Generatie 21 - deel 4, Phoebe's Farm
Een half uurtje later werd ze afgezet op een pikdonker onverhard weggetje ergens in een bos. Het was een wat onverwachte locatie voor een boerderij vond Cameron en de korte onverlichte wandeling tussen de bomen was zelfs een beetje griezelig, maar al snel bereikte ze het huis en werd hartelijk ontvangen door haar tante. Het was een heerlijk weerzien. Cameron had Columbine altijd eerder als een vriendin beschouwd, ondanks het leeftijdsverschil. Nu ze zelf volwassen was, werd dat verschil steeds minder belangrijk.Ze dronken iets, kletsten wat bij en toen was het al tijd om naar bed te gaan. "River heeft zich geheel onvrijwillig opgeofferd en slaapt deze week op de grond in de kamer hiernaast", lachte Columbine. "Jij mag in zijn bed deze week."De volgende ochtend werd Cameron wakker van het geluid van een tractor die langsreed en met de geur van warme wafels. Columbine stond ook net op en nadat ze zich hadden aangekleed, gingen ze naar beneden, waar een jonge man ijverig bezig bleek te zijn in de keuken. "Mijn broertje", stelde Columbine haar voor, terwijl ze achter de bar ging zitten. En toen tegen hem: "Je hoeft je niet zo uit te sloven omdat we een gast hebben hoor.""Ik sloof me niet uit", bromde hij geprikkeld. "Ik kon niet meer slapen in die vreselijke slaapzak, dus toen besloot ik er maar uit te gaan en mezelf te troosten met een uitgebreid ontbijt. Maar maak je geen zorgen, ik maak genoeg voor ons allemaal."
"Arme jongen", knipoogde Columbine naar Cameron, die zich nogal opgelaten voelde omdat ze het geen prettig idee vond dat iemand een slechte nachtrust had gehad door haar.Ze was nieuwsgierig geweest naar haar ooms zwager, omdat ze wist dat die nogal een hekel aan hem had. Ze had begrepen dat River niet erg wilde deugen, na een vrij turbulente jeugd vroegtijdig van school was geschopt en daarna verscheidene baantjes had gehad waar hij ook altijd snel uitgeknikkerd was. Voor zover ze wisten deed hij op het moment niets, behalve dan op de zak van zijn moeder teren. Hij lag hele dagen op bed, verdween vaak 's nachts en hoewel ze geen idee hadden waar hij zich dan mee bezig hield, leverde het hem op een gegeven moment kennelijk genoeg op om zich een prachtige auto te kunnen veroorloven. Toen Phileas hem op de man af had gevraagd waar hij die precies van betaald had, was het antwoord een kortaf "van geld" geweest.De antipathie tussen de mannen was wederzijds en River vond duidelijk dat ze zich met hun eigen zaken moesten bemoeien. Op zich zou Phileas daar geen problemen mee gehad hebben, ware het niet dat Columbine duidelijk een zwak plekje voor haar jongere broer had en hem, als het erop aankwam, altijd bleef verdedigen en de hand boven het hoofd bleef houden. Wat Phileas' afkeer alleen maar vergrootte.De wafels waren klaar en werden met een stevige vloek uit de oven gehaald. "Dat ziet er zalig uit", grinnikte Columbine en stond op om een boterham met jam voor haarzelf en Cameron klaar te maken, terwijl River zijn mislukte kookkunsten in de prullenbak mikte en zijn bord afwaste.De rest van de dag was er nauwelijks tijd om na te denken. Het leven op een boerderij is zwaar, er is altijd werk, en Columbine's moeder - "Zeg maar Phoebe" - was blij met de extra handjes. Ze startten de werkdag recreatief met een ritje op de tractor, maar daarna werden ze geacht die handjes uit de mouwen te steken. Cameron begon op indicatie met het handmatig verwijderen van onkruid en het plukken van groente, tot Phoebe haar plek op de tractor afstond. Cameron bleek een snelle leerling en tegen het einde van de dag bediende ze de machine alsof ze nooit anders had gedaan. Het was nog leuk ook.Tegen de avond kwam River het erf op lopen.
