Generatie 14 - deel 3, De vogeloppas
Elijah had inmiddels voldoende ervaring om te weten wanneer een vrouw iets voor hem voelde en wanneer niet."Jij bent een soort roofdier", had Nicholas een keer tegen hem gezegd, en dat klopte wel. Een roofdier dat puur instinctief de zwakheden van zijn prooi aftastte en dan toesloeg op het juiste moment. Ondanks het feit dat Robyn de boot afhield, voelde hij dat die afwijzing puur voortkwam uit verstandelijke overwegingen en niet uit haar gevoel. En hij wist haast zeker dat hij haar uiteindelijk wel zou kunnen krijgen waar hij haar wilde hebben.
Wat volkomen nieuw was voor Elijah, was dat hij dat niet wilde. Niet op die manier. Ze moest uit eigen beweging voor hem kiezen en anders had hij het net zo lief niet. De dag nadat hij met haar in de afgelegen hut naar de sterren had zitten kijken, zat hij moederziel alleen aan de bar van Grand Café De Vier Noten en dacht na. Toen nam hij een kloek besluit.Het kostte hem een week om al zijn liefjes af te gaan en hen vriendelijk doch beslist voor te stellen vanaf nu gewoon als vrienden door het leven te gaan. Een nogal intensieve taak, waarbij de reacties varieerden van 'oké, best joh, bel maar een keer als je van gedachten verandert' tot een getergd 'zeg het maar eerlijk, ben ik te oud soms, is dat het!?'Het moeilijkst had hij het bij een jongedame, die zich in het hoofd bleek te hebben gezet dat ze bezig was hem te temmen en die in kleine stukjes uit elkaar viel, toen hij dat project zo lelijk doorkruiste.Het was hem allemaal niet in de kouwe kleren gaan zitten, liefdes opstarten was stukken gezelliger dan ze afsluiten vond hij. En toen aan het eind van die week ook nog van alles in huis tegelijkertijd kapot ging, besloot hij dat het weer hoog tijd was om zijn biezen te pakken."We gaan maar weer eens aan opa en oma vragen of je een paar weekjes bij hen mag logeren", zei hij de ochtend voor vertrek tegen Frodo. Een tijdje stond hij met de vogel op zijn arm, die geduldig bleef wachten en af en toe iets onder zijn vleugels vandaan pikte."Of....", zei Elijah uiteindelijk, of... misschien heb ik wel een beter idee." Hij zette Frodo terug op zijn tak, kleedde zich aan en stapte in de auto.Even later belde hij bij Robyn aan, die hem verbaasd binnenliet."Dat is een tijd geleden?", hakkelde ze.
"Heb je me gemist?"
"Dan had ik je wel gebeld."
Elijah schoot in de lach. "En dan zegt Samuel dat je verlegen bent."Als op commando begon ze onmiddellijk te blozen."Ik heb een leuk voorstel", zei hij. "Ik ga weer voor vijf weken naar Egypte en ik wilde vragen of jij intussen op mijn papegaai wil passen."
"Oh?", zei ze verbaasd. "Ik dacht dat die altijd naar je ouders ging. Maar natuurlijk wil ik dat. Waar is hij?"
"Hij zit thuis. Te wachten op je. Je mag daar op hem passen, ik dacht dat je het misschien wel fijn vond om een tijdje iets luxer te wonen."Hij keek om zich heen. "Hoewel ik je wel verbied om de boel te gaan decoreren, onze smaken lopen nogal uiteen. Het lijkt hier de woonwagen van Pipo de Clown wel."
Even kneep ze haar ogen samen, wat hem onnoemelijk vertederde. "Hoe toepasselijk", zei ze. "Maar ik moet je teleurstellen, het was al zo toen ik hier kwam wonen."
"Doe je het?"
Met een argwanend gezicht keek ze hem aan.
"Bedenk dat je hier geen boeken hebt", zei hij slim.
Dat gaf de doorslag. "Oké, waarom ook niet, ik doe het", zei ze.Even later maakte ze kennis met Frodo en dat ging zo'n beetje zo:
"Goedenavond Frodo, aangenaam kennis met je te maken. Wat een prachtige vogel ben je. Zo, en nu we elkaar dan iets beter kennen heb ik een vraagje voor je. Is het jou ook opgevallen dat hier helemaal nergens een boekenkast staat?" "Ik heb nooit gezegd dat ik een boekenkast heb", zei Elijah. "Ik heb alleen vastgesteld dat jij er geen hebt."
"Dat is waar", knikte Robyn en keek hem even aan. "Mag ik je complimenteren met je opmerkzaamheid?"
"Maar ik heb goed nieuws voor je, er is een prima bibliotheek in het dorp."
