Generatie 21 - deel 29, Spijbelen
Cameron stond vroeg op, maakte snel een ontbijt, at, zette wat over was in de koelkast voor haar gastheer die nog sliep en sprong toen op haar fiets. Haar volgende missie voerde naar een knus en waterrijk park, De Hete Bron.
Het was lastig om te bepalen waar ze moest beginnen, maar toen ze een enorm rotsblok zag liggen, liep ze er meteen heen in de veronderstelling dat het hier weleens zou kunnen zijn.
Ze had gelijk. Achter de kei bleek een waterput en even later kwam ze boven in een broeierige, vochtige ruimte.
Ook beneden kwam de bijl van Pangu - zoals haar opdrachtgever hem had genoemd - goed van pas. Puin dat haar doorgaans heel wat gehak kostte, kon ze nu in een enkele machtige klap verpulveren.
Toen ze haar opdracht had voltooid, was ze doodmoe. Ze had een flinke wandeling voor de boeg om weer terug in de bewoonde wereld te geraken, dus besloot ze even een uiltje te knappen.
De dagen daarna voerde ze wat kleine opdrachtjes uit en kreeg toen de heugelijke melding, dat ze haar derde Visumpunt bereikt had.
"Dat betekent dat u een huis mag huren." Aan die optie had ze nog helemaal niet gedacht, maar eigenlijk leek haar dat wel prettig. En dan het liefst in het centrum, met alle winkels binnen handbereik en aanspraak van de lokale bevolking. Diezelfde dag nog had ze het geregeld. Na een paar weken zat de China-trip erop. Altijd een beetje een kater, hoewel ze ook blij was de kinderen weer te zien. Daryl reageerde afstandelijk, gaf haar een vluchtige kus en verdween toen in zijn kamertje, maar Jodie maakte het helemaal goed door zich als een koalabeertje aan haar moeder vast te klampen en niet meer los te laten. Ze zat vol enthousiaste kleuterverhalen en Cameron genoot. Het was niet dat Daryl niet van zijn moeder hield. Hij vond het alleen moeilijk om haar affectie te tonen. Op de een of andere manier lukte dat bij Naomi en zijn zusje, en vroeger River, veel gemakkelijker. En bij Makkertje natuurlijk. Maar bij zijn moeder voelde hij altijd een soort schild.Op een ochtend, net voordat hij de douche in zou gaan om zich klaar te maken voor school, liep hij haar slaapkamer in om iets te vragen. Cameron was er niet, maar zijn oog viel op een apparaatje dat op haar nachtkastje lag. Hij kende het wel, zijn moeder gebruikte het om mooie stenen of schelpen mee te vinden die ze verkocht. Toen de schoolbus om 8 uur voorreed, was Daryl allang verdwenen. Hij had het apparaatje in zijn zak gestoken en had stilletjes het huis verlaten om op ontdekkingstocht gegaan. Een tijdje terug had hij Tom Sawyer van Mark Twain geleend in de bibliotheek. Zo'n leventje, volkomen vrij, buiten en niet in de schoolbanken, wilde hij ook leiden. Zijn moeder bleek het daar niet mee eens. Uiteraard was ze in de loop van de dag door school gebeld om te vragen waar hij was en zodra hij thuiskwam, stierde ze naar buiten. "Ik had niet zo'n zin vandaag", reageerde Daryl benepen, waarop hij een woedende tirade over zich heen kreeg. De dagen erna besloot hij zich een beetje gedeisd te houden en zich van zijn beste kant te laten zien. Hopelijk zou het dan snel overwaaien. Niet alleen Daryls gedrag liet te wensen over. Charlie mocht dan zijn lesje leren door Camerons standjes, dat gold niet voor Daryl. De vrijheid was te aanlokkelijk om er niet nu en dan aan toe te geven. Op zich had hij geen hekel aan school. Hij kon best goed leren en met de meeste kinderen in zijn klas kon hij het prima vinden. Hij had alleen moeite met lang binnen zitten en precies te doen wat er gevraagd werd. Soms trok hij dat gewoon niet. Gelukkig voor hem trof hij in hun onderbuurman een goeie handlanger. Die had ook vaak gespijbeld en wilde hem best helpen door school te bellen om te zeggen dat hij ziek was, geen probleem. En niet alleen dat, hij wilde Daryl ook best een lift geven. Hij leerde op die manier uitstekend voor zichzelf te zorgen. Er was lagen altijd wel restjes eten ergens die mensen hadden achtergelaten. Daryl schrok een beetje toen hij River zag. De laatste keer was die boos tegen hem uitgevallen en daarna hadden ze elkaar niet meer gezien. Maar River zocht oogcontact met hem, groette, pakte toen een paar rolschaatsen en ging de baan op. "Rondje proberen?", klonk het ineens. Daryl had geen idee wat rondje proberen betekende, maar hij was zo blij dat River normaal tegen hem deed dat hij instemde. Het bleek best leuk en het ging ook best goed. Een tijdje. Lachend krabbelden ze op en rolschaatsten verder.