"Waar heb je uitgehangen?", vroeg Phoebe in het voorbijgaan.
"Oh, beetje rondgereden, nog even bij pa langsgeweest", mompelde hij ontwijkend.Cameron had zich net over de jonge katjes ontfermd die hier luid piepend rondrenden - het was overdag uitkijken geblazen om te zorgen dat ze niet tussen de enorme wielen van de tractor terechtkwamen - en keek op. Ze wilde onmiddellijk aannemen dat River een klaploper was en een profiteur, maar ze kon zich niet aan de indruk onttrekken dat de dames zich dat ook wel een beetje lieten aanleunen en het gedoogden. River was oud genoeg om op zichzelf te gaan wonen, waarom gooide zijn moeder hem niet simpelweg het huis uit?Ze droeg twee katjes naar binnen en haalde in de keuken hun moeder Misty aan. Ze had katten altijd leuke dieren gevonden. Het was jammer dat ze na de vakantie weer moest gaan studeren en geen eigen plek had, anders had ze graag een van de kittens overgenomen en dat vertelde ze.
"Dit is vast niet Misty's laatste nestje", stelden Columbine en Phoebe haar gerust, "als je ooit gesetteld bent, is er ongetwijfeld wel een nieuw katje dat je onder je hoede kunt nemen."De volgende ochtend stond River weer tegelijk met hen op en beloofde zich te revancheren door dit keer de heerlijkste wafels te bakken die ze ooit gegeten hadden. "Doe je best", lachte Cameron. "Ik heb familieleden die de meest perfecte wafels uit de lucht toveren, geloof het of niet. Maar ik waardeer je moeite.""Volgens mij heeft hij een oogje op je", fluisterde Columbine, "ik heb hem nog nooit ergens moeite voor zien doen."
Maar wat ook zijn werkelijke motieven waren, River hield woord. Perfect waren de wafels niet, maar zeer zeker te pruimen, dus ze pakten een bordje en gingen op de veranda zitten."Ben je eigenlijk van plan ook nog iets leuks met Cameron te gaan doen?", vroeg River. "Of willen jullie haar alleen als gratis knecht gebruiken deze week?"
"Ik vind het juist leuk om te helpen!", protesteerde Cameron. "Voor jullie is dit routine en sleur, maar voor mij is het heel ontspannend en nieuw. Ik heb het erg naar mijn zin."
"Voor River is helpen op het erf nauwelijks routine en sleur", zei Columbine fijntjes, "maar geen zorgen hoor broertje, we gaan heus ook gezellig een dagje shoppen en naar de bioscoop. We zullen eens kijken wat er draait."Na het ontbijt klommen Columbine en Cameron weer op de tractor om te oogsten, te sproeien en te mesten en de rest van de dag vermaakte Cameron zich met lezen. Toch moest ze eerlijk bekennen dat ze onderhand inderdaad wel zin had de stad eens in te gaan. Ze had heerlijk bij kunnen tanken, maar nu wilde ze wel weer eens wat actie.Tegen de avond stelde Columbine voor zich te douchen en om te kleden en vroeg aan River of hij hen naar de Bridgeport wilde rijden.
"Prima", zei die, "waar kan ik jullie afzetten?"
"Zeg jij het maar", richtte Columbine zich tot Cameron.
"Misschien een raar voorstel", antwoordde die, "maar eigenlijk moet ik wel aan mijn conditie blijven werken ook al is het vakantie. Ik wil niet terugvallen in dat opzicht, is er ergens een sportzaal of zo?"Uiteraard bleek die er te zijn en onderweg keek Cameron haar ogen uit. Ze was opgegroeid in een plattelandsgemeenschap die zelfs nog middeleeuwse trekjes vertoonde en haar enige bekendheid met een grote stad was Cork. Eerst voerde de rit door heuvels met rijke villa's - "Pa woont hier ergens", vertelde River een beetje gewichtig - en nadat ze een brede rivier waren overgestoken bereikten ze het centrum. Grauwe, strakke gebouwen torenden boven hen uit en Cameron kon niet wachten tot het donker zou worden en alle lichten aan zouden gaan.River parkeerde de auto in een parkeergarage en even later stonden ze voor een wolkenkrabber.
