Generatie 22 - deel 13, De tombe
Beneden kwam hij in een hel verlichte gang terecht met twee deuren, waarvan er een gesloten was. De andere deur voerde naar een ruim en ronduit gezellig woonvertrek. Had hij dat geweten, dan had hij hier gratis de nacht kunnen doorbrengen. Er was zelfs een bed. Hij keek wat rond, vond een slaapzak die hij bij zich stak voor het geval er minder comfortabele kamers zouden volgen en ontdekte verder een aantal schakelaars waarvan er een kapot leek want die deed niks. De andere schakelaars leverden wel resultaat op.
Uiteindelijk vond hij een steen in de vorm van een ster en omdat hij diezelfde vorm naast de afgesloten deur in de hal had gezien, vermoedde hij een verband. Dat bleek te kloppen.
Hij kwam in een smalle gang met vijf deuren en toen hij er een opende, werd meteen duidelijk dat deze tombe niet zonder gevaar was toen gloeiendhete vlammen hem tegemoet bulderden. Snel sloot hij de deur weer en zocht verder.
Elke keer dat hij dacht dat hij niet verder kon, bleek er toch een uitweg. Waaronder ook magische.
Uiteindelijk lukte het hem de laatste kamer te betreden, wat de eerste kamer was die hij geopend had. Kennelijk was hij er ergens in geslaagd het vuur uit te schakelen maar hij bleef voorzichtig. Wat terecht bleek toen hij een verborgen val ontdekte. Gelukkig was het niet moeilijk die onschadelijk te maken.
Achter de kamers was een gang die opnieuw nergens op uit leek te komen, maar inmiddels snapte Daryl dat niets hier was wat het leek.
Toen hij onderin de waterput een tunnel ontdekte, zwom hij die zonder aarzelen in. Zich halverwege realiserend dat hij zijn zeemeerminkrachten niet meer bezat en dus iets te onbezonnen was geweest. Gelukkig bleek de tunnel niet al te lang.
Even was hij in de war omdat hij bovenkwam in wat precies dezelfde kamer leek. Tot hij besefte dat het slechts een mindfuck was en de kamer bijna een kopie.
Er waren twee deuren, waarvan hij er één met geen mogelijkheid open kon krijgen en de andere wel, met een hartvormige steen die hij eerder in een kist gevonden had en wijselijk meegenomen. Hij belandde in een badkamer, wat eigenlijk wel goed uitkwam want hij moest nodig plassen en kon onderhand een bad gebruiken ook.
Toen hij terugkeerde in de ruimte met de waterput, bleek de andere deur op miraculeuze wijze ineens geopend. Prima, hij kon weer verder.
Ditmaal kwam hij in een kantoor terecht en onwillekeurig vroeg hij zich af of dit allemaal voor de sier was. Of dat er hier ook weleens werkelijk gewerkt werd. Hij pakte een sleutelsteen die op een kastje lag, maar daar leek hij verder niks mee te kunnen. Hij zocht verder, zelfs naar geheime schakelaars in de boekenkast, en uiteindelijk bleek de sleutel verborgen op een van de computers die er stonden. Nog een geluk dat hij die, uit balorigheid eigenlijk, had opgestart, anders zou hij hier gestrand zijn.
Of het de felle kleuren waren van de gang waar hij in terechtkwam of simpelweg vermoeidheid wist hij niet, maar zijn ogen begonnen dicht te vallen. Hij ontdekte net op tijd een val en besloot dat hij het onschadelijk maken beter kon uitstellen en nu te gaan slapen. Heel handig dat hij in de allereerste kamer die slaapzak had gevonden en meegenomen.
Hij sliep een paar uur, waarna hij verder ging met zijn verkenningstocht. De val, de vlammen op de muren en de rook maakten hem voorzichtig en dat bleek maar goed.
Hij was blij toen hij de migraine opwekkende gang kon verlaten en in een ruimte terechtkwam waar water het thema leek. Stukken veiliger. De rook die in het andere vertrek was doorgedrongen bleek slechts stoom en drie waterputten leken hem uit te nodigen weer een duik te wagen. Hij zag tenminste geen andere uitgangen. Hij liep eerst naar een plaquette die een cryptische aanwijzing bleek te bevatten. Een referentie aan ene Newton en aangezien de kleuren rood, geel en blauw hier de boventoon voerden, vermoedde hij dat op de kunstschilder werd gedoeld.“Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue?”Hij besloot als eerste in de rode put te duiken.
Inderdaad vond hij een tunnel en opnieuw waagde het erop.
Hij kwam in een kamer terecht die veel weghad van een bibliotheek en hier bleek hij de sleutelsteen uit het kantoor te kunnen gebruiken.
Het was hier zowaar bijna gezellig. Er stonden luxueuze banken, er was een open haard en langs de wanden stonden wijnrekken. Daryl vond dat hij best een glas verdiend had. De wijn bleek uitstekend maar hij hield zich in. Hij wilde helder blijven want ook al leek het hier vriendelijk en ongevaarlijk, inmiddels wist hij dat hij constant op zijn hoede moest zijn.
Hij keerde terug naar de put, dook en stond even later weer in de zaal met de drie gekleurde putten. Met het schilderij in zijn achterhoofd en de cryptische instructie, besloot hij nu voor de blauwe put te kiezen.