"Alles goed thuis?", informeerde River. Daryl knikte.
"Ook met Jodie?"
Weer knikte Daryl. "Jodie is erg lief", zei hij. "En makkelijk zegt mama."
River lachte. "En jij niet?", vroeg hij. "Jij bent niet makkelijk?"
Daryl haalde zijn schouders op en zei niets meer. Toen hij thuiskwam, lagen zijn moeder en zijn zusje al in bed.
"Dat betekent dat u een huis mag huren." Aan die optie had ze nog helemaal niet gedacht, maar eigenlijk leek haar dat wel prettig. En dan het liefst in het centrum, met alle winkels binnen handbereik en aanspraak van de lokale bevolking. Diezelfde dag nog had ze het geregeld. Na een paar weken zat de China-trip erop. Altijd een beetje een kater, hoewel ze ook blij was de kinderen weer te zien. Daryl reageerde afstandelijk, gaf haar een vluchtige kus en verdween toen in zijn kamertje, maar Jodie maakte het helemaal goed door zich als een koalabeertje aan haar moeder vast te klampen en niet meer los te laten. Ze zat vol enthousiaste kleuterverhalen en Cameron genoot. Het was niet dat Daryl niet van zijn moeder hield. Hij vond het alleen moeilijk om haar affectie te tonen. Op de een of andere manier lukte dat bij Naomi en zijn zusje, en vroeger River, veel gemakkelijker. En bij Makkertje natuurlijk. Maar bij zijn moeder voelde hij altijd een soort schild.Op een ochtend, net voordat hij de douche in zou gaan om zich klaar te maken voor school, liep hij haar slaapkamer in om iets te vragen. Cameron was er niet, maar zijn oog viel op een apparaatje dat op haar nachtkastje lag. Hij kende het wel, zijn moeder gebruikte het om mooie stenen of schelpen mee te vinden die ze verkocht. Toen de schoolbus om 8 uur voorreed, was Daryl allang verdwenen. Hij had het apparaatje in zijn zak gestoken en had stilletjes het huis verlaten om op ontdekkingstocht gegaan. Een tijdje terug had hij Tom Sawyer van Mark Twain geleend in de bibliotheek. Zo'n leventje, volkomen vrij, buiten en niet in de schoolbanken, wilde hij ook leiden. Zijn moeder bleek het daar niet mee eens. Uiteraard was ze in de loop van de dag door school gebeld om te vragen waar hij was en zodra hij thuiskwam, stierde ze naar buiten. "Ik had niet zo'n zin vandaag", reageerde Daryl benepen, waarop hij een woedende tirade over zich heen kreeg. De dagen erna besloot hij zich een beetje gedeisd te houden en zich van zijn beste kant te laten zien. Hopelijk zou het dan snel overwaaien. Niet alleen Daryls gedrag liet te wensen over. Charlie mocht dan zijn lesje leren door Camerons standjes, dat gold niet voor Daryl. De vrijheid was te aanlokkelijk om er niet nu en dan aan toe te geven. Op zich had hij geen hekel aan school. Hij kon best goed leren en met de meeste kinderen in zijn klas kon hij het prima vinden. Hij had alleen moeite met lang binnen zitten en precies te doen wat er gevraagd werd. Soms trok hij dat gewoon niet. Gelukkig voor hem trof hij in hun onderbuurman een goeie handlanger. Die had ook vaak gespijbeld en wilde hem best helpen door school te bellen om te zeggen dat hij ziek was, geen probleem. En niet alleen dat, hij wilde Daryl ook best een lift geven. Hij leerde op die manier uitstekend voor zichzelf te zorgen. Er was lagen altijd wel restjes eten ergens die mensen hadden achtergelaten. Daryl schrok een beetje toen hij River zag. De laatste keer was die boos tegen hem uitgevallen en daarna hadden ze elkaar niet meer gezien. Maar River zocht oogcontact met hem, groette, pakte toen een paar rolschaatsen en ging de baan op. "Rondje proberen?", klonk het ineens. Daryl had geen idee wat rondje proberen betekende, maar hij was zo blij dat River normaal tegen hem deed dat hij instemde. Het bleek best leuk en het ging ook best goed. Een tijdje. Lachend krabbelden ze op en rolschaatsten verder.
"Alles goed thuis?", informeerde River. Daryl knikte.
"Ook met Jodie?"
Weer knikte Daryl. "Jodie is erg lief", zei hij. "En makkelijk zegt mama."
River lachte. "En jij niet?", vroeg hij. "Jij bent niet makkelijk?"
Daryl haalde zijn schouders op en zei niets meer. Toen hij thuiskwam, lagen zijn moeder en zijn zusje al in bed.