Generatie 19 - deel 24, De tovenaarsleerling
Niet lang na Edans verjaardag kondigde zich een nieuwe zwangerschap aan en werd het gezin verblijd met de geboorte van twee meisjes, Gwyneth en Sinéad. Sinds Ravens terugkomst hadden de inwoners van Dragan Glaenn haar bijna doorlopend met een opbollende buik gezien, maar na de tweeling vonden zowel Raven als Shayne het welletjes. Het huis werd te klein voor nog meer kinderen.Hun oudste kind had hen een jaar eerder verrast door vrijwel van het ene op het andere moment zijn aangeboren vampirisme af te zweren. Heimelijk waren ze heel blij dat hij daar zonder aarzelen voor gekozen had, maar toen hij vertelde dat hij er meteen een ander drankje achteraan gegooid had, moesten ze toch even slikken."Je had dat nooit zomaar mogen doen zonder het aan ons te vragen", reageerde Shayne geschokt toen Saul het hem vertelde.
"Van opa Demyan mocht het", zei Saul vrolijk. "Hij zegt dat het heel leuk is om een tovenaar te zijn en allerlei spreuken te leren en daarna heeft hij wat getoverd voor me en toen wilde ik het ook.""Die opa van je! Dit had ik echt niet van hem verwacht...", snoof Shayne later tegen Raven. "Hoe haalt hij het in zijn hoofd!"
Raven keek hem onzeker aan.
"Mijn opa doet dingen nooit zomaar", antwoordde ze aarzelend. "We zien wel, misschien is het wel goed voor Saul."
"Straks hebben we een huis vol tovenaars hier", mopperde Shayne. "Wie zegt dat de anderen dat op een gegeven moment ook niet willen?"
"Dat zou toch helemaal geen ramp zijn?", suste Raven. "En trouwens, misschien is de rest wel djinn en ben jij sowieso de enige normale figuur hier."Natuurlijk waren Sauls problemen op school niet van de ene op de andere dag opgelost, maar toen hij op een ochtend stoer met een gloednieuwe bezemsteel het plein op vloog - die Demyan hem de dag ervoor cadeau had gedaan - en de broertjes Aiden en Brien O'Connell onmiddellijk nieuwsgierig naar hem toeliepen, kwam de omslag waar iedereen op had gehoopt. De jongens werden vrienden en de pesterijen waren afgelopen.De jaren daarna groeiden de kinderen op en het huishouden van Raven en Shayne veranderde in een vrolijke, drukke bedoening waar veel gelachen, geruzied en gespeeld werd.Zowel Saoirse als Edan bleken hun moeders krachten niet te hebben geërfd, maar ondanks Shayne's aanvankelijke angst maakten ze geen aanstalten de hulp van hun overgrootopa in te roepen."Was je daar bang voor?", knipoogde die toen hij er op werd aangesproken. "Bovennatuurlijke krachten zitten in je of niet. Saul werd ermee geboren en zou zijn hele leven iets gemist hebben, maar dat geldt niet voor de andere twee."
"En de keuze voor een heksendrank was snel gemaakt zeker?", had Éowyn smalend gevraagd.
"Die had ik stomtoevallig nog op een plank staan", was Demyans reactie.Direct na Sauls verjaardag was de oude tovenaar op bezoek gekomen en had zijn achterkleinzoon apart genomen.
"Wat kun je al?", vroeg hij.
Saul concentreerde zich en toverde een appel tevoorschijn.
"Heel goed", knikte Demyan. "Eén raad, doe dit nooit als je oma in de buurt is want die doet hele onaardige dingen met je goedbedoelde fruit. En dan nu het echte werk, let op." Hij trok zijn toverstok uit zijn zak en begon aanwijzingen te geven."Maar dan heb ik toch een toverstok nodig?", vroeg Saul. "Waar koop ik die?"