Hij kwam in een ruimte terecht die nog het meest weghad van een reuzenaquarium. Het was er kil en op het zachte geborrel van kabbelend water na was alles stil.
Op een onbewaakt ogenblik liep hij in een stoomval, maar die waren gelukkig niet gevaarlijk. Hooguit hield hij er een verkoudheid aan over.
Toen hij alles had onderzocht, was het tijd terug te keren en de laatste put uit te proberen. Geel!
Benieuwd wat hem nu weer te wachten stond wandelde hij de ruimte binnen en begreep meteen waar hij was aangeland. Wederom het aquarium, maar nu erboven.
En wat nu…
Voor zover hij wist had hij alles uitgeplozen wat er te ontdekken viel en in de zaal met de putten zaten verder geen aanwijzingen meer. Toen hij echter terugkeerde, wachtte hem een verrassing. De sarcofagen maakten hem wat angstig, want zowel via zijn moeder als via River wist hij dat daar mummies in konden zitten en dat die heel gevaarlijk konden zijn. Nieuwsgierigheid overwon echter zijn angst en voorzichtig wierp hij een blik naar binnen. Gelukkig waren er geen getuigen van zijn angsthazerige gedrag en nadat hij zich herpakt had, waagde hij een nieuwe poging. Geen mummie, wel een heleboel geld. Toen deze ruimte verder geen geheimen leek te verbergen, daalde Daryl de brede trap in het midden af en stond even later in een zaal met Egyptische beelden en achterin nog meer beelden, zo te zien weer in het thema rood, geel en blauw. En ook hier hingen bordjes met aanwijzingen. Evenals de vorige dag was hij ieder besef van tijd inmiddels kwijt en had geen idee hoe laat het was. Tot slaap hem overviel en hij zag dat het al ver voorbij middernacht was. Tijd om weer een uiltje te knappen. Na een aantal uur geslapen te hebben, rolde hij de slaapzak op en betrad de ruimte die hij met behulp van een sleutelsteen geopend was. En stuitte meteen op een volgende gesloten deur. Kennelijk had hij hierna het thema Red, Yellow & Blue gekraakt, want de sfeer werd nu eerder psychedelisch. Een waterput met een groene draaikolk leek de enige uitweg hier. Heel even dacht hij dat hij de onderwatertunnel waar hij zojuist doorheen was gezwommen, gedroomd had en in dezelfde kamer was bovengekomen, maar toen zag hij de bordjes. Die maakten hem niet veel wijzer en aangezien er verder nergens een deur of geheime schakelaar te vinden was, besloot hij maar terug te gaan om te zien of hij misschien iets gemist had. Toen hij opnieuw bovenkwam, verwachtte hij terug in de eerste psychedelische kamer aan te landen, maar toen zag hij een deur. Hij was blij dat hij alle felle kleuren, blokken en cirkels achter zich kon laten. Het was hier donker, muf en koud. En er klonk een zacht geritsel en gepiep. Ratten!
Voor zover hij wist had hij alles uitgeplozen wat er te ontdekken viel en in de zaal met de putten zaten verder geen aanwijzingen meer. Toen hij echter terugkeerde, wachtte hem een verrassing. De sarcofagen maakten hem wat angstig, want zowel via zijn moeder als via River wist hij dat daar mummies in konden zitten en dat die heel gevaarlijk konden zijn. Nieuwsgierigheid overwon echter zijn angst en voorzichtig wierp hij een blik naar binnen. Gelukkig waren er geen getuigen van zijn angsthazerige gedrag en nadat hij zich herpakt had, waagde hij een nieuwe poging. Geen mummie, wel een heleboel geld. Toen deze ruimte verder geen geheimen leek te verbergen, daalde Daryl de brede trap in het midden af en stond even later in een zaal met Egyptische beelden en achterin nog meer beelden, zo te zien weer in het thema rood, geel en blauw. En ook hier hingen bordjes met aanwijzingen. Evenals de vorige dag was hij ieder besef van tijd inmiddels kwijt en had geen idee hoe laat het was. Tot slaap hem overviel en hij zag dat het al ver voorbij middernacht was. Tijd om weer een uiltje te knappen. Na een aantal uur geslapen te hebben, rolde hij de slaapzak op en betrad de ruimte die hij met behulp van een sleutelsteen geopend was. En stuitte meteen op een volgende gesloten deur. Kennelijk had hij hierna het thema Red, Yellow & Blue gekraakt, want de sfeer werd nu eerder psychedelisch. Een waterput met een groene draaikolk leek de enige uitweg hier. Heel even dacht hij dat hij de onderwatertunnel waar hij zojuist doorheen was gezwommen, gedroomd had en in dezelfde kamer was bovengekomen, maar toen zag hij de bordjes. Die maakten hem niet veel wijzer en aangezien er verder nergens een deur of geheime schakelaar te vinden was, besloot hij maar terug te gaan om te zien of hij misschien iets gemist had. Toen hij opnieuw bovenkwam, verwachtte hij terug in de eerste psychedelische kamer aan te landen, maar toen zag hij een deur. Hij was blij dat hij alle felle kleuren, blokken en cirkels achter zich kon laten. Het was hier donker, muf en koud. En er klonk een zacht geritsel en gepiep. Ratten!