"Hier is het", zei Columbine en toen tegen haar broer: "Zal ik je bellen als je ons weer kunt komen oppikken?"
"Ik ga mee", antwoordde die echter en wandelde voor hen uit naar de ingang. Op dat moment klonk er een vrolijke groet en liep Columbine naar een vrouw toe. "Kom", wenkte ze Cameron, "dan stel ik je voor aan mijn zus. Kijk Marloes, dit is mijn nichtje waar ik je over verteld heb.""Ik wist niet dat jullie nog een zus hadden?", reageerde Cameron verrast en schudde de ander de hand.
De vrouw glimlachte vaag en keek naar Columbine. "Heb je haar nog niet ingelicht?", vroeg ze.
Die haalde haar schouders op. "Daar is het nog niet echt van gekomen", antwoordde ze. En toen tegen Cameron: "Ik heb veel broers en zussen, waarschijnlijk meer dan ik weet zelfs. Of liever, halfbroers en -zussen. Als je hier wat langer blijft zul je er ongetwijfeld meer ontmoeten."
"Oh...", antwoordde Cameron verbouwereerd en viel toen stil, zoekend naar de juiste woorden om hierop te reageren. River redde de situatie door zich vanaf een afstandje in het gesprek te mengen: "Heel gezellig en zo maar zullen we naar boven gaan?"
"Nemen we de trap?", vroeg Cameron. Waarop River en Columbine haar aankeken alsof ze gek was.De work-out in een hoog gebouw met enorme ramen was een unieke gewaarwording. Cameron was alleen het krappe, donkere sportschooltje gewend thuis in Dragan Glaenn en de ruimte naast haar slaapkamer in het studentenhuis, maar dit was andere koek."Gaat het?", vroeg ze na een tijdje aan River die zich ijverig op een krachtstation gestort had, zo te zien voor de allereerste keer van zijn leven.
"Ja hoor", piepte die. "Het is alleen een beetje zwaar."
"Dat is de bedoeling", grinnikte Cameron. "Ik ga even rondkijken wat er nog meer te doen is.""Ik leid je wel rond", sprong River hulpvaardig overeind. "Laten we boven kijken, hier zijn alleen maar apparaten."
Hij had geluk, op de bovenverdieping van het complex bleek zich een zwembad te bevinden en een zaaltje met een tafeltennistafel.
"Ha, leuk, een spelletje", zei hij tevreden en pakte een batje. "Potje doen? Pas op, ik ben goed."
"Prima", antwoordde Cameron, pakte ook een batje en het koste inderdaad aardig wat moeite hem te verslaan.Hierna zwommen ze nog even - Columbine had zich inmiddels bij hen gevoegd - en toen stelde River voor ergens een hapje te gaan eten.
"Gut, wat ben jij gezellig en sociaal ineens", zei Columbine met een geamuseerde blik op haar broer. "Had je een geschikte plek in gedachten?"River negeerde zowel haar opmerking als haar vraag, maar nam hen mee naar een nachtclub, waar ze in de hal opnieuw op twee van hun zussen stuitten. "Ik had je gewaarschuwd", knipoogde Columbine.
"Is je vader zo vaak hertrouwd?", vroeg Cameron voorzichtig.
"Trouwen? Welnee, daar doet mijn vader niet aan", antwoordde Columbine met een scheef lachje.
"Mijn vader ligt goed bij de vrouwtjes, dat is alles", zei River en Cameron meende enige trots in zijn stem te horen. De opmerking gaf haar echter kromme tenen en ze merkte aan Columbine en de twee andere dames dat voor hen hetzelfde gold.Eenmaal boven dirigeerde hij hen naar de bar en bestelde wat te eten. "Ik trakteer!"