"Die koop je niet, die krijg je van mij", antwoordde Demyan en stak opnieuw zijn hand in zijn zak. "Ik heb meteen een goeie gekocht voor je, het heeft totaal geen nut een beetje te gaan broddelen met kinderwerk. Maar pas op, het is een krachtig ding."Apetrots nam Saul de stok over en voelde hoe er meteen een ongekende macht door hem heen stroomde, alsof de staf onderdeel werd van zijn lichaam. Voorzichtig zwaaide hij ermee en toverde een perfect symmetrische cirkel van vonken tevoorschijn.
"Dat gaat je goed af", zei Demyan goedkeurend. "En nu komt het aan op heel veel oefenen."En dat deed Saul. Samen met Demyan of in zijn eentje.
Al snel leerde hij grappige spreuken om zijn zusje te plagen, maar dat werd hem meteen ten strengste verboden."Anders zal ik jou eens betoveren en zorgen dat je je tanden poetst met wc-water", foeterde Raven.
Tot dusver was het alleen maar handig geweest een djinn als moeder te hebben, want het bespaarde je 's morgens tijd omdat je je niet hoefde te douchen. Het was nieuw voor Saul dat ze blijkbaar ook over minder vriendelijke trucs beschikte en het leek hem wijzer haar niet uit te dagen. Daarna liet hij zijn zus dus met rust en begon zich op nuttiger spreuken te richten.Shayne intussen was een van de gelukkigste mensen op aarde.
Na alles wat hij had meegemaakt en zijn geïsoleerde bestaan dat daar op volgde, genoot hij iedere minuut van de drukte en de onvoorwaardelijke liefde om hem heen.Erg ondernemend was hij niet, het liefst was hij thuis, maar niemand vond dat erg. De kinderen wisten niet beter en Raven snapte het maar al te goed. Het ontroerde haar meer dan dat ze het vervelend vond.
In Midnight Hollow was Shayne een leider geweest, iemand die ontzag inboezemde en respect afdwong. Inmiddels realiseerde ze zich dat dat een rol was geweest die hij noodzakelijkerwijs had gespeeld om te overleven en te zorgen dat de mensen voor wie hij zich verantwoordelijk voelde overleefden. Ze gunde hem zijn rust en was nog steeds dankbaar voor elke dag die ze in zijn bijzijn mocht doorbrengen.Naast het glasblazen was hij weer begonnen muziekles te geven, zijn oude baan, en sinds enige tijd was hij druk bezig gitaar te leren spelen. Ook zijn kinderen gaf hij muziekles, hoewel dat voor Saul niet nodig bleek. Voordat iedereen er erg in had beheerste die het vioolspel namelijk net zo goed als zijn vader. En toen hij ook een gitaar kocht, streefde hij Shayne al snel voorbij en werd meteen gevraagd de schoolband te komen versterken. Iedereen stond versteld.Jaren verstreken en ook de tweeling bereikte de leeftijd dat ze naar school moesten. En ook zij bleken geen djinn-krachten te hebben geërfd, iets wat Raven stiekem toch wel heel jammer vond. Het was een aardige club die iedere ochtend werd opgehaald met de schoolbus en de chauffeur moest altijd grinniken om het luidruchtige stel.De slimme Saoirse, de rebelse Edan, de dromerige elfachtige Gwyneth en de stoere Sinéad. En dan nog Saul, de oudste van het clubje die de boel een beetje bij elkaar hield, ruzies beslechtte en verder zijn eigen gang ging.
Zijn huiswerk had hij altijd in een mum van tijd af, niemand begreep hoe hij dat deed. Maar omdat zijn cijfers uitstekend waren vonden Raven en Shayne het prima wanneer hij na een kwartier zijn boeken dichtsloeg en er op uit ging.Op een afgelegen veldje bevond zich een speciaal voor tovenaars aangelegde baan waar je heerlijk met je bezem los kon gaan. En omdat de meeste tovenaars in Dragan Glaenn al oud waren had Saul er bijna altijd het rijk alleen. Iedereen wist dat hij daar was en geregeld kwam er iemand kijken om van zijn capriolen te genieten. Met name Silas vond het geweldig om te zien."Waarom deed jij dat nooit?", vroeg hij zijn vader. "Dan hadden we tenminste nog iets aan je heksengedoe gehad."
