'dit kan ook Samuels en Billy's carriëre schaden', maar nu hij het even liet bezinken was het idee van zijn vader zo gek nog niet. Hij zou eens op zijn rekening kijken of hij zich een reisje kon veroorloven. Eigenlijk leek het hem heerlijk een tijdje weg te zijn naar een plek waar niemand hem kende en iedereen hem dus met rust liet.Een maand later zat Elijah in Egypte. Zodra hij in het basiskamp aankwam, bracht hij zijn spullen naar het hem toegewezen tentje en daarna ging hij eens bedenken wat hij zoal kon gaan doen. Hij wandelde naar een groot bord waarop flyers hingen van allerlei bezienswaardigheden en een groot zwemparadijs, maar dat trok hem allemaal niet zo.Ineens werd zijn blik getrokken door een klein, mysterieus briefje. Iemand wilde hulp inschakelen bij het zoeken naar informatie over het een of ander, hij begreep het niet helemaal. Maar het klonk spannend, dus hij pakte het briefje en reed in zijn huurauto naar het vermelde adres.De jonge vrouw die hij aantrof hield een hele verhandeling, maar in feite kwam het erop neer dat hij ergens papieren moest gaan zoeken.
"Komt voor elkaar. Doe je eigenlijk iets vanavond?"
"Ik ben getrouwd."
"Maar doe je iets vanavond?"
"Nee, maar..."
"Tot vanavond. Hopelijk met de papieren."De dagen hierna was hij druk met het opsporen van informatie en andere zaken, omdat elke oplossing een volgende opdracht met zich mee bleek te brengen. En hij moest bekennen dat hij zich sinds lang niet zo levend en vitaal had gevoeld.Hij daalde af in donkere, koude tombes of rende door de hete, droge woestijn op zoek naar turkooizen. En 's avonds slenterde hij door het slaperige dorpje Al Simhara, at ergens iets en raakte aan de praat met de plaatselijke bewoners."Misschien moet ik wel een keer iets aan mijn conditie doen", mompelde hij af en toe, als hij weer eens bijna in een waterput gestikt was. Na drie weken kwam hij vol verhalen thuis."Je bent zo te horen een echte avonturier", zei Frances. "Dat is op zich niet vreemd, daarvan zijn er meer geweest in onze familie. Hoe vond je het trouwens om drie weken lang in een tentje te slapen?"
"Och", zei Elijah", het ging nogal. Meestal logeerde ik ergens."De allereerste avond dat hij terug was ging hij natuurlijk meteen naar Lars' Disco-Tech, maar daar wachtte hem een onaangename verrassing. Op de een of andere manier was Carol er namelijk achter gekomen dat hij ook iets had met Bella en met Daisy en met Lola en met Gloria en daar was ze, op zijn zachtst gezegd, niet blij mee.Ze schold hem dus voor het oog van een volle discotheek de huid vol, en beantwoordde zijn uitermate charmant gebrachte "maar dat ik van hen hou betekent toch niet dat ik ook niet van jou kan houden?" met een klinkende draai om zijn oren.Na even sterretjes gezien te hebben liep hij haar woedend achterna.
"Ik vind het prima dat je boos bent op me, dat moet je zelf weten. Volgens mij wist je best dat je met mij geen trouwklokken zou horen luiden. Maar je blijft wel van me af."
"Je bent een schoft, Kobayne!"
"Weet ik, maar je blijft van me af."Daarna liep hij de dansvloer op, waar zijn marktwaarde gelukkig niet gedaald bleek. En de paparazzi smulden."Het wordt eens tijd dat hij een keer verschrikkelijk verliefd wordt", fluisterde Nicholas tegen Kace.
"Lijkt me erg leuk om een keer mee te maken."