"Dus je vader ligt goed bij de vrouwtjes", zette Cameron de conversatie voort en prikte een aardappelblokje naar binnen.
"Hij kan het niet helpen", begon River geanimeerd te vertellen. "Hij is dol op kippetjes die een goed haantje niet versmaden."Bijna verslikte Cameron zich en Columbine reageerde droog: "Ja, zo drukt hij het zelf uit. Wel jammer alleen dat hij hun eieren niet met rust kan laten."
"En is het erfelijk?", vroeg Cameron.
"Wat..?"Een beetje onnozel keek River haar aan.
"Goed liggen bij de kippetjes, is het erfelijk?" Ze keek hem strak aan en zag tot haar genoegen dat hij begon te blozen en zich toen zwijgend op zijn maaltijd stortte, waarna hij opstond en wegliep."Je bent gemeen", fluisterde Columbine grinnikend. "Je merkt best dat hij je leuk vindt en dat hij daar niet bepaald zelfverzekerd mee omgaat. Volgens mij heeft hij nog nooit een vriendinnetje gehad."
"Ik begin wel heel nieuwsgierig naar jullie vader te worden", knipoogde Cameron. Ze draaide van haar kruk en ging op zoek naar River, want op een onverklaarbare manier had ze medelijden met hem. Ze vond hem boven, verwikkeld in een meningsverschil met een uitsmijter.Terwijl River overeind krabbelde en zijn spullen bij elkaar begon te rapen, richtte Cameron zich vriendelijk tot de portier. Al snel begreep ze het probleem; River had zich toegang willen verschaffen tot een gedeelte in de club dat louter toegankelijk was voor VIP's. Een belachelijk en discriminerend systeem vond Cameron, maar dat zei ze niet. Ze begon de man vriendelijk te paaien, maar die raakte afgeleid toen een vrouw misbruik maakte van de situatie door stiekem achter hem langs naar binnen te glippen. "Dame, hallo, wat denken wij dat wij aan het doen zijn?!", riep hij kwaad en ging haar achterna."Tssss", zei Cameron streng zodra de overtreedster weer aan de juiste zijde van het hekje stond, "dat was zeer afkeurenswaardig wat u daar deed."
"Tja, sorry", verontschuldigde de ander zich, "maar ik moet mijn werk doen en het stikt daar binnen van de beroemdheden."
"Paparazzi...", snoof de uitsmijter walgend."Zo, jij durft", lachte Cameron plagerig, toen River achter haar aan het verboden gebied betrad.
"Hij is naar de wc", antwoordde die schaapachtig, "kom, dan kijken we wat rond."Dat bleek echter saaier dan verwacht, omdat er geen beroemdheden van enig allooi aanwezig bleken te zijn.En toen vervolgens Columbine op de strenge portier stuitte en met geen mogelijkheid langs hem geraakte, besloten River en Cameron de avond maar als afgelopen te besluiten en naar huis te gaan.