"Ik deed dat toen ik jong was knul", reageerde Demyan gedecideerd. "Later kreeg ik het veel te druk voor dit soort frivoliteiten met me zorgen maken over jouw toekomst en je uit het politiebureau ophalen."
"Da's één keer gebeurd", bromde Silas.Ook op het gebied van toverkunsten maakte Saul enorme vorderingen. Het liefst oefende hij in zijn eentje in het bos, zonder pottekijkers en in alle rust. En ook in dit opzicht waren zijn vorderingen opzienbarend te noemen.Toen hij op zijn zestiende al geleerd had hoe hij zichzelf moest reinigen besloot Demyan er eens een kleine studie aan te wijden en ontdekte de oorsprong van Sauls vermogen veel sneller te leren dan anderen. Zijn aangeboren vampirisme, dat kennelijk nog steeds ergens diep weggestopt in hem sluimerde.Op een avond nam Shayne Saul apart en zei dat hij met hem wilde praten over zijn verleden. Het enige wat de kinderen wisten, was dat hun vader ooit vampier was geweest maar voor de rest hadden Raven en Shayne hen nooit iets verteld omdat ze het te riskant vonden. Als er ook maar iets uitlekte over Shayne's ware identiteit zou hij wellicht in de problemen kunnen komen.
Saul was nu echter bijna volwassen en bovendien vond Shayne dat zeker hij mocht weten wat de achtergrond was van zijn geërfde krachten.Het viel Shayne zwaar alles op te rakelen en toen het na zijn relaas stil bleef kromp hij haast in elkaar omdat hij vreesde dat het teveel was.
Dat zijn zoon hem nooit meer met dezelfde ogen zou bezien."Ik ben dus een moordenaar", zei hij na een minuut zachtjes.
"Is dat echt nog steeds de kern van het verhaal voor jou?", vroeg Saul verbaasd. "Dat was toch geen moord? Hoogstens doodslag, ik snap niet waarom het je zoveel moeite kost aan te nemen wat mama en opa en oma daarover te zeggen hadden."
"Ik heb vaak aan haar gedacht de afgelopen jaren", prevelde Shayne. "Aan Erin, je zusje. Elke keer als ik jullie zag rondrennen, ouder worden, naar school gaan. Dat is haar allemaal nooit gegund."
"Heb je daarom zoveel kinderen?", vroeg Saul. "Om dat op een bepaalde manier te compenseren?"
Hij bedoelde het serieus maar het klonk een beetje raar en Shayne schoot in de lach. "Misschien", zei hij.
"Je bent de beste vader die we ons kunnen wensen", besloot Saul.
"Van opa Demyan mocht het", zei Saul vrolijk. "Hij zegt dat het heel leuk is om een tovenaar te zijn en allerlei spreuken te leren en daarna heeft hij wat getoverd voor me en toen wilde ik het ook.""Die opa van je! Dit had ik echt niet van hem verwacht...", snoof Shayne later tegen Raven. "Hoe haalt hij het in zijn hoofd!"
Raven keek hem onzeker aan.
"Mijn opa doet dingen nooit zomaar", antwoordde ze aarzelend. "We zien wel, misschien is het wel goed voor Saul."
"Straks hebben we een huis vol tovenaars hier", mopperde Shayne. "Wie zegt dat de anderen dat op een gegeven moment ook niet willen?"
"Dat zou toch helemaal geen ramp zijn?", suste Raven. "En trouwens, misschien is de rest wel djinn en ben jij sowieso de enige normale figuur hier."Natuurlijk waren Sauls problemen op school niet van de ene op de andere dag opgelost, maar toen hij op een ochtend stoer met een gloednieuwe bezemsteel het plein op vloog - die Demyan hem de dag ervoor cadeau had gedaan - en de broertjes Aiden en Brien O'Connell onmiddellijk nieuwsgierig naar hem toeliepen, kwam de omslag waar iedereen op had gehoopt. De jongens werden vrienden en de pesterijen waren afgelopen.De jaren daarna groeiden de kinderen op en het huishouden van Raven en Shayne veranderde in een vrolijke, drukke bedoening waar veel gelachen, geruzied en gespeeld werd.Zowel Saoirse als Edan bleken hun moeders krachten niet te hebben geërfd, maar ondanks Shayne's aanvankelijke angst maakten ze geen aanstalten de hulp van hun overgrootopa in te roepen."Was je daar bang voor?", knipoogde die toen hij er op werd aangesproken. "Bovennatuurlijke krachten zitten in je of niet. Saul werd ermee geboren en zou zijn hele leven iets gemist hebben, maar dat geldt niet voor de andere twee."