"Ik ben blij dat ik mijn pasje heb meegenomen", zei Robyn met een scheef lachje.De volgende ochtend zaten ze samen aan het ontbijt en even kon Elijah het niet laten.
"We zijn net een getrouwd stel zo, vind je niet?"
"Uch-uch-uch", deed Robyn net of ze zich verslikte. "Jij getrouwd, that 'll be the day."Lachend stond hij op. "Daar is de taxi, ik moet gaan."
En toen, na een kleine stilte: "Ik vind je echt lief, Robyn. Dat is geen grapje."Zodra hij zijn spullen in het basiskamp had afgeleverd, begon Elijah aan een missie die op geen enkel avonturenbord te vinden was. Net als in Emblesight ging hij al zijn vriendinnetjes af, met het bekende voorstel. En ook in Egypte waren de reacties uiteenlopend.Het griezeligst was Shadia, die hem bijna aanviel.
Hij mocht haar wel, dus hij deinsde verbijsterd achteruit en zei beteuterd: "Maar waarom reageer je nou zo gebeten, je bent nota bene zelf getrouwd!"
"Farouk is nooit thuis, dat weet je best. Ik vind het een rotstreek!", snoof ze boos.
"Maar.."
"Ga!"Zelden was een man blijer geweest om de woestijn in te trekken.
"Ik begin gewoon nooit meer iets met vrouwen, denk ik", bromde hij. "Ik kap ermee."De reis voerde naar de Piramide van de Lucht, maar de weg erheen was lang en onderweg stopte hij geregeld. Om van het uitzicht te genieten of een opgraving te verrichten. Wat trouwens aardig wat opbracht.Uiteindelijk bereikte hij de piramide, maar voor hij die betrad werd zijn blik getrokken door een beeld dat wat los op zijn sokkel bleek te staan. Even later daalde hij een spontaan geopende trap af, die naar onderaardse kamers voerde en die nacht sliep Elijah voor het eerst van zijn leven in een sarcofaag. Een lege, wel te verstaan.De volgende ochtend koos hij de hoofdingang en begon aan zijn queeste.Voor vertrek had Frances hem eraan herinnerd dat er in de Kobaynegarage nog een handig attribuut lag, dat een voorouder ooit had meegenomen van een van haar reizen.Hij was blij dat hij de moeite had genomen het even op te halen, want het scheelde hem een hoop gehak.Glorieuze momenten wisselden pijnlijke af en hoewel hij zich grotendeels Hansje in 't Bessenland waande, sloeg nu en dan toch even de eenzaamheid toe en had hij behoefte aan wat gezelschap.Dan belde hij naar huis en 'huis' was natuurlijk Frances of Lindsey, maar ook elke dag even Robyn. De eerste keren veinsde hij nog voornamelijk voor Frodo te bellen, maar naarmate hij meer en meer merkte dat ze het leuk vond dat hij contact zocht, werden hun gesprekken langer en persoonlijker. Toen hij een keer vertelde dat hij ongewild een gloeilamp had geïmiteerd die dag, reageerde ze vooral heel bezorgd."Je doet toch wel voorzichtig!? Het is daar toch niet echt gevaarlijk of zo?"
"Ga je me vertellen dat je over me inzit?", reageerde hij plagerig.
Even was het stil, en toen klonk het: "Nee hoor, natuurlijk niet. Verschroei jij maar lekker je wimpers als je dat leuk vindt."Na twee weken zei ze ineens, een beetje bedeesd: "Je bent nogal het gesprek van de dag hier momenteel."
"Oh? Hoezo, ik ben er niet eens!"
Heel verlegen klonk het: "Nou ja, het schijnt dat je nogal wat... meisjes boos of verdrietig hebt gemaakt. Of allebei. Iedereen is aan het speculeren."
Hij grinnikte. "Geen commentaar", zei hij en hing op.Uiteindelijk vond hij wat hij zocht en keerde terug naar het dorp, waar hij na dit woeste avontuur een opdracht kreeg met een wat huishoudelijker karakter: hij moest een portie shoarma maken. Van die taak kweet hij zich braaf en omdat de vijf weken bijna om waren en hij bijna naar huis ging, besloot Elijah zich de resterende tijd een beetje te ontspannen.Zijn thuiskomst deze keer was heel anders dan de vorige keren. Geen leeg huis, maar Robyn die hem opwachtte."Hebben we een hond?"
Ze lachte. "Dat is een zwerfhond, we hebben vriendschap gesloten. Ik noem hem Boef.""Dus je bent er nog", zei hij, terwijl hij zijn plunjezak in een hoek gooide.
"Dat was toch de bedoeling?"
"Jawel. Maar voor hetzelfde geld was je gewoon weer thuis gaan zitten, om elke dag even langs te komen voor de papegaai. Of je had hem alsnog bij mijn ouders gebracht."