"Arme jongen", knipoogde Columbine naar Cameron, die zich nogal opgelaten voelde omdat ze het geen prettig idee vond dat iemand een slechte nachtrust had gehad door haar.Ze was nieuwsgierig geweest naar haar ooms zwager, omdat ze wist dat die nogal een hekel aan hem had. Ze had begrepen dat River niet erg wilde deugen, na een vrij turbulente jeugd vroegtijdig van school was geschopt en daarna verscheidene baantjes had gehad waar hij ook altijd snel uitgeknikkerd was. Voor zover ze wisten deed hij op het moment niets, behalve dan op de zak van zijn moeder teren. Hij lag hele dagen op bed, verdween vaak 's nachts en hoewel ze geen idee hadden waar hij zich dan mee bezig hield, leverde het hem op een gegeven moment kennelijk genoeg op om zich een prachtige auto te kunnen veroorloven. Toen Phileas hem op de man af had gevraagd waar hij die precies van betaald had, was het antwoord een kortaf "van geld" geweest.De antipathie tussen de mannen was wederzijds en River vond duidelijk dat ze zich met hun eigen zaken moesten bemoeien. Op zich zou Phileas daar geen problemen mee gehad hebben, ware het niet dat Columbine duidelijk een zwak plekje voor haar jongere broer had en hem, als het erop aankwam, altijd bleef verdedigen en de hand boven het hoofd bleef houden. Wat Phileas' afkeer alleen maar vergrootte.De wafels waren klaar en werden met een stevige vloek uit de oven gehaald. "Dat ziet er zalig uit", grinnikte Columbine en stond op om een boterham met jam voor haarzelf en Cameron klaar te maken, terwijl River zijn mislukte kookkunsten in de prullenbak mikte en zijn bord afwaste.De rest van de dag was er nauwelijks tijd om na te denken. Het leven op een boerderij is zwaar, er is altijd werk, en Columbine's moeder - "Zeg maar Phoebe" - was blij met de extra handjes. Ze startten de werkdag recreatief met een ritje op de tractor, maar daarna werden ze geacht die handjes uit de mouwen te steken. Cameron begon op indicatie met het handmatig verwijderen van onkruid en het plukken van groente, tot Phoebe haar plek op de tractor afstond. Cameron bleek een snelle leerling en tegen het einde van de dag bediende ze de machine alsof ze nooit anders had gedaan. Het was nog leuk ook.Tegen de avond kwam River het erf op lopen.
"Waar heb je uitgehangen?", vroeg Phoebe in het voorbijgaan.
"Oh, beetje rondgereden, nog even bij pa langsgeweest", mompelde hij ontwijkend.Cameron had zich net over de jonge katjes ontfermd die hier luid piepend rondrenden - het was overdag uitkijken geblazen om te zorgen dat ze niet tussen de enorme wielen van de tractor terechtkwamen - en keek op. Ze wilde onmiddellijk aannemen dat River een klaploper was en een profiteur, maar ze kon zich niet aan de indruk onttrekken dat de dames zich dat ook wel een beetje lieten aanleunen en het gedoogden. River was oud genoeg om op zichzelf te gaan wonen, waarom gooide zijn moeder hem niet simpelweg het huis uit?Ze droeg twee katjes naar binnen en haalde in de keuken hun moeder Misty aan. Ze had katten altijd leuke dieren gevonden. Het was jammer dat ze na de vakantie weer moest gaan studeren en geen eigen plek had, anders had ze graag een van de kittens overgenomen en dat vertelde ze.
"Dit is vast niet Misty's laatste nestje", stelden Columbine en Phoebe haar gerust, "als je ooit gesetteld bent, is er ongetwijfeld wel een nieuw katje dat je onder je hoede kunt nemen."De volgende ochtend stond River weer tegelijk met hen op en beloofde zich te revancheren door dit keer de heerlijkste wafels te bakken die ze ooit gegeten hadden. "Doe je best", lachte Cameron. "Ik heb familieleden die de meest perfecte wafels uit de lucht toveren, geloof het of niet. Maar ik waardeer je moeite.""Volgens mij heeft hij een oogje op je", fluisterde Columbine, "ik heb hem nog nooit ergens moeite voor zien doen."
Maar wat ook zijn werkelijke motieven waren, River hield woord. Perfect waren de wafels niet, maar zeer zeker te pruimen, dus ze pakten een bordje en gingen op de veranda zitten."Ben je eigenlijk van plan ook nog iets leuks met Cameron te gaan doen?", vroeg River. "Of willen jullie haar alleen als gratis knecht gebruiken deze week?"
"Ik vind het juist leuk om te helpen!", protesteerde Cameron. "Voor jullie is dit routine en sleur, maar voor mij is het heel ontspannend en nieuw. Ik heb het erg naar mijn zin."
"Voor River is helpen op het erf nauwelijks routine en sleur", zei Columbine fijntjes, "maar geen zorgen hoor broertje, we gaan heus ook gezellig een dagje shoppen en naar de bioscoop. We zullen eens kijken wat er draait."Na het ontbijt klommen Columbine en Cameron weer op de tractor om te oogsten, te sproeien en te mesten en de rest van de dag vermaakte Cameron zich met lezen. Toch moest ze eerlijk bekennen dat ze onderhand inderdaad wel zin had de stad eens in te gaan. Ze had heerlijk bij kunnen tanken, maar nu wilde ze wel weer eens wat actie.Tegen de avond stelde Columbine voor zich te douchen en om te kleden en vroeg aan River of hij hen naar de Bridgeport wilde rijden.