"En de keuze voor een heksendrank was snel gemaakt zeker?", had Éowyn smalend gevraagd.
"Die had ik stomtoevallig nog op een plank staan", was Demyans reactie.Direct na Sauls verjaardag was de oude tovenaar op bezoek gekomen en had zijn achterkleinzoon apart genomen.
"Wat kun je al?", vroeg hij.
Saul concentreerde zich en toverde een appel tevoorschijn.
"Heel goed", knikte Demyan. "Eén raad, doe dit nooit als je oma in de buurt is want die doet hele onaardige dingen met je goedbedoelde fruit. En dan nu het echte werk, let op." Hij trok zijn toverstok uit zijn zak en begon aanwijzingen te geven."Maar dan heb ik toch een toverstok nodig?", vroeg Saul. "Waar koop ik die?"
"Die koop je niet, die krijg je van mij", antwoordde Demyan en stak opnieuw zijn hand in zijn zak. "Ik heb meteen een goeie gekocht voor je, het heeft totaal geen nut een beetje te gaan broddelen met kinderwerk. Maar pas op, het is een krachtig ding."Apetrots nam Saul de stok over en voelde hoe er meteen een ongekende macht door hem heen stroomde, alsof de staf onderdeel werd van zijn lichaam. Voorzichtig zwaaide hij ermee en toverde een perfect symmetrische cirkel van vonken tevoorschijn.
"Dat gaat je goed af", zei Demyan goedkeurend. "En nu komt het aan op heel veel oefenen."En dat deed Saul. Samen met Demyan of in zijn eentje.
Al snel leerde hij grappige spreuken om zijn zusje te plagen, maar dat werd hem meteen ten strengste verboden."Anders zal ik jou eens betoveren en zorgen dat je je tanden poetst met wc-water", foeterde Raven.
Tot dusver was het alleen maar handig geweest een djinn als moeder te hebben, want het bespaarde je 's morgens tijd omdat je je niet hoefde te douchen. Het was nieuw voor Saul dat ze blijkbaar ook over minder vriendelijke trucs beschikte en het leek hem wijzer haar niet uit te dagen. Daarna liet hij zijn zus dus met rust en begon zich op nuttiger spreuken te richten.Shayne intussen was een van de gelukkigste mensen op aarde.
Na alles wat hij had meegemaakt en zijn geïsoleerde bestaan dat daar op volgde, genoot hij iedere minuut van de drukte en de onvoorwaardelijke liefde om hem heen.Erg ondernemend was hij niet, het liefst was hij thuis, maar niemand vond dat erg. De kinderen wisten niet beter en Raven snapte het maar al te goed. Het ontroerde haar meer dan dat ze het vervelend vond.
In Midnight Hollow was Shayne een leider geweest, iemand die ontzag inboezemde en respect afdwong. Inmiddels realiseerde ze zich dat dat een rol was geweest die hij noodzakelijkerwijs had gespeeld om te overleven en te zorgen dat de mensen voor wie hij zich verantwoordelijk voelde overleefden. Ze gunde hem zijn rust en was nog steeds dankbaar voor elke dag die ze in zijn bijzijn mocht doorbrengen.Naast het glasblazen was hij weer begonnen muziekles te geven, zijn oude baan, en sinds enige tijd was hij druk bezig gitaar te leren spelen. Ook zijn kinderen gaf hij muziekles, hoewel dat voor Saul niet nodig bleek. Voordat iedereen er erg in had beheerste die het vioolspel namelijk net zo goed als zijn vader. En toen hij ook een gitaar kocht, streefde hij Shayne al snel voorbij en werd meteen gevraagd de schoolband te komen versterken. Iedereen stond versteld.Jaren verstreken en ook de tweeling bereikte de leeftijd dat ze naar school moesten. En ook zij bleken geen djinn-krachten te hebben geërfd, iets wat Raven stiekem toch wel heel jammer vond. Het was een aardige club die iedere ochtend werd opgehaald met de schoolbus en de chauffeur moest altijd grinniken om het luidruchtige stel.De slimme Saoirse, de rebelse Edan, de dromerige elfachtige Gwyneth en de stoere Sinéad. En dan nog Saul, de oudste van het clubje die de boel een beetje bij elkaar hield, ruzies beslechtte en verder zijn eigen gang ging.