"Nee", zei ze. "Dat heb ik niet gedaan."Een tijdje zeiden ze niets, maar stonden een beetje onwennig in de kamer, niet goed wetend wat ze verder moesten zeggen.En toen ineens slaakte Robyn een diepe zucht, draaide zich om en gaf hem een kus.
"Goh", zei Elijah. En hij straalde.
Wat volkomen nieuw was voor Elijah, was dat hij dat niet wilde. Niet op die manier. Ze moest uit eigen beweging voor hem kiezen en anders had hij het net zo lief niet. De dag nadat hij met haar in de afgelegen hut naar de sterren had zitten kijken, zat hij moederziel alleen aan de bar van Grand Café De Vier Noten en dacht na. Toen nam hij een kloek besluit.Het kostte hem een week om al zijn liefjes af te gaan en hen vriendelijk doch beslist voor te stellen vanaf nu gewoon als vrienden door het leven te gaan. Een nogal intensieve taak, waarbij de reacties varieerden van 'oké, best joh, bel maar een keer als je van gedachten verandert' tot een getergd 'zeg het maar eerlijk, ben ik te oud soms, is dat het!?'Het moeilijkst had hij het bij een jongedame, die zich in het hoofd bleek te hebben gezet dat ze bezig was hem te temmen en die in kleine stukjes uit elkaar viel, toen hij dat project zo lelijk doorkruiste.Het was hem allemaal niet in de kouwe kleren gaan zitten, liefdes opstarten was stukken gezelliger dan ze afsluiten vond hij. En toen aan het eind van die week ook nog van alles in huis tegelijkertijd kapot ging, besloot hij dat het weer hoog tijd was om zijn biezen te pakken."We gaan maar weer eens aan opa en oma vragen of je een paar weekjes bij hen mag logeren", zei hij de ochtend voor vertrek tegen Frodo. Een tijdje stond hij met de vogel op zijn arm, die geduldig bleef wachten en af en toe iets onder zijn vleugels vandaan pikte."Of....", zei Elijah uiteindelijk, of... misschien heb ik wel een beter idee." Hij zette Frodo terug op zijn tak, kleedde zich aan en stapte in de auto.Even later belde hij bij Robyn aan, die hem verbaasd binnenliet."Dat is een tijd geleden?", hakkelde ze.
"Heb je me gemist?"
"Dan had ik je wel gebeld."
Elijah schoot in de lach. "En dan zegt Samuel dat je verlegen bent."Als op commando begon ze onmiddellijk te blozen."Ik heb een leuk voorstel", zei hij. "Ik ga weer voor vijf weken naar Egypte en ik wilde vragen of jij intussen op mijn papegaai wil passen."
"Oh?", zei ze verbaasd. "Ik dacht dat die altijd naar je ouders ging. Maar natuurlijk wil ik dat. Waar is hij?"
"Hij zit thuis. Te wachten op je. Je mag daar op hem passen, ik dacht dat je het misschien wel fijn vond om een tijdje iets luxer te wonen."Hij keek om zich heen. "Hoewel ik je wel verbied om de boel te gaan decoreren, onze smaken lopen nogal uiteen. Het lijkt hier de woonwagen van Pipo de Clown wel."
Even kneep ze haar ogen samen, wat hem onnoemelijk vertederde. "Hoe toepasselijk", zei ze. "Maar ik moet je teleurstellen, het was al zo toen ik hier kwam wonen."
"Doe je het?"
Met een argwanend gezicht keek ze hem aan.
"Bedenk dat je hier geen boeken hebt", zei hij slim.
Dat gaf de doorslag. "Oké, waarom ook niet, ik doe het", zei ze.Even later maakte ze kennis met Frodo en dat ging zo'n beetje zo:
"Goedenavond Frodo, aangenaam kennis met je te maken. Wat een prachtige vogel ben je. Zo, en nu we elkaar dan iets beter kennen heb ik een vraagje voor je. Is het jou ook opgevallen dat hier helemaal nergens een boekenkast staat?" "Ik heb nooit gezegd dat ik een boekenkast heb", zei Elijah. "Ik heb alleen vastgesteld dat jij er geen hebt."
"Dat is waar", knikte Robyn en keek hem even aan. "Mag ik je complimenteren met je opmerkzaamheid?"
"Maar ik heb goed nieuws voor je, er is een prima bibliotheek in het dorp."
"Ik ben blij dat ik mijn pasje heb meegenomen", zei Robyn met een scheef lachje.De volgende ochtend zaten ze samen aan het ontbijt en even kon Elijah het niet laten.
"We zijn net een getrouwd stel zo, vind je niet?"
"Uch-uch-uch", deed Robyn net of ze zich verslikte. "Jij getrouwd, that 'll be the day."Lachend stond hij op. "Daar is de taxi, ik moet gaan."