"Prima", zei die, "waar kan ik jullie afzetten?"
"Zeg jij het maar", richtte Columbine zich tot Cameron.
"Misschien een raar voorstel", antwoordde die, "maar eigenlijk moet ik wel aan mijn conditie blijven werken ook al is het vakantie. Ik wil niet terugvallen in dat opzicht, is er ergens een sportzaal of zo?"Uiteraard bleek die er te zijn en onderweg keek Cameron haar ogen uit. Ze was opgegroeid in een plattelandsgemeenschap die zelfs nog middeleeuwse trekjes vertoonde en haar enige bekendheid met een grote stad was Cork. Eerst voerde de rit door heuvels met rijke villa's - "Pa woont hier ergens", vertelde River een beetje gewichtig - en nadat ze een brede rivier waren overgestoken bereikten ze het centrum. Grauwe, strakke gebouwen torenden boven hen uit en Cameron kon niet wachten tot het donker zou worden en alle lichten aan zouden gaan.River parkeerde de auto in een parkeergarage en even later stonden ze voor een wolkenkrabber.
"Hier is het", zei Columbine en toen tegen haar broer: "Zal ik je bellen als je ons weer kunt komen oppikken?"
"Ik ga mee", antwoordde die echter en wandelde voor hen uit naar de ingang. Op dat moment klonk er een vrolijke groet en liep Columbine naar een vrouw toe. "Kom", wenkte ze Cameron, "dan stel ik je voor aan mijn zus. Kijk Marloes, dit is mijn nichtje waar ik je over verteld heb.""Ik wist niet dat jullie nog een zus hadden?", reageerde Cameron verrast en schudde de ander de hand.
De vrouw glimlachte vaag en keek naar Columbine. "Heb je haar nog niet ingelicht?", vroeg ze.
Die haalde haar schouders op. "Daar is het nog niet echt van gekomen", antwoordde ze. En toen tegen Cameron: "Ik heb veel broers en zussen, waarschijnlijk meer dan ik weet zelfs. Of liever, halfbroers en -zussen. Als je hier wat langer blijft zul je er ongetwijfeld meer ontmoeten."
"Oh...", antwoordde Cameron verbouwereerd en viel toen stil, zoekend naar de juiste woorden om hierop te reageren. River redde de situatie door zich vanaf een afstandje in het gesprek te mengen: "Heel gezellig en zo maar zullen we naar boven gaan?"
"Nemen we de trap?", vroeg Cameron. Waarop River en Columbine haar aankeken alsof ze gek was.De work-out in een hoog gebouw met enorme ramen was een unieke gewaarwording. Cameron was alleen het krappe, donkere sportschooltje gewend thuis in Dragan Glaenn en de ruimte naast haar slaapkamer in het studentenhuis, maar dit was andere koek."Gaat het?", vroeg ze na een tijdje aan River die zich ijverig op een krachtstation gestort had, zo te zien voor de allereerste keer van zijn leven.
"Ja hoor", piepte die. "Het is alleen een beetje zwaar."
"Dat is de bedoeling", grinnikte Cameron. "Ik ga even rondkijken wat er nog meer te doen is.""Ik leid je wel rond", sprong River hulpvaardig overeind. "Laten we boven kijken, hier zijn alleen maar apparaten."
Hij had geluk, op de bovenverdieping van het complex bleek zich een zwembad te bevinden en een zaaltje met een tafeltennistafel.
"Ha, leuk, een spelletje", zei hij tevreden en pakte een batje. "Potje doen? Pas op, ik ben goed."