Zijn huiswerk had hij altijd in een mum van tijd af, niemand begreep hoe hij dat deed. Maar omdat zijn cijfers uitstekend waren vonden Raven en Shayne het prima wanneer hij na een kwartier zijn boeken dichtsloeg en er op uit ging.Op een afgelegen veldje bevond zich een speciaal voor tovenaars aangelegde baan waar je heerlijk met je bezem los kon gaan. En omdat de meeste tovenaars in Dragan Glaenn al oud waren had Saul er bijna altijd het rijk alleen. Iedereen wist dat hij daar was en geregeld kwam er iemand kijken om van zijn capriolen te genieten. Met name Silas vond het geweldig om te zien."Waarom deed jij dat nooit?", vroeg hij zijn vader. "Dan hadden we tenminste nog iets aan je heksengedoe gehad."
"Ik deed dat toen ik jong was knul", reageerde Demyan gedecideerd. "Later kreeg ik het veel te druk voor dit soort frivoliteiten met me zorgen maken over jouw toekomst en je uit het politiebureau ophalen."
"Da's één keer gebeurd", bromde Silas.Ook op het gebied van toverkunsten maakte Saul enorme vorderingen. Het liefst oefende hij in zijn eentje in het bos, zonder pottekijkers en in alle rust. En ook in dit opzicht waren zijn vorderingen opzienbarend te noemen.Toen hij op zijn zestiende al geleerd had hoe hij zichzelf moest reinigen besloot Demyan er eens een kleine studie aan te wijden en ontdekte de oorsprong van Sauls vermogen veel sneller te leren dan anderen. Zijn aangeboren vampirisme, dat kennelijk nog steeds ergens diep weggestopt in hem sluimerde.Op een avond nam Shayne Saul apart en zei dat hij met hem wilde praten over zijn verleden. Het enige wat de kinderen wisten, was dat hun vader ooit vampier was geweest maar voor de rest hadden Raven en Shayne hen nooit iets verteld omdat ze het te riskant vonden. Als er ook maar iets uitlekte over Shayne's ware identiteit zou hij wellicht in de problemen kunnen komen.
Saul was nu echter bijna volwassen en bovendien vond Shayne dat zeker hij mocht weten wat de achtergrond was van zijn geërfde krachten.Het viel Shayne zwaar alles op te rakelen en toen het na zijn relaas stil bleef kromp hij haast in elkaar omdat hij vreesde dat het teveel was.
Dat zijn zoon hem nooit meer met dezelfde ogen zou bezien."Ik ben dus een moordenaar", zei hij na een minuut zachtjes.
"Is dat echt nog steeds de kern van het verhaal voor jou?", vroeg Saul verbaasd. "Dat was toch geen moord? Hoogstens doodslag, ik snap niet waarom het je zoveel moeite kost aan te nemen wat mama en opa en oma daarover te zeggen hadden."
"Ik heb vaak aan haar gedacht de afgelopen jaren", prevelde Shayne. "Aan Erin, je zusje. Elke keer als ik jullie zag rondrennen, ouder worden, naar school gaan. Dat is haar allemaal nooit gegund."
"Heb je daarom zoveel kinderen?", vroeg Saul. "Om dat op een bepaalde manier te compenseren?"
Hij bedoelde het serieus maar het klonk een beetje raar en Shayne schoot in de lach. "Misschien", zei hij.
"Je bent de beste vader die we ons kunnen wensen", besloot Saul.