En toen, na een kleine stilte: "Ik vind je echt lief, Robyn. Dat is geen grapje."Zodra hij zijn spullen in het basiskamp had afgeleverd, begon Elijah aan een missie die op geen enkel avonturenbord te vinden was. Net als in Emblesight ging hij al zijn vriendinnetjes af, met het bekende voorstel. En ook in Egypte waren de reacties uiteenlopend.Het griezeligst was Shadia, die hem bijna aanviel.
Hij mocht haar wel, dus hij deinsde verbijsterd achteruit en zei beteuterd: "Maar waarom reageer je nou zo gebeten, je bent nota bene zelf getrouwd!"
"Farouk is nooit thuis, dat weet je best. Ik vind het een rotstreek!", snoof ze boos.
"Maar.."
"Ga!"Zelden was een man blijer geweest om de woestijn in te trekken.
"Ik begin gewoon nooit meer iets met vrouwen, denk ik", bromde hij. "Ik kap ermee."De reis voerde naar de Piramide van de Lucht, maar de weg erheen was lang en onderweg stopte hij geregeld. Om van het uitzicht te genieten of een opgraving te verrichten. Wat trouwens aardig wat opbracht.Uiteindelijk bereikte hij de piramide, maar voor hij die betrad werd zijn blik getrokken door een beeld dat wat los op zijn sokkel bleek te staan. Even later daalde hij een spontaan geopende trap af, die naar onderaardse kamers voerde en die nacht sliep Elijah voor het eerst van zijn leven in een sarcofaag. Een lege, wel te verstaan.De volgende ochtend koos hij de hoofdingang en begon aan zijn queeste.Voor vertrek had Frances hem eraan herinnerd dat er in de Kobaynegarage nog een handig attribuut lag, dat een voorouder ooit had meegenomen van een van haar reizen.Hij was blij dat hij de moeite had genomen het even op te halen, want het scheelde hem een hoop gehak.Glorieuze momenten wisselden pijnlijke af en hoewel hij zich grotendeels Hansje in 't Bessenland waande, sloeg nu en dan toch even de eenzaamheid toe en had hij behoefte aan wat gezelschap.Dan belde hij naar huis en 'huis' was natuurlijk Frances of Lindsey, maar ook elke dag even Robyn. De eerste keren veinsde hij nog voornamelijk voor Frodo te bellen, maar naarmate hij meer en meer merkte dat ze het leuk vond dat hij contact zocht, werden hun gesprekken langer en persoonlijker. Toen hij een keer vertelde dat hij ongewild een gloeilamp had geïmiteerd die dag, reageerde ze vooral heel bezorgd."Je doet toch wel voorzichtig!? Het is daar toch niet echt gevaarlijk of zo?"
"Ga je me vertellen dat je over me inzit?", reageerde hij plagerig.
Even was het stil, en toen klonk het: "Nee hoor, natuurlijk niet. Verschroei jij maar lekker je wimpers als je dat leuk vindt."Na twee weken zei ze ineens, een beetje bedeesd: "Je bent nogal het gesprek van de dag hier momenteel."
"Oh? Hoezo, ik ben er niet eens!"
Heel verlegen klonk het: "Nou ja, het schijnt dat je nogal wat... meisjes boos of verdrietig hebt gemaakt. Of allebei. Iedereen is aan het speculeren."
Hij grinnikte. "Geen commentaar", zei hij en hing op.Uiteindelijk vond hij wat hij zocht en keerde terug naar het dorp, waar hij na dit woeste avontuur een opdracht kreeg met een wat huishoudelijker karakter: hij moest een portie shoarma maken. Van die taak kweet hij zich braaf en omdat de vijf weken bijna om waren en hij bijna naar huis ging, besloot Elijah zich de resterende tijd een beetje te ontspannen.Zijn thuiskomst deze keer was heel anders dan de vorige keren. Geen leeg huis, maar Robyn die hem opwachtte."Hebben we een hond?"
Ze lachte. "Dat is een zwerfhond, we hebben vriendschap gesloten. Ik noem hem Boef.""Dus je bent er nog", zei hij, terwijl hij zijn plunjezak in een hoek gooide.
"Dat was toch de bedoeling?"
"Jawel. Maar voor hetzelfde geld was je gewoon weer thuis gaan zitten, om elke dag even langs te komen voor de papegaai. Of je had hem alsnog bij mijn ouders gebracht."
"Nee", zei ze. "Dat heb ik niet gedaan."Een tijdje zeiden ze niets, maar stonden een beetje onwennig in de kamer, niet goed wetend wat ze verder moesten zeggen.En toen ineens slaakte Robyn een diepe zucht, draaide zich om en gaf hem een kus.
"Goh", zei Elijah. En hij straalde.