"Prima", antwoordde Cameron, pakte ook een batje en het koste inderdaad aardig wat moeite hem te verslaan.Hierna zwommen ze nog even - Columbine had zich inmiddels bij hen gevoegd - en toen stelde River voor ergens een hapje te gaan eten.
"Gut, wat ben jij gezellig en sociaal ineens", zei Columbine met een geamuseerde blik op haar broer. "Had je een geschikte plek in gedachten?"River negeerde zowel haar opmerking als haar vraag, maar nam hen mee naar een nachtclub, waar ze in de hal opnieuw op twee van hun zussen stuitten. "Ik had je gewaarschuwd", knipoogde Columbine.
"Is je vader zo vaak hertrouwd?", vroeg Cameron voorzichtig.
"Trouwen? Welnee, daar doet mijn vader niet aan", antwoordde Columbine met een scheef lachje.
"Mijn vader ligt goed bij de vrouwtjes, dat is alles", zei River en Cameron meende enige trots in zijn stem te horen. De opmerking gaf haar echter kromme tenen en ze merkte aan Columbine en de twee andere dames dat voor hen hetzelfde gold.Eenmaal boven dirigeerde hij hen naar de bar en bestelde wat te eten. "Ik trakteer!"
"Dus je vader ligt goed bij de vrouwtjes", zette Cameron de conversatie voort en prikte een aardappelblokje naar binnen.
"Hij kan het niet helpen", begon River geanimeerd te vertellen. "Hij is dol op kippetjes die een goed haantje niet versmaden."Bijna verslikte Cameron zich en Columbine reageerde droog: "Ja, zo drukt hij het zelf uit. Wel jammer alleen dat hij hun eieren niet met rust kan laten."
"En is het erfelijk?", vroeg Cameron.
"Wat..?"Een beetje onnozel keek River haar aan.
"Goed liggen bij de kippetjes, is het erfelijk?" Ze keek hem strak aan en zag tot haar genoegen dat hij begon te blozen en zich toen zwijgend op zijn maaltijd stortte, waarna hij opstond en wegliep."Je bent gemeen", fluisterde Columbine grinnikend. "Je merkt best dat hij je leuk vindt en dat hij daar niet bepaald zelfverzekerd mee omgaat. Volgens mij heeft hij nog nooit een vriendinnetje gehad."
"Ik begin wel heel nieuwsgierig naar jullie vader te worden", knipoogde Cameron. Ze draaide van haar kruk en ging op zoek naar River, want op een onverklaarbare manier had ze medelijden met hem. Ze vond hem boven, verwikkeld in een meningsverschil met een uitsmijter.Terwijl River overeind krabbelde en zijn spullen bij elkaar begon te rapen, richtte Cameron zich vriendelijk tot de portier. Al snel begreep ze het probleem; River had zich toegang willen verschaffen tot een gedeelte in de club dat louter toegankelijk was voor VIP's. Een belachelijk en discriminerend systeem vond Cameron, maar dat zei ze niet. Ze begon de man vriendelijk te paaien, maar die raakte afgeleid toen een vrouw misbruik maakte van de situatie door stiekem achter hem langs naar binnen te glippen. "Dame, hallo, wat denken wij dat wij aan het doen zijn?!", riep hij kwaad en ging haar achterna."Tssss", zei Cameron streng zodra de overtreedster weer aan de juiste zijde van het hekje stond, "dat was zeer afkeurenswaardig wat u daar deed."
"Tja, sorry", verontschuldigde de ander zich, "maar ik moet mijn werk doen en het stikt daar binnen van de beroemdheden."
"Paparazzi...", snoof de uitsmijter walgend."Zo, jij durft", lachte Cameron plagerig, toen River achter haar aan het verboden gebied betrad.
"Hij is naar de wc", antwoordde die schaapachtig, "kom, dan kijken we wat rond."Dat bleek echter saaier dan verwacht, omdat er geen beroemdheden van enig allooi aanwezig bleken te zijn.En toen vervolgens Columbine op de strenge portier stuitte en met geen mogelijkheid langs hem geraakte, besloten River en Cameron de avond maar als afgelopen te besluiten en naar huis te gaan.